บทที่ 137 ร้อยล้านและอีกร้อยล้าน
ซิ่วไจ๋ยี่ในตอนนี้ที่ฟื้นคืนสติได้ก็รีบตอบรับในทันที
“ค่ะ ยินดีค่ะ
“ฉันยินดีที่จะจ่ายห้าสิบล้านสําหรับเมล็ดพันธุ์ผักของคุณเจียงค่ะ”
ซิ่วไจ๋ยี่เสนอเงินห้าสิบล้านออกมาในทันที
อย่างไรก็ตาม เจียงฮาวที่กําลังมองซิ่วใจอยู่นั้น ถึงแม้จะยิ้มแต่ก็ถอดถอนลมหายใจออกมา และยังไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคํา
ห้าสิบล้านนี้ถึงแม้ว่าจะมาก แต่เขานั้นยังไม่ได้เผยคุณลักษณะที่พิเศษยิ่งกว่าออกมาเลย
ถ้าซิ่วไจ๋ยี่รู้ว่ากะหล่ําปลีที่เธอพึ่งกินไปนั้นทําให้ร่างกายแข็งแรงและเสริมความงามล่ะก็
เธอคงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากออกมาที่จะซื้อเมล็ดพันธุ์นี้ด้วยเงินเพียงห้าสิบล้านอย่างแน่นอน
เพราะในตอนนั้น เงินห้าสิบล้านยังไม่มากพอที่จะซื้อผักกลายพันธุ์ของเขาเพียงชนิดเดียวด้วย
ซิ่วไจ๋ยี่เองเมื่อเห็นว่าเงินที่เธอเสนอไปนั้นไม่ได้ทําให้เจียงฮ่าวมีท่าที่เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด หลังจากนิ่งเงียบไปสักพักเธอก็ได้พูดออกมาอีกครั้ง
“ถ้าเป็นแบบนั้น คุณเจียง ฉันขอเสนอเงินร้อยล้านสําหรับเมล็ดพันธุ์ผักทั้งห้าชนิดนี้เป็นยังไงคะ”
เป็นอีกครั้งที่เธอนั้นเริ่มทุ่มเงินกับเขา
“ถ้าคุณเจียงไม่พอใจล่ะก็ ถ้าอย่างนั้น ไจ๋ยี่คนนี้คงไม่มีทางเลือก…”
ซิ่วไจ๋ยี่ได้พูดออกมาอีกครั้งโดยเสนอเงินที่มากขึ้นอีกสองเท่า
เธอคิดว่าด้วยการที่ผักเหล่านี้นั้นมีเพียงกลิ่นที่เข้มข้น และเขาน่าจะตอบตกลงในสิ่งที่เธอเสนอไป
อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงแล้วนั้นช่างต่างออกไป
เจียงฮ่าวยังคงนิ่งเงียบ นี่ทําให้ซิ่วไจ๋ยี่ถึงกับต้องขมวดคิ้ว
เธอเริ่มรู้สึกว่าเจียงฮ่าวนั้นโลภเกินไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม เป็นตอนนี้ที่เจียงฮ่าวได้เหลือบดูเวลา หลังจากนั้นเขาก็ได้ยิ้มกว้างออกมาอีกครั้งและมองไปยังซิ่วไจ๋ยี่
“ดูเหมือนว่คุณซิ่วจะยังไม่ได้กลิ่นอะไรเลยสินะ อืมมมม คุณรู้สึกว่าไม่สบายตัวรึเปล่า”
เมื่อซิ่วไจ๋ยี่ได้ยินเธอก็รู้สึกตกใจขึ้นมาในทันที
นั่นก็เพราะเมื่อเจียงฮ่าวทักเธอมา เธอเองก็เริ่มรู้สึกไม่สบายตัวขึ้นมาจริงๆ แถมในตอนนี้ร่างของเธอเองก็ราวกับมีเหงื่อชุ่มไปทั่วทั้งตัวแล้ว
“คุณซิ่ว ไปอาบน้ําก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวเราค่อยกลับมาคุยกันต่อ”
ซิ่วไจ๋ยี่นึ่งคิดไปพักหนึ่ง นี่ทําให้เธออดที่จะคิดไม่ได้ว่าเจียงฮ่าววางยาเธอ
แต่เมื่อเห็นท่าทางของเจียงฮ่าวแล้ว เธอก็ทําได้เพียงละทิ้งความคิดนี้ไป
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ โปรดรอสักครู่นะคะคุณเจียง เดี๋ยวฉันกลับมา”
ซิ่วไจ๋ยี่กล่าวขอโทษออกมา
เจียงฮ่าวเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
เพียงชั่วพริบตา ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดซิ่วไจ๋ยี่ก็ได้กลับมา
ในครั้งนี้เธอพุ่งตัวมาอย่างเต็มกําลังเมื่อมาถึง เธอจ้องมองเจียงฮาวด้วยสีหน้าที่แตกตื่น
“คุณเจียง เกิดอะไรขึ้นกันคะเนี่ย”
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยิน เขาก็ได้ยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าซิ่วไจ๋ยี่จะรู้แล้วด้วยตัวเธอเอง
เจียงฮ่าวได้ผายมือเพื่อให้ซิ่วไจ๋ยี่ได้นั่งลง ซิ่วไจ๋ยี่ก็ทําตามและนั่งลงแต่โดยดี และเป็นตอนนี้ที่เจียงฮ่าวได้เริ่มพูดออกมา
“ผมเชื่อว่าคุณซิ่วนั้นน่าจะได้รับรู้แล้ว”
“ถูกต้อง ผักเหล่านี้ไม่เพียงจะมีรสชาติที่ดีและกลิ่นที่เข้มข้นกว่าผักทั่วไปนับสิบเท่า ผักแต่ละชนิดที่ผมพัฒนาขึ้นมานั้นมีสรรพคุณที่เห็นผลได้เกือบจะในทันทีเมื่อได้กินเข้าไป”
“และเท่าที่ดูแล้ว ผมคิดว่าคุณจิ๋วน่าจะรับรู้ในหนึ่งในสรรพคุณจากผักที่คุณกินไปแล้วในก็คือการเสริมความงาม นี่เป็นผลมาจากการกินกะหล่ําปลีเข้าไป ผมคงไม่ต้องพูดอะไรเพิ่มเติมอีก”
ในทันทีที่เจียงฮ่าวพูดออกมานั้น ซิ่วไจ๋ยี่ที่ในตอนนี้นั่งอยู่อีกฝากฝั่งโต๊ะได้ตกตะลึงและนิ่งอึ้งอย่างเต็มรูปแบบ
ถึงแม้ว่าเธอจะสงสัยในตอนที่เธออาบน้ํา แต่นั่นก็ยังไม่ทําให้เธอเชื่อได้ แม้แต่หลังจากที่เจียงฮ่าวบอกเธอแล้วเธอยังไม่อยากจะเชื่อเลย
และในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวก็ได้เริ่มอธิบายสรรพคุณขของผักอีกสี่ชนิด
หลังจากฟังการแนะนําของเจียงฮ่าวแล้ว ซิ่วไจ๋ยี่เองนั้นรู้สึกได้ราวกับว่าเธอกําลังฟังนิยายเรื่องหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ด้วยการที่เธอนั้นผ่านประสบการณ์มากับตัวเองแล้ว แน่นอนว่าเธอย่อมไม่กล้าที่จะบอกว่านี่เป็นเพียงเรื่องโกหก
หลังจากนิ่งเงียบไปนาน ซิ่วไจ๋ยี่นั้นได้กล่าวขอโทษออกมา
“ต้องขอโทษคุณเจียงจริงๆค่ะ ในตอนแรกฉันเผลอนึกไปว่าคุณเจียงนั้นแค่ต้องการเงินมากกว่านี้โดยไม่มีเหตุผลเท่านั้น”
“แต่ในตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณเจียงทําแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
เป็นตอนนี้ที่เธอเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่เธอคิดไว้ก่อนหน้านี้ช่างห่างไกลความเป็นจริงอย่างมาก
