จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 562 สงคราม เกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้

“พูดได้หน้าไม่อาย！” โจวปินคางตะคอกต่อ กล้ามเนื้อแก้มทั้งสองบนใบหน้าสั่นอย่างไม่หยุด ตอนนี้เขาแทบจะอยากดื่มเลือดของคนนี้ แทบจะควักเอ็นของเขาออกมาให้ได้ เพราะนี่เป็นการเหยียดหยามอันใหญ่หลวงต่อตระกูลใหญ่

เหมือนกับที่ฟางเหยียนคาดเดาไว้เป๊ะๆ ว่าที่แท้เขาทำเพื่ออยากได้ความเชื่อใจของตระกูลโจว

ถึงแม้จะเป็นตัวปลอม แต่เขาไม่ขี้ขลาดแม้แต่น้อย จุดนี้มีหนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่เหมือนฟางเหยียน เห็นได้ว่าเขาก็เป็นคนที่มีความกล้าหาญ จะผิดก็ผิดที่ เขาไม่ควรปลอมตัวเป็นคนที่ตนไม่มีสิทธิ์ที่จะปลอมตัว

“สารเลว สารเลว งั้นมึงแม่งจะหากูทำไม？” โจวชื่อเจี๋ยใกล้จะร้องออกมาแล้ว ยังไงเขาก็ไม่คาดคิดว่าคุณชายของตระกูลฟางนั้น คุณชายของหวังชิงชิงจะมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้

ที่น่ากลัวที่สุดคือหลังจากที่คนนี้ปลอมเป็นจอมพลโผ้จวินแล้วนั้น ยังมาหาตนอีก

วัยรุ่นมองโจวชื่อเจี๋ยมองอีก แล้วกล่าว “เพราะทั้งตระกูลโจว แกหลงกลง่ายที่สุดยังไงล่ะ พูดอีกนัยคือ ตระกูลโจวตระกูลนินจาของพวกแก แกเป็นคนที่อวดฉลาดที่สุดไงล่ะ แกอยากได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลของพวกแกมาก ดังนั้นแกจะใช้ทุกวิถีทางแสดงจุดยืนของตัวเองออกมาอย่างตั้งใจ ใจคิดเพียงแค่สามารถตีสนิทฉันได้ แกก็สามารถได้รับความเชื่อใจส่วนหนึ่งต่อหน้าของผู้นำตระกูลแล้ว ความจริงแกกับลูกชายของแกเหมือนกันนะ ล้วนโง่เขลาสุดๆ”

อัปยศ อัปยศอย่างแท้จริง นี่เป็นความอัปยศของโจวชื่อเจี๋ยที่สุด

“เลว ตายซะ！” โจวชื่อเจี๋ยเกรี้ยวกราด คำรามใส่วัยรุ่นแล้วจู่โจมไป จู่ๆวัยรุ่นก็โบกมือ！ทันใดนั้นเห็นเพียงโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของโจวชื่อเจี๋ยลอยมา ในตอนที่โจวชื่อเจี๋ยวิ่งไปที่วัยรุ่น โต๊ะนั้นพุ่งชนเข้าทางหลังของโจวชื่อเจี๋ยอย่างรุนแรง ได้ยินเพียงเสียงปังดังขึ้น โต๊ะแตกเป็นเสี่ยงๆ และโจวชื่อเจี๋ยถูกชนเข้าอย่างหนักจนล้มลงกับพื้นไป

วัยรุ่นมองโจวชื่อเจี๋ยที่กระอักกระอ่วนใจ ก็ได้ใช้คำพูดเหยียดหยามต่ออีกว่า “แกไม่เพียงแค่เป็นไอ้งั่งนะ แล้วยังเป็นไอ้สวะอีกด้วย！ฝีมืออย่างแก ไม่มีสิทธิ์จะมาต่อสู้กับฉันหรอกนะ ในฐานะที่เป็นตระกูลนินจา มีสวะแบบนี้อยู่ ถ้าเป็นฉัน ฆ่าแกไปนานแล้วล่ะ”

จนปัญญาที่สุดก็โจวชื่อเจี๋ยแล้วล่ะ ทั้งอยากทุบคนนี้อย่างรุนแรงสักตั้ง ทั้งเอาไม่อยู่ ที่น่าเศร้าที่สุดคือ พลางวิ่งไปที่โจวชื่อเจี๋ย

“ว่ามา แกอยากตายยังไง？จะจัดการเอง？หรือให้ฉันลงมือ？” ฟางเหยียนถามด้วยใช้น้ำเสียงที่ดูหมิ่น

วัยรุ่นฮึมออกมา แล้วกล่าว “ฉันพูดไว้แล้วไม่ใช่เหรอ มีเพียงฆ่าแก ฉันจึงจะเป็นแกได้อย่างเต็มตัว！”

“เด็กน้อยผู้โง่เขลา นึกไม่ถึงว่าจะกล้าพูดจาสามหาว！วันนี้ฉันเทียนหลังจะฆ่าแก สังเวย!” เทียนหลังตะคอกออกมา แล้วพุ่งเข้าไปที่วัยรุ่น แต่วิกฤตในครั้งนี้ ได้ถูกฟางเหยียนห้ามไว้

เทียนหลังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนนี้ ให้เขาต่อสู้ สู้ตัวเองจัดการเองดีกว่า จะได้ไม่เกิดการทำร้ายของผู้บริสุทธิ์

“ผมไปเอง！” ฟางเหยียนกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นเขาเดินไปที่วัยรุ่น

วัยรุ่นโบกมืออีกครั้ง เห็นโต๊ะสามตัวลอยขึ้นจากพื้น ลอยอยู่ในอากาศ ฉากนี้ค่อนข้างเหมือนกับหนังแฟนตาซี แต่กลับเกิดขึ้นจริงต่อหน้าของทุกคน ถ้าไม่ได้เห็นกับตา ใครจะเชื่อว่าบนโลกนี้ยังมีการต่อสู้ที่เต็มที่แบบนี้ สติของทุกคนล้วนตึงเครียดขึ้นมา กลัวว่าเพียงแค่สติหลุดนิดเดียว ตนก็จะต้องตายไป

จากนั้น วัยรุ่นก้าวขาทั้งสองข้างออก แล้วกล่าว “เตรียมตัวตายได้เลย！ จอมพลโผ้จวิน”

เพิ่งพูดจบ โต๊ะหลายๆตัวนั้นต่างพากันพุ่งมาที่ฟางเหยียน ฟางเหยียนไม่ขยับใดๆ ในตอนที่โต๊ะกำลังจะชนตัวเอง จู่ๆ เข้าตั้งฝ่ามือ ได้ยินเพียงเสียงฟิวๆๆสามครั้ง

โต๊ะถูกฟันขาด ต่างร่วงลงกับพื้น แต่ฟางเหยียน ยังคงยืนอยู่ไม่ขยับใดๆ

ทุกคนต่างกลั้นหายใจ จ้องมองการต่อสู้ของทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ

สำหรับผู้เฝ้าดูเหตุการณ์ นี่เป็นการประลองฝีมือที่ฝีมือเท่าเทียมกัน เพราะวัยรุ่นนั่นก็สุดยอด ต่อให้เขาจะถูกจับได้แล้ว ก็ไม่ว้าวุ่นก็แต่อย่างใด เห็นได้ว่าฝีมือของเขาไม่ด้อยไปกว่าจอมพลโผ้จวินตัวจริงตรงหน้านี้เลย

ไม่ว่าทั้งสองคนใครจะแพ้ใครจะชนะ สำหรับคนที่อยู่ในเหตุการณ์แล้ว การต่อสู้แห่งยุคกำลังจะเริ่มขึ้นต่อหน้าของผู้คนแล้ว！