129 – นักอาบน้ําตัวยง
“ทําไมคุณไม่พูดก่อนหน้านี้
ไป๋อิ่งดุถังซือในรถ
ถังซือไม่สนใจเธอ แต่ยังคงปลอกลูกอมรสนมใส่ปากของตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้นเธอจะรู้ได้ยังไงว่าผีตัวนั้นจะเป็นคนในครอบครัวภรรยาของโจวเจ๋อ เธอไม่เคยเห็นภรรยาของเขาสักหน่อย?
เมื่อเหล่าเต๋ากลับไปที่ร้านหนังสือ เขาพูดถึงที่อยู่ของโจวเจ๋อ
ถังซือได้ยินเรื่องนี้แล้วตกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นความลับที่ไม่ใช่ความลับก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ ทุกคนไม่สามารถติดต่อโจวเจ๋อได้ พวกเขาจึงขึ้นรถมาที่บ้านของหมอหลิน
ซูชิงหลางนั่งในที่นั่งผู้โดยสารด้วยใบหน้ามืดมน
เมื่อรถหยุดทุกคนก็ลงจากรถและเดินเข้าไปข้างใน
ไป๋อิ่งเป็นคนแรกเมื่อเธอมาถึงทางเข้าเธอก็หยุดกะทันหัน
ข้างหน้าไม่ไกลเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่คุ้นเคย มันทําให้เธอสั่นสะท้านและหวาดกลัว
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
ถังซือเห็นไป๋อิ่งมีท่าทางแปลกๆจึงถามออกมา
ไป๋อิ่งกัดริมฝีปากตัวเองและสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆดูเหมือนว่าแรงกระตุ้นในร่างกายของเธอจะพุ่งทะยานเข้าสู่ระดับสูงสุด
ความเชื่อมโยงระหว่างสายเลือดกับโซ่ตรวนของเผ่าพันธุ์ดูเหมือนจะเป็นกระแสที่ไหลผ่านเธอตลอดเวลา
……………
โจวเจ๋อพบว่าเขากําลังนอนอยู่ในสระน้ำ ในช่วงเริ่มต้น ทุกสิ่งรอบตัวจะคลุมเครือเล็กน้อย แต่ค่อยๆชัดเจนขึ้น จนสามารถมองเห็นแม้แต่สิ่งที่อยู่ในระยะไกล
ในตอนนี้เขามองเห็นผู้คนมากมายเดินอยู่บนถนนหวงเฉวียน ต่อให้ไม่มีสงครามและโรคระบาดก็ยังมีผู้คนมากมายที่ตายไปในแต่ละวัน
ภาพยนตร์และละครโทรทัศน์หลายเรื่องมักมีประโยคว่า “ฉันกลัวว่าเธอจะเหงาเมื่อไปนรกจึงส่งใครบางคนไปเป็นเพื่อนเธอ”
อันที่จริงแล้ว ไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น
เมื่อลงไปจะพบว่าถนนหวงเฉวียนมีคนพลุกพล่านตลอดเวลา นอกจากนี้คนทุกเพศทุ กวัยและทุกเผ่าพันธุ์อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ไม่รู้สึกถึงความเหงาหรือความสุขสันต์หลังจากที่พวกเขาเดินบนเส้นทางนี้ ทุกคนก็เหมือนซากศพทําได้เพียงเดินหน้าไปตามกระแสเท่านั้น
โจวเจ๋อค่อยๆลุกขึ้น เขารู้ดีว่านี่เป็นความฝันของเขาเท่านั้น
ก่อนหน้านี้เขาจําอะไรไม่ได้มากนัก แค่จําไว้ว่าพวกเขาลงมือต่อสู้กันแล้วเหมือนจะ เลิกลากันไปแบบนั้น
โจวเจ๋อไม่ต้องการตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้ ถ้าเขาตาย เขาจะต้องแบกรับความทุกข์ของความเหงาไว้ในใจ
สระน้ำว่างเปล่าสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ใต้น้ำได้อย่างชัดเจน
สาวไร้หน้ายังไม่กลับมา แต่สิ่งต่างๆที่นั่นกําลังคลี่คลาย เด็กหญิงตัวน้อย สาวไร้หน้าไปที่นั่นเหตุการณ์ที่เฉิงตูกําลังจะได้รับบทสรุปในเร็วๆนี้
เมื่อมองไปรอบๆ โจวเจ๋อไม่เห็นชายคนนั้นกับแมวตัวเดิมของเขาเหมือนเช่นในความฝันที่ผ่านมา ในความเป็นจริงโจวเจ๋อค่อนข้างรอคอยที่จะได้เห็นเขาอีกครั้ง
โจวเจ๋อไม่รู้ว่าทําไม ผู้ชายคนนั้นดูมีเสน่ห์บางอย่าง เมื่อโจวเจ๋ออยู่กับเขา ชายคนนั้นสามารถทําให้คนอื่นรู้สึกสงบสุขได้
บางทีนั่นอาจเป็นเสน่ห์ของบุคลิกภาพ?
ขณะเดินบนผิวน้ำ หมอกเริ่มลอยขึ้นรอบๆและความรู้สึกสับสนเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ห่อหุ้มทั้งหมดนี้ไว้
ไม่มีการเซอร์ไพรส์หรืออุบัติเหตุในการมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้ง ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่โจวเจ๋อนั้นชัดเจน สิ่งที่เปลี่ยนไปดูเหมือนจะเป็นตัวเขา
ตัวอย่างเช่น คราวนี้เมื่อโจวเจ๋อฝันว่ากลับมาที่นี่ เขาไม่ได้รู้สึกกระสับกระส่ายแต่จิตใจของเขากลับสงบนิ่ง
เมื่อหมอกปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง โจวเจ๋อรู้สึกเจ็บปวดไปทุกสัดส่วนของร่างกาย จากนั้นเขาก็ได้กลิ่นโคลน
บ้าเอ๊ย! กลิ่นโคลนอีกแล้ว
เมื่อเขาลืมตาขึ้น โจวเจ๋อเห็นว่าเขากําลังนอนอยู่ในห้องนอนบนชั้นสองของร้านหนังสือ ที่ซึ่งเหล่าเต๋ากําลังละเลงโคลนไปทั่วร่างกายของเขา
“ฮ่าฮ่า นวดแบบนี้ก็ดี ฉันจะนวดหน้าอกของเขาให้ใหญ่บิ๊กเบิ้มเลย!”
เหล่าเต๋าปั้นก้อนโคลนก้อนใหญ่ขึ้นมาเตรียมจะติดตั้งไว้ที่หน้าอกของโจวเจ๋อ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเหล่าเด็กําลังจะวางมันเขาก็มองเห็นดวงตาของโจวเจ๋อลืมขึ้นมาแล้ว เขาตกตะลึงเล็กน้อยและมีสีหน้าอับอาย
“สนุกไหม?”
โจวเจ๋อถาม
อาการบาดเจ็บครั้งนี้น่าจะเบากว่าครั้งที่แล้วมาก แม้ว่าโจวเจ๋อจะไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหนแล้ว แต่อย่างน้อยโจวเจ๋อก็รู้ว่ามันต้องผ่านไปนานพอสมควรแล้ว
เหล่าเต๋ายังคงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน
“ที่ถืออยู่ซาลาเปาหรือเปล่า น่าอร่อยดีนะ?” โจวเจ๋อถามอีกครั้งด้วยสายตาดุดัน
เหล่าเต่มีใบหน้าขมขืนก้มศีรษะลงกินซาลาเปาโคลนและพยักหน้าด้วยน้ำตา
“หวานๆ”
โจวเจ๋อหันหลังกลับและไม่เมองเขาอีก เหล่าเต๋ารีบคายสิ่งสกปรกในปากของเขาออก แล้วพูดอย่างสุภาพว่า
“บอส ตื่นได้แล้ว คุณทําให้ผมตกใจแทบตาย คุณอยู่ในอาการโคม่าตั้งสามวัน ”
แค่สามวัน อาการโคม่าครั้งสุดท้ายนานแค่ไหน?
แต่พวกคุณจะเอาโคลนมาป้ายฉันทุกครั้งไม่ได้?
โจวเจ๋อมองดูคราบสกปรกบนเตียงและสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขา คนที่มีนิสัยรักความสะอาดแบบเขาไม่มีทางทนไหวแน่นอน
“เรียกไปวิ่งมาให้หน่อย”
“บอส รู้สึกหิวเหรอ” เหล่าดาวถาม
“ฉันอยากอาบน้ำ”
“เดี๋ยวผมจะจัดการให้ บอสรู้หรือเปล่าว่าผมนี่แหละเป็นนักอาบน้ำตัวยง!”
เหล่าเต๋าตบหน้าอกของเขา
“…………” โจวเจ๋อ
ด้านหนึ่งลิงตัวน้อยหัวเราะออกมาเบาๆ
โจวเจ๋ออยากจะพูดว่า เห็นไหมแม้แต่ลิงก็ยังหัวเราะคุณ
“เรียกไป๋อิ่งมาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ครับ มาเถอะ ผมจะพาคุณไปเข้าห้องน้ำ ผมสัญญาว่าจะถูถูร่างกายของคุณให้ขาวผ่อง”
เหล่าเต๋ารีบเข้ามาอุ้มโจวเจ๋อออกจากเตียง
ถ้าโจวเจ๋อยังมีกําลังอยู่คาดว่าเล็บเขาคงงอกออกมาแทงร่างกายของเหล่าเต๋าได้หลายรู
น่าเสียดายที่ในเวลานี้โจวเจ๋ออ่อนแอยิ่งกว่าเด็กทารกเสียอีก
โชคดีที่ไปอิ่งเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถ้วยชา เมื่อมองเห็นใบหน้าของเธอโจวเจ๋อก็ระบายลมหายใจอย่างโล่งอก
