ตอนที่ 1656 ยืนยันตัวตนด้วยผลการรบ

ตอนที่ 1656 ยืนยันตัวตนด้วยผลการรบ
“ทำไมมันยากรึ ?” จงหรานไม่พอใจ “หรือจะให้เราสู้กันต่อหน้าเจ้า?”
เขาไม่คิดไว้หน้าฮั่วลี่เลย!
เมื่อเห็นจงหรานหงุดหงิด ฮั่วลี่ก็กังวลจนเหงื่อตก
เขารีบอธิบายออกมา “นายท่าน ข้าไม่อยากให้ท่านต้องลำบาก แต่
เรื่องนี้ข้าไม่อาจจะทำได้จริง ๆ”
หากเกลดันมาที่นี่และพบว่ามันเป็นเรื่องโกหก เขาจะพ้นผิดไปได้
ยังไง ?
กลุ่มอาทิตย์อุทัยจะโดนมองยังไง ?
“ไม่ต้องหรอกพี่จงหราน” จางหยูโบกมือ “ที่เขาพูดมานั้นข้าเข้าใจ
ได้ ยังไงซะข้าก็ไม่มีตราผู้ควบคุมขั้นที่ 8 จริง ๆ ข้าไม่มีข้อมูลอะไร
ด้วย”
“นี่…” จงหรานกังวล “แล้วเจ้าจะทำยังไง ?”
หากเปลี่ยนเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 คนอื่นแล้วเขาคงไม่พูดอะไรมากและ
ตบอีกฝ่ายไปแล้ว แต่ตัวตนของฮั่วลี่นั้นไม่ธรรมดา เขาคือหัวหน้า
สาขาของกลุ่มอาทิตย์อุทัย การลงมือกับฮั่วลี่นั้นเท่ากับการตบหน้า
กลุ่มอาทิตย์อุทัย แม้ว่าจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง ก็ยากจะทน
รับความโกรธแค้นของกลุ่มอาทิตย์อุทัยได้
อีกอย่างฮั่วลี่ก็แค่ทำตามกฎ
จงหรานถอนหายใจออกมา “ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้าแต่กลับช่วยอะไร
ไม่ได้เลย”
จางหยูหัวเราะออกมา “การที่พี่จงมาที่นี่ก็ถือว่าไว้หน้าข้าแล้ว ข้าซึ้ง
ใจกับการกระทำของเจ้าแล้ว” จากนั้นจางหยูก็พูดขึ้นต่อ “โชคดีที่
นอกจากพี่จงแล้วข้ายังได้เรียกอีกคนมาด้วย หากเขามาแล้วก็ไม่
น่าจะมีปัญหาอะไร”
“หือ ? ใครกัน เขาแข็งแกร่งกว่าข้าอีกรึ ?” จงหรานแปลกใจ
หากมองจากทั้งโลกสวรรค์ร้างแล้ว จงหรานมั่นใจอย่างมากว่าไม่มี
ใครเทียบกับเขาได้ ไม่ว่าใครจะมาก็ไร้ประโยชน์
“เขาเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง เจ้าคงเคยได้ยินชื่อเขามาก่อน แน่นอน
ว่าที่ข้าเรียกเขามาไม่ใช่เพราะเป็นคนใหญ่คนโต แต่เพราะ…เขา
ยืนยันได้ว่าข้ามีความแข็งแกร่งของผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงจริง ๆ”
“ใคร ?” จงหรานถามขึ้นมา
จางหยูทำตัวลึกลับและหัวเราะออกมา “รอสักเดี๋ยว เขาจะมาถึงใน
ไม่ช้า เมื่อเห็นเขาแล้ว เจ้าจะรู้เองว่าเขาเป็นใคร”
เมื่อได้ยินแบบนั้นจงหรานก็ยิ่งสงสัยขึ้นไปอีก “ยิ่งเจ้าพูดเช่นนั้นข้า
ก็ยิ่งสงสัย ได้ ข้าจะรอดูว่าเขาเป็นใครกันแน่”
เท่าที่เขารู้มา มีผู้ควบคุมขั้น 8 แค่ 3 คนที่แสดงตัวออกมา ส่วนอีก
สองคนชอบเก็บตัว เมื่อนับรวมทั้งหมดแล้วก็มีแค่ 5 คน เขาคิดว่าเขา
คือคนที่แกร่งที่สุด ไม่มีใครเทียบกับเขาได้
ดังนั้นเขาจึงสงสัยว่าจางหยูเรียกใครมา ?
รึว่า…ในโลกนี้มีผู้ควบคุมขั้น 8 ที่เขาไม่รู้จักอีกอยู่ ?
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างก็รอกันอย่างอดทน
เวลาที่ผ่านไปนี้ไม่ต่างอะไรจากการงีบหลับของพวกเขา
ในวันที่ 3 สุดท้ายคนที่พวกเขารออยู่ก็มาถึง !
“เขาคือคนที่เจ้ารออยู่รึ ?” เมื่อเห็นคนสองคนเดินทางเข้ามา จงหราน
ก็มองไปที่จาฮานและหลินเป่ ยชานที่ใส่ตราผู้ควบคุมขั้น 8 เขาดู
แปลกใจ “ผู้ควบคุมขั้น 8 ในโลกสวรรค์ร้างแห่งนี้มีคนที่ข้าไม่รู้จัก
อยู่อีกรึ”
ในเวลาเดียวกันหลินเป่ยชานก็เห็นจงหราน
หลินเป่ ยชานพอรู้เกี่ยวกับจงหรานอยู่บ้างและรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ควบคุม
ขั้น 8 ระดับสูง แต่เขาไม่เคยคิดสนใจอีกฝ่าย ถึงจะอยู่ระดับเดียวกัน
แต่ความแข็งแกร่งของจงหรานนั้นด้อยกว่าเขา
ในสายตาของเขามีแค่เบเกิล ไม่สิ ตอนนี้มีจางหยูเพิ่มขึ้นมา
มิหนำซ้ำ จางหยูยังเป็นเงาหลอกหลอนในใจเขา จางหยูน่ากลัวยิ่ง
กว่าเบเกิลด้วยซ้ำ !
หลินเป่ ยชานสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะกลับลงมาที่พื้นแล้วป้องมือ
ให้กับจางหยู “น้องชาย ข้าได้ยินข่าวจึงรีบมาที่นี่ ข้าคงไม่ทำให้เจ้า
รอนานหรอกนะ ?”
“ไม่เลย ไม่เลย” จางหยูหัวเราะออกมาและพึมพำ “เจ้ามาได้ทันเวลา
พอดีนะ”
“นี่ใครกัน ?” จงหรานรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังของหลินเป่ ยชาน ซึ่งบอก
เขาว่าชายคนนี้แข็งแกร่ง
ฮั่วลี่มองไปที่จงหรานพร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่สั่น “ทะ ท่านคือ…
ราชาดาบหลินเป่ ยชานงั้นรึ ?”
หลินเป่ยชานมองไปที่ฮั่วลี่ด้วยความแปลกใจ “เจ้ารู้จักข้ารึ ?”
หลายคนเคยได้ยินชื่อหรือฉายาของเขาแต่การที่จำเขาได้ทันทีนั้น
ในโลกนี้รึแม้แต่เขตตะวันออกตอนเหนือนั้นคงมีไม่มากนัก
“ราชาดาบ…หลินเป่ยชาน” จงหรานมองไปที่หลินเป่ยชานด้วยท่าที
ที่เปลี่ยนไป แม้ว่าจะมีข้อมูลของหลินเป่ยชานไม่มากนักแต่ในอดีต
แล้วหลินเป่ยชานคือพระเจ้าของคนนับไม่ถ้วน นี่คือตำนานที่ยังมี
ชีวิตอยู่
จงหรานและเบเกิลรู้จักกัน เขาเคยได้ยินเบเกิลพูดถึงหลินเป่ยชาน
เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าหลินเป่ ยชานยังมีชีวิตอยู่แต่เขาไม่คิดว่า
หลินเป่ยชานจะอยู่ในโลกสวรรค์ร้างโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
สรุปคือเพราะโลกนี้มันใหญ่โตเกินไปจนจงหรานไม่อาจจะรู้ทุก
อย่างได้ ?
“จงหราน ข้ารู้จักเจ้า” หลินเป่ยชานหันไปมองจงหราน “เจ้าเองก็
เป็นหนึ่งในผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงแต่หากเทียบกับข้าแล้ว เจ้าก็
ด้อยกว่าไม่มาก” ในอดีตนั้นเขาไม่ได้อ่อนแอกว่าจงหรานเลย เมื่อ
บ่มเพาะมาหลายปี ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นไปอีก
“ราชาดาบพูดตลกเกินไปแล้ว “จงหรานรู้ตัวเองดี “ความแข็งแกร่ง
ของเจ้านั้นอาจจะเทียบกับเบเกิลได้ ข้าจะกล้าเทียบกับเจ้าได้ยังไง ?”
ตอนนั้นฮั่วลี่ก็ได้พูดขึ้น “ท่านหลิน ท่านมาที่นี่เพื่อยืนยันความ
แข็งแกร่งให้กับท่านจางรึ ?”
จงหรานไม่คิดว่าจางหยูจะใหญ่โตถึงขนาดนี้ แม้แต่ราชาดาบที่เก็บ
ตัวมาหลายปีก็ยังเรียกตัวมาได้ !
“ฮั่วลี่งั้นรึ ? กลุ่มของเจ้าข้ารู้จักอยู่ ข้ากับหัวหน้าสาขาคนเก่าเคยพบปะ
กันอยู่บ้าง” หลินเป่ ยชานพูดขึ้น
“ท่านพูดถึงท่านเจียง?” ฮั่วลี่พูดขึ้น “ท่านเจียนเฉียนขึ้นเป็นผู้ควบคุม
ขั้น 8 และได้ย้ายไปสาขาอื่น ข้ารับหน้าที่ดูแลสาขาแห่งนี้ต่อ”
“เจียงเฉียนได้ขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 แล้วรึ” หลินเป่ ยชานแปลกใจ
นิด ๆ ก่อนจะมองไปที่ฮั่วลี่ “เอาจริง ๆ แล้วหากเทียบกับเจียงเฉียน
แล้ว เจ้าก็ใจกล้าดี กฎของพวกเจ้าข้าเข้าใจได้ แต่ตอนที่เจียงเฉียน
ดูแลที่นี่ ทุกอย่างนั้นราบรื่น เขาดูแลสาขาแห่งนี้จนพัฒนาขึ้นมาได้
หากเทียบกับเจ้าแล้ว มันช่างต่างกันจริง ๆ”
เขาไม่ไว้หน้าใครเลยแม้แต่น้อย
ฮั่วลี่ไม่กล้าที่จะเถียง เขาพยักหน้าตอบรับ “ท่านพูดถูก “
“ข้าไม่คิดกดดันเจ้า ความแข็งแกร่งของน้องจางนั้นข้ายืนยันได้ เขามี
ความแข็งแกร่งของผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง” หลินเป่ ยชานพูดขึ้น
“ข้าไม่ได้พูดเล่น ในเขตตะวันออกตอนเหนือแล้วข้าแทบไม่แพ้ใคร
ข้าแพ้มาแค่สองครั้ง ครั้งแรกคือเมื่อสิบปีก่อนด้วยฝีมือเบเกิล นั่นคือ
ความพ่ายแพ้ครั้งแรกของข้า” หลินเป่ ยชานเงียบไปชั่วครู่และก็พูด
ต่อ “ครั้งที่สองคือเมื่อไม่กี่วันก่อน ข้ากับน้องจางได้ประมือเพื่อ
เรียนรู้กัน ข้าได้พ่ายแพ้อีกครั้ง มันแย่กว่าการพ่ายแพ้ครั้งแรกด้วยซ้ำ!”
นอกจากจางหยูและเบเกิลแล้ว มันอาจจะมียอดฝีมือรุ่นเก่าที่เอาชนะ
เขาได้แต่คนเหล่านั้นคงไม่มีทางมาสู้กับเขา ยังไงซะถึงชนะก็เสมอ
ตัว หากแพ้มีแต่จะเสียหน้า ดังนั้นในเขตนี้ หากไม่นับเบเกิลและ
จางหยูแล้วเขาก็ถือว่าไร้เทียมทาน !
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเป่ ยชาน นอกจากจาฮานและคนที่มากับ
จางหยูแล้ว ทุกคนต่างก็พากันมองจางหยูด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
หลินเป่ยชานไม่ได้โกหกเหมือนกับจงหราน แต่เขาแค่เล่าเรื่องอดีต
ให้ฟัง นี่คือความจริง !
“แค่นี้เพียงพอรึไม่ ?” หลินเป่ ยชานมองไปที่ฮั่วลี่ด้วยท่าทีเฉยเมย
นี่คือข้อมูลเพียงอย่างเดียวของจางหยู แต่แค่ข้อมูลนี้ก็เพียงพอที่จะ
รับรองทุกอย่างได้
ฮั่วลี่กลืนน้ำลายและมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาไม่คิดไม่
ฝันว่าคนที่ดูธรรมดานี้จะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวแบบนั้นได้ !
พระเจ้า นี่คือราชาดาบหลินเป่ยชาน !
ตอนนี้ฮั่วลี่เหงื่อชุ่มไปทั้งตัวราวกับตกอยู่ในหายนะ เขาหน้าซีดและ
ตัวสั่นราวกับจะทรุดลงไปตอนไหนก็ได้