ตอนที่ 145: ความโกรธที่เหน็ดเหนื่อย
เธอไม่ได้ใช้ความแข็งแกร่งมากขนาดนี้ เมื่อต้องรับมือกับคู่ต่อสู้ในกิจกรรมแลกเปลี่ยนเพราะเธอไม่ได้ควบคุมความแข็งแกร่งของเธอในครั้งนี้
ทั้งหมดที่เธอคิดคือพยายามป้องกันไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอครั้งล่าสุด ดังนั้นจึงเป็นการกระทำของจิตใต้สำนึกมากกว่า
“แค่นั้นแหละ… อย่าเพิ่งอยู่ในที่ๆเดียวและกลายเป็นกระสอบทรายของคน ๆ หนึ่ง เธอต้องตอบสนองด้วย เว้นแต่ เธอจะสนุกกับการเป็นฝ่ายรับ” กุสตาฟกล่าว เมื่อเขามาถึงหน้าเธออีกครั้ง
“เอาล่ะ แองจี้ ฉันจะโจมตีเธออีกหลายๆ ครั้ง… ฉันอยากให้เธอตอบโต้… ฉันอยากให้เธอตีกลับให้แรงกว่าที่เคยทำไว้ อย่าอ่อนข้อเลย เพราะความนุ่มนวลในสนามรบจะทำให้ มันฆ่าคุณมากขึ้นเท่านั้น” กุสตาฟพูดขณะพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้งแล้วเหวี่ยงหมัดออก
วู้ๆๆๆ!
แองจี้หลบอีกครั้งโดยกระโดดไปด้านข้างก่อนจะเหวี่ยงขาขวาไปทางท้องด้านซ้ายของกุสตาฟ
บั้ก!
กุสตาฟกระแทกร่างของเขาอีกครั้งและถูกผลักถอยหลังไป 2- 3ฟุต
แองจี้กำลังทำตามที่กุสตาฟพูด จิตใจของเธอจะล่องลอยกลับไปสู่ทิวทัศน์ที่ซิมกำลังทุบตีเธอทุกครั้งที่กุสตาฟขว้างหมัดเข้าหาเธอ
ร่างกายของเธอจะตอบสนองโดยไม่รู้ตัวเพราะเธอไม่ต้องการได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้อีกเลย
กุสตาฟไม่หยุด เขาพุ่งออกไปอีกครั้งและโจมตีเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาหลบหลีกเธอ ส่วนแองจี้ก็ทำการหลบหลีกและส่งการโจมตีของเธอเอง ซึ่งมักจะโจมตีกุสตาฟเสมอ
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอกำลังทำเช่นนี้จริงๆ และอยากจะหยุด แต่การมองจากกุสตาฟเพียงครั้งเดียวทำให้เธอต้องคิดใหม่
‘ฉันไม่ต้องการให้เขาตัดสัมพันธ์กับฉัน ถ้านี่เป็นวิธีเดียว ฉันก็ต้องทน’
แม้ว่าเธอจะกังวลใจกับความจริงที่ว่าเธอกำลังโจมตีคนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อบุคคลนั้นคือกุสตาฟ แองจี้รู้ดีว่าการถอยกลับจะทำให้กุสตาฟผิดหวังเท่านั้น
ขณะที่พวกเขาพูดต่อ แองจี้ก็ตระหนักว่าความกังวลของเธอนั้นไร้ประโยชน์ เธอมักจะโจมตีกุสตาฟเสมอ แต่ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดปรากฏบนใบหน้าของเขาและเขาก็จะไม่ดูถูกรบกวนในลักษณะใด ๆ
เธอตระหนักว่าการโจมตีทั้งหมดของเธอไม่ได้ทำอะไรกับเขา ซึ่งทำให้เธอตกใจมากขึ้น
—
ประมาณ 1 ชั่วโมงต่อมา แองจี้ก็นอนลงบนพื้นขณะหอบ เธอหายใจหอบและใบหน้าของเธอแสดงความเหนื่อยล้า
‘เป็นไปได้อย่างไร’ เธอสงสัยขณะหายใจเข้าออกอย่างล้นเหลือ
เธอหันหน้าไปทางด้านข้างเพื่อจ้องมองที่กุสตาฟ ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเธอโดยไม่รู้สึกอึดอัดบนใบหน้าของเขา
กุสตาฟทำให้เธอเหนื่อย ในระหว่างการโจมตีของเธอก่อนหน้านี้เธอไม่สามารถทำให้หุสตาฟรู้สึกสับสนได้ แม้ว่าหมัดพวกนั้นจะตกลงบนร่างของเขา
ขณะที่การฝึกดำเนินต่อไป กุสตาฟขอให้เธอใช้ความเร็วมากขึ้นซึ่งเธอก็ทำ
เธอถ่ายทอดสายเลือดของเธอและงอกเขาอีกอันหนึ่ง ซึ่งทำให้ความเร็วของเธอเพิ่มขึ้นเกือบ 4 เท่า
น่าแปลกที่คราวนี้ เมื่อเธอพยายามโจมตีกุสตาฟ เขาหลบการโจมตีทั้งหมดของเธอ
สิ่งนี้สร้างความประหลาดใจให้กับเธอตั้งแต่การโจมตีครั้งก่อน ซึ่งเธอเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ช้าลงนั้นเชื่อมต่อกัน เธอพบว่ามันแปลกที่กุสตาฟสามารถหลบความเร็วที่เพิ่มขึ้นของเธอได้ แต่ไม่สามารถหลบความเร็วที่ช้าลงของเธอได้
เธอสามารถใช้ทักษะนั้นได้เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ดังนั้นเธอจึงหมดแรงอย่างรวดเร็วและกลับสู่สถานะเริ่มต้นของเธอ
ตลอดเวลาที่ร่างถูกเปิดใช้งาน เธอไม่สามารถสัมผัสกุสตาฟได้แม้แต่ครั้งเดียว
สิ่งที่แองจี้ไม่รู้คือ เมื่อการโจมตีครั้งแรกเริ่มขึ้น กุสตาฟตั้งใจให้เธอสามารถโจมตีสัมผัสเขาได้
เขาวางแผนที่จะทำให้แองจี้ ชินกับความรู้สึกของการที่โจมตีแล้วโดนร่างกายมนุษย์ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่เธอจะต้องต่อสู้กับศัตรูจริงๆ ในอนาคต มันจะรู้สึกเป็นธรรมชาติสำหรับเธอ
แองจี้นั้นเร็วกว่าเขา แต่ด้วยการรับรู้ของกุสตาฟ จึงสามารถเห็นและทำนายการเคลื่อนไหวของผู้คนหรือสิ่งของรอบตัวเขาได้ เว้นแต่ช่องว่างของความเร็วจะเป็นเรื่องทางดาราศาสตร์
เขารู้ว่าการโจมตีของเธอจะไม่ทำร้ายเขา และรู้ว่าเธอจะบังคับตัวเองให้หยุดถ้าเธอรู้สึกว่ากำลังทำร้ายเขา อย่างหลังเกิดขึ้นเป็นสิ่งที่กุสตาฟไม่สามารถทำอะไรได้ เนื่องจากทั้งคู่รู้ว่าเขาไม่ใช่ศัตรู ดังนั้นกุสตาฟจึงตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่เธอที่คุ้นเคยกับการโจมตีบุคคลในตอนนี้
เมื่อเขาขอให้เธอใช้ความเร็วสูงสุด กุสตาฟยังใช้ประโยชน์จากโหมดการวิ่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่เร็วเท่าเธอ มันก็เหมือนกับตอนที่ทั้งคู่กำลังใช้ความเร็วปกติของพวกเขา
ด้วยความเร็วที่สูงขนาดนั้น กุสตาฟจึงทดสอบว่าเธอไม่เต็มใจที่จะโจมตีหรือไม่ แต่ด้วยความประหลาดใจของเขา เธอยังคงโจมตีเขาอย่างกระฉับกระเฉงเหมือนกับที่เขาตั้งใจไว้
อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาหลบคือ เขาจะได้รับความเสียหายหากเธอสามารถสัมผัสเขาได้ในขณะที่อยู่ในสภาพนั้น
หลังจากที่เธอหมดแรง ทั้งคู่ก็ตัดสินใจหยุดพัก
‘และครั้งนี้ฉันคิดว่าฉันจะให้เขาเปิดเผยมัน แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าพลังสายเลือดของเขาคืออะไร… บางทีฉันควรถามเขาดีไหม’ แองจี้จ้องไปที่ใบหน้าของกุสตาฟด้วยท่าทางครุ่นคิด
กุสตาฟกำลังคิดอะไรบางอย่าง ในขณะที่จ้องมองไปไกลๆ ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเขาสังเกตเห็นแองจี้จ้องมองมาที่เขาหรือไม่
‘ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปเยี่ยมที่นั่นหน่อย ภายในเที่ยงคืนหลังจากการสังเกตการณ์ในละแวกนั้น’ กุสตาฟครุ่นคิดด้วยสายตาเคร่งขรึม ‘อีกคืนหนึ่งสำหรับฉันแล้ว… บางทีคราวนี้ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายได้’
“กุสตาฟ”
เขาได้ยินชื่อของเขาถูกเรียกจากด้านข้างและหันไปทางซ้ายเพื่อจ้องมองที่แองจี้
“หืม อะไรนะ แองจี้ เธอฟื้นพลังแล้วเหรอ?” กุสตาฟถามด้วยความไม่เชื่อ ในขณะที่เขาจ้องไปที่แองจี้
“ไม่ นั่นไม่ใช่” เธอตอบ
“หืม? แล้วไงต่อ”
“ระหว่างการดวล นั่นคือนายใช่ไหม ที่ปรากฏตัวเป็นฟัลโก้ เพื่อช่วยฉัน ฉันอยากรู้ว่าความสามารถในสายเลือดของนายคืออะไร?” แองจี้ถามด้วยแววตาไม่แน่ใจ ขณะจ้องไปที่กุสตาฟ
“ฉันได้ยินพวกเขาบอกว่านายเป็นได้แค่เกรด F … ไม่สำคัญสำหรับฉันถ้านายเป็น แต่ฉันไม่เคยเห็นเกรด F ที่แข็งแกร่งเท่านายเลย… ช่วยบอกฉันเกี่ยวกับสายเลือดของนายได้ไหม ” แองจี้เสริมด้วยท่าทางอ้อนวอน
————————————————————–
