ตอนที่ 313 ผึ้งแคระ(ตอนแรก)
ศัตรูที่โบยบินอยู่บนอากาศย่อมมิสามารถนำมาเปรียบเทียบกับการต่อสู้ภาคพื้นดินได้
เพราะตามเดิมการต่อสู้กับมดไฟ ราชห์สีตาเดียว หนอนดิน ทั้งหมดล้วนเป็นสัตว์ที่เคลื่อนที่บนพื้นดินพวกมันทั้งหมดจึงจำเป็นต้องบุกฝ่าการป้องกันของหลินหยางและพวกเสียก่อนจึงจะสามารถผ่านเข้าไปประชิดตัวเมืองและบุกรุกสืบต่อเข้าไปได้
ต่างกับผึ้งแคระที่สามารถโบยบินไปบนท้องฟ้าได้อย่างอิสระเสรี พวกมันไม่จำเป็นต้องเข้าปะทะกับแนวป้องกันของหลินหยางก็สามารถบินข้ามกำแพงเข้าไปโจมตีพวกเขาจากภายในได้อย่างไม่ยากเย็น นับว่าอันตรายยิ่งนัก
และด้วยเหตุนี้ขบวนรบที่พวกเขาถนัดนั้นส่วนใหญ่มักใช้สำหรับการต่อสู้กับศัตรูบนพื้นดิน เมื่อพบเจอกับศัตรูบนอากาศที่มีพื้นที่อิสระเสรีจึงเป็นปัญหายิ่งนัก
“โจมตี” หลินหยางตะโกนเมื่อฝูงผึ้งเข้ามาในระยะห้าร้อยเมตร
ครืดด~
วู้มม~
มีลูกหินก้อนหนึ่งพุ่งผ่านศรีษะทีมจู่โจมและทีมระยะใกล้ไปเมื่อสิ้นเสียงของหลินหยาง หินลูกนั้นมีขนาดใหญ่กว่าร่างกายของผึ้งเกือบสองเท่า
มันถูกขัดถูจนไร้เหลี่ยมคมเหลือเพียงแต่ความกลมเอาไว้เพื่อความสะดวกในการโจมตีและลดการต้านทานบนอากาศมิเปลี่ยนทิศทาง มันถูกยิงมาจากเครื่องขว้างหินนั่นเอง
ฟู้มม~
หินก้อนดังกล่าวพุ่งแหวกเข้าใส่ฝูงพึ่งที่บินเกาะกันเป็นกลุ่มทะลุผ่านขบวนผึ้งไปด้านหลังตกลงไปยังพื้นดิน พร้อมกับร่างกายของผึ้งแคระนับสิบตัวร่วงโรยตกลงบนพื้นดินไปตามๆกัน
พวกมันถูกกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรง ด้วยความแออัดของพวกมันเองเป็นอุปสรรคในการหลีกหนีพร้อมกับพักพวกตัวหน้าที่บดบังการมองเห็นจึงมิสามารถหลบพ้นแนวโจมตีไปได้
หลิวเจี่ยผู้นำทีมก่อสร้างแสยะยิ้มใบหน้าตื่นเต้นยินดี นี่นับเป็นคราแรกที่พวกเขาใช้เครื่องขว้างหินในการสู้รบจริง หลังจากที่ฝึกซ้อมกันมาอย่างยาวนาน
วู้มม~
เครื่องขว้างหินโจมตีเข้าไปอย่างต่อเนื่องสกัดการเคลื่อนที่ของผึ้งทั้งฝูงให้ล่าช้าลงมากกว่าเดิม ด้วยระยะที่ไกลห่างการโจมตีจากธนูจึงมิใช่ตัวเลือกที่ดีนัก
แต่ลำพังเพียงเครื่องขว้างหินก็มิสามารถหยุดการบุกของผึ้งทั้งพันตัวได้ พวกมันยังคงรุกคืบหน้าเข้ามาอย่างต่อเนื่องระยะห่างลดลงเรื่อยๆตอนนี้ขบวนของพวกมันแตกฮือสะเปะสะปะครอบคลุมผืนฟ้ามากขึ้น
จึงทำให้การโจมตีด้วยเครื่องขว้างหินถูกลดทอนประสิทธิภาพลงไปเช่นกันแต่ก็ยังสามารถโจมตีปลิดชีวิตพวกมันได้บางส่วน ผึ้งตัวยักษ์ยังคงบินเข้ามาเรื่อยๆ สี่ร้อย สามร้อยห้าสิบ สามร้อยเมตร
“ธนู” หลินหยางตะโกนให้สัญญาณอีกครา
ฟิ้ววว~
ลูกธนูหลายสิบดอกพุ่งผ่านแหวกอากาศอย่างรวดเร็วเป้าหมายก็คือฝูงผึ้งตรงหน้า!
การโจมตีจากธนูครั้งนี้มิได้มาจากทีมระยะไกลแต่อย่างใดเนื่องจากระยะสามร้อยเมตรยังคงไกลเกินกว่าที่พวกเธอจะสามารถเอื้อมถึง เพราะฉะนั้นลูกศรหลายสิบดอกนี้ย่อมมาจากเหล่าเอลฟ์นั่นเอง
พวกเขาโจมตีเข้าใส่ฝูงผึ้งอย่างต่อเนื่องไม่หยุดพัก ผลลัพธุ์จากการเหนี่ยวรั้งธนูของเหล่าเอลฟ์มิเคยทำให้ผิดหวัง หนึ่งศรเท่ากับหนึ่งชีวิต!
ตอนที่ 314 ผึ้งแคระ(ตอนสอง)
ลูกธนูที่พวกเขาใช้เป็นลูกธนูไม้ธรรมดาที่ผลิตกันขึ้นมาเอง เนื่องจากศัตรูมีระดับต่ำจึง พลังการโจมตีจึงมิใช่ปัญหาแต่อย่างใด ลูกศรเหล่านั้นสามารถปักทะลวงเข้าใส่ร่างกายของผึ้งแคระเหล่านี้ได้โดยไร้การป้องกัน
“ธนูโจมตี” เมื่อฝูงผึ้งเริ่มโบยบินเข้าใกล้มาในระยะสองร้อยเมตร หลินหยางออกคำสั่งเพื่อสร้างการโจมตีอย่างต่อเนื่อง
ฟิ้วว~
สิ้นเสียงหลินหยางลูกธนูหลายสิบดอกพุ่งผ่านฟากฟ้าไร้สิ่งกีดขวางระดมเข้าปะทะกับฝูงผึ้งราวกับห่าฝน ครานี้จำนวนลูกธนูที่ถูกปลดปล่อยออกมากว่าการโจมตีของเอลฟ์ถึงสองเท่า มันมาจากทีมระยะไกลและเหล่าเวรยามนั่นเอง
แม้ประสิทธิภาพจะมิได้โดดเด่นเหมือนกับการโจมตีของเอลฟ์ แต่ด้วยจำนวนที่มากมายปิดข้อด้อยนั้นไปเสีย สร้างห่าฝนธนูทำให้เหล่าผึ้งไร้หนทางหลบหนีมากขึ้นจึงตกตายไปทิ้งร่างไร้วิญญาณมุ่งโหม่งพื้นดินอย่างต่อเนื่อง
ราวกับผึ้งแตกรังพวกมันกระจายตัวออกเป็นวงกว้างล้อมรอบเข้ามาแนวนอนราวกับจะกลืนกินเมืองหลินหยางก็มิปาน
‘ผึ้งแคระระดับ 3 กำลังจะเข้าโจมตีเมืองของท่าน ปกป้องเมืองไว้ให้ดี’
ผึ้งแคระระดับ 3
พลังโจมตี 3
พลังป้องกัน 1
ความเร็ว 1
ผึ้งงานระดับต่ำมักออกหาอาหารกันเป็นฝูง สติปัญญาต่ำ
คำเตือน : การโจมตีจากผึ้งแคระมีพิษเล็กน้อย
เมื่อฝูงผึ้งเข้ามาใกล้ในระยะหนึ่งร้อยเมตรก็มีเสียงหวานใสดังขึ้นภายในหัวบอกเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับศัตรูที่พวกเขากำลังจะเข้าปะทะ
‘พิษ’ หลินหยางขมวดคิ้ว
“ป้องกัน การโจมตีของพวกมันมีพิษระวังอย่าให้ถูกพวกมันโจมตี” หลินหยางตะโกนเพื่อบอกเกี่ยวกับสรรพคุณของศัตรูให้แก่คนอื่นๆ ที่มิใช่พลเมืองดั้งเดิมให้ทราบ
ทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมทั้งหมดยกโล่ขึ้นเหนือศรีษะปกป้องด้านบนของตนเองไว้ พร้อมกับเกร็งหอกคู่กายในมือของตนแน่นเตรียมพร้อมรับการต่อสู้
ตอนนี้ฝูงผึ้งยังคงบินครอบคลุมผืนฟ้าเข้ามาเรื่อยๆค่อยๆลดละดับลงต่ำเป้าหมายของพวกมันคือสิ่งมีชีวิตที่ยืนอยู่หน้าประตูเมือง และศัตรูที่คอยโจมตีปลิดชีวิตพวกพ้องของมันบนกำแพงเมือง
เหล่าผึ้งเข้าใกล้ระยะโจมตีของทีมจู่โจมและทีมระยะใกล้ พวกมันถูกโจมตีจากธนูและรถขว้างหินอยู่ตลอดเวลา บนพื้นดินมีร่างของผึ้งแคระกว่าสามร้อยตัวตกตายลงไปก่อนที่จะเข้าประชิดพวกเขาเสียอีก
วี้~
ผึ้งตัวหนึ่งบินต่ำห่างจากพื้นดินมิถึงสามเมตร มันบินเป็นเส้นตรงราบเรียบไปกับแนวพื้นดิน มุ่งหน้าเข้าไปหาพลโล่ที่เกาะกลุ่มสร้างแนวป้องกันอยู่นั่นเอง
และแล้วมันก็ล็อคเป้าหมายโดยคนที่อยู่ใกล้ตัวมันที่สุดหนึ่งคนจากพลโล่ในแนวป้องกันกว่าแปดสิบคน มันลดระดับบินต่ำมุ่งตรงเข้าใส่โล่เหล็กบานนั้นทันที
เคล้งง~
โล่โลหะภายในมือหลินหยางที่ตั้งแนวป้องกันในมุมเฉียงเยื้องไปทางด้านบนนั้นถูกบางอย่างพุ่งเข้ากระทบ พร้อมกับเกิดเสียงแปลกๆคล้ายกับเหล็กกระทบกัน
เนื่องจากโล่เหล็กที่บดบังสายตาทำให้หลินหยางมิสามารถมองเห็นสิ่งแปลกปลอมที่มากระทบเข้ากับโล่ของตนได้ เขารู้สึกว่าโล่ของเขาหนักขึ้นเล็กน้อยราวกับว่ามีบางสิ่งที่มีน้ำหนักวางทับอยู่
