ตอนที่ 89: การปฏิเสธ
“ท่านอาจารย์ใหญ่เออร์วินเรียกผมมามีอะไรครับ กรุณาพูดให้ตรงประเด็นด้วย” กุสตาฟถามด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
อาจารย์ใหญ่เออร์วินยิ้มแหยๆ แล้วพูดต่อว่า “เราแทบจะไม่มีนักเรียนที่ดีสักคนมาเป็นตัวแทนของเราได้ เราหวังว่าเธอจะนำคำขอจากโรงเรียนที่เรารัก มาพิจารณาและเป็นนักเรียนหลักที่เป็นตัวแทนของ เอชชีลอนเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้”
กุสตาฟจ้องไปที่อาจารย์ใหญ่ แล้วมองที่รองอาจารย์ใหญ่ก่อนจะจ้องมองอาจารย์ใหญ่อีกครั้ง
“ทำไมผมถึงควรเป็นตัวแทนของโรงเรียน? ผมเป็นแค่ขยะที่ไร้ประโยชน์” กุสตาฟถามด้วยท่าทางสับสน
“เธอไม่ใช่ขยะ กุสตาฟ เราทุกคนรู้ดีว่าไม่มีนักเรียนคนไหนที่เก่งวิชาการเท่าเธออีก… ได้โปรดอย่าปล่อยให้ชื่อโรงเรียนของเราถูกลากลงไปในโคลนระหว่างการแลกเปลี่ยนความรู้ เราต้องรักษาความ ศักดิ์ศรี โรงเรียนอื่นๆ จะไม่ปล่อยให้เราได้ยินตอนจบถ้าโรงเรียนของเรามาถึงที่สุดท้าย พวกเขาจะไม่ลังเลที่จะล้อเลียนเรา ดังนั้นได้โปรดขอให้เธอไปเป็นตัวแทนของโรงเรียนเราเถอะ” ครูใหญ่เออร์วินเสนออีกครั้งหลังจากอธิบายยาวเหยียด
กุสตาฟจ้องมาที่เขาเป็นเวลาหลายวินาทีด้วยใบหน้าที่ซุกซน ทำให้บรรยากาศดูอึดอัด
“ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าผมมันน่าขยะแขยง” กุสตาฟปฏิเสธแล้วหันหลังเดินจากไป
“ขยะพวกนี้จะทำให้โรงเรียนที่รุ่งโรจน์ของท่านเลอะเทอะมากยิ่งขึ้น ดังนั้นท่านควรเลือกหนึ่งในนักเรียนที่ไม่ถือว่าเป็นขยะสำหรับท่านเถอะครับ” กุสตาฟเริ่มเดินออกไปหลังจากพูดแบบนั้น
“เดี๋ยวก่อน” อาจารย์ใหญ่เออร์วินเรียกเขา
กุสตาฟหยุดเดินและหันศีรษะไปมองมาที่เขา
“ฉันจะทำอย่างไรให้เธอสามารถเป็นตัวแทนของโรงเรียน มีอะไรที่เธอต้องการไหม” อาจารย์ใหญ่เออร์วินถาม
กุสตาฟยิ้มเยาะภายใน ‘หลายสิ่งหลายอย่าง… น่าเศร้าที่มือของฉันถูกมัดไว้ที่นี่’ เขานึกถึงบางสิ่งขณะพูดภายในใจ
“ผมไม่สนใจ” เขาตอบแล้วหันหลังเดินจากไป
ครูใหญ่ต้องการเรียกเขาอีกครั้ง แต่กุสตาฟได้หายตัวไปในระยะไกลแล้วหลังจากเดินอย่างรวดเร็ว
รองอาจารย์ใหญ่มีสีหน้าไม่พอใจ
“เราแค่บังคับเขาไม่ได้เหรอ?” รองอาจารย์ใหญ่มาร์คเสนอ
“ฉันเกรงว่าเราจะจับเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ” อาจารย์ใหญ่เออร์วินกล่าวด้วยท่าทางพ่ายแพ้
“ตอนนี้เราจะทำอย่างไร อาจารย์ใหญ่เออร์วิน” รองอาจารย์ใหญ่มาร์คถาม
“เราไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเลือกจากรายชื่อเลือดผสมที่มากับเรา… ให้เลือกคนที่ไม่ได้เกรดแย่มากในวิชาอื่นๆมาแทน” อาจารย์ใหญ่เออร์วินถอนหายใจหลังจากพูดจบ
–
กุสตาฟออกจากห้องโถง ในขณะนี้และมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของเขา
เขาหัวเราะคิกคักภายในใจ ขณะนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อสักครู่นี้
‘ในทันใด ฉันก็ไม่ใช่ขยะอีกต่อไปแล้ว เพราะพวกแกต้องการฉัน… คนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย!’ กุสตาฟรู้สึกอยากที่จะหัวเราะจนเขากลิ้งไปบนพื้น
‘คนโง่ ฉันจะขอเงินพวกแกทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพื่อเดิมพันของฉันกับครูเอมมี่นะ หึ’ กุสตาฟกล่าวภายในด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา
“กุสตาฟ?” เสียงผู้หญิงที่ดูตื่นเต้นเรียกเขาจากด้านข้างของทางเดิน
กุสตาฟหันไปมองคนที่เรียกเขา
เขาเห็นหญิงสาวงามพิงผนังกระจกทางด้านขวา เธอมีผมสีเงินและยาวประบ่าสีชมพู มีเขาเล็กๆ 2 เขายื่นออกมาจากหน้าผากของเธอ
เธอสวมชุดกีฬาสีดำทำให้รูปร่างของเธอดูแข็งแรงและน่าดึงดูดมาก
“ยินดีที่ได้พบเธอที่นี่” กุสตาฟยิ้มเยาะขณะเดินตรงมาหาเธอ
“แองจี้”
“กุสตาฟ”
ทั้งสองเปล่งเสียงออกมาพร้อมกันเมื่อเข้าใกล้กัน
ใบหน้าที่โกรธจัดเป็นประกาย “ฉันรู้ว่าจะต้องเป็นนาย เมื่อฉันได้ยินชื่อนั้น” เธอเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น
“อ๋อ เข้าใจล่ะ… สำหรับคนที่พบกับนักเรียนจากโรงเรียนตรงข้ามกัน เธอดูค่อนข้างตื่นเต้น” กุสตาฟกล่าว
“อืม…” ใบหน้าของแองจี้เปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่เธอประสานฝ่ามือเข้าหากัน
“มีเหตุผลอะไรไหมที่เธอมารอฉันที่นี่” กุสตาฟถาม
“หืม? มันควรจะมีเหตุผลมั้ย?” แองจี้ถามด้วยสีหน้างุนงงแต่น่ารัก
“แน่นอน… หรือเธอเคยชินกับการรอคอยที่หน้าประตูของฉันแล้ว และเธอเพิ่งตัดสินใจใช้ที่นี่เป็นประตูเพื่อกั้นการเคลื่อนไหวของฉันด้วยใช่ไหม” กุสตาฟกล่าวด้วยท่าทางครุ่นคิด
“ตอนนี้นายทำให้ฉันดูเหมือนคนสะกดรอยตาม…” แองจี้พูดขณะมองลงมา
“ใช่ เธอเป็นสตอล์กเกอร์” กุสตาฟตอบอย่างตรงไปตรงมา
ใบหน้าของแองจี้ดูแย่ลงเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ฮ่าฮ่า ฉันแค่ล้อเล่นนะ” กุสตาฟหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินไปข้างหน้า
“กุสตาฟ นายมันคนใจร้าย” แองจี้พูดขึ้นพร้อมกับบึ้งและกระทืบเท้าลงกับพื้น
“เธอจะไปกับฉันไหม?” กุสตาฟพูดขณะหันกลับมามองเธอ
“หือ? เราจะไปไหนกัน?” เธอถามขณะเดินไปทางกุสตาฟข้างหน้า
“เที่ยวชมสถานที่รอบๆ… ถ้าเธอไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร เธอจะไม่โดนกล่าวหาว่าอยู่กับขยะน่าขยะแขยง” กุสตาฟหันหลังเดินต่อไป
“ขยะแขยง นั่นอะไร ฉันไม่สนหรอก ใครบอกว่าฉันไม่อยากไป…?
“ฉันจะไปกับนายด้วย” เธอเร่งฝีเท้าและไล่ตามกุสตาฟ
กุสตาฟยิ้มเยาะและเดินต่อไป “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
—-
กุสตาฟกลับมาถึงห้องของเขาหลังเวลาประมาณ 20.00 น.
เขาใช้เวลามากกว่า 6 ชั่วโมงกับแองจี้
พวกเขาเดินไปรอบ ๆ โรงแรมเพื่อเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ ทีละชั้น
ที่พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในสวนอาร์เคดที่มีการเล่นเกม
กุสตาฟประหลาดใจที่ได้เห็นเกมและอุปกรณ์สนุกๆ มากมาย
เขาชอบเกมเสมือนจริงมากเป็นพิเศษ ซึ่งเขาต้องใช้ความคิดในการเล่นเท่านั้น
มันมีค่อนข้างมาก แต่ที่เขาชอบมากที่สุดคืออันที่เขาขับยานอวกาศ
เขาต้องการไปที่อวกาศมาโดยตลอด ดังนั้นความรู้สึกของการได้ดำดิ่งลงไปในเกม ซึ่งเหมือนกับการไปอวกาศจริง ๆ จึงไม่เป็นสองรองใครสำหรับเขา
เขาเรียนรู้วิธีการเล่นและแข่งขันกับบางคนที่นั่น
ส่วนใหญ่มักถามว่าเขาเป็นมือใหม่จริง ๆเหรอ อย่างที่เขาพูดหรือเปล่า เพราะเขาเรียนรู้ได้เร็ว
“ฉันเดาว่ามันไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดหรอก… หวังว่าพรุ่งนี้การทัวร์จะสนุกแบบนี้ด้วย” กุสตาฟพึมพำขณะนอนอยู่บนเตียง
เมื่อเขามาถึงเมื่อครู่ที่แล้ว ห้องก็เงียบลง เพื่อนร่วมห้องของเขาไม่กล้าที่จะพูดคุยตามปกติต่อหน้าเขา
กุสตาฟไม่ได้สนใจเรื่องนี้ อันที่จริงเขาหวังว่ามันจะเป็นแบบนี้ต่อไปอีก 3 วันข้างหน้า ความเงียบไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับเขา
————————————————————–
