ตอนที่1659 แจกจ่าย

ตอนที่1659 แจกจ่าย
จางหยูจะขาดทุนกับการใช้หินแลกกับพวกนี้งั้นรึ ?
บางทีหลินเป่ ยชานและคนอื่น ๆ อาจจะคิดแบบนั้น แต่สำหรับจางหยู
แล้วมันไม่ได้เสียหายอะไร เพราะคุณภาพของหินพวกนี้น่ะตราบใด
ที่เขามีหินหยาบมากพอ จางหยูก็สร้างมันขึ้นมาเท่าไหร่ก็ได้ตามที่
ต้องการ เขาไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจการสร้างในหิน ไม่ว่าคุณภาพ
มันจะต่างกันแค่ไหนแต่มันก็ไม่มีค่าสำหรับเขา ตราบใดที่ใช้แลก
เปลี่ยนได้ก็เพียงพอแล้ว
การเอาหินพวกนี้ซื้อความซาบซึ้งของทุกคนนั้น จางหยูจะปฏิเสธได้
ยังไง ?
หินที่ถูกสร้างขึ้นมา 100 ล้านก้อนนั้นมีกว่า 10 ล้านก้อนที่ถูกแลกไป
ส่วนมากแล้วพวกเขาเอาหินระดับเหลือง,ลึกลับและพิภพออกมา
แน่นอนว่ามันมีระดับสวรรค์อยู่บ้าง
ใช่ หินระดับสวรรค์นั้นมาจากหลินเป่ ยชานและจงหราน
สองคนนี้เพื่อที่จะแลกหินกับจางหยูนั้น พวกเขาถึงกับหน้าด้านเอา
หินระดับสวรรค์คุณภาพแย่มาแลกกับจางหยู แต่ตราบใดที่ได้หิน
ระดับสวรรค์คุณภาพสูงมา แม้ว่าจะถูกมองแย่แค่ไหน แล้วทำไม
พวกเขาจะต้องสนใจด้วย?
นอกจากนี้แล้วมีใครกล้าหัวเราะเยาะพวกเขาบ้างนอกจากจางหยู ?
“นายท่าน” ฮั่วลี่กลับมาพร้อมทาสทั้งสองคน “สองคนนี้เป็นผู้ควบคุม
ขั้น 6 ในสาขาแห่งนี้ จากนี้ไปท่านจะเป็นเจ้านายของพวกเขา ท่าน
สามารถสั่งการอะไรทั้งสองก็ได้ตามที่ท่านต้องการ นอกจากนี้แล้ว
ท่านถึงกับปลิดชีวิตพวกเขาได้”
แม้ว่ากลุ่มอาทิตย์อุทัยจะดูแลทาสเป็นอย่างดีแต่ยังไงซะทาสก็ยังเป็น
ทาสอยู่วันยังค่ำ ในสายตาพ่อค้าแล้วพวกนี้คือสินค้า
“นี่คือบัตรของทั้งสอง” ฮั่วลี่ส่งบัตรสองใบให้กับจางหยู “ตราบใดที่
ผูกจิตกับบัตรนี่แล้ว ท่านสามารถตัดสินชีวิตพวกเขาได้ตามใจ แม้ว่า
พวกนี้จะหนีไปที่โลกอื่นแต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นการควบคุมของบัตรนี่
ได้”
ทาสทั้งสองเป็นชายวัยกลางคน พวกเขาได้คุกเข่าให้กับจางหยู
“คำนับนายท่าน !”
เมื่อถูกฮั่วลี่นำตัวมา ทั้งสองก็เหมือนรู้ชะตาตัวเอง พวกเขารู้ว่าชีวิต
ของตัวเองตกอยู่ในกำมือของชายหนุ่มคนนี้ แม้ว่าในใจจะไม่เต็มใจ
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเปลี่ยนแปลงมันได้ พวกเขาได้แต่ภาวนา
ให้เจ้านายของตนนั้นมีนิสัยไม่แย่นัก หากเข้ากันได้ งั้นก็ถือว่าดีที่สุด
แล้ว
จางหยูมองไปยังทั้งสองคนก่อนจะมองไปที่บัตรหยกแล้วพูดขึ้น
“ข้าจะไม่ผูกจิตกับบัตรหยกนี่ หากพวกเจ้าทำได้ดี ข้าจะทำลายบัตร
นี่ให้พวกเจ้า พวกเจ้าเข้าใจรึไม่ว่ามันหมายถึงอะไร ?”
ซานเหอและเหยียนอู้พากันมองหน้ากันด้วยสีหน้าตะลึง “เราเข้าใจ”
พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ในเวลาเดียวกันพวกเขา
ก็ตะลึงในความกล้าของจางหยู ต้องรู้ก่อนว่าจางหยูใช้เงินไปถึง 1.5
พันล้านในการซื้อพวกเขามา
คนที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ได้ขัดอะไรขึ้นมา พวกเขาไม่คิดว่าจางหยูทำอะไร
ผิด ผู้ควบคุมขั้น 6 สองคนนี้หากดูจากความแข็งแกร่งที่จางหยูมีแล้ว
จางหยูก็สามารถจัดการได้ง่าย ๆ หากคิดดูดี ๆ แล้วพวกนี้ต่างหากที่
เป็นเหยื่อของจางหยู
ไม่ว่าจะมีบัตรหยกรึไม่แต่สำหรับจางหยูแล้วมันไม่ได้สำคัญเลย
แม้แต่น้อย
จางหยูใช้เงิน 1.5 พันล้านไม่ใช่เพื่อบัตรหยกนี่แต่เพื่อจะให้พวกนี้ทำ
ตามคำสั่งของเขา
“นายท่าน มีอะไรที่ท่านอยากซื้ออีกรึไม่ ? นอกจากทาสแล้วเรายังมี
สมบัติอื่น ๆ อีกมากมาย นอกจากนี้อีกไม่นานจะมีทาสผู้ควบคุมขั้น
ที่ 7 ถูกส่งมาที่นี่สำหรับประมูล หากท่านสนใจ ท่านก็ลองไปดูได้”
เขานึกถึงหินระดับสวรรค์คุณภาพสูงที่จางหยูมี
หากเขาได้หินระดับสวรรค์เหล่านั้นมา ไม่ว่าจะเป็นเขารึกลุ่มอาทิตย์
อุทัยก็ถือว่าส่งผลดีอย่างมาก !
“สมบัติอื่นนั้นข้าไม่ได้สนใจแต่หากเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 7 มันจะเริ่ม
ประมูลตอนไหน?” จางหยูถามขึ้นมา
ด้วยการที่มีทาสสองคนมาเพิ่ม ตอนนี้เขาจึงเริ่มสนใจเรื่องทาสมาก
กว่าเดิม
“อีกประมาณแสนปี” ฮั่วลี่ตอบกลับ
“..” จางหยูเริ่มรับรู้เรื่องเวลาในโกลาหลได้ดีกว่าเดิม หลักการเรื่อง
เวลาของโกลาหลไม่เหมือนกับโลกของเขา “ข้าไม่อาจจะรอนาน
แบบนั้นได้ ผู้ควบคุมขั้น 7 คงไม่มีชะตาต้องกันกับข้า”
ทันทีที่ได้ยินว่าต้องรอถึงแสนปี จางหยูก็หมดความสนใจไปในทันที
เขาควรใช้เวลานี้ไปกับการบ่มเพาะคนที่เขามีจะดีกว่า
ฮั่วลี่แสดงสายตาผิดหวังออกมา โอกาสดี ๆ มาถึงตรงหน้าแต่มัน
กลับหลุดลอยไป
หากไม่ใช่เพราะแผนการประมูลที่วางไว้ตั้งแต่แรกและเขาไม่มีสิทธ์ิ
ที่จะเปลี่ยนมัน งั้นเขาคงเอาผู้ควบคุมขั้น 7 มาที่นี่และถามจางหยู
โดยตรงว่าเขาจะซื้อรึไม่
“เจ้ามีพาหนะอะไรรึไม่ ?” จางหยูนึกออกว่าเขายังไม่มีพาหนะที่ใช้
ในการเดินทาง
“นี่…” ฮั่วลี่พูดขึ้น
“พูดมาได้เลย”
“มีแต่มันช้าอย่างมาก ข้ากลัวว่าท่านคงไม่สนใจ” ฮั่วลี่หัวเราะออกมา
อย่างขมขื่น “พาหนะดี ๆ นั้นมีเหลืออยู่ไม่มาก…พาหนะทั่วไปคงทำ
ให้ท่านสนใจไม่ได้ พาหนะระดับสูงนั้นมีใช้แค่ในการประมูลเท่านั้น”
เขามองไปที่จางหยู “สมบัติเหล่านั้นถูกเก็บไว้ในสำนักงานใหญ่
แม้ว่าข้าจะอยากขายมันให้กับท่านแต่ข้าก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ …”
จางหยูผิดหวังขึ้นมา “ดูเหมือนว่าข้าไม่มีโอกาสจะได้มันมา”
เขาไม่อาจจะใช้เวลาทั้งหมดที่โลกนี้ได้ หลังจากนี้เขาคงต้องออกไป
ตามหาที่อื่นดู เขาต้องไปยังโลกที่เจริญกว่านี้ โลกแบบนั้นมีอยู่
ค่อนข้างมาก ตราบใดที่จางหยูไม่ยอมแพ้ งั้นไม่นานเขาก็จะได้สิ่งที่
เขาต้องการ
“เอาล่ะ ธุระที่นี่เสร็จแล้ว ข้าควรไปทำอย่างอื่นจะดีกว่า” จางหยูมอง
ไปที่หลินเป่ ยชานและจงหราน ก่อนจะพูดขึ้น “พี่ทั้งสอง ข้ารบกวน
พวกเจ้าเดินทางมาไกล รอข้าจัดการธุระเสร็จก่อน จากนั้นข้าจะเชิญ
ทั้งสองไปดื่มกินกัน”
หลินเป่ยชานหัวเราะออกมา “เจ้าสุภาพเกินไปแล้ว”
จงหรานเองก็ยิ้มออกมา “น้องชายยุ่งอยู่ หากเจ้าว่างเจ้าก็ไปหาข้าที่
ภูเขาธารใสก็ได้ ข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดี”
ไม่นานหลินเป่ยชานและจงหรานก็พากันกลับ จางหยู, จาฮาน, สือ
ซวน, ซางอี๋ว์, อู๋ยงรวมถึงซานเหอและเหยียนอู้ได้ออกจากเมืองไป
ที่ด้านนอกจางหยูได้ถามขึ้นมา “ใครรู้บ้างว่าจะไปยังวิหารของโลก
สวรรค์ร้างยังไง ?”
“ข้ารู้” อู๋ยงรีบตอบขึ้นมา
ตอนนี้เขาเคารพจางหยูอย่างมาก เขาถึงกับอยากขอรับใช้จางหยู
สำหรับผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่มีสิทธ์ิจะรับใช้
คนเหล่านั้น !
“หากเป็นเช่นนั้น…” จางหยูมองไปที่จาฮานและสือซวน “งั้นข้าไม่
รบกวนพวกเจ้าทั้งสองคนแล้ว ข้าจางหยูจะจดจำบุญคุณครั้งนี้ หาก
พวกเจ้ามีปัญหาอะไรในอนาคต พวกเจ้าก็ไปหาหลินเป่ยชานหรือจง
หรานเพื่อขอความช่วยเหลือได้ ข้าจะแจ้งพวกนั้นล่วงหน้า แน่นอน
หากพวกเจ้าสนใจ พวกเจ้าก็สามารถไปยังโลกของข้าได้”
จางหยูได้ส่งพิกัดโลกป่ าให้กับทั้งคู่และพูดขึ้น “ข้าขอตัวก่อน”
จางหยู, ซางอี๋ว์ , อู๋ยงและทาสทั้งสองได้จากไป
จาฮานและสือซวนยังยืนอยู่บนท้องฟ้าและมองดูแผ่นหลังของจางหยู
กับคนอื่น ๆ ที่จากไปโดยไม่อาจจะทำใจเย็นได้
“คำขอบคุณจากผู้ควบคุมขั้น 8 ข้าเกรงว่าข้าคงไม่เจอใครทำแบบนี้
อีกในชีวิตนี้ น้องสือซวน ขอบคุณเจ้ามาก !” ตอนแรกจาฮานไม่พอใจ
สือซวนเท่าไหร่ แต่หลังจากที่ผ่านเรื่องราวมากมายเขาก็ซาบซึ้งบุญคุณ
สือซวนอย่างมาก “หากไม่ใช่เพราะเจ้าแล้ว ข้าจะได้รู้จักกับผู้ควบคุม
ขั้น 8 ระดับสูงแบบนี้ได้ยังไง …”
“ชื่อของท่านจางจะโด่งดังไปทั่วเขตตะวันออกตอนเหนือในไม่ช้า !
เจ้ากับข้าน่ะถือว่าโชคดีในความโชคร้าย ! ไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสได้
เคียงข้างเขาอีกรึไม่…” สือซวนถอนหายใจออกมาก่อนจะมองไปที่
จาฮาน “จาฮาน เจ้าสนใจไปยังโลกของ ท่านจางรึไม่ ?”
“ข้ารึ ?” จาฮานหวั่นไหวอย่างมากแต่หลังจากที่คิดดูแล้วเขาก็ส่าย
หน้า “ข้าเกรงว่าไม่…ข้าไม่เหมือนกับเจ้าที่อยู่ตัวคนเดียว สามารถไป
ไหนก็ได้ตามใจต้องการ หากข้าไปแล้ว ทุ่งหญ้าทางเหนือนั้นคงตก
อยู่ในความวุ่นวาย “
“อย่างนี้นี่เอง” สือซวนพยักหน้า
“เจ้าจะไปรึ ?” จาฮานถามขึ้นมา
“ข้าคิดแบบนั้น” สือซวนไม่ได้ปฏิเสธ “ข้าอยู่ในโลกสวรรค์ร้างมา
นาน การได้ย้ายไปที่อื่นก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดี”