ตอนที่ 461 พลัง
มนุษย์หมาป่าทั้งสองตนที่ยืนประจัญหน้าอยู่กับแผงตาข่ายที่ยืดออกมาจนสุด ตั้งแต่เริ่มมาจนถึงบัดนี้พวกมันทั้งสองยังได้มิขยับเขยื่อนเคลื่อนตัวแต่อย่างใด
จนกระทั่งเห็นสมควรแล้วว่าค้างคาวที่ถูกจับกุมอยู่นั้นมีจำนวนมากเกินพอที่มนุษย์ทั้งสองตนจะสามารถรับมือไหว
มนุษย์หมาป่าทั้งสองมิรอช้าใช้โล่เหล็กที่ถืออยู่ในมือทั้งสองข้างทุบฟาดปะทะเข้าใส่กลุ่มค้างคาวที่รวมฝูงกันดันออกมาอยู่นั้น
ด้วยแรงของมนุษย์หมาป่าทั้งสองตนที่เหวี่ยงโล่เหล็กทรงกลมทุบใส่ฝูงค้างคาวนั้นกระแทกเข้าใส่มันอย่างแรง
เมื่อถูกแผ่นเหล็กกระแทกเข้าใส่เช่นนี้แน่นอนค้างคาวเหล่านี้ย่อมไม่สามารถต้านทานได้มันถูกแรงปะทะเข้าใส่ปลิวกระทบสู่พื้นดินเบื้องล่าง ตัวที่อยู่ด้านหน้ารับแรงปะทะเข้าไปเต็มๆถึงขั้นเสียชีวิต
บางตัวสิ้นสติมิสามารถรับรู้สิ่งใดได้อีกต่อไป บางส่วนลอยละลิ่วปลิวเข้าหาปากถ้ำและถูกความมืดมิดมิสิ้นสุดคล้ายหลุมดำดูดกลับหายเข้าไปในถ้ำมิกลับออกมาอีกเลย มิทราบมันหมดสิ้นฤทธิ์หมดสติหรือเข็ดหลาบจากความเจ็บปวดที่ได้รับกันแน่
นี่คือหน้าที่ที่มนุษย์หมาป่าทั้งสองได้รับ
พวกมันช่วยเหลือมนุษย์ทั้งสองนายด้วยการใช้โล่เหล็กที่ถืออยู่ในมือทั้งสองข้างนั้นทุบตีฝูงค้างคาวเพื่อลดจำนวนค้างคาวที่โรมรันดันตาข่ายออกมา
มิให้มันมีกำลังมากเกินไปกว่ามนุษย์ทั้งสองตนจนพ่ายแพ้กำลังในที่สุด ในยามที่ฟาดทุบใส่กลุ่มค้างคาวนั้นจะมีค้างคาวส่วนที่รับแรงปะทะมากที่สุดราวสี่ถึงห้าตัวถูกแรงกระแทกเข้าเต็มเปาทำให้มีสี่ถึงห้าตัวที่หมดสติหรือตกตายไป
ค้างคาวที่อยู่ด้านหลังอีกหน่อยจะได้รับการโจมตีเพียงครึ่งเดียวไม่เพียงพอที่จะทำให้มันบาดเจ็บสาหัสได้
ส่วนหลังสุดของกลุ่มนั้นจะได้รับแรงปะทะน้อยที่สุดทำให้มันเพียงเนื้อเต้นผงะถอยหลังเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มิได้มีส่วนใดของร่างกายได้รับผลกระทบ
แต่นั่นก็นับว่าหมาป่าทั้งสองได้ทำตามหน้าที่ของตนสำเร็จไปส่วนหนึ่งแล้ว พวกเขาทำให้ค้างคาวตรงส่วนหน้าและกลางได้รับบาดเจ็บบ้างไม่มากก็น้อย
สามารถทำให้พละกำลังของพวกมันลดลงได้ไปบางส่วนและอีกส่วนหนึ่งที่มิสามารถกลับขึ้นมาบินได้อีกนั่นเท่ากับว่าพวกมันจำนวนนั้น นอนรอคอยสิ้นฤทธิ์อยู่ภายในแผงตาข่ายมิสามารถใช้แรงดันออกมาได้อีก
ด้วยการที่ตาข่ายผืนนี้สามารถรับน้ำหนักได้หนึ่งตัน มนุษย์หมาป่าทั้งสองตนเพียงแค่จัดการมิให้ค้างคาวส่วนหนึ่งมีกำลังร่วมแรงร่วมใจกับพักพวกต่อต้านพวกเขาได้ก็เพียงพอจะให้จิ่นเหอและมนุษย์อีกหนึ่งนายจับกลุ่มพวกมันได้แล้ว
แผนของกลุ่มด้านขวาที่นำโดยกลุ่มของหลิวไห่และกลุ่มด้านซ้ายที่นำโดยจิ่นเหอนั้นแตกต่างกัน
กลุ่มของหลิวไห่มีหน้าที่บุกจู่โจมเข้าไปจับกุมค้างคาวภายในถ้ำโดยกลุ่มนี้นี้นำโดยชายผู้มีพละกำลังสูงสุด ภายในเมืองหลินหยางนั้นมิมีใครสามารถประลองกำลังแข่งขันกับมันได้แม้แต่คนเดียว ถึงจิ่นเหอและหลิวไห่จะมีระดับและค่าสถานะพลังเท่าเทียมกัน แต่เมื่อวัดกันโดยตรงแล้วจิ่นเหอยังอ่อนด้อยกว่าหลิวไห่ไปหนึ่งช่วงขั้น
ตอนที่ 462 จับเป็น
กลุ่มที่นำโดยหลิวไห่เข้าไปภายในถ้ำโดยเว้นระยะห่างจากปากถ้ำเล็กน้อยใช้ตาข่ายกางดักรอค้างคาวที่แต่เดิมควรจะบินตามหลินหยางและมนุษย์หมาป่าทั้งห้าออกมา
หลิวไห่มันปรับเปลี่ยนเล็กน้อยเพื่อความรวดเร็วมันจึงกางตาข่ายเดินบุกตะลุยไล่ต้อนค้างคาวให้เข้ามาจนมุมภายในตาข่ายไวขึ้น
เมื่อได้ตามจำนวนที่กำหนดเสร็จสิ้นตามต้องการแล้วพวกมันจึงรวบตาข่ายผืนดังกล่าวรวบตัวค้างคาวกว่าร้อยชีวิตจับมันออกมาภายนอกถ้ำ
และให้มนุษย์หมาป่าทั้งสองตนคอยกีดกันขัดขวางมิให้ค้างคาวได้ตามออกมา เมื่อหลิวไห่และมนุษย์อีกหนึ่งหนีรอดออกมาจากถ้ำได้สำเร็จแล้วก็ถึงคิวของมนุษย์หมาป่าทั้งสองหนีตามออกมานั่นเอง
ส่วนกลุ่มของจิ่นเหอนั้นการดำเนินตามแผนนั้นคล้ายคลึงกันมิแตกต่างมากนัก โดยใช้มนุษย์สองนายจัดเตรียมตาข่ายจับกุมฝูงค้างคาวที่ตามตลบหลังกลุ่มแรกออกมา คอยดักมันเอาไว้ที่ปากถ้ำ
อาศัยแรงผลักดันของปากถ้ำแห่งนี้ในการสร้างกับดักที่มีประสิทธิภาพเสริมเข้ากับแผงตาข่ายที่เหนี่ยวแน่นทนทานเป็นดั่งกำแพงเป็นเป้าให้ค้างคาวพุ่งชนในยามถูกผลักออกมาจากหลุมดำอันลึกลับ
มนุษย์หมาป่าทั้งสองตนในกลุ่มของมันก็คอยใช้โล่เหล็กทุบตีกลุ่มค้างคาวมิให้มันรวมตัวกันมากเกินไป คอยตัดกำลังมันไปทีละสี่ถึงห้าตัวอย่างต่อเนื่อง
หากทำอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่นานค้างคาวที่สิ้นฤทธิ์ก็จะมีจำนวนมากพอตามความต้องการของพวกเขา
และเมื่อถึงขีดจำกัดของตาข่ายแล้วพวกมันก็ทำแบบเดียวกันกับกลุ่มของหลิวไห่ นั่นคือรวบกลุ่มค้างคาวที่พลาดท่าเสียทีเหล่านี้มัดไว้ภายในตาข่ายปิดกั้นเส้นทางกักขังอิสระภาพมันไปตลอดกาล
สำหรับกลุ่มจิ่นเหอหากเป็นปกตินั้นสมาชิกทั้งหมดควรจะเป็นมนุษย์ แต่อันเนื่องมาจากพละกำลังของมนุษย์จากทีมก่อสร้างนั้นมีมากเหลือล้นจนเกินไป การใช้โล่ฟาดแต่ละครั้งนั้นหากใช้พละกำลังมหาศาลเยี่ยงนั้นค้างคาวเหล่านี้คงกระเด็นกลับเข้าไปภายในถ้ำหรืออาจจะตกตายไปจากแรงปะทะอันหนักหน่วงเสียส่วนใหญ่
เหตุที่จำเป็นตั้งให้พวกมันทั้งสองกลุ่มดำเนินแผนการที่แตกต่างกันนี้เพราะว่าหากกลุ่มของหลิวไห่ทำเฉกเช่นเดียวกับกลุ่มของจิ่นเหอนั้น
ในระหว่างการสลับเปลี่ยนกลุ่มนำตาข่ายผืนใหม่มาดักปากถ้ำและในระหว่างที่สลับเปลี่ยนกันนั้นพวกเขาย่อมมิสามารถเข้าประจำจุดได้อย่างทันทีด้วยเหตุนี้จึงจะเกิดเป็นช่วงที่พวกเขาเปิดช่องโหว่ให้ค้างคาวภายในสามารถออกมาได้
ฉะนั้นจำเป็นต้องเผื่อช่วงเวลาในการเปลี่ยนกะกันของแต่ละกลุ่มเข้าไปด้วย
การที่ให้ทั้งสองทีมใช้ตาข่ายผืนยักษ์จัดการกับค้างคาวปีกเหล็กแทนที่จะให้พวกเขาจับอาวุธเข้าไปห่ำหั่นกับพวกมันที่ดูเหมือนจะกวาดล้างพวกมันได้สำเร็จอย่างง่ายดายกว่า
เพราะแผนการที่กำลังดำเนินอยู่นี้มิได้มีจุดประสงค์ในการปลิดชีพของค้างคาวปีกเหล็กแต่อย่างใด หน้าที่หลักของพวกเขาคือใช้ตาข่ายผืนใหญ่นี้ในการจับเป็นค้างคาวทั้งกลุ่ม!
