EP 321 คําเชิญของคุณนายหาน
By loop
วันถัดไป
เช้าเวลา 8.00 น.
ดงซูบินตื่นขึ้นมาบนโซฟาและเห็น หยูเหมยเซียวและ หยูเซียวเซียวตื่นขึ้นมาแล้ว
หยูเซียวเซียวนั่งที่เก้าอี้วางคางบนมือมองไปที่ดงซูบินเธอน่าจะนั่งอยู่ที่นั่นมานานแล้วเพื่อรอให้ดงซูบินตื่นขึ้นมา “ พี่…ลุง! ลุงตื่นแล้ว! เราจะออกไปกี่โมง”
หยูเหมยเซียวที่กําลังมัดผมอยู่ในห้องน้ําก็บ่นออกมา “ ปล่อยให้ลุงของลูกนอนหลับอีกสักพักเถอะ”
“ โอ้…” หยูเซียวเซียวระงับความตื่นเต้นของเธอและพูด “ลุงกลับไปนอนเถอะค่ะ”
ดงซูบินหัวเราะและลุกขึ้นนั่ง “ ฉันไม่นอนแล้ว หลังอาหารเช้าออกไปกันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”
หยูเซียวเซียวร่าเริงและวิ่งไปนําเสื้อผ้าของ ดงซูบินมาให้เขา
* จากสายตาของเธอที่มองมาหาฉัน เอาล่ะ….เอาล่ะ…ฉันจะลุกขึ้นไปเตรียมตัว” ดงซูบินบีบจมูกของหยูเซียวเซียวเบา ๆ
หยูเหมยเซียวหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ ซูบินไปล้างเถอะ ฉันจะออกไปทิ้งขยะและจะเตรียมอาหารเช้าให้เมื่อฉันกลับมา”
“ฉันจะไป!” หยูเซียวเซียวตะโกนอย่างตื่นเต้น “ แม่รีบไปเตรียมอาหารเช้า!”
หยูเหมยเซียวมองไปที่ลูกสาวของเธอ “ จะรีบไปไหน” เธอหยิบถังขยะออกจากห้องน้ําแล้วเดินออกไป “ เดียวแม่กลับมา ไปช่วยลุงของลูก ชาร์จเครื่องโกนหนวดของเขา”หยูเหมยเซียวไม่กล้าปล่อยให้ลูกสาวของเธอทิ้งขยะเพราะมีหลักฐานว่าเธอทําอะไรกับดงซูบินอยู่ข้างในในขณะที่เธอมัดถุงขยะเธอเห็นพวกเขาใช้ถุงยางอนามัยแปดชิ้นแล้วเธอก็หน้าแดง
หลังอาหารเช้า หยูเซียวเซียวดึงมือของ ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวลงบันไดอย่างตื่นเต้น
ทั้งสามคนเดินไปรอบ ๆ ถนนของปักกิ่งในตอนเช้าและพาเซียวเซียวไปที่สวนเซียงซาน
ระหว่างทางกลับบ้าน หยูเซียวเซียวเหนื่อยตาย แต่ก็ยังตื่นเต้น
หยูเหมยเซียวลูปหัวลูกสาวของเธอ “ ลูกสนุกพอแล้วหรือยัง”
” ค่ะ!” หยูเซียวเซียวพยักหน้า “ แม่เราจะกลับไปที่หยานไท่กันแล้วใช่ไหม?”
“ ใช่…ได้เวลากลับแล้ว”
ดงซูบินมองพวกเขาจากกระจกมองหลัง “ ฉันจะพาเธอมาเที่ยวปักกิ่งในช่วงเลิกเรียนครั้งต่อไปเราจะมาเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่เหลือ”
หยูเซียวเซียวส่งเสียงเชียร์ “ ขอบคุณมาค่ะ คุณลุง!”
ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขา 3 ทุ่ม
ดงซูบินอยู่ห่างจากมณฑลเป็นเวลาหลายวันและได้พาแม่และลูกสาวไปรอบ ๆ ปักกิ่งในสองวันนี้ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องกลับไปที่มณฑลหยานไทดังนั้นหลังจากที่พวกเขากลับไปที่ถนนเหอเปยเหนือพวกเขาก็คุยกันและจะกลับไปที่มณฑลหลังอาหารค่ํา มณฑลหยานไม่อยู่ห่างจากปักกิ่งเพียงสองชั่วโมงโดยรถยนต์ พวกเขามีเวลาก่อนอาหารเย็นและเริ่มเก็บของก่อนที่จะไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อสินค้าท้องถิ่นบางอย่างเพื่อนํากลับไป
แหวนแหวนแหวน โทรศัพท์ของ ดงซูบินดังขึ้น
หลังจากจ่ายเงินที่แคชเชียร์ ดงซูบินมองไปที่โทรศัพท์ของเขาและส่งสัญญาณให้แม่และลูกสาวเงียบ
หยุเหมยเซียวไปช่วยเขาขนสินค้าท้องถิ่น
“ สวัสดีครับ พี่สาวเสี่ยว” ดงซูบินตอบ
เสี่ยวหลานถาม “ คุณกลับมาที่มณฑลแล้วใช่ไหม?”
“ ผมกําลังจะกลับคืนนี้และน่าจะถึงมณฑลก่อนเที่ยงคืน” ดงซูบินคิดว่าเสี่ยวหลานกําลังตําหนิเขาที่ขาดงานไป
เสี่ยวหลานหัวเราะและพูดว่า “ ถ้าคุณยังไม่กลับมาให้รอฉันที่ปักกิ่งนะ”
” ฮะ? คุณพูดอะไร?” ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ
“ ฉันกําลังเดินทางไปปักกิ่ง เราจะกลับด้วยกันในวันพรุ่งนี้”
ดงซูบินหยุดชั่ววินาที “ คุณกําลังจะมาที่ปักกิ่งเหรอ?ทํางาน?”
“ พูดอย่างนั้นก็ได้” ดงซูบินสามารถได้ยินเสียงของรถที่ผ่านไปมาและ เสี่ยวหลานดูเหมือนจะอยู่บนทางหลวง “ เป็นเวลาเกือบหกเดือนแล้วที่ฉันไม่ได้กลับบ้านและฉันว่างสองวันนี้ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อฉลองก่อนวันตรุษจีน ฉันจะยุ่งมากในช่วงตรุษจีนและจะไม่มีเวลาไปเยี่ยมครอบครัวของฉัน” เธอหยุดชั่ววินาทีแล้วพูดต่อ “ ใช่ฉันจะไปถึงบ้านปูประมาณ 6 โมงเย็นและคุณควรไปถึงที่นั่นในเวลาเดียวกันใช่ไหม”
ดงซูบินกระแอมในลําคอ “ เอ่อ…ผมต้องไปด้วยเหรอ”
“ ฮ่าฮ่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“ ผมไปได้ ไม่มีอะไรหรอกครับ”
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ แม่ของฉันขอให้คุณไปด้วย คุณลองตัดสินใจดู”
อืม. คุณนายหานอยากให้ไปหา?! จากนั้น ดงซูบินก็ไม่มีทางเลือก “ ถ้าอย่างนั้น…เอาล่ะฉันจะอยู่ที่นั่น.”
“ วันนี้ถือเป็นการรวมตัวครั้งแรก ลุงใหญ่ของฉันคุณลุงรองและคนอื่น ๆ ก็ควรอยู่ที่นั่น จะมีคนรุ่นเดียวกันอีกสองสามคนอยู่ที่นั่นด้วย คุณต้องดูมารยาทของคุณและอย่าทําตัวเหมือนครั้งสุดท้ายที่คุณอยู่ที่บ้านปูของฉัน พยายามสร้างความประทับใจให้กับพวกเขา โอ้คุณยังมีโสมปาที่คุณให้แม่ของฉันก่อนหน้านี้อยู่หรือเปล่า? ฉันรีบกลับและลืมเอาของขวัญมาด้วยหากคุณยังมีโสมปาอยู่ให้นํามาหนึ่งกล่องเพื่อเป็นของขวัญให้ปูของฉัน”
“ ผมน่าจะมีมัน ผมจะเตรียมมันไว้ให้”
” ตกลง ฉันกําลังขับรถและจะวางสายก่อนนะ”
“ เอาล่ะ ระวังด้วยนะครับ” ดงซูบินวางสาย
หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบิน“ มีปัญหาอะไรไหม? หากคุณมีงานยุ่งให้เรากลับเองก็ได้นะ”
ดงซูบินตอบกลับอย่างขอโทษ “ ขอโทษ. วันนี้ฉันกลับไม่ได้เพราะฉันมีนัดทานข้าวเย็นฉันน่าจะกลับไปในวันพรุ่งนี้ คุณสองคน…”
หยูเหมยเซียวตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ งั้นเดียวเราจะกลับไปกันก่อน”
ดงซูบินกล่าว “ อ๊ะไม่เป็นไรเหรอ”
” ทุกอย่างปกติดี, คุณอยู่กับฉัน…เราสองสามวันมานี้และฉัน…”
ดงซูบินอยากจะกลับไปพร้อมกับพี่สาวหยู และ เซียวเซียวในวันพรุ่งนี้ อย่างไรก็ตามเสี่ยวหลานต้องการให้เขากลับไปที่มณฑลพร้อมกับเธอในวันพรุ่งนี้ ดงซูบินไม่เต็มใจที่จะให้ผู้หญิงทั้งสองพบกันในขณะที่เขารู้สึกผิดต่อพวกเขา ดังนั้น ดงซูบินจึงนํา หยูเหมยเซียวและเซียวเซียวกลับมาเพื่อรับกระเป๋าของพวกเขาก่อนที่จะส่งพวกเขาไปที่สถานีขนส่งระหว่างทางเขาซื้ออาหารให้พวกเขา”
“ เราเรากําลังจะไป” หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินในสายตาของเขาเป็นครั้งแรก
เซียวเซียวโบกมือให้ ดงซูบินอย่างไม่เต็มใจ “ ลาก่อนลุง”
ดงซูบินยิ้ม “ ทําไมพวกคุณถึงทําให้ดูเหมือนว่าเราพรากจากกันไปตลอดกาล? ฉันจะกลับ ไปในวันพรุ่งนี้และจะได้พบคุณทุกคนอีกครั้ง”
หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินเบา ๆ และพยักหน้า
ดงซูบินเข้าใจความรู้สึกของเธอและเขาก็กลับมามองอย่างรู้ใจ
ซิสเตอร์หยูหน้าแดงและมองไปที่ดงซูบินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับลูกสาวของเธอ
ดงซูบินเฝ้าดูพวกเขาจนกระทั่งพวกเขาจนลับสายตาของเขา
หานจิงแม่ของเสี่ยวหลานได้เชิญ ดงซูบินอย่างกะทันหันและทําให้เขาไม่ทันระวังตัว ดงซูบินกําลังจะไปที่แมนชั่นของเสี่ยวหลาน เพื่อพบกับผู้อาวุโสเสี่ยวอีกครั้ง ดงซูบินไม่กลัวในขณะที่เขาทะเลาะกับผู้อาวุโสเสี่ยวเรื่องการหมั้นของเสี่ยวหลานและยังพูดกลับเขาต่อหน้าคนอื่น ๆ คราวนี้พวกเขาจะได้พบกันอีกครั้งและใครจะรู้ว่าผู้อาวุโสเสี่ยว และคนอื่น ๆ ในตระกูลเสี่ยวจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร?
