หลินฟานเดินตามหลังของหูเทียนไป ร่างกายของอาจารย์หูเทียนสง่างามเหมือนกับแจกันแสนสวยในราชวัง
เขาพูดในใจ: ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนชื่นชอบเธอมาก เพียงแค่มองจากด้านหลัง เธอจะสามารถฆ่าผู้ชายทั้งมหาลัยได้เลย
ตอนนั้นเอง หูเทียนก็ค่อย ๆหันกลับมาและถามขึ้น “ฉันได้ยินมาว่านายสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน แบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ?”
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะนึกถึงซุนเหยาตง ที่ได้วิ่งหายไปทันทีหลังจากที่เขาตกลงว่าจะลงแข่งขัน
เขาถอนหายใจ: ซุนเหยาตงเร็วมากจริงๆเลยนะ
หลินฟานพยักหน้าและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่แล้ว”
เมื่อหูเทียนได้ยินดังนั้น เธอก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนจะพูด “เดิมที ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับผลลัพธ์ของการแข่งขันทางคณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยในปีนี้”
“แต่ถ้ามีนายอยู่ในการแข่งด้วย ฉันคงจะไม่ต้องกังวลอะไรแล้วล่ะ”
เธอหยุดไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์…แต่ถ้าถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ นายคงต้องรู้สึกเหมือนกำลังรังแกเด็กอยู่แน่ๆเลย”
หูเทียนตระหนักดีว่า หลินฟานศึกษาเกี่ยวกับหลักคณิตศาสตร์จนเกือบจะสมบูรณ์แล้ว
เขาอาจจะแซงหน้าอาจารย์คณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ไปแล้วด้วยซ้ำ
นี่เป็นเหตุผลที่หูเทียนมักจะไปหาหลินฟาน เพื่อหารือเกี่ยวกับโจทย์ปัญหาต่างๆ
ในความเห็นของหูเทียน การลงแข่งของหลินฟานในการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์นั้น ก็เหมือนกับการขอให้นักเรียนมัธยมปลายทำแบบทดสอบคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษา
ถ้านี่ไม่เรียกว่าการรังแกเด็ก แล้วจะเรียกมันว่าอะไรล่ะ?
หลินฟานส่ายหัวแล้วพูด “หูเทียน คุณมองมาที่ผมสิ ผมยังไม่รู้ว่าการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์คืออะไรเลย”
แม้ว่าหลินฟานจะมีประสบการณ์ทางคณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ
แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเพียงในแง่ของการคิดแก้ปัญหา การประยุกต์ใช้สูตร การคำนวณ ฯลฯ ที่เหนือกว่าความสามารถปกติทั่วไปเพียงเท่านั้น
และเกี่ยวกับสถาณการณ์ในตอนนี้ เขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เป็นการเฉพาะเลย
หูเทียนเหลือบมองหลินฟานแบบแปลก ๆ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรที่ทำให้เขาตัดสินใจลงแข่งขัน?
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้เจาะลึกในเรื่องนี้และอธิบายว่า “การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เป็นการแข่งขันระดับชาติที่ประกอบด้วยนักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์และอีกคนหนึ่งมาจากสาขาคณิตศาสตร์ การแข่งขันนี้มีทั้งแผนกเฉพาะด้านคณิตศาสตร์และการออกแบบคอมพิวเตอร์ ”
“นักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์?” หลินฟานขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลินฟานเพิ่งเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย และเขาก็ไม่รู้จักนักศึกษาจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์เลยแม้แต่คนเดียว
ฉันจะทำอย่างไรดี?
หูเทียนดูเหมือนจะเข้าใจความกังวลในใจของหลินฟาน เธอยิ้มและพูดว่า “อย่ากังวลเลยหลินฟาน ฉันได้หาอัจฉริยะจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์มาไว้ให้แล้วแถมน่ารักมากๆทั้งสองคนเลย ฉันรับประกันได้เลยว่านายต้องพึงพอใจอย่างแน่นอน”
หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เธอก็พูดต่อว่า “ยังไงก็ตาม เดี๋ยวนายต้องไปที่ห้อง 305 อาคารฝึกอบรมที่ 1 เพื่อทำความรู้จักกับนักศึกษาสองคนจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ก่อน และนายสามารถฟังอาจารย์ที่ปรึกษาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ได้ตอนั้น”
หลินฟานพูดว่า “ผมนึกว่าคุณจะเป็นที่ปรึกษาของเราซะอีก”
หูเทียนชะงังไปเล็กน้อยและอธิบายว่า “ศาสตราจารย์จางหยงจากแผนกคณิตศาสตร์ของเราจะเป็นคนแนะนำนายเอง เขามีความสามารถสูงในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์และเหมาะที่จะแนะนำเรื่องพวกนี้ให้กับนายมากกว่า”
หลินฟานพยักหน้า
หูเทียนพูดกับเขาอีกสองสามคำ จากนั้นก็ได้เดินออกไปจากห้องพักอาจารย์
……
อาคารฝึกอบรมที่ 1 ห้อง 305
ในห้องกว้างขวางและมีโต๊ะประมาณยี่สิบตัว และแต่ละโต๊ะก็มีคอมพิวเตอร์ตั้งไว้อยู่
ณ ขณะนี้……
สาวงามฝาแฝดเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ นั่งอยู่เงียบๆข้างในห้อง ( ทางเราได้เปลี่ยนชื่อจาก “เซี่ยเซอ” เป็น “เซี่ยเสว่ แทนนะครับ เนื่องจากมีข้อผิดพลาดจากทีมแปล ขอภัยเป็นอย่างยิ่งครับ )
พวกเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดวีแชทของหลินฟานขึ้นทันที และเริ่มพิมพ์ต่อไปในกล่องข้อความที่มีคำหลายร้อยคำค้างไว้อยู่แล้ว
และในขณะที่สาวงามฝาแฝดกำลังพิมพ์ข้อความอย่างจริงจัง หลินฟานก็มาถึงห้อง 305 พอดี
หลินฟานถึงกับผงะ เมื่อมองไปที่ฝาแฝดในชุดสีแดงและสีน้ำเงิน
ทำไมพวกเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่?
เป็นไปได้ไหมว่าพวกเธอจะเป็นอัจฉริยะคอมพิวเตอร์ที่น่ารักมาก ตามที่อาจารย์หูเทียนบอก?
น่ารักมาก ก็ใช่!
แต่พวกเธอเป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์เหรอ?
ฉันไม่รู้สึกถึงอย่างนั้นเลย!
หลินฟาน ค่อยๆเดินไปหาฝาแฝดด้วยความสงสัยในหัวใจของเขา
เมื่อหลินฟานเดินมาถึง เขาก็มีอาการตกตะลึงในทันที
หลินฟานได้พบว่าสองสาวฝาแฝดกำลังพิมพ์อยู่ในกล่องข้อความของเขา ซึ่งเต็มไปด้วยเนื้อหาที่เหมือนกันทุกประการของทั้งสองคน
“สวัสดีค่ะ คุณหลับหรือยังคะ ขอบคุณที่หยุดบาสและช่วยชีวิตฉันไว้นะคะ…
วันนี้พระจันทร์มันกลมสวยมากเลย คุณเห็นเหมือนกันรึเปล่า?…
วันนี้ดูเหมือนคุณจะไม่ได้ไปเล่นบาสด้วยใช่ไหม พรุ่งนี้คุณจะไปไหมคะ…
วันนี้บนท้องฟ้ามีดวงดาวมากมาย และพรุ่งนี้น่าจะอากาศแจ่มใส คุณจะมาเล่นบาสไหมคะ…
ในที่สุด วันนี้ฉันก็ได้เห็นคุณเล่นบาสอีกครั้ง มันวิเศษมากเลยค่ะ…
พรุ่งนี้คุณจะส่งข้อความมาหาเราไหมคะ
……
อาจารย์ได้ชวนฉันให้มาสมัครเข้าร่วมการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ฉันไม่รู้ว่าเราจะได้ร่วมทีมกับใคร รู้สึกประหม่ามากเลยค่ะ… อ้อ ฉันอยากถามพี่มาตลอดเลยว่าพี่มาจากสาขาไหนคะ…
เมื่อหลินฟานเห็นสิ่งนี้ ร่างกายของเขาก็ถึงกับสั่นไปทั้งร่าง
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมสาวงามทั้งสองถึงไม่ส่งข้อความไปหาเขาเลย
เพราะไม่กล้านั่นเอง!
แม้ว่าในกล่องข้อความจะเต็มไปด้วยคำที่พวกเธอพิมพ์ทิ้งไว้ แต่พวกเธอกลับไม่กล้ากดส่งเลยสักครั้ง
หลินฟานรู้อยู่แล้วว่าสาวงามฝาแฝดชอบเขาอย่างมาก เพราะมีแต้มความชอบถึง 99 แต้มเลย
อย่างไรก็ตาม หลินฟานรู้สึกว่าตราบใดที่เขาไม่ได้พูดคุยกับพวกเธอ และไม่ไปพบพวกเธออีก
ความชื่นชอบของฝาแฝดคงจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ
พวกเธอจะค่อยๆลืมฉันทีละนิด
เพราะถ้าเวลาค่อยๆผ่านไปคงจะทำให้พวกเธอลืมความรู้สึกชื่นชอบนี้ไปได้
จนกระทั้งตอนนี้ หลินฟานตระหนักได้แล้วว่าเขาคิดผิด
ผิดถนัดเลย!
ความรู้สึกของสาวงามทั้งสองนั้น ได้หยั่งรากลึกลงไปขึ้นทุกวันๆ
เปรียบเสมือนกับไวน์ ที่ยิ่งนานก็ยิ่งอร่อย!
ในเวลานี้ สาวสวยฝาแฝดดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ข้างหลัง พวกเธอจึงหันหน้าไปมองพร้อม
วินาทีถัดมา ทั้งสามคนก็ได้สบตากัน
สาวงามทั้งสองต่างก็ตกตะลึง
เขา มันคือเขาใช่ไหม!
หลินฟานได้ปรากฏตัวต่อหน้าของเธอทั้งสองคน!
ความสุขที่ไม่อาจปกปิด ได้ปรากกขึ้นมาบนใบหน้าของสาวงามทั้งสอง
ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าพวกเธอจะคิดอะไรได้บางอย่าง ทั้งสองรีบหยิบน้ำดื่มออกมาจากกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่อยู่ข้างๆพวกเธอ แล้วส่งให้หลินฟาน
“ตึก ตึก!”
ในเวลานี้ ศาสตราจารย์จางหยงที่มีผมค่อนข้างยุ่งก็ได้เข้ามา
เขายิ้มและพูด “เฮ้ พวกคุณอยู่ที่นี่นานรึยัง”
สาวสวยฝาแฝดดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงของศาสตราจารย์ เธอยังคงมองไปที่หลินฟานด้วยสายตาที่คาดหวังอย่างมาก
หลินฟานเองก็ไม่ใช่คนไร้หัวใจ
สาวงามฝาแฝดทั้งสองหลงใหลเขาอย่างมาก หลินฟานจะเฉยเมยต่อความรู้สึกของพวกเธอได้อย่างไร?
และในที่สุด หลินฟานก็ค่อย ๆอ้าแขนและนำสาวงามทั้งสองมาไว้ในอ้อมแขนของเขา
สองสาวงามได้ยินเสียงหัวใจของหลินฟาน พวกเธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของหลินฟาน และสูดดมกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์บนร่างกายของเขา… ใบหน้าที่สวยงามของทั้งสองเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที
เขา… กอดเธอ!
ศาสตราจารย์จางหยงซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลได้เห็นสิ่งนี้ เขาถึงกับอ้าปากค้างและใบหน้าของเขาก็ได้หมองคล้ำลง
ถูกตัอง!
มหาวิทยาลัยไม่คัดค้านความรักของนักศึกษา แม้แต่นักศึกษาบางคนก็แต่งงานและมีลูกแล้วก็มี
แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับการยินยอมของผู้ชายและผู้หญิงด้วย
แต่สถานการณ์ตรงหน้าของฉันนี้คืออะไร?
นักศึกษาชายกำลังกอดนักศึกษาหญิงสองคนพร้อมกัน
ฉันควรทำอย่างไรดี?
หรือว่าจะ…แสร้งทำเป็นไม่เห็นดีไหม?