ตอนที่ 1646 ราชาดาบในตำนาน….หลินเป่ยชาน

ตอนที่ 1646 ราชาดาบในตำนาน….หลินเป่ยชาน
ในสายตาของทุกคนแม้ว่าจางหยูจะแข็งแกร่งแต่ก็เป็นแค่ผู้ควบคุม
ขั้น 7 แน่นอนว่ายังไม่ถึงขั้น 8
เพราะผู้ควบคุมขั้น 8 นั้นแกร่งกว่าผู้ควบคุมขั้น 7 มาก แต่การโจมตี
ของจางหยูตะกี้ทำให้เขาถูกมองว่าเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 รึ ?
“เขาอยู่ขั้น 8 จริง ๆ รึ ?” จาฮานและสือซวนมองไปที่จางหยูด้วย
ความตะลึง
ตอนนั้นหลินหลางก็ได้สติขึ้นมาบ้างก่อนจะบินขึ้นมา
เขายืนอยู่ข้าง ๆ ชายวัยกลางคนก่อนจะมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าตก
ตะลึงแล้วถามกับชายวัยกลางคน “ท่านพ่อ ชายคนนี้อยู่ขั้น 8 รึ ?”
ชายวัยกลางคนตอบกลับ “ตอนแรกข้าก็ไม่มั่นใจว่าเขาอยู่ขั้น 7 รึไม่
แต่การโจมตีสุดท้ายนั้นทำให้ข้ามั่นใจว่าเขาก้าวข้ามขั้น 7 ไปแล้ว
เพราะมีแค่ผู้ควบคุมขั้น 8 เท่านั้นที่จะมีพลังแบบนี้ได้” น้ำเสียงของ
เขาเยือกเย็นแต่กลับแฝงด้วยความหมายราวกับประกาศความจริง
จางหยูหรี่ตาลง ไม่คิดเลยว่าการรับรู้ของชายวัยกลางคนจะเฉียบคม
แบบนี้ได้
ใช่ เขาทะลวงขึ้นมาถึงขั้น 8 แล้ว ตอนที่เขาทะลวงได้นั้นคือตอน
สุดท้ายที่อีกฝ่ายพูดถึง
“ข้าไม่คิดเลยว่าที่นี่จะมีผู้ควบคุมขั้น 8 อยู่จริง ๆ” จางหยูมองไปที่
ชายวัยกลางคนด้วยความแปลกใจ
เขาคิดว่าโดนแอบมองอยู่และตอนนี้ในที่สุดเขาก็รู้ว่าความรู้สึกนี้มา
จากไหน
ไม่ต้องเดาเลยว่าต้องเป็นชายวัยกลางคนผู้นี้อย่างแน่นอน
จาฮานและสือซวนได้ยินคำพูดของจางหยู ก็มองไปที่ชายวัยกลางคน
ทันที ไม่นานพวกเขาก็พบตราขั้น 8 ที่อกชายวัยกลางคนและอดไม่ได้
ที่จะตัวสั่น “พระเจ้า ผู้ควบคุมขั้น 8 จริง ๆ !”
พวกเขาไม่รู้ว่าจางหยูเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 จริงรึไม่แต่พวกเขามั่นใจว่า
ชายวัยกลางคนเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 จริง ๆ เพราะตรานี้ไม่อาจจะหลอก
ใครได้
ตอนนั้นเองพวกเขาก็นึกถึงชื่อของผู้ควบคุมขั้น 8
“เดี๋ยวนะ ท่านเป็น..พ่อของหลินหลางรึ ?” จาฮานและสือซวนมอง
หน้ากัน
ไม่แปลกเลยที่หลินหลางประสบความสำเร็จได้แบบนี้
แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะความพยายามของหลินหลางด้วย
ก็ตาม แต่องค์ประกอบเหล่านี้ก็ไม่อาจจะมองข้ามได้
“ข่าวลือบอกว่ายอดเขาแห่งนี้มีผู้ควบคุมขั้น 8 ซ่อนตัวอยู่ ข้าเคยมา
ที่นี่แต่ไม่เคยเจอ ข้าจึงคิดว่าข่าวลือนั้นเป็นเท็จ ดูเหมือนว่าท่านคือผู้
ควบคุมขั้น 8 คนนั้นสินะ ?” จาฮานมองไปที่ชายวัยกลางคน “ไม่
แปลกเลยที่หลินหลางจะเลือกบ่มเพาะที่นี่ กลับเป็นว่าเขามีท่านคอย
ดูแล”
หลินหลางคิ้วขมวด “การที่ข้าบ่มเพาะที่นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อข้า”
เป้าหมายของเขาคือการก้าวข้ามพ่อของเขาไป
เขาปกปิดตัวตนเพื่อไม่อยากให้ใครมองว่าเขาคือลูกของผู้ควบคุมขั้น
8 เขาอยากประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง
ตลอดหลายปีมานี้เขาทำได้ดีและได้ขึ้นเป็นอันดับ 1 ของผู้ควบคุม
ขั้น 7
“แซ่หลินและเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ….” สือซวนเหมือนนึกบางอย่าง
ออกและหรี่ตาลงทันที “ท่านคือราชาดาบที่ไร้เทียมทาน ราชาดาบ
ในตำนาน ….หลินเป่ ยชานงั้นรึ ?”
จากคนในอดีตจนถึงตอนนี้มีแค่หลินเป่ ยชานเท่านั้นที่จะเป็นชายวัย
กลางคนได้
จาฮานมองไปที่หลินเป่ยชานด้วยสีหน้าตะลึงและยกย่อง
โลกสวรรค์ร้างมีผู้ควบคุมขั้น 8 มากกว่าสิบคน บางคนได้ตายไป
แล้ว บางคนหายตัวไป แต่ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ซึ่งหนึ่งในตำนาน
เหล่านั้นไม่ต้องเดาเลยว่าคือหลินเป่ ยชาน หากมองจากอดีตจนถึง
ตอนนี้แล้ว หลินเป่ ยชานก็คือหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุด
หากผู้ควบคุมขั้น 8 มีอันดับ งั้นหลินเป่ ยชานจะต้องอยู่อันดับต้น ๆ
แน่รึอาจจะได้อันดับแรกไป
หลินเป่ยชานแปลกใจ “ไม่คิดเลยว่าจะมีคนจำชื่อข้าได้อยู่”
เขานี่แหละหลินเป่ยชาน !
“หลินเป่ ยชาน ท่านโด่งดังงั้นรึ ?” จางหยูถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่แค่โด่งดัง !” จาฮานพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ท่านหลินเป่ ย
ชานโด่งดังมานาน เขาพึ่งความแข็งแกร่งของตัวเองขับไล่ศัตรูทั้งหมด
เขาไม่เคยพ่ายแพ้ เขาถูกยกย่องว่าเป็นพระเจ้า เรื่องราวของเขาคือ
ตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ในทุกวันนี้…ในหมู่ผู้ควบคุมขั้น 8 แล้ว ท่าน
หลินเป่ยชานยากจะหาศัตรูได้ ไม่มีใครสู้กับเขาได้”
จางหยูมองไปที่หลินเป่ยชานด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป
ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะใหญ่โตถึงเพียงนี้ !
“ไม่เคยแพ้ใครรึ ?” หลินเป่ ยชานแสดงสีหน้าขมขื่นออกมา “ครั้งหนึ่ง
ข้าเคยคิดว่าไม่พ่ายแพ้ผู้ใดแต่อันที่จริงข้าเคยแพ้มาแล้ว ข้าไม่อาจจะ
รับตำแหน่งนี้ได้และเลือกที่จะซ่อนตัวเพื่อบ่มเพาะแทน”
จาฮานและสือซวนตะลึง
นี่คือราชาดาบ หลินเป่ยชาน !
จะมีคนเอาชนะเขาได้ยังไง ?
“ท่านพ่อแพ้มาจริง ๆ” หลินหลางพึมพำออกมา “ชายคนนั้นไม่ใช่
คนของโลกสวรรค์ร้าง เขาไม่ใช่คนของเขตจื๋ออวิ๋น แต่มาจากเขตหง
หยวน ก่อนหน้านี้ข้ากับพ่อไม่เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนแต่ความ
แข็งแกร่งของเขานั้นน่ากลัวอย่างมาก แม้ว่าพ่อจะได้รับฉายาราชา
ดาบและถือว่าเป็นคนที่แกร่งที่สุดของโลกนี้แต่ก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือ
ของชายคนนั้นได้”
เมื่อคิดถึงชายคนนั้น หลินหลางก็รู้สึกไร้พลังต่อต้าน
เป้าหมายในชีวิตของเขาคือแซงหน้าพ่อไปให้ได้เพราะการที่จะ
เหนือพ่อได้นั้นถึงจะสู้กับชายคนนั้นได้ !
เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสอง จางหยูก็คิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา
“ชายที่พวกเจ้าพูดถึง…คือเบเกิลงั้นรึ ?” จางหยูถามขึ้นมา
เมื่อได้ยินชื่อนั้น หลินเป่ ยชานและหลินหลางก็สีหน้าเปลี่ยนไป
หลินเป่ ยชานจ้องไปที่จางหยูและพูดขึ้น “เจ้ารู้ได้ยังไง?”
จาฮานและสือซวนก็แปลกใจ “เบเกิล ? เขาโด่งดังรึ ?”
“ตลอดหลายปีมานี้ข้ารู้เรื่องเบเกิลมาบ้าง” หลินเป่ ยชานพูดขึ้น “ชาย
คนนี้ไม่ได้ทำตัวโดดเด่น เขามีชื่อเสียงแค่ในเขตหงหยวน ในที่อื่น ๆ
นั้นน้อยคนนักที่จะรู้จักเขาแต่ในหมู่ยอดฝีมือนั้นมีคนจำนวนมากที่
รู้จักเขา แม้แต่ที่นอกเขตตะวันออกตอนเหนือก็ตาม มันก็ยังมีหลาย
คนที่รู้จักเขา”
ชัดแล้วว่าคนที่รู้จักเบเกิลนั้นจะต้องเป็นยอดฝีมือ
คนส่วนมากไม่เคยได้ยินชื่อเบเกิลมาก่อน
“เมื่อเจ้ารู้จักกับเบเกิล งั้นเจ้าก็คงไม่ใช่คนธรรมดา” หลินเป่ ยชาน
มองไปที่จางหยู
แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อจางหยู แต่การที่จางหยูรู้จักกับ
เบเกิล งั้นเขาก็ไม่คิดดูถูกจางหยู บางทีนี่อาจจะเป็นคนที่คล้ายกับ
เบเกิลก็ได้
ในอดีตเขาได้พ่ายแพ้ให้กับเบเกิล เขาไม่กล้าสู้หน้าใคร เขาได้แต่เก็บ
ตัวบ่มเพาะที่นี่เพื่อหวังว่าสักวันจะได้สู้กับเบเกิล อีกเพื่อล้างความ
อับอายของเขา
“ท่านคิดมากเกินไป” จางหยูส่ายหน้า “ข้ากับพี่เบเกิลน่ะเพิ่งเจอกัน
โดยบังเอิญ อันที่จริงความแข็งแกร่งของข้ายังด้อยกว่าเขามาก”
เขาไม่ได้โกหก มันไม่จำเป็นต้องโกหกด้วย
เขาด้อยกว่าเบเกิลและเขาถึงกับสงสัยว่าตอนที่สู้กับเบเกิลนั้น เบเกิล
ยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา ไม่งั้นแล้วเขาคงไม่
อาจจะต้านทานเบเกิลได้เลย
“ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่เจ้ารู้จักกับเบเกิล แต่เจ้ายังมีความสัมพันธ์ที่ดี
ต่อกันด้วย “เมื่อได้ยินจางหยูเรียกเบเกิลว่าพี่ หลินเป่ยชานก็หรี่ตาลง
“ก่อนหน้านี้ข้าแพ้ให้กับเขา ข้าได้ฝึกฝนมาหลายปีและแข็งแกร่ง
ขึ้นมา ข้าอยากหาคู่มือที่เหมาะสมเพื่อยืนยันความก้าวหน้า ใน
ความเห็นของข้าแล้วเจ้าคือคนที่เหมาะ”
จางหยูยิ้มแห้ง ๆ ออกมา “ไม่สู้ไม่ได้รึ”
หากเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ทั่วไป จางหยูอาจจะสู้ด้วยเพื่อเพิ่มความ
แข็งแกร่งของตัวเอง แต่นี่คือหลินเป่ ยชานที่ไม่ใช่ผู้ควบคุมขั้น 8
ทั่วไป หากจะสู้กันจริง ๆ จางหยูรู้สึกว่ามีโอกาสสูงที่จะแพ้
สุดท้ายพระเจ้าก็คิดเอาคืนเขาแล้วสินะ
จางหยูสลด เขารังแกลูกอีกฝ่าย ในพริบตากรรมก็มาเอาคืนเขา !
“เจ้าไม่อยากเรียนรู้จากข้ารึ ? ข้า หลินเป่ยชาน ลงมือด้วยตัวเอง เจ้า
ไม่พอใจรึ ?” หลินเป่ยชานแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา “รึว่าเจ้าดูถูก
ข้า ? เจ้าคิดว่าข้าพ่ายแพ้ให้กับเบเกิล ดังนั้นข้าจึงไม่มีสิทธ์ิสู้กับเจ้า ?”