บทที่ 513 พบกันยังที่พักของฉินหงรุ่ย 2
ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไปชั้นบน ฉินหยุฝานก็จงใจเดินไปข้างๆเงี่ยนอีหลิง เธอถามเงี่ยนอีหลีงด้วยเสียงเบาว่า
“เธอมาทําอะไรที่นี่?”
“ฉันมาเรื่องงาน”
เสียงของเจียนอีหลิงเยือกเย็นและนุ่มนวลเช่นเคย
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ฉินหยุฝานได้ยินเสียงเงี่ยนอีหลิง เธอก็เริ่มรู้สึกรําคาญ ใบหน้าเล็กๆที่ไร้อารมณ์ของเจียนอีหลิงก็ไม่ได้ช่วยกอบกู้สถานการณ์เช่นเดียวกัน
เรื่องงานงั้นเหรอ? เกี่ยวข้องกับลุงเธอยังไง?
“เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ทําการทดลองกับลุงของฉัน” ฉินหยุฝานพูดขณะที่เธอเตือนเจี้ยนอีหฉินหยฝานรู้ว่าเจียนอีหลิงเป็นนักศึกษาแพทย์
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเงี่ยนอีหลิงจะมีความสามารถขนาดไหน เธอก็ยังเป็นนักศึกษาอยู่ นักศึกษาไม่มีประสบการณ์ตรง เป็นผลให้มันเป็นความเสี่ยงเกินไปสําหรับเธอที่จะจัดการกับการผ่าตัด
“อือ” เจี้ยนอีหลิงตอบอย่างนุ่มนวล
อาา ลืมไปเถอะ นี่เป็นเรื่องเสียเวลาในการคุยกับเจี้ยนอีหลิง
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป พวกเขาก็เห็นฉินหงรุ่ยนอนอยู่บนเตียง มีกองอุปกรณ์การแพทย์อยู่ สองข้างของเตียง อุปกรณ์ทางการแพทย์มีไว้สําหรับกรณีฉุกเฉิน
มีแพทย์อีกคนอยู่ในห้อง แพทย์คนนี้มีหน้าที่ดูแลฉินหงรุ่ย
ทันทีที่ท่านผู้เฒ่าหยุนเดินเข้าไปในห้อง ฉินหงรุ่ยก็ลืมตาขึ้น
สีผิวเขาค่อนข้างแย่ ใครๆก็บอกได้ว่าเขาปวยหนัก
อย่างไรก็ตาม เมื่อฉินหงรุ่ยเห็นท่านผู้เฒ่าหยุน เขาก็แสดงสีหน้าร่าเริงขึ้น
“ท่านผู้เฒ่าหยุน ท่านมาที่นี่แล้ว”
“ได้โปรดอย่าขยับ ฉันมาที่นี่เพื่อตรวจสอบสภาพสุขภาพของคุณอีกครั้ง” ท่านผู้เฒ่าหยุนกล่าวอย่างเร่งรีบ
ทั้งสองคนเป็นคนรู้จัก ด้วยเหตุนี้ จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ฉินหงรุ่ยจะมีความสุขเมื่อเห็นท่านผู้เฒ่าหยุน
เริ่มแรก บุคคลแรกที่ฉินหงรุ่ยเข้าหาก็คือท่านผู้เฒ่าหยุน
อย่างไรก็ตาม ท่านผู้เฒ่าหยุนค่อนข้างสูงอายุ เขาไม่มีปัญหากับการทําวิจัย อย่างไรก็ตามมันอันตรายสําหรับเขาที่จะสัมผัสมีดผ่าตัดอีกครั้ง
ท่านผู้เฒ่าหยุนไม่สามารถทําการผ่าตัดได้อีก
เขายิ่งกว่ายินดีกับการทําการผ่าตัดมากกว่า ถ้าเขามีพลังงานและความแข็งแกร่งที่จะ ทําเช่นนั้น
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาค่อนข้างแก่แล้ว ส่งผลให้ความแข็งแกร่งทางกายภาพ ความแข็งแรงของมือและความมั่นคงของเขาด้อยกว่าวันที่ผ่านมา
ดังนั้นเขาจึงต้องหยุดทําการผ่าตัด
ท่านผู้เฒ่าหยุนออกมาตรงหน้าและรับรายงานจากแพทย์ของฉินหงรุ่ย
มีรายงานการวินิจฉัยจํานวนมาก
หลังจากดูเอกสารทั้งหมดแล้ว ท่านผู้เฒ่าหยุนก็ได้ส่งรายงานให้เจี้ยนอีหลิง
เงี่ยนอีหลิงได้เห็นเอกสารเหล่านี้เรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านี้ เธอเคยอ่านฉบับที่เป็นอิเล็กทรอนิกส์ของเอกสารเหล่านี้แล้ว
เมื่อฉินหงรุ่ยสมัครไปยังโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน เขาก็ได้ส่งข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับอาการเขาไปยังเว็บไซต์แล้ว
นอกจากนี้หลี่จั่วเจียก็ยังได้ยืนยันรายละเอียดเมื่อเขามาเยี่ยมฉินหงรุ่ย
คราวนี้เจี้ยนอีหลิงมาเยี่ยมคนไข้ แน่นอนว่าจําเป็นต้องตรวจสอบซ้ําเพื่อยืนยันรายละเอียดของรายงานด้วย
ทุกคนในห้องค่อนข้างสับสน เมื่อเห็นท่านผู้เฒ่าหยุนมอบรายงานให้เจี้ยนอีหลิง อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว
ดูเหมือนว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆจะค่อนข้างจริงจังเมื่ออ่านรายงาน เธอสามารถเข้าใจเนื้อหาของการเจ็บปวยที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ด้วยเหรอ?
จากนั้นท่านผู้เฒ่าหยุนก็เริ่มหารือเกี่ยวกับการผ่าตัดกับสมาชิกตระกูลฉิน
เขาบอกพวกเขาเกี่ยวกับกระบวนการทั้งหมดจากมุมมองของเขา เขาต้องการสร้าง ความมั่นใจให้สมาชิกในตระกูล
บรรยากาศภายในห้องมีความกลมเกลียวกันมาก
อย่างไรก็ตาม ฉินหงจื้อก็ได้เดินเข้ามาในห้องด้วยเช่นกัน
ทันทีที่ฉินหงจื้อปรากฏตัว บรรยากาศทั้งห้องก็เปลี่ยนไป
ฉินหงจื้อไม่สนใจคนอื่นในห้อง เขาแสดงความยินดีสั้นๆกับฉินหงรุ่ยและถามเกี่ยวกับภาวะสุขภาพล่าสุดของอีกฝ่าย
จากนั้นเขาก็ข้ามไปยังสิ่งที่เขาต้องการจะพูดถึงทันที
“พี่ชาย ฉันคิดว่านายควรพิจารณาการตัดสินใจเรื่องการถือหุ้นของนายอีกครั้ง สาเหตุหลักประการหนึ่งที่ฉินกรุ๊ปแข็งแกร่งมากก็เพราะว่าตระกูลฉินถือหุ้นส่วนใหญ่ นายก็ถือหุ้นสัดส่วนสูงมากเช่นเดียวกัน หากหุ้นของนายตกไปอยู่ในมือของคนนอก สถานการณ์จะไม่เอื้ออํานวยต่อตระกูลของเราอย่างมาก”
บทที่ 514 พบกันยังที่พักของฉินหงรุ่ย 3
ฉินหงรุ่ยมีแรงที่จะพูดน้อย “ถ้าอย่างนั้นนายวางแผนจะทําอะไร”
ฉินหงจื้อตัดไปอย่างตรงประเด็น เขาบอกกับฉินหงรุ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “พี่ชาย ในเมื่อนายวางแผนที่จะมอบหุ้นของนายออกไปอยู่แล้ว ทําไมนายไม่ให้หุ้นของนายกับฉันล่ะ ฉัน จะให้เงินนายเท่าๆกัน ด้วยวิธีนี้ นายก็ยังสามารถมอบทรัพย์สินมากกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์ให้กับโรงพยาบาลรั่วไห่เซินได้ การแลกเปลี่ยนนี้จะไม่มีผลกับนายแน่”
“ พ่อ พ่อพูดว่าอะไรนะ? โรงพยาบาลรั่วไห่เซินบอกเราว่า หากมีการโอนทรัพย์สินอย่างไม่เหมาะสมเมื่อมีการยอมรับใบสมัครแล้ว พวกเขาจะปฏิเสธในการรักษาผู้ป่วย มันยากมากที่จะได้รับโอกาสนี้ตั้งแต่แรกถ้าพ่อทําแบบนี้ ลุงก็อาจสูญเสียโอกาสที่จะได้รับการรักษา”
โรงพยาบาลรั่วไห่เซินตั้งกฏดังกล่าวเพื่อป้องกันไม่ให้มีการโอนทรัพย์สินไปให้ผู้อื่น ซึ่งหากพวกเขาทําแบบนี้ พวกเขาจะจ่ายค่ารักษาน้อยลง
“อืม ฉันไม่ได้ขอให้เขาโอนทรัพย์สินเขาออกไป เขายังคงจะมีทรัพย์สินจํานวนเท่าเดิม นี่คือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน”
“แต่ว่า นายกําลังโอนทรัพย์สินไปที่อื่น โรงพยาบาลรั่วไห่เซินอาจมองว่านี่เป็นการละเมิดความไว้วางใจได้”
ฉินหยูฝานมองตาพ่อของเธอ ครั้งหนึ่ง คําพูดของเขามีความหมายทุกอย่างสําหรับเธอ
ในอดีต เขาเคยสอนเธอว่าธุรกิจตระกูลฉินมีความสําคัญเป็นอันดับแรก
“อืม มันไม่จําเป็นต้องเป็นการละเมิดความไว้วางใจ เราอาจลองติดต่อและหารือเรื่องนี้กับพวกเขาได้บางทีพวกเขาอาจจะเห็นด้วย”
“พ่อ พ่อทําแบบนี้ไม่ได้ พ่อไม่ควรเดิมพันด้วยชีวิตของญาติพ่อนะ ความผิดพลาดใดๆจะทําให้เขาสูญเสียทุกอย่าง” ฉินหยูฝานเถียงกลับ
“ฉันไม่ได้พนันด้วยชีวิตเขา ฉันแค่เสนอวิธีแก้ปัญหาอื่นที่เป็นไปได้”
ในการตอบสนองต่อการขาดความเข้าใจของลูกสาว ความโกรธของฉินหงจื้อก็ได้ค่อยเพิ่มขึ้น
ขณะที่พวกเขาโต้เถียงกัน พวกเขาทั้งสองคนดูราวกับไม่ใช่พ่อลูกกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนศัตรูมากกว่า
คําพูดของฉินหยูฝานทําให้ฉันหงจื้อโกรธ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการมีอยู่ของบุคคลภายนอกเขาจึงระงับความโกรธไว้
“อย่าโต้เถียงกันต่อหน้าผู้ปวย มันไม่ดีสําหรับผู้ปวย”
เจียนอีหลิงพลันพูดออกมา เธอเตือนฉินหงจื้อและฉินหยุฝานด้วยเสียงที่เยือกเย็น
การขัดขึ้นมาของเงี่ยนอีหลิงทําให้ทุกคนมองมาที่เธอ
“เธอไม่มีสิทธิ์พูดที่นี่”
สาวน้อยคนนี้รู้อะไรบ้าง? ทําไมเธอต้องเข้ามายุ่งเรื่องในตระกูลของพวกเขา?
“ฉันเป็นบุคลากรทางการแพทย์ มีผู้ป่วยที่นี่ ส่งผลให้ฉันต้องปกป้องสุขภาพร่างกายและจิตใจของผู้ปวย”
เมื่อเผชิญหน้ากับฉินหงจื้อ เงี่ยนอีหลิงก็ไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย กลับกัน เธอพูดด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็นและชัดเจน
“บุคลากรทางการแพทย์งั้นเหรอ? ชิ เธอมีสิทธิ์ที่จะพูดที่นี่ด้วยเหรอ”
มีแพทย์ของฉินหงรุ่ยอยู่ในห้อง ท่านผู้เฒ่าหยุนเองก็อยู่ในห้องด้วย
ทั้งสองคนยังไม่ได้พูดขึ้น ทําไมสาวน้อยคนนี้ถึงต้องพูดขึ้น? เธอยังถือว่าเป็นแพทย์อยู่นั้นเหรอ? เธอกล้าดียังไงถึงมาพูดแบบนี้กับเขา?
ท่านผู้เฒ่าหยุนขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ผู้นําฉัน ฉันไม่คิดว่ามิสเงี่ยนพูดอะไรผิด”
ท่านผู้เฒ่าหยุนรู้ว่าฉินหงจื้อพยายามติดต่อกับโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน
เด็กหญิงที่ไม่มีสิทธิ์พูดในที่นี้คือสมาชิกของโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน แต่ว่าฉินหงจื้อดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องนี้
ผ่านไปครู่หนึ่ง ภรรยาของฉินหงรุ่ยก็เสริมว่า “ผู้นําฉิน ลูกพี่ลูกน้องของคุณยังป่วยอยู่ ไม่สมควรไปหน่อยหรือที่จะมาโต้เถียงกันที่หน้าเตียงเขาแบบนี้”
คําพูดของท่านผู้เฒ่าหยุนและภรรยาของลูกพี่ลูกน้องทําให้ฉินหงจื้อใจเย็นลงเล็กน้อย
เขาสามารถเพิกเฉยต่อคําพูดของเด็กสาวคนนั้นได้ แต่ว่า เขายังต้องสนใจท่านผู้เฒ่าหยุน
จากนั้น ภรรยาของฉินหงรุ่ยก็กล่าวเสริมว่า “ถ้าคุณต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณสามารถพูดคุยกับฉัน ลูกพี่ลูกน้องของคุณปวย ได้โปรดให้เขาพักผ่อนให้ดีเถอะ”
