เศรษฐีผู้ร่ำรวย เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 169 : ปาร์ตี้ล้านล้าน

ข้างในห้องหมายเลข 888
ภายใต้การร้องขอของประธานต้าหม่าและประธานเสี่ยวหม่า หลินฟานจึงได้นั่งอยู่ในตำแหน่งหัวโต๊ะด้านในสุด
และเหตุผลของพวกเขานั้นก็ง่ายมาก
เพราะหลินฟานคือเจ้าภาพของงานในครั้งนี้นั่นเอง
ส่วนต้าหม่ากับเสี่ยวหม่าก็นั่งอยู่ทางซ้ายและขวาไกล้ๆหลินฟาน
และรอบๆก็มีประธานจินตง ประธานตวนกู่ ประธานเว่ยป๋อ ประธานอีคอมเมิร์ซ ประธานเบราว์เซอร์ UB ประธานเบราว์เซอร์ชีเอ่อ… นั่งอยู่
ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยผู้มีอำนาจ
ซึ่งปกติแล้ว บุคคนเหล่านี้ก็ล้วนแต่เป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันทั้งนั้น
คงไม่มีใครสามารถจินตนาการได้เลยว่าพวกเขาจะมานั่งกินอาหารด้วยกันในวันนี้?
แม้แต่จางซานเฟิง ผู้จัดการที่คุ้นเคยกับฉากใหญ่ๆก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคอแห้ง
และไม่นานนัก จางซานเฟิงก็ได้ออกมาเสิร์ฟอาหารเลิศรสด้วยมือของตัวเขาเอง
ประธานต้าหม่าสูดกลิ่นอาหารแสนหอมเข้าจมูกอย่างช้าๆ ซึ่งหลังจากที่ได้เอามันเข้าปากไป เขาก็อุทานทันทีว่า: “สุดยอด! รสชาติดีจริงๆ!”
เสี่ยวหม่าพูดถูก “มันอร่อยมาก!”
เมื่อประธานจินตงและประธานคนอื่นๆได้ยินคำพูดเหล่านั้น พวกเขาก็เริ่มขยับตะเกียบและตักอาหารเข้าปาก และรสชาติของมันก็ทำให้พวกเขาถึงกับต้องพยักหน้ากันทีละคน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพอใจรสชาติของอาหารอย่างมาก
และเมื่อหลินฟานเห็นแบบนี้ เขาก็พูดอย่างมีความสุข “ฉันดีใจนะ ที่ทุกคนชอบมัน!”
ประธานต้าหม่าพูด “ฉันชอบมาก! ฉันรู้อยู่แล้วว่าอาหารต้มนั้น สด หอม นุ่ม และเต็มไปด้วยความละมุน แต่ฉันก็ยังไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติอาหารที่มีความกลมกล่อมแบบนี้มาก่อน… ”
“จนถึงวันนี้ ที่โต๊ะงานเลี้ยงแห่งนี้… มันทำให้ฉันเข้าใจทันทีว่าที่ผ่านมา รสชาติของอาหารพวกนั้นมันไม่ใช่ของแท้!”
“ขอบคุณคุณหลินที่ทำให้ฉันได้กินอาหารต้นตำรับ ขอบคุณมากๆ! คุณสมควรได้รับความเคารพ ฉันจะดื่มให้แก่คุณ!”
ขณะพูด ประธานต้าหม่าก็ยกแก้วขึ้นมาและดื่มหมดในคราวเดียว
ต้องบอกเลยว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ต้าหม่าประสบความสำเร็จมากถึงขนาดนี้
เขาเป็นคนมีพรสวรรค์!
คำพูดที่ออกจากปากเขาเพียงคำเดียวก็สามารถเอาชนะใจผู้คนนับไม่ถ้วนได้แล้ว!
หลินฟานพูด “ประธานต้าหม่าไม่ต้องถึงขั้นเคารพฉันหรอก”
จากนั้น เสี่ยวหม่าที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะพูด”คุณหลิน ขอบคุณที่ไว้วางใจในบริษัทเพนกวินของเรา ฉันก็ขอดื่มไวน์ให้คุณด้วยเช่นกัน”
เมื่อพูดจบ เสี่ยวหม่าก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มจนหมดในคราวเดียว
และถึงแม้ว่าเสี่ยวหม่าจะไม่ได้พูดเก่งเท่าต้าหม่า
แต่ระดับเทคนิคในการดื่มของเธอนั้นห่างไกลจากต้าหม่าอย่างมาก ต้าหม่าไม่สามารถเทียบกับเธอได้เลย
ซึ่งหลังจากที่ชายผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนได้ร่วมดื่มด้วยกัน ความกระตือรือร้นภายในห้องก็เพิ่มขึ้นมากในทันที
…
อาหารมื้อนี้ถูกกินจนถึงเวลา 10:30 น. ก่อนจะสิ้นสุดลง
ซึ่งในเวลานี้ ทุกคนก็หน้าแดงกันอย่างมาก
แต่แน่นอนว่ายกเว้นหลินฟาน
ใบหน้าของเขายังคงเหมือนเดิม และร่างกายของเขาก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
นั่นเป็นเพราะ…
หลินฟานมีทักษะสุภาพบุรุษยอดนักดื่ม เขาต้องดื่มถึงพันแก้วเท่านั้นถึงจะเมา!
นอกจากนี้ ทันทีที่ไวน์เข้าไปในท้องของเขา ฤทธิ์ของไวน์มันก็จะถูกดูดซับไปจนหมดด้วย
ทำให้เขาไม่ต่างอะไรไปจากพระเจ้า! ใครจะดื่มสู้กับเขาได้ล่ะ?
เมื่อหลินฟานเดินออกจากโรงแรมเจียงเป่ย เสียงเตือนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาในใจของเขา
【ติ๊ง! ทำภารกิจลับสำเร็จ จัดปาร์ตี้ล้านล้าน รับซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】
เมื่อได้ยินเสียงของข้อความ…
หลินฟานก็ตกตะลึงทันที
นี่ฉันแค่มากินข้าว… แต่กับทำภารกิจลับเสร็จหรอเนี่ย?
ปาร์ตี้ล้านล้านงั้นหรอ?
หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งและก็เริ่มรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
ประธานต้าหม่า ประธานเสี่ยวหม่า ประธานจินจง ประธานเบราว์เซอร์ UB ประธานตวนกู่ และประธานอีคอมเมิร์ซ…มูลค่ารวมของคนเหล่านี้มากกว่าหนึ่งล้านล้านแน่นอน
นี่ไม่ใช่แค่ปาร์ตี้ของคนรวยเฉยๆหรอกหรอ?
ฉันแค่มากินข้าว แต่ดันทำภารกิจสำเร็จ
โชคดีจริงๆ
เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างดึก หลินฟานจึงไม่ได้กลับไปที่บ้านของอาจารย์เทียนเถียน หรือชุมชนยี่เกอ แต่เขาตรงไปที่ปานหลงวิลล่า
จากนั้นเขาก็หันความสนใจไปที่ซองแดงสีเงิน
“เปิด 5 ซองแดงสีเงิน”
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 500,000 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับ 100 ล้านเหรียญฉลาม 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 800,000 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 100,000 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเพชรธรรมชาติ 20 กะรัต 】
หลินฟานขดริมฝีปากของเขาและพูดว่า “ทำไมถึงได้แต่ของที่ไร้ประโยชน์?”
ของที่ไร้ประโยชน์?
ถ้าคนอื่นรู้เข้า ฉันไม่รู้ว่าเขาจะคิดอย่างไร
เขาได้เงินทั้งหมดถึง 1.4 ล้านหยวนเลยนะ หลายคนต้องใช้เวลากว่าหลายปีถึงจะหาเงินจำนวนนี้มาได้
ส่วน 100 ล้านเหรียญฉลาม มูลค่าตามตลาดก็ 10 ล้านหยวน
และราคาต่ำสุดของเพชรธรรมชาติ 20 กะรัตก็มากกว่าสิบล้านหยวนแน่นอน
ซึ่งถ้าสีสวยราคาก็พุ่งไปหลายร้อยล้านได้เลย
และเพชรที่หลินฟานได้รับนั้นก็มีสีโปร่งแสง เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นสีที่ยอดเยี่ยม
จากนั้น หลินฟานก็หันความสนใจไปที่ระบบลงชื่อเข้าใช้
“เข้าสู่ระบบ!”
【ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ได้รับรางวัล 10 ล้านหยวน 】
“ ฉันใช้โชคของฉันหมดไปแล้วหรอเนี่ย?” หลินฟานถอนหายใจ
…
ในเวลานี้ ซูหนิงที่ยุ่งอยู่ทั้งวันก็เพิ่งจะซักผ้าเสร็จ
และถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อย แต่เธอก็ไม่เคยร้องหรือบ่นออกมาเลย
“กริ๊ง!”
ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่เธอวางอยู่บนเตียงก็ดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ซูหนิงหันไปดูและพบว่าคนที่โทรเข้ามาก็คือยายที่อาศัยอยู่บนภูเขา
นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณยายน่าจะหลับไปนานแล้วหนิ
ทำไมคุณยายถึงได้โทรมาล่ะ ?
ซูหนิงจิงกดปุ่มรับสายด้วยความสงสัย
“พี่สาว สถาณการณ์ตอนนี้แย่มาก! คุณยายของเราป่วยหนัก!”
“เปรี้ยง!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ก็เหมือนกับว่ามีสายฟ้าฟาดลงมาที่หัวใจของซูหนิงจิง
ซูหนิงจิงและน้องสาวของเธอได้รับการเลี้ยงดูมาจากคุณยายตั้งแต่ยังเด็ก และพวกเธอก็รักคุณยายอย่างมาก
และตอนนี้คุณยายก็ล้มป่วยกระทันหัน จะไม่ให้เธอตกใจได้อย่างไร?
ซูหนิงจิงรีบพูดว่า “คุณยายเป็นยังไงบ้าง พาไปโรงพยาบาลหรือยัง?”
“หนูอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว! แต่หมอบอกว่าจะผ่าตัดต้องใช้เงิน 80,000 หยวน แต่เงินที่พี่ส่งกลับมาบ้านก่อนหน้านี้เหลือแค่ 40,000 หยวน…” น้องสาวพูดพร้อมกับร้องไห้
ซูหนิงจิงกล่าวว่า “ตอนนี้พี่มีอยู่ 10,000 หยวน พี่จะรีบส่งไปให้เธอเดี๋ยวนี้ แต่ส่วนที่เหลือ… รอพี่ก่อนนะ”
หลังจากวางสาย เธอก็โอนเงิน 10,000 หยวนให้น้องสาวผ่านทางโทรศัพท์มือถือทันที
จากนั้นซูหนิงก็เดินวนไปรอบๆบ้านอย่างกังวลใจ
อีก 30000 หยวน ฉันจะไปหามาจากไหนดี?
สำหรับคนจำนวนมาก 30,000 หยวนนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเท่าไหร่เลย
แต่สำหรับซูหนิงจิงตอนนี้ มันถือว่าเป็นเงินจำนวนมหาศาลและมีค่ามากพอที่เธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา
ร่างของผู้ชายจำนวนมากค่อยๆปรากฏขึ้นมาในใจของซูหนิงจิง
แต่ในท้ายที่สุด เธอก็นึกถึงหลินฟานที่เป็นคนขับรถมาส่งเธอกลับบ้านเมื่อวานนี้
และหลังจากลังเลอยู่นาน ซูหนิงจิงก็กดโทรออก
“สวัสดีครับ นี่ใครหรอ?” หลินฟานถามด้วยความสงสัย
“หลิน…คุณหลิน สวัสดีค่ะ” ซูหนิงกล่าวอย่างประหม่า
ถึงจะเป็นการคุยผ่านทางโทรศัพท์
แต่หลินฟานก็จำตัวตนของอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว
“อ้อ เธอคือซูหนิงจิงใช่ไหม? เธอตกลงเรื่องที่จะเป็นแม่บ้านของฉันได้แล้วหรอ” หลินฟานถาม
ซูหนิงพูด “ใช่…ค่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้ตอนเช้าก็เข้ามาหาฉันด้วยนะ” หลินฟานกล่าว
ซูหนิงจิงพูดอย่างประหม่า “คือ…คุณหลิน ฉันขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าสองเดือนได้หรือเปล่าคะ”