ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1747 ตาลาย

สัปดาห์แรกของเดือนสิงหาคม ในตอนรุ่งเช้าเมืองแฟร์เวลก็เริ่มคึกคัก
ชีวิตในเมืองเล็กๆ มักจะสบายๆ และเงียบสงบ โดยเฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์ ถ้าพระอาทิตย์ยังไม่ลอยเด่นบนท้องฟ้าคนทั้งหลายก็ยังคงมุดอยู่ในบ้าน ดังนั้นแม้แต่วันหยุดสุดสัปดาห์นักท่องเที่ยวก็จะรู้สึกขี้เกียจไปด้วย
แต่วันนี้แตกต่างจากวันอื่นๆ ท้องฟ้าเพิ่งจะสว่าง ร้านค้าตามถนนก็เปิดทำการแล้ว ผู้คนมากมายที่แต่งตัวประหลาดๆ เข้าไปซื้ออาหารเช้าตามร้านต่างๆ
“เหล้ายินหนึ่งแก้ว” อัศวินทิวทอนิกผู้แข็งแรงที่ถือดาบปลายแหลมกล่าวกับฮิวจ์ว่า “ไม่ได้กินอาหารเช้าเลย บ้าเอ๊ย ถือเจ้าเหล็กนี่มันเหนื่อยจริงๆ บางทีผมไม่ควรมาที่นี่เร็วขนาดนี้”
ฮิวจ์ยื่นชานมถ้วยใหญ่ให้เขา จับคู่กับไส้กรอกย่างสองชิ้นให้เขาพูดขึ้นว่า “โชคดีนะท่านอัศวิน จะมีพวกนอกรีตมากมายมาในวันนี้ และผมหวังว่าคุณจะสั่งสอนพวกเขาในนามของพระเจ้าได้”
“โอ้ ขอบคุณ แต่ผมไม่ได้อยากได้ไส้กรอกย่าง” อัศวินทิวทอนิกกล่าว เมื่อกี้เขาบอกว่าอยากได้เหล้ายิน มันเป็นเครื่องดื่มของอัศวินแห่งยุโรปในยุคกลางและยังเป็นชื่อของชานมด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในยามเช้าตรู่แบบนี้ เขาต้องการอย่างหลังแน่นอน
ฮิวจ์ยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณมาจากเมืองอื่น? อ้อ นี่ผมให้ ไส้กรอกรสชาติเฉพาะของครอบครัวฮิวจ์ หวังว่าจะทำให้คุณอารมณ์ดี”
“ว้าว ขอบคุณมากๆ” อัศวินทิวทอนิกมือหนึ่งถือไส้กรอก มือหนึ่งถือชานม เมื่อเป็นแบบนี้ก็ไม่มีมือไหนว่างถือดาบปลายแหลมแล้ว ฮิวจ์จึงเข้าไปช่วยเอาดาบเหน็บไว้ที่เอวเขา หลังจากนั้นก็จัดการเสื้อคลุมให้เรียบร้อย อัศวินขอบคุณเขาอีกครั้ง และเดินออกไปพร้อมเสียงดังฉึกฉัก
เขาเดินไปที่ประตู ประตูของร้านสะดวกซื้อก็เปิดออกอีกครั้ง และชายร่างท้วมที่เปลือยท่อนบน มีเคราใหญ่และรอยสักเส้นหนาๆ ทั่วทั้งตัวก็เดินเข้ามา ชายร่างท้วมคนนี้สวมหมวกปีศาจไวกิ้งบนศีรษะ ในมือถือขวานสองด้าน นี่เป็นการแต่งกายของโจรสลัด
“เหล้ารัมหน่อย เออ ผมหมายถึงกาแฟ เพื่อนผองรีบเอากาแฟมาให้ผมเร็วๆ หน่อย” โจรสลัดกล่าวขึ้นเมื่อเดินเข้ามา ชุดนี้เป็นของชนพื้นเมืองของเกาะแฟร์เวล และพวกเขาภูมิใจในมรดกของลูกหลานโจรสลัดที่ตกทอดมาโดยตลอด
ฉินสือโอวไม่เข้าใจความภูมิใจของพวกเขามาจากไหนกัน โจรสลัดมีอะไรน่าภูมิใจ?
นี่ก็เป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรม อารยธรรมของคนจีนมีมาตั้งแต่สมัยโบราณกาล ถ้าจะบอกว่าห้าพันปีที่แล้วยังรู้สึกสั้นไปด้วยซ้ำ แต่แคนาดาและอเมริกาไม่มีประวัติศาสตร์ ดังนั้นผู้คนจึงให้ความสำคัญกับมรดกของครอบครัวเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ชาวแคนาดาไม่ให้ความสนใจกับพวกพ่อดีลูกก็ดีตาม พ่อเลวลูกก็แย่อะไรพวกนี้ บรรพบุรุษของพวกเขาจะเป็นโจรสลัดก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ พวกเขารุ่นนี้ไม่ใช่ก็ดีแล้ว
ฮิวจ์ชงกาแฟให้กับโจรสลัดและคราวนี้เขาให้แฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น “คุณตื่นเร็วใช้ได้เลย เควิน ผมกล้าพนันได้เลยว่านี่เป็นวันที่คุณตื่นเช้าที่สุดของปีนี้?”
โจรสลัดเควินพูดพึมพำขณะกินแฮมเบอร์เกอร์ไปด้วย “แต่เช้าก็มีเสียงดังจนต้องตื่น มีคนนอกมากมายในโรงแรมของผม พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้ากันแต่เช้า ทำให้ผมนอนไม่หลับเลยสักนิด”
เขาเปิดโรงแรม หลายครอบครัวในเกาะแฟร์เวลที่ดำเนินกิจการโรงแรม ซึ่งก็เป็นโรงแรมสามีภรรยาในตำนาน โดยทั่วไปแล้วเควินจะจัดการดูแลตอนกลางคืน ส่วนภรรยาของเขาเป็นคนดูแลช่วงกลางวัน ดังนั้นเขาจึงมักจะตื่นสายเสมอ
ฮิวจ์ถามด้วยความสนใจ “ดูเหมือนว่าจะมีคนเข้าร่วมกิจกรรมเยอะเลย? เมื่อวานผมเห็นบนเรือข้ามฟากหลายรอบเต็มไปด้วยผู้คนบนนั้น”
เควินดื่มกาแฟแล้วพูดว่า “แน่นอน แน่นอน คนที่มาร่วมด้วยมีเยอะมาก ลองออกไปดูสิ มีคนทุกประเภท นินจา มือสังหาร เอลฟ์ พวกออร์ค ฉันยังเห็นก็อบลินสองสามตัวด้วย อะไรก็มีทั้งนั้นจริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้คงมีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้วล่ะ” ฮิวจ์ยิ้มหัวเราะออกมา
เควินพูดว่า “แน่ล่ะ มีทั้งผู้คนจากค่ายตรงข้ามทั้งหมด กองกำลังชุทซ์ชตัฟเฟิลของฮิตเลอร์กองทัพแดงของสหภาพโซเวียต ไม่ช้าก็เร็วเราและอัศวินราชันย์จะต่อสู้กัน จริงสิ คุณล่ะ ทำไมคุณไม่เปลี่ยนชุดของคุณล่ะ?”
ฮิวจ์ยักไหล่แล้วพูดว่า “ไม่รีบ เริ่มอย่างเป็นทางการตอนสิบเอ็ดโมง ให้พวกคุณได้มีโอกาสเล่นกันก่อน ผมจะคอยบริการงานเบื้องหลังเอง”
“ไม่ต้องพูดซะน่าฟังขนาดนี้หรอก เห็นๆ อยู่ว่าคุณใช้โอกาสนี้ในการหารายได้ พูดตามตรงเลยนะพี่น้อง คุณหาเงินเก่งจริงๆ ครอบครัวฮิวจ์ของคุณหาเงินเก่งตั้งแต่เกิดแล้ว”
“ขอบคุณที่ชม แต่ว่าหมายความว่าอะไรหรือ?”
“เดี๋ยวคุณก็รู้ ฮิวจ์คนน้องไอ้บ้านั่นหาเงินเก่งกว่าคุณอีก ผมอดไม่ได้ที่จะดูถูกเขา”
พอพูดจบ โจรสลัดเควินก็หัวเราะออกมาเสียงดัง แล้ววางแก้วกาแฟลง ถือขวานสองด้านเขาแล้วเดินจากไป
มีผู้คนเดินไปเดินมาบนถนน และก็จริงอย่างว่าแต่งตัวประเภทไหนก็มีทั้งนั้น แต่เดิมสงครามผู้กล้าเป็นสิ่งบันเทิงของคนในเมืองเล็กๆ เท่านั้น แต่หลังจากที่ฉินสือโอวลงโฆษณาทางอินเทอร์เน็ตและหนังสือพิมพ์ บริษัทเกมบางแห่งพอได้เห็นข่าวนี้ก็คิดว่าสามารถหาประโยชน์จากตรงนี้ได้ จึงมาเข้าร่วมด้วย
ด้วยความแพร่หลายของสมาร์ทโฟน เกมมือถือจึงได้รับความนิยมขึ้นมา และเกมเหล่านี้ได้รับการออกแบบอย่างเรียบง่ายและมีราคาแพงในการโฆษณา ดังนั้นนักพัฒนาเกมมือถือจึงไม่ยอมทิ้งโอกาสในการโปรโมตใดๆ
สงครามผู้กล้าถือเป็นงานแสดงคอสเพลย์ชนิดหนึ่ง และมีความยิ่งใหญ่อลังการเว่อร์ บริษัท เกมเหล่านี้จึงจัดบุคลากรของตนเองสวมชุดคอสเพลย์แล้วเข้าร่วมงาน บนตัวของคนเหล่านี้ จะมีคิวอาร์โค้ดอยู่บนชุดเกราะ พวกเขาลากผู้คนบนถนนในทุกหนทุกแห่งมาแสกนคิวอาร์โค้ด
ตำรวจทั้งหมดในเมืองถูกส่งตัวออกไป นอกจากนี้วินนี่ได้ส่งตำรวจ 20 นายไปที่เมืองเซนต์จอห์นเพื่อช่วยรักษาความสงบเรียบร้อยในนามของนายกเทศมนตรี คนเหล่านี้ล้วนเต็มไปด้วยอาวุธปืน เพราะอาวุธที่ผู้คนใช้ใน สงครามผู้กล้าเป็นของจริง แน่นอนว่ามีเพียงอาวุธที่ไม่ก่อเปลวไฟและอาวุธที่ก่อเปลวไฟที่ไม่อนุญาตให้นำเข้ามาในงาน
กิจกรรมแบบนี้อาจทำให้เกิดความโกลาหลได้ง่าย ทุกครั้งที่จัดขึ้นจะมีผู้ได้รับบาดเจ็บและเข้าโรงพยาบาล ดังนั้นตำรวจเซนต์จอห์นจึงให้ความสำคัญกับความปลอดภัยและสั่งการในครั้งนี้มาก ดังนั้นตำรวจที่จัดมาล้วนเป็นทหารชั้นยอดจากสถานีตำรวจต่างๆ
บางคนเดินทางมาที่เมืองล่วงหน้า และบางคนก็นั่งเรือข้ามฟากเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันในวันเดียวกัน เวลา 08:30 น. เรือลำหนึ่งแล่นไปในทะเล ฝ่าสายลมและเกลียวคลื่นเข้าสู่ท่าเรือเมืองเล็ก เรือเต็มไปด้วยผู้เข้าแข่งขันในชุดต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง และทุกคนต่างถือมีดและดาบในมือ
มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่บนเรือข้ามฟากทุกลำ และเจ้าหน้าที่ตำรวจเหล่านี้ทำสีหน้าบึ้งตึงราวกับจะบอกว่าพวกเขาไม่พอใจมาก พวกนายทำตัวให้ดีๆ หน่อย เป็นเรื่องปกติที่การรักษาความสงบเรียบร้อยสำหรับกิจกรรมประเภทนี้ถือเป็นเรื่องอันตรายมาก แม้ว่าจะมีการตรวจสอบความปลอดภัยบนท่าเรือ แต่ผู้คนก็สามารถนำอาวุธที่ไม่ก่อเปลวไฟจำพวกมีดสั้นและมีดบินได้ เพราะถ้าหากมีใครขว้างมีดบินมา ก็ไม่ต่างจากการถูกยิงมากนัก
ตอนนั้นวินนี่เป็นตัวแทนของเมืองไปยังสภาเมืองเซนต์จอห์นเพื่อทำเรื่องสมัครให้มีการจัดสงครามผู้กล้าอีกครั้ง พนักงานการปกครองส่วนท้องถิ่นไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างแฮมเล็ตกับเมืองนั้นสำคัญมาก นอกจากนี้ยังส่งผลดีในการส่งเสริมการพัฒนาการท่องเที่ยวในเมืองเล็กและเมืองเซนต์จอห์นซึ่งในที่สุดก็ต้องได้รับการอนุมัติให้เปิด
ในความเป็นจริงถ้าเป็นไปได้ แฮมเล็ตก็ไม่เต็มใจที่จะอนุมัติให้มีกิจกรรมดังกล่าว เพราะหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น เขานายกเทศมนตรีก็โดนเล่นงานอยู่ดี
บนเรือสำราญ ผู้โดยสารกำลังคุยบางอย่างร่วมกัน ทันใดนั้นมีคนตะโกนด้วยเสียงตกใจ “มองทะเลเร็ว มองไปที่ทะเลเร็ว! มองไปทางใต้ พระเจ้า เหลือเชื่อ!”
หลังจากได้ยินเสียงตะโกน ทุกคนมองไปทางทิศใต้ เห็นร่างที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในทะเลที่ปั่นป่วน จากนั้นก็พุ่งตรงไปที่พวกเขาอย่างรวดเร็ว …
………………………..
Related