เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 113-114

ตอนที่ 113 ถ้ำมด(ตอนเก้า)

พวกเขาจุดไฟและเดินลึกเข้าไปภายในดังเก่าก่อน

หลินหยางมิได้หวาดระแวงมดพวกนี้แม้แต่น้อยเนื่องจากพื้นที่ที่คับแคบ ไร้ซึ่งที่กำบังจึงมิต้องหวาดกลัวการลอบโจมตี

กี๊~

กิกี๊~

มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากในส่วนลึกของถ้ำแว่วออกมาเป็นระยะ คล้ายกับว่าเหล่ามดกำลังพูดคุยกันอยู่ก็มิปาน

“เอาเลย” หลินหยางกล่าว

ย้ากกก ว้ากกกกก

เหล่าคนกว่าแปดสิบคนตะเบ็งเสียงแข่งขันกันโห่ร้อง เสียงของพวกเขาที่ร่วมแรงประสานดังก้องกังวาลไปทั่วเสียดแทงเข้าโสตประสาทการได้ยิน หลินหยางต้องเอามืออุดหูเลยทีเดียว เนื่องจากเขาอยู่กลางวงล้อมของเสียง!

ย้าก ว้าก

เมื่อสิ้นเสียงของพวกเขา มีเสียงสะท้อนตีกลับไปมาจนค่อยๆสงบลง รวมถึงมดไฟที่หยุดส่งเสียงเช่นกัน

“…” บรรยากาศภายในถ้ำเงียบกริบไร้เสียงใดๆช่างน่าวังเวงยิ่งนัก

ครืนนน~~

ไม่นานนักผนังถ้ำก็เกิดการสั่นสะเทือนคล้ายกับเกิดแผ่นดินไหว หลินหยางที่เห็นดังนั้นยิ้มย่องในใจดูท่าการเรียกร้องความสนใจครานี้จะได้ผลอยู่ไม่น้อย

พวกเขาไม่จำเป็นต้องเดินเข้าไปลึกถึงคราก่อนก็สามารถส่งเสียงเรียกเป็นจุดสนใจ ให้พวกมันออกมาหาพวกเขาเอง หากเป็นเช่นนี้ย่อมส่งผลดีกับพวกเขามากกว่า เพราะพวกเขาอยู่ไม่ไกลจากปากถ้ำการจะถอยหนีย่อมสะดวกสบายมากกว่าเดิม

ตอนนี้อากาศภายในถ้ำแห้งขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิค่อยๆสูงขึ้นทีละนิดละน้อย แต่ครานี้หลินหยางมิได้หวาดเกรงอีกต่อไปพวกเขาได้เตรียมตัวกันมาเป็นอย่างดี

ก่อนที่จะเข้ามาพวกเขาทั้งเจ็ดสิบเก้าคนมีเศษผ้าคลุมร่างกายปกป้องส่วนที่โผล่ออกมาจากร่มผ้าจนสิ้น โดยเอาน้ำราดให้ตัวเปียกชุ่ม แม้จะไม่สามารถป้องกันความร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างของมดไฟระดับสี่ได้ แต่ก็พอจะสามารถต้านทานความร้อนที่ได้รับให้ลดลงได้ไม่มากก็น้อย

ภายในถ้ำเริ่มส่องสว่างเป็นสัญญาณว่าเหล่ามดเข้ามาใกล้ หลินหยางยืนอยู่แถวที่สอง โดยข้างหน้าของเขามีคนถือโล่ปักหลักเตรียมปะทะอยู่

กี๊~

ทันใดนั้นเขาก็เห็นมดไฟ แต่มันมีบางอย่างแตกต่างไปจากเดิม เพราะตรงหน้ามีเพียงมดไฟระดับสองเท่านั้นหลินหยางขมวดคิ้ว

‘เกิดอะไรขึ้น’ หลินหยางคิดมันผิดแปลกยิ่งนักคราแรกพวกมันกรูกันออกมาจนทับถมพวกเดียวกันจนมิสามารถเดินหน้าต่อได้บางตัวถึงกับถูกทับจนแบนเละเป็นโจ๊ก

เพราะจากตรงนี้เขาเห็นเพียงแต่มดไฟระดับสอง ส่วนมดไฟระดับหนึ่งและสี่กลับมองไม่เห็นตัวพวกมัน แต่ผนังถ้ำยังมีไฟส่องสว่างแสดงว่าพวกมันคงอยู่หลังขบวนมดไฟระดับสองเป็นแน่

ตอนนี้มดไฟมันมิได้วิ่งกรูไหลออกมาราวกับเกลียวคลื่นเช่นคราก่อน มันเดินออกมาเป็นระเบียบแถว แถวละหกตัวแถวยาวจนมองมิเห็นปลาย

“หากเป็นแบบนี้ก็ดี เดินหน้าโจมตี!” หลินหยางกล่าวพลางให้สัญญาณเคลื่อนขบวนทัพเป็นฝ่ายบุกย่นระยะเข้าไปหามดไฟเสียเอง

แถวมดไฟมันมิได้ถอยหนีเดินหน้าตรงเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆเช่นกัน ไม่นานพวกเขาก็ประจัญหน้ากันห่างกันเพียงสองเมตรเท่านั้น

ฉึกก!!

หลินหยางแทงหอกในมือผ่านโล่กำบังกำจัดมดไฟตรงหน้าเมื่อเข้าในระยะจู่โจมทันที ส่งผลให้มดไฟตัวนั้นสิ้นชีวีตายตกภายใต้คมหอกของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะเส้นทางที่คับแคบ บังคับให้พวกมันเดินหน้าเข้ามาเท่านั้น

ฉึกกก!!

เมื่อหลินหยางโจมตีเปิดงานแล้ว ผู้ที่อยู่แถวหนึ่งและสองโจมตีตามทันที!!

ตอนที่ 114 ถ้ำมด(ตอนสิบ)

เมื่อแถวแรกของมดไฟระดับสองถูกคร่าชีวิตจนสิ้น แถวที่สองเร่งเติมเต็มที่ว่างที่ขาดหายไปทันทีพวกมันยังคงมุ่งหน้าเดินเพื่อเข้าประชิดหลินหยางและพวกไม่ลดละ พวกเขาก็ฆ่าฟันพวกมันจนสิ้นคล้ายกับเดินมาหาความตายก็มิปาน

การต่อสู้กินเวลากว่าสามสิบนาที

พวกเขาฆ่าเหล่ามดไฟไปกว่าสองร้อยตัวแล้ว เหล่ามดไฟบัดนี้มันสามารถเข้ามาประชิดโล่ได้แล้ว แต่ไม่สามารถเล็ดรอดผ่านโล่ไม้อันใหญ่เข้ามาได้ เนื่องจากมันที่ตัวเล็กไม่ถึงครึ่งนึงด้วยซ้ำหากพวกมันกรูทับถมกันเข้ามาดังคราก่อนยังสามารถหลุดรอดผ่านโล่ที่กำบังสูงสองเมตรได้เพราะมันเป็นดั่งคลื่นทะเลที่สาดเข้ามาเหยียบย่ำพักพวกจนสูงล้ำ จนเลยความสูงที่โล่จะสามารถป้องกันได้

หลินหยางและพวกพวกเขาใช้หอกแทงพวกมันอยู่หลังที่กำบังจึงมิได้เหน็ดเหนื่อยเลย หากเทียบกับคราก่อนแล้วรอบนี้ง่ายดายกว่ายิ่งนัก มีแต่ผู้ที่ถือโล่ค้ำกันเหล่ามดไฟไว้เท่านั้นที่ต้องสลับสับเปลี่ยนตัวกันอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากต้องใช้แรงมหาศาลในการต้านทานมดไฟที่เข้าประชิดและดันให้พวกมันล่าถอยอยู่ตลอดเวลา

หลินหยางเขายังมิได้วางใจ เพราะมันผิดปกติยิ่งนักคล้ายกับพวกมันมีกระบวนรบวางแผนเพื่อต่อสู้กับเขา เหล่ามดไฟที่เดินขบวนทัพเข้าใส่พวกเขามีเพียงมดไฟระดับสองเท่านั้น เขายังมิเห็นพวกอื่นจึงมิอาจลดความระมัดระวังลงได้

บัดนี้ตรงหน้าโล่ไม้มีกองซากมดไฟทับถมกันกองสูงขึ้นเรื่อยๆ หลินหยางและพวกยังคงพุ่งแทงหอกออกไปไม่ลดละ

กรู๊~

กี๊~

ไม่นานก็มีบางอย่างเกิดขึ้น มีเสียงมดไฟดังขึ้นมาจากส่วนลึกภายในถ้ำ เหล่ามดไฟระดับสองมันหยุดขบวนทัพทันทีราวกับได้ยินสัญญาณ

หลินหยางใบหน้าเคร่งเครียด จ้องมองพวกมันอย่างสงสัย จู่ๆมดไฟระดับสองที่อยู่ตรงหน้าหลายร้อยตัวพวกมันแหวกทางขนาบสองฟากฝั่งผนังถ้ำ

คล้ายเปิดทางให้แก่บางสิ่ง

ภายในถ้ำเงียบสงบ เหล่ามนุษย์จ้องมองมดไฟโดยมิส่งเสียงใดๆออกมา

ตุ๊บๆๆ

ทันใดนั้นเองมีเสียงบางอย่างดังออกมาจากส่วนลึกของถ้ำคล้ายกับเสียงวิ่ง มันดังขึ้นเรื่อยๆเข้าใกล้พวกเขามากยิ่งขึ้น มดไฟระดับสองที่ขนาบทั้งสองฝั่งมิได้ขยับเขยื่อนแม้แต่น้อย ส่วนแสงไฟที่ออกมาจากมดไฟระดับสี่ที่กระทบกับผนังถ้ำยังคงไม่สั่นไหว แสดงว่าพวกมันยังคงอยู่กับที่มิได้เคลื่อนไหว

บรรยากาศช่างกดดันยิ่งนัก เพราะไม่ทราบต้องเจอกับสิ่งใด และเหตุใดพวกมดถึงเป็นระเบียบเรียบร้อยเช่นนี้

กี๊~

ไม่นานก็เห็นต้นตอของเสียง

“มดไฟระดับหนึ่ง” หลินหยางเมื่อเห็นจึงอุทานออกมา ตรงหน้าของเขาบัดนี้มีมดไฟระดับหนึ่งวิ่งกรูกันออกมา มองจากสายตาพวกมันมีเกือบร้อยตัว! มีเพียงแต่มดไฟระดับหนึ่งที่เป็นมดไฟลาดตระเวนเท่านั้น ส่วนมดไฟระดับสองมิได้เคลื่อนที่ใดๆเปิดทางให้มดไฟลาดตระเวนวิ่งผ่านทางที่พวกมันแหวกให้อย่างรู้กัน

“เตรียมตัวรับการปะทะ” หลินหยางออกคำสั่งให้แก่พลโล่ทั้งสามตรงหน้าทันที เขาคิดว่าพวกมันเมื่อเห็นว่ามดไฟระดับสองไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้มันจึงใช้ความเร็วของมดไฟลาดตระเวนที่มีความเร็วสูงที่สุดในหมู่มดไฟพุ่งเข้าชนพวกเขาเป็นแน่

เมื่อมันเข้าใกล้โล่ที่ปิดบังหนทาง พวกมันกลับทำสิ่งที่ไม่คาดคิด

มดไฟลาดตระเวนที่วิ่งมาอย่างรวดเร็ว เหยียบซากมดไฟระดับสองที่กองเกลื่อนกลาดทับถมกันอยู่และกระโดดข้ามความสูงของโล่ที่ปิดกั้นเส้นทางเบื้องหน้าลงสู่ท่ามกลางกระบวนทัพของหลินหยาง!!