บทที่ 33 หลังจากเหล่าร้อย ก็ตามด้วยการสอบเข้า
ในตอนนี้ หัวหน้าจิ๊กกี๋ได้พยักหน้าขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ราวกับไก่จิกข้าวเปลือกก็ไม่ปาน
“พี่ใหญ่อย่านะ อย่า อย่าได้โปรด ฉันบอก เดี๋ยวฉันจะบอกแล้ว”
“งั้นก็รีบๆพูดออกมาสักทีซิโว้ยยยยย”
เจียงฮ่าวตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่โหดร้าย
นี่ทำให้หัวหน้าจิ๊กกี๋รีบพูดออกมาในทันที
“เป็น…เป็นฉินโชวที่…ที่อยู่โรงเรียนมัธยมปลาย…ที่สอง… เขาจ่าย…เงินสองหมื่นหยวน…ให้ถ่ายรูปสภาพของนาย…หลังจากหักขา..แล้ว…แล้วให้บอกนายว่า ขาสองข้าง..ของนายเขาขอซื้อ….”
ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวเมื่อได้ยินจากปากของหัวหน้าจิ๊กกี๋แล้วก็ได้พูดออกมา
“กูว่าแล้ว”
“ฉินโชว น้อฉินโชว เป็นเพียงนกแต่กล้ามาตอแยฉันแบบนี้…”
ใบหน้าของเจียงฮ่าวในตอนนี้แสดงออกถึงใบหน้าที่อยากจะอธิบาย
“ฉันคงต้องเก็บหนี้แค้นนี้ไว้ก่อนล่ะนะ”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวได้มองไปยังจิ๊กกี๋ทั้งแปดคนและตะคอกออกมาว่า
“ไอ้พวกสวะ อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่อย่างนั้นล่ะก็พวกแกจะต้องตกอยู่ในสภาพนี้ทันทีที่ฉันเจอพวกแก”
ทันทีที่ได้ยิน จิ๊กกี๋ทั้งแปดได้แสดงออกมาซึ่งความประหลาดใจราวกับซาบซึ้งในคำพูดของเจียงฮ่าวจนน้ำตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปิติไหลออกมา
“ขอบคุณพี่ใหญ่ ขอบคุณพี่ใหญ่”
“พวกเราจะไสหัวไปแล้ว พวกเราจะไม่กลับมาให้พี่เห็นหน้าอีก”
หลังจากที่จิ๊กกี๋ทั้งแปดได้กล่าวขอบคุณเสร็จ พวกมันก็พอกันประคองพลางลากพวกพ้องของตนออกจากที่เกิดเหตุอย่างสุดความสามารถและทุลักทุเล
“…..”
ในเย็นวันนั้น อาจารย์คนหนึ่งได้เข้ามาประกาศว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นการสอบซ้อมจบชั้นม.ปลายวันสุดท้าย
และข้อสอบนี้เป็นการร่วมมือกันออกข้อสอบของเหล่ามหาวิทยาลัยชั้นนำสี่แห่ง การสอบในวันพรุ่งนี้จึงถือได้ว่ามีความหมายอย่างมาก
และแน่นอนว่าข้อสอบจะต้องยากแบบสุดๆ
วันนี้เจียงฮ่าวกลับมาบ้านเร็วกว่าปกติ และในเมื่อตัวเขานั้นได้รับความรู้มาจากคริสตัลความรู้จนมีความรู้ในระดับสูงทุกแขนงแล้วจึงไม่ได้กระวนกระวายใจแต่อย่างใด
เจียงฮ่าวในตอนนี้เรียกที่จะศึกษาระบบของคนแทน
หลังจากครั้งสุดท้ายที่เขานั้นได้ใช้ระบบสังเคราะห์หินจนนำไปสกัดเป็นหยกออกมานั้น ทำให้เขานั้นมีความตระหนักเป็นอย่างดีว่าตัวเขานั้นยังรู้เรื่องเกี่ยวกับระบบน้อยเกินไป
ระบบนี้นอกจากจะย่อยสลายได้ทุกสิ่งแล้วยังดูเหมือนว่าจะสามารถสังเคราะห์ทุกๆอย่างได้อีกด้วย และเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเล็กๆแต่อย่างใด
นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขานั้นจึงต้องการทำความเข้าใจกับระบบสุดยอดระบบย่อยสลายและสังเคราะห์นี้ให้มากขึ้น
ทันใดนั้นเอง เขาก็ได้เห็นปลาที่วางไว้อยู่ในอ่างล้างจาน ดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะเตรียมเอาไว้ทำซุปให้เขา
เมื่อเห็นดังนี้ สายตาของเจียงฮ่าวก็ได้หรี่ลงเล็กน้อย
“ก่อนหน้านี้ฉันย่อยสลายแมงมุมและมดจนได้ทักษะที่ทรงพลังมา ไม่รู้เหมือนกันแหะว่าถ้าย่อยสลายปลาแล้วจะได้อะไรมาบ้าง”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวก็ได้เดินเข้าไปจับปลาที่อยู่ในอ่างล้างจากอย่างไม่รังเกียจ
“ติ้ง ตรวจพบปลาไน ท่านต้องการย่อยสลายหรือไม่”
“ย่อยสลาย”
เจียงฮ่าวตอบรับอย่างไม่อิดออด
“ติ้ง ท่านย่อยสลายปลาไนเสร็จสมบูรณ์ ท่านได้รับทักษะ:ว่ายน้ำ ท่านได้รับค่าทักษะ 0.5 หน่วย ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 0.5 หน่วย”
“การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านต้องการสกัดหรือไม่”
ว่ายน้ำระดับหนึ่ง (0/1): ว่ายน้ำได้ราวกับปลา
เมื่อเห็นทักษะนี้แล้วทำให้เจียงฮ่าวนั้นอดไม่ได้ที่จะผิดหวังเล็กน้อย นั่นก็เพราะเขานั้นคิดว่าตัวเองอยู่แต่บนบกจะเอาไปทำอะไรได้ แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นทักษะที่ไม่ไดยอดเยี่ยมเท่าสัมผัสภยันตรายและพลังมหาศาล ก็ตาม
แต่ในเมื่อเขานั้นได้มาแล้ว ถึงแม้จะเป็นทักษะที่ไร้ประโยชน์แต่เขาก็ยังคิดที่จะหลอมรวมกับมันอยู่ดี อย่างที่เขาว่าไว้ว่า มีทักษะไว้ก็ไม่เสียหลาย และมีไว้ดีกว่าไม่มี
หลังจากเจียงฮ่าวได้หลอมรวมเข้ากับทักษะว่ายน้ำแล้ว เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงใดๆเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นดังนั้น เขาจึงได้ลองทำการย่อยสลายสิ่งอื่นๆอีก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้อะไรดีๆมาเลย
นี่ทำให้เจียงฮ่าวนั้นต้องยอมแพ้ไปโดยปริยาย
“…”
วันถัดมา เจียงฮ่าวได้เตรียมอุปกรณ์สำหรับการเข้าสอบ ก่อนที่จะรับบัตรเข้าสอบและเดินหาห้องสอบตามลำดับ
ไม่นานเขาก็ไปถึงหน้าห้องสอบ ในตอนนั้น เขาก็พบที่นั่งของตนในทันที แต่ในตอนนั้นเองก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนมาสะกิดไหล่ของเขา
เมื่อเขาหันกลับไปดูก็ต้องประหลาดใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“นักเรียนซ่งหว่านเอ๋อเหรอ”
ซ่งหว่านเอ๋อเองที่เห็นว่าเป็นเจียงฮ่าวจริงๆก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน
“เธอ/นาย มาทำอะไรที่นี่”
และเป็นอีกครั้งที่ทั้งสองได้พูดพร้อมกัน
