บทที่ 128.2 ขาดใจ(2)
ผู้แปล loop
ดงซูบินขยับมือของเขาให้สูงขึ้นและในเวลาเดียวกันดึงขึ้นด้านบนเล็กน้อย
ไม่กี่วินาทีต่อมาฉูหยวนถึงกับตื่นตระหนก “คนโง่! ฉันบอกนายไม่ให้มากเกินไป! นี่คือ 2 ซม. ไม่ใช่หรอ นี้มันมากกว่า 6 ซม.! หยุดเล่น ๆ ! ไม่! นายไม่สามารถสัมผัสตรงนั่นได้!”
“ แค่ 1 นาที ฉันจะจับมือฉันหลังจาก 1 นาที “
“ เอ๊ะ… .. นายกำลัง……”
“ แค่ 1 นาทีเท่านั้นโอเคไหม ได้โปรด……”
“ นายคิดว่านายจะได้รับอนุญาตให้สัมผัสที่ใดก็ได้กับคนที่นายชอบหรอ? นายจะจะต้องตายด้วยน้ำมือฉัน! นาย……มากที่สุด 10 วินาที ฉันจะนับให้คุณ 1 …… 2 …… 3 ……” หลังจากนับ 10 วินาที“ 10 วินาทีไปแล้ว ก็เอามือของนายออกไป!”
“ อีกสักพัก ขอเวลาอีกสักสองสามนาที”
“ นายไม่เชื่อฟังฉันใช่ไหม ฉันเริ่มโกรธแล้วนะ! นายจะขยับมือของนายออกไปหรือไม่?”
“ ไอย๊า เพียงแค่ให้เวลาฉันอีก 1 นาที เพียง 1 นาที……” ดงซูบินยังคงต่อรอง9jv
5 นาทีผ่านไป……ผ่านไป
10 นาที……
ด้านบนของฉูหยวนถูกขยำและผลักไปจนถึงรักแร้ ก้นเธอดีกว่ามาก เฉพาะบริเวณรอบ ๆ ก้นของเธอถูกขยำ กางเกงขายาวของเธอดูเหมือนว่าเพิ่งออกมาจากเครื่องซักผ้า
ในขณะนี้ดงซูบิยสนับสนุนตัวเองด้วยแขนของเขาเหนือฉูหยวนเขาเหงื่อออก “ ฉูหยวนฉันขอได้ไหม”
“ขออะไร?” ฉูหยวนหน้าแดง มือทั้งสองของเธอคลุมส่วนที่อยู่ระหว่างขาของเธอ เธอลืมตากว้างและดุว่า“ ฉันปล่อยให้นายสัมผัสทั่วร่างกายส่วนบนของฉัน ตอนนี้นายต้องการมากกว่านั้นหรอ? ไม่! ไม่อย่างแน่นอน!”
ดงซูบินรู้ว่าหมดเวลาต่อรอง เขาตัดสินใจที่จะสูดหายใจเหือกสุดท้ยาของเขาและเอื้อมมือไปดึงกางเกงของเธอ
“ นายเชื่อหรือไม่ว่าฉันจะกัดนายจนตาย”
“…… ไม่”
“หยุด. จะก่อน! หยุด! เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อนรอก่อน……”
“ ห๊ะ? ฉันต้องรอนานแค่ไหน?”
“ ให้ฉันตัดสินใจเรื่องความสัมพันธ์ของเราก่อน ตอนนี้เราไม่ควรทำอย่างงี้!”
“ ยังงั้นเธอตัดสินใจตอนนี้เลย”
“ เรามาคุยกันเรื่องนี้กันอีกครั้งอีกสองสามวันได้ไหม ฉันจะทำยังไง…เอ๊ะ! ฉันบอกให้นายหยุด! ทำไมนายถึงเป็นห่วง นายจะฉีกกางเกงของฉัน……. นาย……ไม่……ฉันจะไม่ยอมให้นายเห็นแน่ แต่นายไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสมัน นี่คือที่สุดที่ฉันจะไป ตกลง?” ฉูหยวอ่อนแรงลงเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าฉูหยวนเริ่มจะยอมดงซูบินก็ถือโอกาสนี้ “ เราเป็นอย่างนี้แล้วความแตกต่างระหว่างฉันกับการมองและการทำคืออะไร” ที่จริงแล้วเขาไม่ได้คาดหวังให้ฉูหยวนยอมแพ้เขา ท้ายที่สุดพวกเขายังไม่ได้ถือว่าเป็นคู่รักกัน เขาแค่ลองเสี่ยงโชคดู
“แน่นอน. มีความแตกต่างใหญ่ นายไม่……เดี๋ยวก่อน……เอ่อ……ฉัน……จะให้นายสัมผัสส่วนนั้น แต่เราไม่สามารถทำได้ใช่ไหม นาย……. ทำไมนายยังดึงกางเกงของฉันลง? หยุดเลย……” พวกเขาทั้งคู่ปล้ำอยู่ใต้ผ้าห่มซักพักแล้ว ฉูหยวนก็เลิก เธอตีเขาที่แขนของเขา “ตกลง! ยอมแล้ว! มา! ฉันจะถอดมันเอง!”
หัวใจของดงซูบินกำลังเต้นเร็วขึ้นและปล่อยมือของฉูหยวนออก
ฉูหยว จ้องมองเขาและดึงกางเกงขายาวยาวของเธอลงอย่างช้าๆ เธอช้ามากจนเธอใช้เวลา 1 นาทีเพื่อถอดมันออก
ดงซูบินกลืนน้ำลายของเขาและถามว่า:“ เราจะทำตอนนี้ได้ไหม”
“ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน.” ฉูหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหายใจออก “ นายต้องการทำมันจริงๆเหรอ?”
“ใช่!”
“ แต่…… .. ว่า……”
“ มีอะไรผิดปกติ”
ฉูหยวนมองเขาแล้วผ่อนคลาย “…… ไม่มีอะไร ถ้างั้นนาย……นาย……”
เธอเห็นด้วยไหมดงซูบินตื่นเต้นพร้อมกับกดดันเธอ
“ หยุด……รอก่อน ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน. หยุดก่อน ฉันต้องตัดสินใจสิ่งนี้” ฉูหยวนขดตัวและเอามือปิดบังพื้นที่สำคัญทั้งหมดของเธอ
“ มีอะไรผิดปกติ”
ฉูหยวนเคาะใบหน้าด้วยมือทั้งสองเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เธอมองเขาแล้วมองไปที่ประตูฉูหยวนคลุมหน้าอกของเธอแล้วลุกขึ้นนั่งผลัก ดงซูบินออกไป “ ไปกันเถอะ ฉันจะไปและฟังว่าแม่ของฉันหลับหรือไม่” เธอลุกจากเตียงมาที่ปลายประตูแล้วบีบหูเธอแนบกับประตูสักสองสามนาที เธอได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ในห้องนั่งเล่นของเธอและกลับมาอยู่ใต้ผ้าห่ม
“ ตกลงตอนนี้เหรอ?” ดงซูบินถามอย่างจริงจัง
ฉูหยวนลูบหน้าแล้วถามว่า:“ เราจะทำมันจริงๆเหรอ? สิ่งต่าง ๆ จบลงเช่นนี้ได้อย่างไร ฉันไม่ได้เตรียมเลย……. ซูบินเราจะทำสิ่งนี้ในวันพรุ่งนี้ได้ไหม ให้เวลาฉันในการเตรียมตัว แม่ของฉันยังอยู่ข้างนอกและถ้าเราดังเกินไปเธออาจได้ยินเรา เป็นเด็กดีและฟังฉัน วันพรุ่งนี้ ฉันสัญญาว่าจะทำเช่นนี้กับนายในวันพรุ่งนี้ ฉันจะให้นายทำสิ่งที่นายต้องการได้ไหม”
“ มีความแตกต่างระหว่างวันนี้และวันพรุ่งนี้หรอ” ดงซูบินรอคอยมานานแล้ว “ ฉันไม่สามารถรอได้แม้แต่นาทีเดียว”
ฉูหยวนลังเลแล้วพูดว่า:“ จากนั้น………………”
“ อะไรนะ?” ดงซูบินคว้ามือของเธอซึ่งครอบคลุมร่างกายส่วนล่างของเธอแล้วยกขึ้นเหนือหมอน เขาลดระดับตัวเองและจูบเธอที่ริมฝีปากของเธอ
ฉูหยวนมองดูเขาและส่งจูบกลับมา “ ……มาทำกันเถอะ……นายรู้แค่ว่าจะใช้ประโยชน์จากฉันได้อย่างไร นายรู้ว่าฉันทนไม่ได้ที่จะตีนายจริงๆ”
ดงซูบินกลัวว่าเธอจะตะโกน“ รอ” ในนาทีสุดท้าย “ ตอนนี้ฉันจะทำอย่างนั้น”
“ ตกลง……”
“ เธอไม่สามารถขอให้ฉันหยุดตอนนี้ได้ไหม”
“อืมม.”
‘ฮ่า ๆ ๆ ๆ ประสบความสำเร็จ!’
ดงซูบินรอคอยมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เขาได้รับผลการสอบข้าราชการและการเลื่อนตำแหน่งของเขา ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงข้างใต้เขาคือนฉูหยวน ผู้หญิงที่เขาแอบชื่นชมมานานหลายปี เธอเป็นเทพธิดาของเขาเทพธิดาที่สมบูรณ์แบบ!
ตอนนี้ฉูหยวนเห็นด้วยที่จะให้เขาทำอย่างนั้นกับเธอ? ดงซูบินรู้สึกว่าเขากำลังฝัน
“นายคิดอะไรอยู่?” ฉูหยวนจ้องมองเขา “ นายกำลังจะทำมัน? ถ้านายไม่ทำฉันจะนอน”
“ไม่ไม่ไม่…….”
ดงซูบินกลัวว่าพวกเขาจะดังเกินไปเขาใช้ผ้าห่มเพื่อปกปิดทั้งสองคน มันอยู่ในความมืด แต่ดงซูบินรู้สึกและพบสถานที่ที่เหมาะสม รอยย่นที่อยู่ในผ้าห่มซักพักหนึ่งจากนั้นมุมผ้าห่มก็ถูกยกขึ้นและกางเกงขายาวก็ถูกโยนออกไป หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งกางเกงในผิวเนื้อก็ถูกโยนออกไป
ประมาณหนึ่งนาทีต่อมาฉูหยวนตะโกนด้วยความเจ็บปวด
แม่ของฉูหยวยนถามว่า: “ฉูหยวนทำไมลูกถึงตะโกน? เกิดอะไรขึ้น?”
ดงซูบินถึงกับตัวแข็งใต้ผ้าห่มองเขา เขาไม่กล้าเคลื่อนไหว
ฉูหยวนเจ็บปวดและปิดปากเธอ เธอได้ยินเสียงแม่ของเธอถามและรีบเอาศีรษะออกจากผ้าห่มแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดว่า: “แผลที่หลังหนูไปโดนผ้าเลยรู้สึกเจ็บค่ะ ไม่มีอะไร หนูสบายดี.”
“ นึกว่ามีอะไรเกิดขึ้นเสียอีก กลับไปนอน.” หลังจากบอกว่าเธอหาวและข้างนอกก็เงียบอีกครั้ง
ฉูหยวนกระซิบด้วยความเจ็บปวด “ รอให้แม่ของฉันหลับก่อน เราหยุดได้แล้วเหรอ?”
ดงซูบินผู้ที่ถูกครอบงำด้วยความต้องการทางเพศไม่ต้องการรออีกเพียงวินาทีเดียว เขาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งทันที
“ ฉันบอกให้นายรอก่อน……. อาห์ …… .”
10 นาที……
15 นาที……
ผ้าห่มขยับขึ้นและลงและเตียงก็สั่นสะเทือนด้วยจังหวะที่มั่นคง นี่เป็นครั้งแรกที่ดงซูบินได้สัมผัสผู้หญิง เขายังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาเพิ่งขยับตามความรู้สึกของเขา ขึ้น, ลง, ลง, ซ้าย, ซ้าย, ขวา, ขวา……ความรู้สึกนี้ยอดเยี่ยมมาก !!
หมายเหตุเนื่องจาก บทนี้ค่อนข้างจะ 18+ กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะ ทุกคน
