ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 1470 ถูกจับได้แล้ว (2)

คุณชายหานตะลึงงัน ในใจตกใจมาก ให้ตายเถอะ เมื่อกี้เขาพูดอะไรไปเหรอ?

เขาพูดอะไรไป?

เขาไม่ได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ!

เขากำลังช่วยหัวหน้าน้อยปกปิดอยู่แท้ๆ!

ทำไมถึงทำให้หัวหน้าน้อยถูกเปิดโปงล่ะ!

แบบนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังยังสามารถเดาออกได้ว่าพวกเขามีแผนการอื่น เขาหมดคำจะพูดแล้วจริงๆ

คุณชายหานรู้สึกว่าเรื่องนี้โทษเขาไม่ได้จริงๆ จะโทษก็ต้องโทษว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังฉลาดเกินไป การตอบสนองนี้เร็วเกินไปแล้ว ไม่ใช่การตอบสนองที่คนปกติควรจะมี

คุณชายหานอดถอนหายใจไม่ไหว จบ เขาจบ เขาเปิดโปงแผนการของหัวหน้าน้อยแล้ว หลังจากนี้ หัวหน้าน้อยอยากจะสำเร็จก็ยากกว่าเดิมแล้ว พอถึงเวลาหัวหน้าน้อยไม่ปล่อยเขาไปแน่ๆ

ทำไมเขาถึงซวยขนาดนี้เนี่ย?!

หากรู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เขาก็ไม่รับหน้าที่นี้แล้ว

“ได้สิ ฉันจะรอดู รอดูว่าพวกนายยังมีท่าไม้ตายอะไร” เวินลั่วฉิงอดหัวเราะไม่ไหว ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอในตอนนี้ทำให้คุณชายหานรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

“ไม่ ไม่เรื่องอะไร” คุณชายหานคิดอยู่ว่าเขาน่าจะยังสามารถดิ้นรนได้อยู่ ไม่มากก็น้อยที่สามารถชดเชยได้ พอถึงเวลาหัวหน้าน้อยจะถลอกหนังของเขาออกก็จะได้เร็วหน่อย อย่างน้อยก็ทำให้เขาเจ็บปวดน้อยลง

เห็นได้อย่างชัดเจนเลย คำปฏิเสธของเขาในตอนนี้ไม่ได้มีความมั่นใจมาก ทันใดนั้นก็ถูกเวินลั่วฉิงมองออก เวินลั่วฉิงมองไปทางคุณชายหาน เหมือนยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม “ก่อนหน้านี้แค่การคาดเดาแปดในสิบของฉัน หลังจากได้ยินประโยคนี้ของนายแล้ว ฉันก็มีความมั่นใจสิบในสิบแล้ว ดังนั้น ขอบใจนายมาก”

คุณชายหานอึ้งไปเลย ดวงตาคู่หนึ่งเบิกตาโตมองไปทางเวินลั่วฉิง กล้าโมโหแต่ไม่กล้าพูด สุดท้ายก็บีบคำพูดออกมาสามคำว่า “ไม่เป็นไร”

แน่นอน สิ่งที่เฟิ่งเหมียวเหมียวเป็นห่วงไม่ใช่องค์กรก่อการร้ายของพวกเขา เฟิ่งเหมียวเหมียวเป็นห่วงว่าพวกขาจะเป็นอันตรายต่อฉิงฉิงหรือเปล่า

เสี่ยวซินได้ยินคำพูดของเฟิ่งเหมียวเหมียวแล้วก็เบิกตาโต อยากจะตะโกนออกมาดังว่า พวกเขาไม่ใช่องค์กรก่อการร้ายไม่ใช่ ไม่ใช่แน่นอน

พวกเขาองค์กรโกสต์ซิตี้กลายเป็นองค์กรก่อการร้ายได้ยังไง?!

ทว่าเสี่ยวซินนึกถึงสิ่งที่เขาพูดอีกครั้ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าหากปฏิเสธในตอนนี้เกรงว่าจะไม่มีคนเชื่อแล้ว

“ไม่ ไม่น่ากลัวเลยสักนิด พวกเราไม่ใช่คนที่โหดร้าย ไม่เคยทำเรื่องโหดร้ายพวกนั้นเลย” คุณชายหานรู้สึกว่าไม่สามารถให้เรื่องราวดำเนินการต่อในแบบนี้ได้แล้ว เขาเป็นห่วงว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะมองว่าพวกเขาชั่วเกินไป พอถึงเวลาหากมั่นใจแล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงของพวกเขา และคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่กลับองค์กรโกสต์ซิตี้พร้อมพวกเขาก็แย่แล้ว

“กฎของพวกเราเข้มงวดมาก ห้ามทำเรื่องร้ายๆ แบบนั้นเด็ดขาด” คุณชายหานมองตรงไปทางคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ขณะนี้เขาหวังแค่ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะสามารถเชื่อในสิ่งที่เขาพูด

“จริงๆ กฎของพวกเราเข้มงวดมาก เข้มงวดมากจริงๆ!!” คุณชายหานกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะไม่เชื่อ จึงรีบเน้นย้ำ

“ไม่เชื่อนายลองถามเธอดู เธอไม่โกหกแน่นอน” คุณชายหานเองก็รู้สึกได้แล้วว่าตัวเองไม่ได้มีความน่าเชื่อถือต่อหน้าคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ดังนั้นจึงชี้ไปทางเจ้าเก้า

“ใช่ กฎของเราเข้มงวดมาก” เจ้าเก้ารู้สึกว่าจุดนี้ไม่มีอะไรน่าปกปิด ดังนั้นจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง

เจ้าเก้าอาจจะกังวลว่าจะทำคุณหนูใหญ่ตระกูลถังตกใจ จึงพูดเสริมอีกประโยคว่า “เสี่ยวซินพูดมั่ว พูดเล่นๆ ไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน”

ในตอนที่เจ้าเก้าพูดประโยคนี้ไม่ค่อยมีความมั่นใจ ถึงแม้ว่าจะไม่มีทางแล่เนื้อเถือหนัง ไม่มีทางถลอกหนัง ทว่าหัวหน้าน้อยก็มีหลานพันล้านวิธีมาทรมานคุณชายหาน

“ใช่ ใช่ เธออย่าตกใจในคำพูดของเสี่ยวซินนะ กฎของเราเข้มงวดมาโดยตลอด ห้ามทำอะไรมั่วๆ เด็ดขาด หากทำผิดกฎแล้ว ต้องได้รับการลงโทษแน่นอน” คุณชายหานได้ยินเจ้าเก้าให้ความร่วมมือกับเขา ก็โล่งอกไปที รู้สึกว่าแบบนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็น่าจะเชื่อแล้ว

“กฎเข้มงวดมาก?” เวินลั่วฉิงมองไปทางคุณชายหาน จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา รอยยิ้มนั้นอ่อนโยนมาก ทว่ากลัวมีอย่างอื่นแฝงอยู่

“ถูก……ถูกแล้ว” คุณชายหานมองไปทางใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอ รู้สึกว่าเหมือนสติหลุดไปอีกแล้ว ดังนั้นจึงตอบกลับไปประโยคหนึ่ง

จริงๆ แล้วคำพูดนี้ไม่ได้ผิด และไม่ได้ได้มีปัญหา จริงๆ แล้วปกติมาก

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงค่อยๆ โค้งงอขึ้น รอยโค้งนั้นสวยงามมาก ทว่าคุณชายหานมองแล้วไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกหนาวสั่น จู่ๆ คุณชายหานก็รู้สึกเหมือนมีรางไม่ค่อยดี!!