ตอนที่ 499 เข้าใกล้
ถึงตอนนี้พวกมันจะผิดหวังที่ตัวเขานั้นพลาดท่าจนถูกจับมาอยู่ในชะตากรรมเดียวกันก็ตามแต่
ถึงอย่างไรทั้งสองฝ่ายยังมีเป้าหมายเดียวกันนั่นคือต้องการมีชีวิตออกไปจากนรกแห่งนี้
ด้วยความต้องการดังกล่าวเป็นเชือกผูกเขาทั้งสองที่เคยหันดาบเข้าใส่กันกลับกลายมาเป็นมิตรชั่วคราว
ถือเป็นเรื่องดีที่สามารถสร้างมิตรมากกว่าศัตรู
ตอนนี้ระยะการมองเห็นของเขายังมีจำกัดจึงมิสามารถมองเห็นสิ่งตรงหน้าได้อย่างชัดเจนมากนักถึงจะรู้สึกว่าระยะสายตาของตนค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละเล็กละน้อยก็ตามที แต่มันยังมิถึงหนึ่งเมตรที่ซึ่งเป็นขีดจำกัดของคนปกติด้วยซ้ำ จึงมิแปลกที่ตัวเขาจะมิทันได้สังเกตุเห็นตัวตนของสิ่งที่มีขนาดเล็กกระทัดรัดอย่างค้างคาวตัวจิ๋ว
ตอนนี้เมื่อรู้ถึงสิ่งที่ปกปักษ์รักษาเฝ้าทางออกอยู่นี้ทำให้คิ้วสองข้างของเขาขมวดเข้าหากัน ค้างคาวจิ๋วตัวนี้ช่างเป็นศัตรูที่รับมือได้ยากยิ่งสำหรับพื้นที่ที่มีจำกัด เนื่องจากทางด้านของเขานั้นมีเพียงแค่สองทางให้ไปต่อเท่านั้น
ในขณะที่สู้อยู่กับมันเขามีเพียงด้านหลังและพื้นที่ว่างด้านขวาที่เป็นผนังถ้ำทั้งแถบอีกเล็กน้อยสำหรับพื้นที่ในการต่อสู้
แม้ด้านซ้ายจะโล่งกว้างเหลือที่ว่างมากมายเขาก็มิสามารถขยับไปทางนั้นได้เลย เพราะที่ว่างตรงนั้นเป็นจุดที่มีสิ่งมีชีวิตผู้ได้รับสมญานามว่าปีศาจอาศัยอยู่นั่นเอง
แค่เพียงค้างคาวตัวจ้อยนี้เพียงตัวเดียวก็หนักหนาสาหัสพออยู่แล้ว หากมันมีกำลังเสริมที่แข็งแกร่งมากกว่าตัวมันแล้วเขาจะเอาอะไรไปสู้?
รวมถึงการมองเห็นที่ต่ำทรามของตน ย้อนไปในตอนที่เขาเจอกับค้างคาวตัวจิ๋วคราแรกซึ่งตอนนั้นตัวเขาที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อมยังแทบมองการเคลื่อนไหวของมันมิทัน นับประสาอะไรกับปัจจุบันที่ระยะการมองเห็นลดหดหายลงไปกว่าครึ่ง
‘หากเราร่วมมือกับสองคนนี้…’ หลินหยางคิดพลางส่ายหัว หากร่วมกันทั้งสามคนลุมโจมตีเจ้าค้างคาวตัวนี้ก็คงจะมีโอกาศเพิ่มมากขึ้นสักเล็กน้อย
แต่ว่าโอกาศการตายก็มากขึ้นตามไปเช่นกัน ส่วนตัวเขานั้นมิน่าเป็นห่วงนัก แต่พวกมันทั้งสองคนคงไม่มีชีวิตรอดได้กลับออกไปตามที่วาดฝันไว้เป็นแน่ มิพ้นตกเป็นวิญญาณเฝ้าถ้ำตามพักพวกเก่าก่อนของมันไป
พวกเขาทั้งสามคนนี้ยังมิรู้ลึกถึงฝีมือที่แท้จริงของกันและกันทั้งยังมิได้ไว้วางใจกันอย่างเต็มร้อย การต่อสู้ร่วมกันคงเป็นไปได้ยากที่จะสอดคล้องกันอย่างเข้าด้ายเข้าเข็ม
ไม่ว่าจะคิดคำนวนเท่าไหร่หนทางแห่งชัยชนะก็ยังอยู่ห่างไกลริบหรี่อยู่ดี
ตอนนี้เขาเหลือหนทางให้เลือกเพียงสอง หนึ่งคือไปด้านหน้าและปะทะกับเจ้าค้างคาวตัวกระจ้อยนี้คร่ามันและกลับออกไปอย่างปลอดภัย หรือถอยกลับไปข้างหลังส่งตัวเองไปเป็นอาหารนั่งรอคอยความตายอยู่ดังเดิม
แกร๊ก~
‘!?’ ขณะที่หลินหยางกำลังครุ่นคิดเสาะหาทางรอดอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างเกิดขึ้นมาใกล้ตัวของตน
เขาจึงมองไปยังตรงจุดที่คาดว่าเป็นต้นตอที่เสียงดังกล่าวส่งออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด
ตอนที่ 500 ปีศาจ
เสียงที่ได้ยินคล้ายกับยามที่มีคนก้าวเท้าย่ำเดินบางเบาแทบมิได้ยิน แต่เมื่อดวงตาของเขาใช้การได้ไม่เต็มที่ประสาทการได้ยินจึงเพิ่มสูงขึ้นเพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหาย เสียงนี้จึงมิสามารถหลุดรอดการรับรู้ของเขาไปได้
‘หืม?’ หลินหยางผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อเห็นต้นตอของเสียงนั้น มิผิดไปจากที่เขาคาดคิดนัก
ในสายตาของเขาบัดนี้พบว่าด้านหลังของชายผู้มีระดับสี่และชายร่างท้วม มีชายผิวพรรธขาวซีดคนหนึ่งยืนอยู่กำลังจ้องมองแผ่นหลังพวกมันทั้งสองดวงตาเขม็ง ซึ่งเสียงเมื่อครู่คงจะเกิดจากการที่ชายคนนี้เคลื่อนที่นั่นเอง
‘เขาใช่พักพวกของนายหรือเปล่า?’ หลินหยางกล่าวถามชายร่างท้วมและชายผู้มีระดับสี่
เนื่องจากชายร่างกายขาวซีดนั้นจ้องมองแผ่นหลังของคู่หูคู่นี้เขม็งไม่กระพริบตา บวกกับเมื่อครู่ได้รับฟังเรื่องราวจากพวกมันมาบ้างแล้ว เขาคิดว่าบางทีชายผิวขาวผ่องผู้นี้อาจจะเป็น’ทาส’ที่พวกมันใช้เงินทองซื้อมา ดังที่มันกล่าวไว้ก็เป็นได้
‘ใครหรอพี่หยาง’ ชายร่างท้วมกล่าวถามด้วยสงสัยพลางหันศรีษะมองตามสายตาหลินหยางไปยังด้านหลังของตน
“ว๊ากกก~” จู่ๆมันก็ตะโกนแหกปากร้องเสียงดัง ส่งผลให้หลินหยางแตกตื่นตกใจทำตัวมิถูก รีบเข้าประชิดตัวใช้มืออุดปากของมันไว้อย่างรวดเร็วเพื่อมิให้เกิดเสียงเป็นจุดสนใจเรียกศัตรูเข้าหา
หากตัวเขาถูกศัตรูตรวจพบก่อนสถานการณ์คงย่ำแย่ลงกว่าที่เป็นอยู่แน่
“ชิบหาย!” หลังจากที่เขาปิดปากของชายร่างท้วมยังมิทันเสร็จสิ้น ชายผู้มีระดับสี่กลับอุทานเสียงดัง คาดว่าเสียงที่พวกมันทั้งสองส่งออกมาบัดนี้คงจะดังทั่วถึงไปทั้งบริเวณแล้วเป็นแน่
ชายร่างท้วมตระกายมือสะเปะสะปะพยายามแกะมือหลินหยางที่อุดปากของมันออก
“ไอ้ปีศาจ!” ชายผู้มีระดับสี่ตะโกนสุดเสียงหงายหลังล้มตึงด้วยความตกใจสุดขีด
‘!’ หลินหยางตกใจกับนามที่ชายผู้นี้เรียกขาน
ไม่ทราบว่า’มนุษย์’ร่างกายสมส่วนผิวขาวซีดหม่นหมองตรงหน้าเหตุใดจึงกลายเป็น’ปีศาจ’ที่หลายคนกล่าวถึงกันแน่
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกมันที่มีต่อชายผิวซีดคนนี้แม้ไม่รู้ลึกตื้นหนาบางเท่าไหร่แต่ตัวเขาย่อมไม่ปล่อยให้ตนเองตกอยู่ในอันตราย
รีบฉุดกระชากชายร่างท้วมผละตัวออกห่างจากชายร่างกายขาวซีดผู้นั้นทันที
ส่วนชายผู้มีระดับสี่นั้นบัดนี้มันกำลังนั่งตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าราวกับว่ามันสติแตกไปแล้ว บนพื้นที่มันนั่งมีของเหลวไหลนองอาบเป็นวงกว้าง มันกลัวจนฉี่ราด!
ผลั๊ก~
หลินหยางเงื้อขาข้างหนึ่งเตะเข้าใส่มันปลุกสติให้กลับคืนสภาพปกติ
“หนีเร็ว!” เขาตะโกนส่งท้ายพร้อมกับลากตัวถ่วงอย่างชายร่างท้วมที่มีอาการไม่แตกต่างชายผู้มีระดับสี่มากเท่าใดกึ่งคลานกึ่งวิ่งหนีสุดชีวิต
ตามมาด้วยชายผู้มีระดับสี่ที่ตะเกียกตะกายตัวลุกลี้ลุกลนตามหลังมาไม่ห่าง
เขาหันไปมองชายร่างกายขาวซีดคนนั้นพบว่ามันมิได้ตามติดพวกเขามาแต่อย่างใด แต่สายตาของมันยังจ้องเขม็งมองตามพวกเขาทั้งสามอย่างไม่ลดละอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียให้ได้
เขาใช้ทักษะดวงตาเหยี่ยวเพื่อตรวจสอบมันทันที
แวมไพร์(ชั้นต่ำ) ระดับ 43
พลังโจมตี ???
พลังป้องกัน ???
ความเร็ว ???
พลังวิญญาณ ???
คำอธิบาย : ???
คำเตือน : ???
‘เนื่องจากระดับของเป้าหมายสูงกว่าท่านจึงไม่สามารถตรวจสอบได้’
