ตอนที่ 716: สูญเสียพ่อแม่ (3)
ตระกูลเจียงหยางทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนจ้องไปที่ชายชราทั้งห้าบนท้องฟ้าด้วยความกลัวและเกลียดชัง แต่ก็ไม่มีใครอยากจะบอกที่อยู่ของเจี้ยนเฉิน
ในตอนนี้ พลังที่ยิ่งใหญ่ 3 สายได้บินมาจากทางนอกเมือง พวกเขามาถึงหน้าชายชราทั้งห้าเพียงครู่เดียว สามคนนั้นคือ ฉินหวู่หมิง ฉินหวู่เจี้ยน และฉินหวู่เทียน
“ผู้อาวุโส กรุณาปล่อยหัวหน้าตระกูลเถิด ท่านต้องไม่ทำร้ายหัวหน้าตระกูล เจี้ยนเฉินเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิอาณาจักรฉินหวงของเรา ถ้าท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิเจี้ยนมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันกับผู้อาวุโส พวกข้าหวังว่าเราจะมานั่งคุยแก้ปัญหากันได้ อย่าได้บาดหมางกันด้วยเรื่องเล็กน้อยเลย” ฉินหวู่เทียนพูดขณะป้องมือ จากพลังที่ชายชราทั้งห้าคนปล่อยออกมา เขาก็รู้แล้วว่าพวกนั้นคือเซียนผู้คุมกฎ พวกเขามีพลังที่แข็งแกร่งที่แม้แต่อาณาจักรฉินหวงยังต้องระมัดระวังและไม่สามารถดูถูกได้ ดังนั้นน้ำเสียงของฉินหวู่เทียนจึงสุภาพมาก
“ฮืม เจ้าคิดว่าอาณาจักรเล็ก ๆ อย่างฉินหวงจะทำอะไรได้ ? ” มุมปากของชายชราหม่าเทิงบิดเบี้ยวไปด้วยความเยาะเย้ย เขามองไปที่คนทั้งสามด้วยความเย็นชาและพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบ “มันจะดีที่สุดถ้าพวกเจ้าไม่สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้ แม้ว่าพวกเจ้าจะเป็นจากอาณาจักรฉินหวง เราก็ไม่สุภาพด้วยหรอกนะ กลับไปที่ที่เจ้ามาซะ” ชายชราหม่าเทิงแกว่งแขนของเขาและพลังธรรมชาติก็พุ่งไปที่คนทั้งสาม พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้เลยและก็ถูกผลักไปด้านหลังด้วยพลังแห่งธรรมชาตินั้น
มือที่เหี่ยวย่นของชายชราซิตูจับที่คอของเจียงหยางป้าไว้แน่น ทำให้เจียงหยางป้าไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ เขามองลงไปข้างล่างอย่างเยือกเย็นอีกครั้งและเย้ยหยัน “พวกเจ้าทั้งหมดปิดปากกันแน่นเชียวนะ เมื่อพวกเจ้าไม่ต้องการจะบอกกัน อย่างหาว่าข้าไม่มีเมตตาล่ะ” ชายชราซิตูกำมือของเขาแน่นขึ้นและเสียงดับแกร๊กก็ดังออกมาจากคอของเจียงหยางป้า
หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราซิตูก็ปล่อยเจียงหยางป้า ร่างของเขาตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนกับว่าวที่ขาด
“ท่านหัวหน้าตระกูล ! “
“สามีของข้า ! “
เสียงร้องดังออกมาจากคฤหาสน์เจียงหยาง ทุก ๆ คนเสียใจและโกรธจัด เซียนปฐพี 2-3 คนกระโดดขึ้นไปและรับตัวของเจียงหยางป้าไว้อย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตามคอของเขาหักแล้ว ดังนั้นเขาจึงเสียชีวิตไปแล้ว การที่เขายังไม่ได้เป็นเซียนสวรรค์นั้นทำให้คอและหัวใจของเขาถือเป็นจุดตาย
“หัวหน้าตระกูล!” หลังจากที่ได้รู้อาการของเจียงหยางป้าแล้ว ทุก ๆ คนในเขตก็ร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้าและความโกรธอีกครั้ง ผู้อาวุโสหลายคนมองไปที่ชายชราทั้งห้าบนท้องฟ้าด้วยสายตาอาฆาต
“นี่คือตัวอย่างเท่านั้น บอกมาว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน แล้วบอกให้มันออกมา ไม่ยังงั้นพวกเจ้าจะพบจุดจบแบบนั้น” ชายชราซิตูเหยียดหยาม
“ถึงแม้ว่าพวกเราจะต้องตาย พวกเราก็ไม่บอกหรอกว่านายน้อยสี่อยู่ที่ไหน ถ้าเจ้าฆ่าพวกเราทั้งหมด นายน้อยต้องไปล้างแค้นแน่ซักวัน” หัวหน้ายามผู้ซื่อสัตว์ร้องออกไปด้วยความโกรธเหมือนกับว่าเขาไม่ได้กลัวความตายเลย
“รนหาที่ตายนัก ! ” สายตาชายชราซิตูเย็นเฉียบ คลื่นพลังออกจากปลายนิ้วที่เขาชี้เหมือนสายฟ้า มันไปโดนที่ระหว่างคิ้วของหัวหน้ายามและทะลุหัวของเขาไป หัวหน้ายามทรุดลงกับพื้นทันที และของเหลวสีแดงก็ไหลออกมาจากรูนั้น
ภาพที่เห็นทำให้ยามของตระกูลเจียงหยางตกใจอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ชายชราทั้งห้าด้วยความกลัว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไป 2-3 ก้าว
ในหมู่ของพวกเขา ไม่ใช่ทุกคนที่จะจงรักภักดีกับตระกูลเจียงหยางถึงขนาดที่จะมอบชีวิตให้และตายอย่างวีรบุรุษ ในทันใดนั้นเอง คนที่กลัวตาย 2-3 คนบินออกไปข้างนอกด้วยความเร็วสูง พยายามที่จะหนีจากหายนะนี้
“อย่าคิดว่าพวกเจ้าจะหนีไปได้โดยยังไม่ได้บอกพวกเราว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน” เซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 5 เย้ยหยัน หลังจากนั้นไม่นาน ม่านพลังที่มองไม่เห็นก็ปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ เพียงแค่เขานึกขึ้นมา มันคลุมทั้งเขตเจียงหยางไว้เพื่อขังทุกคนไว้ด้านใน
เจียงหยางป้านอนอยู่ที่พื้นด้วยตาที่ปิดสนิทไม่เคลื่อนไหวใดใด ไป๋หยุนเทียน หยูเฟิงหยาน หลิงหลงและไป๋ยู่ซวงมายืนล้อมเขาอยู่ พวกนางทั้งหมดโศกเศร้าและเจ็บปวดถึงที่สุด
สายตาของชายชราซิตูได้มาหยุดอยู่ที่หญิงทั้งสี่ มุมปากของเขาหยักขึ้นอย่างเย้ยหยันและหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เหวี่ยงแขนอย่างเบา ๆ หลังที่มองไม่เห็นก็ได้ผูกหญิงทั้งสี่นางไว้และลากพวกนางขึ้นไปกลางอากาศด้วยความเร็วสูง
“พูดมาว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน ? อย่าคิดว่าพวกเจ้าจะรอดไปได้” ชายชราซิตูเย้ย ในการที่จะตามหาเจี้ยนเฉินนั้น เขาได้ตัดสินใจที่จะเริ่มทำการสังหารหมู่แล้ว แม้ว่าเซียนผู้คุมกฎจะถูกลงทัณฑ์จากสวรรค์เร็วขึ้นถ้าก่อบาปมากมายเช่นนี้ แต่นั้นก็จะเกิดขึ้นเพียงแต่ตอนที่พวกเขาฆ่าผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนเท่านั้น
การต่อสู้ระหว่างเซียนผู้คุมกฎนั้นจะทำให้เกิดความหายนะครั้งใหญ่ ถ้าเซียนผู้คุมกฎ 2 คนไปในเมืองที่หนาแน่น พวกเขาสามารถทำลายเมืองทั้งเมืองได้อย่างง่ายดาย คนเป็นล้านหรืออาจจะสิบล้านที่เมืองคงไม่มีทางรอดแน่ ในสถานการณ์เช่นนั้นเท่านั้นการลงทัณฑ์จากสวรรค์ถึงจะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าแค่การฆ่าคนไม่กี่พันคน มันคงไม่มีปัญหาอะไร
ชายชราซิตูจ้องอย่างเยือกเย็นไปที่หญิงทั้งสี่ เขาเย้ย “บอกข้ามาว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าไม่รอดกันแน่”
“ข้าคือแม่ของเซียงเอ๋อ ถ้าพวกเจ้าต้องการจะฆ่า ก็ฆ่าข้าเลย คนอื่น ๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย อย่าให้คนบริสุทธิ์ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องเลย” ไป๋หยุนเทียนต้องไปที่ชายชราซิตู สายตาของนางไร้ความหวาดกลัว
หลังจากที่ได้ยินดังนั้น ความสนใจของชายชราซิตูก็ผุดขึ้นมา “เจ้าคือแม่ของเจี้ยนเฉินงั้นหรือ ? ดี ดีมาก ถ้าข้าฆ่าพ่อและแม่ของเจี้ยนเฉิน ข้าไม่เชื่อว่ามันจะไม่ปรากฏตัวออกมา” จิตสังหารในตัวของชายชราซิตูเพิ่มขึ้น เขาไม่รู้สึกถึงความเห็นใจใด ๆ ต่อหญิงเบื้องหน้า ในขณะที่เขาบีบคอ มือที่เหี่ยวย่นของเขาก็ได้หักคอของไป๋หยุนเทียน
“ฮูหยินสี่!”
“น้องสี่ ! “
เสียงร้องดังก้องกังวานขึ้นมาอีกครั้ง ผู้อาวุโสหลายคนและยามผู้ซื่อสัตว์ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะที่หญิงทั้งสามนางรู้สึกโศกเศร้ายิ่ง
“เจ้าคือคนต่อไป” ชายชราซิตูไม่ได้ให้เวลาใครในการตั้งตัว เขาจ้องอย่างเย็นชาไปที่หญิงทั้งสามที่เหลือ “ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าครั้งสุดท้าย บอกมาว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน ไม่อย่างงั้นเจ้าจะพบจุดจบเฉกเช่นพ่อและแม่ของเจ้าเจี้ยนเฉิน”
“ถ้าเจ้าต้องการที่จะฆ่าละก็ เอาเลย และก็ฝันไปเถอะว่าจะได้รู้ที่อยู่ของเซียงเทียนจากข้า แม้ว่าข้า หยูเฟิงหยาน จะต้องตาย ข้าก็จะไม่บอกเจ้า” ป้ารองของเจี้ยนเฉินจ้องมองอย่างเกลียดชังไปที่ชายชราซิตู ขณะที่นางกัดฟันแน่น หล่อนเกลียดชายชราซิตูอย่างสุดหัวใจ
“ดี ถ้างั้นเจ้าจะเป็นคนที่ 3 ที่ต้องตาย” ท่าทีของชายชราซิตูมืดมนในขณะที่เขาคว้าคอของหยูเฟิงหยานไว้ด้วยมือที่เหี่ยวย่นของเขา
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะหักคอของหยูฟางหยันนั้น สถานการณ์บางอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มิติข้างหน้าของเขาอยู่ดี ๆ ก็เปิดออกและก็มีแสงสีแดงถูกยิงออกมาจากที่นั้น มันพุ่งตรงไปที่ระหว่างคิ้วของชายชราซิตู
Related
