บทที่ 69 ว่ายน้ำแข่งกับไอ้เข้
ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวได้แบ่งแยกจิตสำนึกเข้าไปห้วงจิตสำนึกของตน
“ระบบ ใช้แต้มทั้งหมดยกระดับทักษะว่ายน้ำ”
“รับทราบ”
“ติ้ง ยินดีด้วย ท่านยกระดับทักษะว่ายน้ำเป็นระดับสองสำเร็จ”
“ติ้ง ยินดีด้วย ท่านยกระดับทักษะว่ายน้ำเป็นระดับสามสำเร็จ”
ทักษะว่ายน้ำระดับ 3 (0/100): ทักษะที่ทำให้ท่านว่ายน้ำได้ราวกับปลา
เทียนทงในตอนนี้ได้เห็นเจียงฮ่าวไม่ยอมขึ้นมา เขาเมินเฉยต่อจระเข้ที่กำลังว่ายน้ำเข้ามาใกล้ และพุ่งตัวไปหาแม่ของเด็กน้อยที่ยังตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ทำให้เธอนั้นตกตะลึงจนต้องตะโกนออกมา
“ห้ะ”
“เจียงฮ่าวรีบกลับมาเดี๋ยวนี้นะ นายจะทำอะไรเนี่ย นั่นมันจระเข้นะ”
บนราวด้านบนถนนริมฝั่งแม่น้ำนั้น ตอนนี้ทุกคนที่วิ่งหนีขึ้นมาก็ได้เห็นฉากที่เจียงฮ่าวนั้นยังไม่ยอมขึ้นมา แถมยังตรงไปช่วยแม่ของเด็กน้อยต่ออย่างไม่ใส่ใจจระเข้เลยสักนิด น่ำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
“ไม่จริงน่า ไอ้ฉิบหาย มีจระเข้อยู่ในแม่น้ำนะ รีบกลับมาเร็วเข้า”
“ไอ้หนุ่ม มันสายไปแล้ว นายช่วยเธอไม่ได้หรอก รีบขึ้นมาเร็วเข้า”
“สาวน้อย รีบอุ้มเด็กขึ้นมาเร็วๆเขา หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว”
“…”
เจียงฮ่าวไม่ได้ใส่ใจต่อสุ้มเสียงของผู้คนที่กำลังโหวกเหวกโวยวายแต่อย่างใด เขายังคงว่ายน้ำไปหาแม่ของเด็กน้อยอย่างไม่ลังเล
บางคนได้รีบลงมาลากเทียนทงและเด็กน้อยขึ้นไปบนถนนริมฝั่ง
ด้วยทักษะว่ายน้ำระดับสามนี้ทำให้เจียงฮ่าวนั้นว่ายน้ำรวดเร็วราวกับกำลังไถลไปบนผิวน้ำ ในขณะเดียวกัน ความสามารถในการดำน้ำของเขาเองก็มากขึ้นไปด้วย
ไม่นาน เจียงฮ่าวก็ไปถึงแม่ของเด็กน้อย เธอเองพยายามจะจับเจียงฮ่าวเอาไว้ราวกับเธอต้องการมีชีวิตแทนที่เขา
นี่เองทำให้เจียงฮ่าวจมลงไป
ในตอนนี้เอง จระเข้ก็จับการคงอยู่ของทั้งสองได้แล้ว และอีกไม่กี่เมตรมันก็จะถึงทั้งสองคน
เจียงฮ่าว ถึงแม้จะจมลงไปก็ยังไม่รีรอที่จะใช้มือสอดใต้วงแขนพาดคอของหญิงสาว และว่ายเธอกลับเข้าฝั่งไป หญิงสาวเองด้วยอารามตกใจก็ยิ่งกอดเจียงฮ่าวแน่นมากขึ้น
ในตอนนี้เอง ผู้คนที่เห็นจระเข้เริ่มว่ายเข้ามาใกล้แล้ว ก็อดที่จะลอบคิดในใจไม่ได้ว่าทั้งสองต้องไม่รอดแน่ๆ
“เฮ้อ เจ้าหนุ่มนี่ไม่คิดหน้าคิดหลังเลยจริงๆ”
“จระเข้นั่นจะถึงตัวทั้งคู่อยู่แล้ว ต่อให้เจ้าหนุ่มนั่นช่วยคนอื่นไว้ได้ก็จริง แต่กลับต้องแลกกับชีวิตตนนี่มันช่างงง…..”
“เขาจะไปว่ายน้ำแข่งกับจระเข้ได้ยังไง”
“…”
เทียนทงที่ตอนนี้อยู่บนถนนริมฝั่งน้ำแล้ว เธอไม่อยากคำวิจารณ์นี้ออกมาจากปากของใครทั้งสิ้น
“หุบปากนะ”
ทุกๆคนได้หันไปทางเทียนทงในทันทีพลันนึกได้ว่าเธอนั้นมาที่นี่พร้อมเจียงฮ่าว นี่ทำให้ทุกคนต่างก็คิดว่าเธอเป็นแฟนของเจียงฮ่าว และนี่ทำให้ทุกคนทำได้เพียงเงียบปากของตนลง
ในแม่น้ำ สถานการณ์ยังคงอยู่ในขั้นเป็นตาย เจียงฮ่าวได้ใช้ทุกสิ่งที่มีไปกับการว่ายน้ำให้เร็วขึ้น
และนี่เองทำให้เห็นได้แล้วว่าเขาว่ายน้ำเร็วจนหลุดจากจระเข้มาได้
เป้นตอนนี้ที่ผู้คนโดยรอบอดที่จะตกตะลึงกันไม่ได้
“ไม่จริงน่า เขาว่ายน้ำผ่านจระเข้มาอีกด้านโดยมันทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“เฮือกกกก เร็วอะไรขนาดนั้น”
“….”
เมื่อทุกคนได้เห็นฉากนี้ก็อดที่จะเต็มไปด้วยความหวังไม่ได้ ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจพลางลุ้นระทึกไปด้วย
เทียนทงที่เห็นฉากนี้ ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความดีใจและร้องเชียรออกมา
“เจียงฮ่าว เร็วเข้า นายทำได้”
และนี่เองทำให้ทุกคนรู้ว่าคนที่กระโดดลงไปช่วยคนอื่นอย่างไม่คิดชีวิตนี้คือเจียงฮ่าว
ในตอนนี้ เจียงฮ่าวยังคงว่ายน้ำตาไปโดยไม่คิดที่จะเหรียวหลังไปมอง
ด้วยการที่เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายออกมานี้ ทำให้เจียงฮ่าวสามารถพอแม่ของเด็กน้อยมายังท่าน้ำได้ในที่สุด
เขาจับมือของแม่เด็กน้อยที่กำลังเกาะเขาไว้แน่นให้แกะออกจากตัว หลังจากนั้นใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเหวี่ยงเธอขึ้นไป
หลังจากนั้นเขารีบใช้มือทั้งสองข้างจับไว้ที่ขอบของท่าน้ำ แล้วใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงตัวเองขึ้นจากน้ำราวกับกระโดดจากผิวน้ำได้
และก่อนที่ผู้คนจะได้ทำอะไรนั้น จระเข้ที่ไล่หลังเจียงฮ่าวมาน้ำได้ดีดตัวเองขึ้นมาจากน้ำพร้อมปากที่อ้ากว้างพุ่งตรงไปยังเจียงฮ่าว
