เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 113 : หัดพูดตลกกันตั้งแต่ตอนไหน

ทุกคนที่อยู่ในงานตอนนี้ไม่มีใครกล้าที่จะมองฉินเว่ยหมิงเลย
พวกเขาทำได้แค่หันหน้าไปมองหลินฟานด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความตกใจ
ซึ่งตัวของหลินฟานก็ไม่ได้คาดหวังเหมือนกันว่าฉินเว่ยหมิงจะมา
แต่เมื่อหลินฟานเห็นว่าฉินเว่ยหมิงเดินทางมาร่วมงานฉลองด้วย เขาก็ยิ้มออกมาและพูดว่า: “ทุกคนที่อยู่ในงานตกใจหมดเลยที่คุณเดินทางมาร่วมงานฉลองของปู่ผม งั้นเชิญคุณเข้าไปข้างในก่อนเถอะครับ”
สุดท้ายจุดประสงค์ดั้งเดิมของหลินฟานก็คือการจัดงานฉลองวันเกิดที่มีชีวิตชีวาให้กับคุณปู่
และยิ่งมีคนมาร่วมงานมากเท่าไร มันก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น
จากนั้นฉินเว่ยหมิงก็พยักหน้าแล้วเดินไปพูดกับหลินลี่เฉียง “ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี!”
หลินลี่เฉียงตระหนักดีถึงตัวตนของฉินเว่ยหมิง และเมื่อเห็นว่าฉินเว่ยหมิงอวยพรให้กับตัวเอง เขาก็รีบพูดอย่างมีความสุขว่า “ขอบคุณ ขอบคุณครับ!”
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าในวันเกิดครบรอบ 70 ปีของเขานั้น จะมีคนจำนวนมากมาเข้าร่วมงานฉลองวันเกิดถึงขนาดนี้ เขาตื่นเต้นอย่างมากจนไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรออกมา
ฉินเว่ยหมิงยิ้มและพูดว่า “ฉันรีบมาทันทีที่ได้ทราบข่าวเรื่องนี้ เลยไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรมาด้วย ดังนั้น ฉันจึงเอาจดหมายที่ฉันเป็นคนเขียนมาเป็นของขวัญแสดงความยินดีแทน และฉันหวังว่าเจ้าภาพวันเกิดจะไม่น่ารังเกียจอะไรนะ”
ขณะพูด เขาก็ยกมือขึ้นมา
จากนั้น ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็ทำการเปิดม้วนคัมภีร์
บนม้วนคัมภีร์นั้นมีตัวอักษรสี่ตัวคล้ายกับรูปร่างของมังกรและนกฟีนิกซ์เขียนเอาไว้ว่า”อายุยืนเทียมฟ้า” และมีลายเซ็นอยู่ที่มุมล่างขวาเขียนว่า:ฉินเว่ยหมิง!
พอได้เห็นชื่อนี้ หัวใจของทุกคนที่อยู่ในงานก็เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง
แม้ว่าพวกเขาจะเดาได้ ว่าชายชราคนนี้จะต้องมีต้นกำเนิดที่ไม่ธรรมดา
แต่ทุกคนก็ไม่คิดว่าเขาคนนี้จะเป็นถึงบุคคลในตำนาน ฉินเว่ยหมิง!
นายพลกองทัพเสือที่โด่งดัง!
ซึ่งหลินลี่เฉียงนั้นเคยเป็นทหารมาก่อน และคนที่เขาชื่นชมมากที่สุดก็คือฉินเว่ยหมิง!
และเขาก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าจะมีวันที่เขาได้พบเจอฉินเว่ยหมิงตัวเป็นๆ
แถมฉินเว่ยหมิงยังมอบการประดิษฐ์ตัวอักษรให้ตัวเขาอีก
นี่……
นี่มัน……
หลินลี่เฉียงรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังอยู่ในความฝัน และใบหน้าทั้งหมดของเขาตอนนี้ก็แสดงออกมาให้เห็น ว่าเขานั้นมีความสุขอย่างมาก
และหลังจากนั้นไม่นาน หลินลี่เฉียงก็ค่อยๆยื่นมือที่สั่นของเขาออกไปรับม้วนคัมภีร์
จากนั้นฉินเว่ยหมิงก็ค่อย ๆหันหน้าไปทางโจวกั๋วเถา ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลและยิ้มพร้อมกับพูดว่า: “กั๋วเถาไม่เจอกันนานเลยนะ!”
มีสองเหตุผลว่าทำไมฉินเว่ยหมิงถึงเดินทางมาร่วมฉลองวันเกิดในวันนี้
เหตุผลที่หนึ่งคือหลินฟานนั้นได้ช่วยชีวิตหลานชายของเขาเอาไว้
และเหตุผลที่สองคือเขาหลงใหลในความสามารถของหลินฟาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องยา เรื่องความรู้ทางคณิตศาสตร์ และรวมถึงเรื่องที่เขาเป็นหนึ่งในหัวหน้าของทีมมังกรทั้ง 10 อีกด้วย
สามวันก่อน เขารู้ข่าวมาว่าโจวกั๋วเถาจะมาฉลองวันเกิดของหลินลี่เฉียง
หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉินเว่ยหมิง ก็ตัดสินใจมาร่วมงานวันเกิดด้วยเช่นกัน
ถ้าผู้ว่าจังหวัดเจียงเป่ยไม่รู้ว่าฉินเว่ยหมิงจะมาก็ไม่เป็นไร แต่ในเมื่อรู้แล้ว พวกเขาก็ต้องตามมางานเลี้ยงวันด้วย
ดังนั้นงานในครั้งนี้จึงมีคนใหญ่คนโตมาร่วมมากมาย
ในฐานะที่เป็นผู้นำของตระกูลระดับสูง โจวกั๋วเถาย่อมต้องรู้จักกับฉินเว่ยหมิงอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้เฒ่าฉิน ฉันคิดว่าฉันจะได้พบกับนายอีกทีในวันชาติซะอีก…”
ในตอนนี้ ผู้เฒ่าทั้งสองกำลังยืนคุยกันอยู่ที่หน้าประตู และก็มีคนจำนวนมากมองดูอยู่อย่างเงียบๆ
ซึ่งในเวลานี้ ฉินเว่ยหมิงก็ได้กล่าวขึ้นมา “ทำไมพวกเราถึงมายืนคุยกันอยู่ที่นี่ล่ะ? เจ้าภาพของงานวันนี้คือหลินลี่เฉียงนะ เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”
แต่ด้วยคนจำนวนมากในตอนนี้ ทำให้มีโต๊ะและเก้าอี้ไม่เพียงพอ
จึงทำให้ชาวบ้านบางคนรีบสละที่นั่งของตัวเอง แล้วบางคนก็รีบวิ่งไปทางทิศตะวันตกของหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว
และไม่นานพวกเขาก็มาถึงบ้านของหวางย่าผิง
ซึ่งในเวลานี้ ที่บ้านของหวังย่าผิงมีโต๊ะอยู่หลายสิบโต๊ะและก็มีอาหารวางอยู่มากมาย แต่มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่นังอยู่
และหวางย่าผิงก็กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าสุด และตอนนี้เขาก็กำลังยกแก้วไวน์ขึ้นพร้อมกับเตรียมที่จะพูดอะไรบางอย่าง
แต่ในตอนนี้ ชาวบ้านจำนวนมากก็ได้วิ่งเข้ามา
และเมื่อหวางย่าผิงเห็นสิ่งนี้ รอยยิ้มแห่งความสุขก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
หวางย่าผิง: หลินลี่เฉียง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตัดสินใจมาเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันนะ!
จากนั้นหวังย่าผิงก็รีบพูดบอกให้ชาวบ้านนั่งลง
แต่วินาทีถัดมา หวางย่าผิงก็ต้องตกตะลึง
“โต๊ะนี้เป็นของบ้านฉัน!”
“ม้านั่งพวกนี้ก็ด้วย…”
ชาวบ้านรีบหยิบจานอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะลงกับพื้นแล้วรีบแบกโต๊ะวิ่งกลับไปทันที
จากนั้นก็มีใครบางคนในงานพูดว่า “พวกคุณกำลังทำอะไรกัน คุณหวางเขากำลังจัดงานวันเกิดอยู่นะ!”
คำพูดนี้ถึงกับทำให้ชาวบ้านหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง และพวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ควรที่จะทำแบบนี้
ดังนั้น เขาจึงได้อธิบายว่า: “ในตอนนี้ ที่บ้านของหลินลี่เฉียงได้มีผู้ว่าของจังหวัดชิงซีกับเจียงเป่ยมาเข้าร่วมด้วย แต่ที่นั่นดันมีโต๊ะและเก้าอี้ไม่เพียงพอ!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา บ้านทั้งหลังก็เงียบไปชั่วขณะ
ซึ่งพอผ่านไปได้ไม่ได้ก็มีคนพูดว่า: “พวกคุณ…หัดพูดตลกกันตั้งแต่ตอนไหน”
ผู้นำของจังหวัดชิงซีและเจียงเป่ยงั้นหรอ?
ฉันรู้ดีว่าตัวตนพวกนั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน!
และถ้าพวกเขาจะมาที่นี่จริงๆก็ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ!
แต่พวกเขาจะมาร่วมแสดงความยินดีในงานวันเกิดของหลินลี่เฉียงไปทำไม?
มันไม่มีทางเป็นไปได้!
“ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ และตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่ผู้นำของจังหวัดชิงซีและเจียงเป่ยเท่านั้นด้วย แต่ยังมีบุคคลในตำนานอย่างฉินเว่ยหมิงอีก!” ชาวบ้านตะโกนขณะที่กำลังแบกโต๊ะ
และเมื่อชาวบ้านพูดจบ เขาก็รีบวิ่งกลับไปทันที
เขาต้องการไปถึงบ้านของหลินลี่เฉียงให้เร็วที่สุด!
เพราะนี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ที่เขาจะสามารถรับประทานอาหารค่ำกับเหล่ามหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่มากมายขนาดนี้ได้
เขาจึงไม่อยากจะกลับไปช้าแม้แต่วินาทีเดียว!
บ้านทั้งหลังเงียบลงอีกครั้ง
บุคคลในตำนานอย่างฉินเว่ยหมิงก็มาด้วยหรอ?
เขาเป็นถึงนายพลกองทัพเสือที่โด่งดังเลยนะ!
เขาจะมาที่นี่ทำไม?
ในตอนนี้ ใบหน้าของทุกคนที่อยู่ในงานวันเกิดของหวางย่าผิงก็ได้แสดงออกมาให้เห็นถึงความตกใจ
“กริ๊ง!”
เสียงโทรที่ดังขึ้นได้ทำให้สติของพวกเขานั้นกลับมาอีกครั้ง
จากนั้น ชายวัยกลางคนที่ทำงานในภาคการศึกษาของชิงซี ก็เหลือบมองไปที่สายการแจ้งการโทร
และมันก็ปรากฎว่าเป็นข้อความจากลูกพี่ลูกน้องของเขา ซึ่งเขาได้บอกไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วว่าอาจจะไปสาย ไม่ต้องรอเขาก็ได้
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา…
“ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมถึงได้มีรถออดี้มากมายมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของครอบครัวหลินกัน แถมป้ายทะเบียนยังเป็น A00001, A00002…”
และทันทีที่ชายวัยกลางคนได้ยินคำพูดเหล่านั้น ก็เหมือนกับว่ามีกระสุนปืนใหญ่ถูกยิงมาที่ด้านข้างศีรษะของเขาอย่างจัง
ซึ่งหวางย่าผิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขานั้นก็ได้ยินด้วยเช่นกัน และเขาก็ถึงกับทรุดลงบนเก้าอี้ด้วยความวิตกกังวลอย่างมาก
หวางย่าผิงได้ยินเสียงจากโทรศัพท์อย่างชัดเจน
และเขาก็เข้าใจทันทีว่าสิ่งที่ชาวบ้านเพิ่งพูดไปเมื่อกี้นั้นเป็นความจริง
และถ้าผู้ว่าจังหวัดชิงซีกับผู้ว่าจังหวัดเจียงเป่ย… และก็ผู้อาวุโสฉินเว่ยหมิง มาที่นี่จริงๆล่ะก็!
ฉันที่ทำการต่อสู้กับหลินลี่เฉียงมายาวนานกว่าหลายปี
… คงต้องถูกฆ่าตายแน่ๆ!
…………
ในเวลานี้ ที่ประตูหน้าบ้านของครอบครัวหลินก็เต็มไปด้วยโต๊ะมากมาย
หลินลี่เฉียงนั่งในตำแหน่งผู้นำตามคำร้องขอของ ฉินเว่ยหมิง, โจวกั๋วเถา และคนอื่นๆ
จางกุ้ยตาน, ฉินเว่ยหมิง, โจวกั๋วเถา,หลินเถา, ต้าเหว่ยสัว, หลินฟาน, หลินเสี่ยวเหยา, ผู้นำมณฑลเจียงและก็คนอื่นๆนั่งกันตามลำดับ
ส่วนพวกชาวบ้านจะอยู่ตามโต๊ะรอบนอกแล้วแต่ความประสงค์
และไม่นานนัก อาหารที่มีกลิ่นหอมก็ค่อยๆ ส่งกลิ่นออกมาภายใต้การปรุงอาหารของเชฟทั้งสามคน
จากนั้นฉินเว่ยหมิงก็ยกแก้วไวน์ของเขาขึ้นและพูดว่า: “ไวน์แก้วแรก พวกเราขอดื่มอวยพรวันเกิดให้กับหลินลี่เฉียง และขอให้คุณมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง!”
ทันทีที่ฉินเว่ยหมิงพูดจบ ทุกคนก็ยกแก้วขึ้นพร้อมกันและตะโกนว่า “สุขสันต์วันเกิด ขอให้คุณปู่มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง!”
ใบหน้าของหลินลี่เฉียงไม่ปรากฏรอบยิ้มออกมาเลย มีแต่ปากของเขาที่อ้าค้างเอาไว้ และจากนั้นเขาก็พูดอย่างมีความสุข “ขอบคุณ ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ!”
ซึ่งหลังจากที่สิ้นสุดเสียงของหลินลี่เฉียง ทุกคนก็ชนแก้วแล้วดื่มไวน์กันทันที
และในขณะนี้ เสียงแจ้งเตือนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาในใจของหลินฟาน
【ติ๊ง! ทำภารกิจสำเร็จ จัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ รับซองจดหมายสีเงิน 5 ซอง! 】