บทที่ 127.1 ฉันขอนอนด้วยนะ
ผู้แปล loop
ณ เวลา 20.00 น.
ในห้องของฉูหยวน
ในตอนนี้ฤดูหนาวเริ่มย่างกลายเข้ามาอากาศรอบๆเริ่มเย็นขึ้น ตอนนี้ในห้องไม่ค่อยอบอุ่นมากนักและดงซูบินนั่งใกล้เครื่องทำความร้อนในห้องนั่งเล่นพร้อมกับดูข่าวทางทีวี เขารู้ดีว่าหลังจากเกิดปัญวุ่นวายในที่ทำงานของฉูหยวน ฉูหยวนก็ได้กลับมาดำรงตำแหน่งเดิมของเธอจนตอนนี้มีงานเข้าหาเธออย่างมากมาย มันทำให้เธอไม่สามารถกลับบ้านก่อนทุ่มหนึ่งได้เลย. แต่ ดงซูบินก็รอจนถึง 20.00 น. ฉูหยวนยังไม่กลับมา ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วส่ง ข้อความถามเธอว่าเธออยู่ที่ไหน จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องน้ำเพื่อตัดเล็บ
เสียงดังที่หน้าประตูดังขึ้น มันเป็นเสียงที่มีคนพยายามไข่ประตูเข้ามา “ก็อกแกะ ก็อกแกะ”
“ แม่หนูส่งจดหมายลาออกไปแล้ว หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ” ฉูหยวนเดินเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ เธอแขวนกระเป๋าของเธอที่ตะขอและมองไปที่ห้องน้ำ “ หนูสามารถหางานอื่นได้……. ไม่ต้องกังวลกับหนู หนูสบายดี. แม่ไม่จำเป็นต้องมา……. ไม่จำเป็น……ใช่……หนูสบายดีจริง ๆ ค่อยคุยกันใหม่พรุ่งนี้…… บาย.”
ดงซูบินได้ยินเสียงสนทนานั้น เขาจึงวางกรรไกรตัดเล็บลงและเดินออกมาจากห้องน้ำ “ จดหมายลาออกอะไรกัน”
ฉูหยวนเก็บไอโฟน 4 ของเธอไว้และยิ้ม:“ ฉันพึงลาออกเมื่อบ่ายนี้เอง อยากรู้ไหมว่าว่าฉันเขียนเหตุผลอะไรในการลาออก? ฉันเขียนแค่สองคำเท่านั้น ฉันเลิกแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ที่ฉันกลับมาช้าเพราะทางแผนกมีการเลี้ยงส่งให้ฉันนะ”
ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่ง:“ เป็นเพราะปัญหาที่ฉันสร้างขึ้นหรือเปล่า?” เขารู้ว่าหัวหน้าสำนักข่าวและส่วนที่เหลือตกลงที่จะคืนตำแหน่งให้กับฉูหยวนเนื่องจากการกดดันจากกรมประชาสัมพันธ์กลาง แต่จะมีข่าวลืออย่างแน่นอนและนินทาเกี่ยวกับฉูหยวน และหัวหน้าของเธอจะมองเธอไม่เหมือนเดิม และมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะผ่านเรื่องเหล่านี้ไปได้
“ เธอกำลังพูดอะไร! ที่ฉันทำไปก็เพื่อเธอถ้าเธอยังทำงานต่อไปเธอก็จะต้องลาออกด้วยความอัปยศอดสู และฉันช่วยให้เธอกลับไปสู่ตำแหน่งเดิม อีกทั้งกงเหว่ยก็ยังคงทำหน้าที่บริการที่ลิฟต์อยู่ แล้วมีปัญหาใหญ่อะไรถึงต้องลาออก” ฉูหยวนหัวเราะขณะที่เธอพูดแบบนี้ “ จริงๆแล้วเพื่อนของฉันก็เกลียดกงเหว่ยมาก ตอนบ่ายพวกเขาชอบไปแกล้งกงเหว่ยโดยให้เขากดลิฟต์ขึ้นลงอยู่อย่างงั้น”
ดงซูบินรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉูหยวนเขาคิดว่าการกระทำของเขาอาจจะทำเกินกลัวเหตุจนทำให้เธออายและตัดสินใจลาออก
“ อ๋อเพื่อนของนายน่าจะตำแหน่งสูงอยู่ หลังจากที่นายออกจากบริษัทไปผู้บริหารระดับสูงก็สั่งยกเลิกคำสั่งหยุดเผยแพร่”
“ อา……ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ตำแหน่งของเพื่อนฉันไม่น่าจะมีอำนาจขนาดนั้น” ดงซูบินรู้สึกว่าเสี่ยวหยานต้องขอให้ใครซักคนมาช่วยเธอ หน่วยงานวิจัยของกรมประชาสัมพันธ์ไม่น่าจะมีอำนาจสั่งการ เฮ้อ……ฉันแค่ช่วยให้เธอจับโจรขโมยกระเป๋าทำให้เธอประทับใจในตัวฉัน ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนเดียวที่เธอชอบ อืม …… ยังงั้นฉันต้องตอบแทนเธอบางแล้วในอนาคต
ฉูหยวนถอดรองเท้าหนังและเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ เธอนั่งบนโซฟาแล้วจิบชาร้อนๆ เธอดูที่ดงซูบินโดยไม่กะพริบตา
ดงซูบิน รู้สึกไม่สบายใจ:“ มีอะไรผิดปกติ? ทำไมเธอมองมาที่ฉันแบบนี้?”
ฉูหยวนตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง:“ ซูบินนายยังจำเกี่ยวกับอุบัติเหตุรถยนตร์ที่อยู่ใกล้บ้านเราได้ไหม? หากนายไม่ได้ช่วยชีวิตฉันจากรถบรรทุกคันนั้นฉันจะต้องตาย นอกจากนี้ฉันไม่สามารถจินตนาการได้ว่าฉันจะชนะชายร่างยักษ์นั้นได้อย่างไรถ้านายมาช้ากว่านี้อีกนิดที่หางโจว นอกจากนี้คราวนี้นาย……นายช่วยฉันไว้เยอะเลย……ฉันทำไม่ได้……” ฉูหยวนสัมผัสใบหน้าของดงซูบินเบา ๆ “ขอบคุณ. ขอบคุณมาก.”
ดงซูบินกะแอ่มอย่างเขินอาย:“ เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? เราก็ต้องดูแลกันอยู่แล้วก็เราคบกันนิ ทำไมเธอต้องมาขอบคุณฉัน”
“อะไร! ใครคบกับนายกัน?” ฉูหยวนสะบัดหน้าหนีแล้วหัวเราะ “ ฉันจะไปอาบน้ำตอนนี้ คืนนี้นายไปพักผ่อนเถอะ”
“ เอ่อ……เหมือรระบบทำความร้อนของอพาทเมนท์จะไม่ดีนะ คืนนี้ฉันจะนอนที่ห้องของเธอได้ไหม?”
“…… แล้วนายคิดอย่างไร?”
“ ฉันนอนบนโซฟาก็ได้”
“ ต่อให้นอนพื้นฉันก็จะไม่ให้นอนหรอก!”
“ อ่า……เพียงแค่ครั้งเดียวนี้……ได้โปรด…….”
“ไปให้พ้น! หรือจะให้ฉันตีนาย!”ฉูหยวนรู้สึกโกรธและตลกในเวลาเดียวกัน เธอตบมือของดงซูบินซึ่งกำลังจะตีก้นของเธอ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อรับไปเอากางเกงขายาว เธอนำกางเกงขายาวมาไว้ในห้องน้ำแล้วปิดประตูอย่างแรง “ นายกลับไปดูทีวีที่ห้องเถอะ ยังงั้นนายมีปัญหาแน่ๆ”
“ตกลง!”
แม้ว่าฉูหยวนจะทำตัวเหมือนเมื่อก่อนแต่ทว่าฉูหยวนรู้ดีว่าพวกเขาทั้งสองเริ่มใกล้ชิดกันและดงซูบินไม่สามารถจดจ่อกับทีวีได้หลังจากเขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างในห้องน้ำ เขามองไปยังทิศทางของห้องน้ำเป็นเวลานาน เขารวบรวมความกล้าหาญของเขาและอุ้มเก้าอี้ไปทางประตูห้องน้ำเบา ๆ เขาวางเก้าอี้ไว้นอกประตูห้องน้ำและมองไปที่ประตูกระจกฝ้า ไม่มีอะไรสามารถมองผ่านประตูกระจกฝ้าได้ เขาเห็นเงาได้เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่อย่างน้อยนี่ก็ดีกว่าดูทีวี
วิป, ติ๊ด – ฟังดูเหมือนฉูหยวนกำลังถอดเสื้อผ้าของเธอแล้วนำไปใส่ในเครื่องซักผ้า
แปะ, แปะ – มันเป็นเสียงของรองเท้าแตะ
ซู …… น้ำฝักบัวเปิดอยู่
สาดน้ำ……ฉูหยวนน่าจะสระผมหรือทำความสะอาดร่างกายด้วยโฟมอาบน้ำ
ดงซูบินรู้สึกว่าเขาเห็นสิ่งที่ฉูหยวนทำอยู่หลังประตู
เสียงน้ำหยุดลงหลังจากนั้นครู่หนึ่งประตูห้องน้ำก็เปิดออกเล็กน้อย “ซูบินช่วยฉันด้วย……. ฮะ? นายมาทำอะไรที่นี่?” ฉูหยวน เห็นดงซูบินผ่านประตูเล็ก ๆ และปิดประตูทันที “ทะลึ่ง! ทำไมนายถึงแอบมองฉัน นายอยากโดนตีหรอ!”
ดงซูบินพูด “ฉันไม่เห็นอะไรเลย. จริงๆ. ห้องนี้มันอุ่นมากฉันเลยนั้งพักสักหน่อย เอ่อ……ทำไมเธอถึงเรียกหาฉัน”
ฉูหยวนหยุดชั่วครู่หนึ่ง “ ฉันลืมที่ชุดชั้นในอยู่ในห้อง มันอยู่ในลิ้นชักด้านล่างของตู้เสื้อผ้าของฉัน เธอไปเอามาให้ฉันหน่อยได้ไหม”
ดงซูบินรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยิน ‘ภารกิจ‘ นี้ “ตกลง! เดี๋ยวมานะ!”
“ อย่าค้นของ ของฉันจนมั่วนะ!”
“ฉันรู้แล้ว” ดงซูบินรีบเข้ามาในห้องของฉูหยวนและเปิดลิ้นชักด้านล่าง เขาได้กลิ่นหอมที่น่ารักเมื่อเขาเปิดลิ้นชัก ลิ้นชักเต็มไปด้วยชุดชั้นใน มีบางชิ้นสีแดงบางชิ้นเป็นลูกไม้ลายฉลุและบางชินผิวสีเนื้อดงซูบินตะโกน:“ เธอต้องการสีอะไรนะ? เธอต้องการแบบหนาหรือแบบบางไหม? นอกจากนี้คเธอต้องการแบบไหนนะ เป็นลูกไม้หรือไม่ใช่ลูกไม้?”
“ แล้วนายเชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายตอนที่ฉันออกมา”
“ฮะ? ฉันแค่อยากได้ชิ้นที่เหมาะกับเธอ เธอต้องการให้ฉันเลือกให้เธอไหม?”
“ รีบๆเอามาให้ฉันถอะ”
“ตกลง.” ชุดชั้นในของฉูหยวนนั้นใหญ่ ร่วมไปถึงกางเกงในของเธอนั้นใหญ่กว่ากางเกงในของเขาอีก ดงซูบินเลือกชุดจับคู่ที่เขาชอบ มันเป็นลูกไม้และเซ็กซี่มาก แต่เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วรู้สึกว่ามันไม่เหมาะกับฉูหยวน ดังนั้นเขาจึงเลือกอีกชุดหนึ่งซึ่งเป็นชุดผิวสีเนื้อ วัสดุรู้สึกนุ่มและเรียบเนียน นี้น่าจะเหมาะกับเธอดี “ โอ้เธอต้องการให้ฉันเอาถุงน่องมาให้เธอไหม”
ฉูหยนหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วตอบว่า:“ เอามาให้ฉันคู่หนึ่ง”
“ เธอต้องการแบบบางหรือแบบหนากว่านี้ใช่ไหม สีขาวหรือสีแดง?”
“ นายหมดคำถามรึยัง? แค่รีบขึ้น!”
ดงซูบินเหวี่ยงกางเกงในของเธอด้วยมือของเขาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เขาเคาะประตู “มาแล้ว … .”
คนที่อยู่ด้านนอกประตูกระจกฝ้าไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนที่อยู่ในนั้นอยู่ห่างจากประตูขนาดไหน แต่ถ้าคนที่อยู่ข้างในขยับเข้ามาใกล้ประตูคนที่อยู่ด้านนอกจะสามารถมองเห็นด้านในได้ชัดเจนขึ้น ฉูหยวนกำลังกดประตูเพื่อหลีกเลี่ยดงซูบินไม่ให้มองเห็นร่างเปลือยเปล่าของเธอเมื่อเธอเปิดประตูออกไปเล็กน้อย เธอเปิดประตูออกมาเล็กน้อยและยื่นมือออกมา “มันอยู่ที่ไหน?”
ฉูหยวนยืนพิงประตูกระจกและดงซูบินมองเห็นเต้านมของเธออย่างชัดเจน!
“ ส่งมาให้ฉัน นายกำลังรออะไรอยู่?”
หัวใจของดงซูบินกำลังเต้นเร็วขึ้น เขาอยากเห็นส่วนนี้ของฉูหยวนเสมอ
ไม่กี่วินาทีต่อมาฉูหยวนตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นและก้าวออกจากประตูกระจกฝ้าอย่างรวดเร็ว แต่ลายน้ำรอบสองยังคงอยู่ที่ประตู
ดงซูบินกลืนน้ำลายของเขา:“ ตรงนี้……. เอาไป.”
มือที่นุ่มนวลนั้นดึงชุดชั้นในจาก ดงซูบินและเล็บของเธอก็จิกแขนของเขา “ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะตายจากความโกรธ! ไปและเปิดเครื่องปรับอากาศ!”
ดงซูบินคิดกับตัวเอง ‘ตอนไหนที่ฉันทำให้เธอโกรธ? เขากลับออกไปจากห้องน้ำและเปิดแอร์ อากาศอบอุ่นเริ่มไหลออกมาครู่หนึ่ง ในเวลาเดียวกันฉูหยวนก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นในกางเกงในแบบยาวของเธอ เธอดูสวยมากตามปกติและการใส่กางเกงขายาวแนบเนื้อนี้ทำให้เธอดูเซ็กซี่มากๆ
ดงซูบินไม่สามารถละสายตาจากเธอและยืดแขนของเขาเพื่อกอดเธอ “ ฉูหยวนๆ”
“ หยุดพูดเล่นไร้สาระได้แล้ว ” ฉูหยวนกลอกตาของเธอ “ ช่วยฉันก่อน ฉันมีรอยแผลจากการข่วนฉันเอื้อมมือไม่ถึงมัน รอยพวกนี้น่าจะมาจากหางโจว นายช่วยทาครีมลดการอักเสบให้ฉันได้ไหม” เธอหยิบยาขึ้นมาหนึ่งใบแล้วส่งไปที่ดงซูบิน“ ไปที่ห้องกันเถอะ”
ดงซูบินได้ยินเช่นนั้นและรู้สึกปวดใจ “ เธอควรบอกฉันก่อนหน้านี้ เร็วแผลเธออยู่ตรงไหน หากเป็นแผลร้ายแรงเธอน่าจะไปพบแพทย์”
“ ฉันสบายดีหลังจากได้ทายาแล้ว” หลังจากเข้าห้องนอน ฉูหยวนก็นั่งบนเตียงและลังเล ใบหน้าของเธอแดงเมื่อหันหน้าหนีจากดงซูบิน เธอค่อยๆดึงกางของเธอลงมาเพื่อแสดงให้เห็นถึงผิวที่เรียบเนียนและราบรื่น “ นายเห็นมันไหม”
ดงซูบินควบคุมตนเองและตอบกลับ “ ฉันมองไม่เห็น”
