The Bloodline System – ตอนที่ 172: จุดจบของวันแรก

ตอนที่ 172: จุดจบของวันแรก

มันคำรามด้วยความโกรธ ด้วยความผิดหวังกับความพยายามที่ไร้ผลของมัน สิ่งมีชีวิตนั้นพุ่งลงไปในน้ำอีกครั้งเพื่อไล่ตามสิ่งมีชีวิตที่ดูอ่อนแอที่มันจับได้

พลึ่ด! ซวบ!

มันโกรธขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอใกล้จะถึงแผ่นดินแล้ว สิ่งมีชีวิตนั้นไล่ตามแองจี้ อย่างโกรธจัด แต่ความพยายามของมันก็ไร้ผล

แองจี้ไปถึงแผ่นดินข้างหน้าได้สำเร็จและพุ่งไปข้างหน้ากว่า 300 ฟุตก่อนที่จะหยุดลง

กรู๊ๆๆๆ!

สิ่งมีชีวิตนั้นพุ่งออกมาจากลำธารและมาถึงฝั่ง

มันจ้องไปที่สิ่งมีชีวิตบนบกที่อยู่ไกลออกไปด้วยท่าทางผิดหวัง ก่อนจะหันหลังกลับและดำดิ่งลงไปในน้ำ

แองจี้มองย้อนกลับไปที่บริเวณลำธารขณะที่สิ่งมีชีวิตนั้นว่ายออกไป

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่ขาของเธอหลีกทาง และเธอก็ล้มลงกับพื้น

เธอวิ่งข้ามลำธารสีทองเหล่านี้มา 2-3 ชั่วโมงแล้วและเกือบจะหมดแรง

เธอได้พบกับสิ่งมีชีวิตมากมายที่คล้ายกันนั้น และเธอเพิ่งหนีรอดมาได้

เมื่อใดก็ตามที่เธอข้ามลำธารสีทอง เธอจะสามารถเดินลัดเลาะไปบนผืนดินเล็กๆ ก่อนที่จะพบกับลำธารอีกสายหนึ่งที่อยู่ข้างหน้า

เธอได้ข้ามลำธารทั้งหมด 13 สายในช่วงเวลานี้ และสายที่เธอเพิ่งข้ามคือสายสุดท้ายในบริเวณใกล้เคียง

สิ่งที่มองเห็นได้ข้างหน้าคือทุ่งโล่ง

แองจี้พักผ่อนสักครู่ก่อนจะลุกขึ้นยืน

‘ฉันต้องไม่ยอมแพ้… ฉันแน่ใจว่าเขาจะต้องยังคงเดินหน้าต่อไปแม้จะเผชิญกับความยากลำบากก็ตาม’ เธอพูดด้วยท่าทางมุ่งมั่นเขียนบนใบหน้าของเธอก่อนที่จะพุ่งไปข้างหน้า

วู้ๆๆๆ!

—

-ชั้น 617 (ห้องนาฬิกา)

‘ความเร็วและการตอบสนองที่ยอดเยี่ยม… ความเร็วสูงสุดจนถึงตอนนี้ และจากข้อมูลของเธอ สายเลือดของเธอเกี่ยวข้องกับความเร็ว อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับความเร็ว เนื่องจากเลือดผสมทั้งหมดได้รับการอัพเกรดสมรรถภาพทางกาย… ถ้านี่คือทั้งหมดที่เธอสามารถให้ได้ ฉันเกรงว่ามันจะไม่ดีพอ อย่างไรก็ตาม เธอให้คำมั่นสัญญามากมาย ดังนั้นฉันจะเฝ้าสังเกตเธอต่อไป” กราเดียร์ ซานาทัสกล่าวภายในใจ ขณะที่เขาจ้องไปที่ส่วนของหน้าจอที่แสดงแองจี้

เขาหันหน้าหนีและจ้องไปที่ส่วนอื่นของหน้าจอที่แสดงเด็กผู้ชายที่มีผมสีบลอนด์สกปรกกำลังปีนขึ้นไปบนยอดเขาขนาดใหญ่ด้วยมือเปล่าของเขา

กราเดียร์ ซานาทัสจำได้ว่าได้เห็นการแสดงของกุสตาฟ เมื่อเขาเดินผ่านเทือกเขาก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีก้อนหินจำนวนมากที่เขาจุดชนวน

‘เด็กคนนี้จากตระกูลออสโลฟ… เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นอยู่จริงๆ ผู้สูงศักดิ์คนนั้นคงสังเกตเห็นเขาและคนอื่นๆ อยู่แล้ว… ถ้าเขายังคงทำเช่นนี้ เขาอาจได้รับเลือก’

กราเดียร์ ซานาทัสไม่ใช่คนเดียวที่ประทับใจผลงานของกุสตาฟจนถึงตอนนี้

แม้แต่เด็กที่ผ่านการทดสอบพิเศษก็ดูด้วยความตกตะลึง

บางคนเริ่มเปรียบเทียบกุสตาฟกับตัวเอง โดยสงสัยว่าพวกเขาจะทำแบบเดียวกันได้หรือไม่

ส่วนใหญ่สรุปว่าพวกเขาอาจจะล่าช้าไปสัก 2-3 นาทีก่อนที่พวกเขาจะสามารถข้ามผ่านภูเขาที่ถูกทำลายได้

—-

ในอีก 4 ชั่วโมง ผู้เข้าร่วมทั่วพื้นที่ทดสอบเริ่มช้าลงเพราะท้องฟ้ามืดลงแล้ว

พวกเขาตระหนักว่าท้องฟ้าในที่นี้ต้องเลียนแบบท้องฟ้าเดิม และความมืดมิดหมายความว่าวันนั้นกำลังจะสิ้นสุดลง

ผู้ที่ยังไม่ถูกตัดสิทธิ์จะเห็นได้ว่าตอนนี้ลูกบอลแสงสีเขียวมีขนาดใหญ่ขึ้น และแสดงว่าพวกเขากำลังเข้าใกล้มากขึ้น ถึงกระนั้น พวกเขารู้ว่าอาจต้องใช้เวลาอีก 1 วันในการเดินทางก่อนที่จะไปถึงลูกบอลแห่งแสงเพราะมันยังดูห่างไกล

ในเวลานี้ ทุกคนที่ไม่รู้มาก่อนว่าจะใช้เวลามากกว่า 1 วันในพื้นที่ทดสอบ จึงต้องหาอาหารและน้ำเอง

ผู้สมัครเริ่มค้นหาอาหารและน้ำ สำหรับความผิดหวัง การหาอาหารและน้ำแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

อาหารมีทั้งผลเล็กๆ ที่ปลูกบนต้นไม้ ซึ่งไม่เคยพอดับความหิวกระหายในปัจจุบัน ในขณะที่น้ำได้ลิ้มรสเพราะมาจากแม่น้ำสีทอง

ผู้เข้าร่วมจำนวนมากจะเข้านอน ขณะท้องว่าง เนื่องจากไม่พบอาหารหรือแหล่งน้ำในบริเวณใกล้เคียง

ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมระยะนี้ถึงเรียกว่าระยะทางแห่งความอดทน

กุสตาฟพบว่าตัวเองสามารถเข้าไปในเพิงที่ดูสวยงามที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่และตั้งอยู่ข้างแม่น้ำแคบๆได้ มันทอดยาวไปทางทิศตะวันออก

มันมืดแล้ว และเขาสามารถผ่านพื้นที่ภูเขาได้สำเร็จ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

แผนการของเขาคือการอยู่ใต้ร่มเงาในคืนนี้

เขาอยู่ในพื้นที่ที่มีทุ่งราบและแม่น้ำยาว เขาได้ข้ามแม่น้ำหลายสายแล้ว

กุสตาฟเอนหลังพิงต้นไม้และจ้องไปที่ลูกบอลแสงสีเขียวในระยะไกล

ไม่มีดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ในอวกาศ มีเพียงลูกบอลสีเขียวสำหรับพวกเขาทั้งคู่ และมันก็สว่างเพียงพอทั้งกลางวันและกลางคืน

‘ฉันน่าจะใช้เวลาประมาณครึ่งวันหรือเกือบทั้งวันกว่าจะไปถึงที่นั่น… ฉันสามารถเคลื่อนไหวในตอนกลางคืนปิดช่องว่างให้มากขึ้นได้ แต่ตอนนี้ฉันควรเติมพลังของฉัน มันคงเสี่ยงถ้าฉันตกหลุมพราง ขณะเดินทางในตอนกลางคืน และฉันไม่สามารถออกจากพวกมันได้ เนื่องจากขาดพลังงาน’ กุสตาฟพึมพำ ขณะจ้องไปที่แต้มพลังงานของเขา

—————————-

»พลังงาน: 390/3200

—————————-

เขาสังเกตเห็นว่าเขาใช้คะแนนพลังงานไปมาก และอาจจะใช้มากอีกในวันรุ่งขึ้น

‘ในด้านดี ฉันอาจจะทำอาหารเย็นที่นี่ให้เสร็จได้ ในขณะที่เดินตามแสงนั้นไป’ กุสตาฟคิดและนำบางอย่างออกจากอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของเขา

ซิง!

อุปกรณ์คล้ายเตาอบขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้ากุสตาฟด้วยแสงสีฟ้าสว่างวาบ

อุปกรณ์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้านี้เป็นภาชนะเดียวกับที่กุสตาฟเก็บอาหารไว้เพื่อนำติดตัวไปทุกที่ที่เขาไป

“ดีที่ฉันเอาขนมมาด้วย” เขาพูดด้วยท่าทางดีใจ ขณะเปิดอุปกรณ์เก็บอาหาร

————————————————————–