155 – สัตว์ร้ายโจวเจ๋อ
“เอาล่ะ มาโยนเหรียญกันไหม”
โจวเจ๋อคิดหาวิธีแก้ปัญหาแบบง่ายๆก่อนจะล้วงเหรียญออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“ออกหัวคุณตาย ออกก้อยคุณรอด”
ดวงตาของเด็กหญิงตัวน้อยเบิกกว้าง เธอรู้สึกว่าโจวเจ๋อกําลังล้อเล่นกับชีวิตเธอ จงใจทําให้เธออับอาย!
แกมันคนบ้า! เด็กหญิงตัวน้อยคํารามอยู่ในใจ
นิ้วทั้งสิบของเธอจับผ้าปูที่นอนแน่น เธอเกลียดชังอาการบาดเจ็บของตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงลุกขึ้นมาเสี่ยงชีวิตกับเขาแล้ว!
“เริ่มแล้วนะ!”
โจวเจ๋อโยนเหรียญขึ้นไปบนอากาศ
ดวงตาของเด็กหญิงตัวน้อยจับจ้องไปที่เหรียญจนเหรียญตกลงมา
โจวเจ๋อก้มลงมองเหรียญที่เท้าของเขา
มันออกก้อย
เด็กหญิงตัวน้อยถอนหายใจยาว แม้ว่ากระบวนการนี้จะไม่สําคัญ สําหรับโจวเจ๋อ แต่มันคือการกําหนดเป็นตายของเธอดังนั้นเธออดที่จะรู้สึกโล่งใจไม่ได้
นอกจากนี้เด็กหญิงตัวน้อยยังมองเห็นหนังสือรับรองของโจวเจ๋อ หนังสือรับรองแต่ละเล่มจะมีปีศาจประจําหนังสือคอยสิงสถิตอยู่
แม้ว่าปีศาจตัวนั้นจะหายไปหลายปีแล้วก็ตาม แต่เมื่อเธอมองเห็นภูเขาไฟที่อยู่ด้านหลังของหนังสือรับรองนี้เธอก็รู้ว่าโจวเจ๋อมีคุณสมบัติที่จะกลายเป็นผู้ปราบปรามนรก!
เธอยินดีที่จะเดิมพันในการรับใช้เขาแม้ว่าโอกาสนั้นจะมีเพียงน้อยนิด
สาเหตุหนึ่งก็เพราะโจวเจ๋อเป็นคนที่มีโชคอย่างแน่นอน เมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งตาย แต่กลับอยู่ในนรกเพียงชั่วครู่ หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาเขาทําหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ชั่วคราวในตอนที่เธอไปเฉิงตู
แต่หลังจากที่เธอกลับมาที่นี่อีกครั้งเขากลับเป็นคนควบคุมสถานการณ์ไว้หมดแล้ว ความแข็งแกร่งของเขามีเพียงเท่านี้ถ้าไม่ใช่ว่าเขาโชคดีแล้วเรื่องทั้งหมดจะอธิบายอย่างไร
ในเวลานี้แม้แต่ราชาผีดิบก็ยังรับใช้อยู่ข้างกายเขา ต่อให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บเมื่อลงมือต่อสู้กันจริงๆก็ไม่แน่ว่าใครจะเป็นคนที่ต้องตาย
ดังนั้นเธอยินดีที่จะเสี่ยงชีวิตที่เหลือเพื่อสนับสนุนให้ชายผู้โชคดีคนนี้กลายเป็นราชาอีกคน
โจวเจ๋อหยิบเหรียญขึ้นมาด้วยความไม่พอใจแล้วพูดว่า
” คุณโกงหรือเปล่า โยนใหม่อีกทีซิ?”
นัยน์ตาของเด็กหญิงตัวน้อยเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน เธอแลบลิ้นออกมาพร้อมจะเสี่ยงชีวิตแล้ว!
“อย่าตื่นเต้น อย่าตื่นเต้น ผมรู้ว่าลิ้นของคุณค่อนข้างยาว ไม่รู้ว่าคุณใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าที่มันจะยาวถึงขนาดนี้ คุณไม่รู้สึกว่ามันน่าเสียดายเหรอถ้ามันถูกตัดทิ้ง”
โจวเจ๋อหยิบหนังสือรับรองของตัวเองออกมาแล้วมองไปที่เด็กหญิงตัวน้อย
เด็กหญิงตัวน้อยไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ใช้ฝ่ามือตบหน้าผากของตัวเองเพื่อปลดปล่อยลูกปัดสีดําให้ออกไปรวมกันกับหนังสือรับรองของโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อเลียริมฝีปากอีกครั้ง ใบหน้าของเขารู้สึกพึงพอใจ
ชีวิตและความตายของเธอถูกกําหนดด้วยความคิดของเขา
เด็กหญิงตัวน้อยลงมาจากเตียงและค่อยๆคุกเข่าลงที่ด้านหน้าของโจวเจ๋อ
“ผู้พิทักษ์หลิน!”
หลินเค่อน่าจะเป็นชื่อที่แท้จริงของเธอ และชื่อของร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้คือหวังรุ่ย
ในเวลานี้เด็กหญิงตัวน้อยเต็มไปด้วยความโกรธและไม่เต็มใจ ร่างกายที่คุกเข่าสั่นเล็กน้อย แต่เธอยอมรับได้ขอเพียงให้เธอรอดชีวิตเท่านั้น!
โจวเจ๋อก้มหน้ามองเด็กหญิงตัวน้อย เขามองเห็นสายตาที่โกรธเกรี้ยวเย็นชาของเธอ แต่ในขณะเดียวกันมันก็เต็มไปด้วยความอับจนปัญญา เธอยอมจํานนโดยสมบูรณ์แล้ว
ในเวลานี้เหล่าเต๋าเดินขึ้นบันไดมาเพื่อบอกกับโจวเจ๋อว่าหวังเค่อได้สติแล้ว
เขาเพิ่งขึ้นบันไดและเปิดประตูห้องนอนเบาๆ จากนั้นตาของเขาก็เบิกกว้างทันที!
เขาเห็นเด็กหญิงตัวน้อยคุกเข่าต่อหน้าโจวเจ๋อ ในขณะที่โจวเจ๋อยืนหันหลังให้ประตู
เด็กหญิงตัวน้อยคุกเข่าต่อหน้าเจ้านาย ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย และเจ้านายก็ก้มหน้ามองพร้อมกับใช้มือค้ำเอว มันดูเท่มาก
เหล่าเต่พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพียงแต่ว่าเขาไม่กล้าระบายลมหายใจออกมา
เขาถอยกลับอย่างเงียบๆและลงบันไดอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันเขาสาปแช่งออกมาเบาๆ
“สัตว์ร้ายโจวเจ๋อ เธอเป็นเพียงเด็กหญิงอายุ 4-5 ขวบคุณมันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”
หวังเค่อตื่นขึ้นมาแล้ว เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เมื่อโจวเจ๋อลงมาข้างล่าง เขาทําได้แค่นอนบนโซฟาเท่านั้น ใบหน้าของเขาขาวซีด หวาดกลัวและเจ็บปวด
“ให้ผมช่วยคุณมั้ย” โจวเจ๋อถาม
หวังเค่อส่ายหัวและพูดว่า “ขอแค่…”
“โอ้ งั้นผมกลับแล้วนะ”
โจวเจ๋อเห็นหวังเค่อสั่นศีรษะเขาจึงรีบเดินออกไปที่ระเบียงทันที
“……” หวังเค่อ
ไปยิ่งและเหล่าเต๋ก็เดินตามเขามาอย่างรวดเร็ว
อันที่จริงโจวเจ๋อไม่ได้กังวลกับความปลอดภัยของหวังเค่อมากนัก เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของเด็กหญิงตัวน้อยที่กล้าเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยหวังเค่อโดยไม่สนใจว่าจะเปิดเผยตัวเอง
นั่นมันพิสูจน์แล้วว่าเธอคิดว่าหวังเอ่อคือคนในครอบครัวของเธอจริงๆ
สิ่งนี้ทําให้โจวเจ๋ออดคิดไม่ได้ว่าพฤติกรรมของผีก็มีความเกี่ยวข้องกับคนที่อยู่ด้วยเช่นกัน
เห็นได้จากพฤติกรรมของผีที่เข้าสิงน้องภรรยาของเขาเมื่อไม่นานมานี้ ท้ายที่สุดแล้ว ความคิดของเธอก็ได้รับอิทธิพลจากน้องภรรยาของเขาทําให้เธอวางแผนทุกอย่างขึ้นมา
เด็กหญิงตัวน้อยก็ไม่แตกต่างกันมากนัก เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อจะช่วยพ่อของตัวเอง โจวเจ๋อรู้สึกพึ่งต่อความมีเสน่ห์ของหวังเค่อไม่น้อย
ท้ายที่สุดแล้วผีพวกนั้นก็ได้รับอิทธิพลจากความรู้สึกของคนที่อยู่ด้วยเป็นเวลานาน
โจวเจ๋อรู้สึกว่าตัวเองก็ได้รับผลกระทบอย่างนี้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?
ตั้งแต่ที่เขากลับมาเขาก็หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องที่จะนอนกับหมอหลิน?
ใช่ มันต้องเป็นอิทธิพลของเจ้าบัดซบซูเล่อ เพราะตัวตนของเขานั้นเป็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ไม่มีทางจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องสกปรกแบบนี้อย่างแน่นอน
แต่ดูเหมือนว่าอิทธิพลที่ซูเล่อมีต่อเขาจะไม่ได้เลวร้ายเท่ากับเด็กหญิงตัวน้อยและผีที่เข้าสิงน้องภรรยาของเขา ควรมีความหมายและความแตกต่างบางประการ
ตัวอย่างเช่น บางครั้งพวกเขาเดินทางเข้าและออกนรกด้วยธุระบางอย่างแต่จิตใจของเจ้าของร่างซึ่งยังเป็นมนุษย์ยังคงอยู่ที่เดิม
นี่เปรียบเสมือนการมีวิญญาณสองดวงอยู่ในร่างของคนคนเดียวกัน ดังนั้นการอาศัยอยู่ด้วยกันเป็นเวลานานมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะส่งผ่านอารมณ์ความรู้สึกไปหากันและกัน
โจวเจ๋อและถังซื้อได้ครอบครองร่างกายของคนที่ตายแล้วซึ่งไม่มีวิญญาณดั้งเดิมอยู่ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่อารมณ์และความรู้สึกของเจ้าของร่างเดิมจะไม่ส่งผลกับพวกเขามากเกินไป
