อ่านนิยายทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ตอนที่ 1444 ท่าทีของคุณชายสามเย่ (2) - Novel00 - อ่านนิยายแปลไทย นิยายอ่านฟรีทุกเรื่อง จีน ไทย pdf

“ไอ้หลานทรพี พูดอย่างนี้ได้ไง ผู้หญิงเขาเฝ้าไว้อาลัยในบ้านตระกูลเย่กับนายตั้งสามคืน เธอไม่แคร์อะไรเลย ทำเพื่อนายอย่างเดียว แต่นายกับทำกับเธออย่างนี้เหรอ？นายไม่ละอายใจต่อเธอหรือ？นายไม่ละอายใจต่อสามัญสำนึกของตัวเอง?” คุณปู่เย่โกรธเกรี้ยว แน่นอน คุณปู่เย่ไม่พูดถึงเรื่องที่เย่ซือเฉินตัดขาดกับตระกูลเย่ ท่านไม่อยากเอ่ยถึง ท่านยังอยากให้เย่ซือเฉินกลับบ้านตระกูลเย่

เย่ซือเฉินเพียงแค่กวาดสายตามองคุณปู่เย่อย่างเย็นยะเยือกปราดหนึ่ง มุมปากเผยความแดกดัน คล้ายกับได้ยินเรื่องตลกเอามากๆ

“ซือเฉิน โหรวโหรวจริงใจต่อหลานนะ และเสียสละมากเยอะแล้ว พวกเราจะทำให้เธอเสียใจไม่ได้ ยิ่งรังแกเธอไม่ได้ นายเป็นผู้ชาย ควรรับผิดชอบอีกฝ่าย” คุณย่าเย่ก็เริ่มเกลี้ยกล่อม

เรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่แล้ว คนอื่นรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่บ้านตระกูลเย่ ล้วนคิดว่าเย่ซือเฉินจะแต่งงานกับองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้

ดังนั้น ฟังดูแล้วคำพูดของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก็มีเหตุผลใช้ได้

หากคนที่อยู่ด้วยในตอนนี้ไม่ใช่ได้ยินถ้อยคำของเย่ซือเฉินตอนพึ่งลงจากสุสาน พวกเขาก็จะรู้สึกว่าเย่ซือเฉินทำตัวห่วยมาก

ทว่าเป็นเพราะก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินพูดเกริ่นอย่างชัดเจนไว้แล้ว ตอนนี้ทุกคนจึงมอบคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ด้วยนัยน์ตาที่แปลกประหลาด

คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ให้องค์หญิงอยู่ที่บ้านตระกูลเย่เอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณชายสามเย่เลยสักนิด แล้วทำไมต้องให้คุณชายสามเย่รับผิดชอบด้วย？

ตอนที่เย่ซือเฉินลงมา คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ตามหลังด้วยระยะหนึ่ง จึงไม่ได้ยินประโยคแรกของเย่ซือเฉิน ดังนั้นจึงรู้สึกมึนงงกับสายตาผู้คน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ซือเฉิน หลานกลับไปกับพวกเราก่อนนะ พวกเราควรคุยเรื่องงานแต่งงานกับโหรวโหรวดีๆแล้ว” คุณย่าเย่กลัวเย่ซือเฉินจะลั่นวาจาไม่เข้าหูอีก จึงรีบเอ่ยขึ้นมา

ระหว่างที่พูด คุณย่าเย่ก็รีบไปดึงเสื้อของเย่ซือเฉินไว้ ซึ่งท่านใช้แรงมาก เย่ซือเฉินไม่หลุดพ้นจากการดึงง่ายๆหรอก

การดึงแน่นของท่าน หากเย่ซือเฉินสะบัดออกแรงๆ มันต้องทำให้ท่านสะดุดล้มแน่

อยู่ในสถานที่แบบนี้ หากเย่ซือเฉินทำให้ท่านหกล้มจริงๆ เรื่องนี้ก็จะร้ายแรงแน่

คุณย่าเย่กำลังคิดในใจว่า เย่ซือเฉินสะบัดมือเมื่อไหร่ ถึงจะไม่ได้ใช้แรงมาก ท่านก็จะแกล้งล้ม เย่ซือเฉินจะได้ไม่จากไปไหน

คุณย่าเย่มีแผนในใจแล้วก็จับแน่นขนัดมากขึ้นอีกหลายส่วน

เย่ซือเฉินหันไปมองมือของคุณย่าเย่ที่จับเสื้อของเขาไว้ ดวงตาเขามืดครึ้ม เขาไม่อยากคิดในแง่ร้าย ทว่าตอนนี้เขากลับมองแผนการคุณย่าเย่จนทะลุปรุโปร่ง

เวลานี้ เย่ซือเฉินไม่แม้แต่จะยิ้มเย้ยหยันแล้ว จิตใจคนเราทำให้ถึงโหดร้ายเพียงนี้？！

เวลานี้เย่ซือเฉินไม่อยากพูดกับพวกท่านแม้แต่คำเดียว เย่ซือเฉินถอดเสื้อสูทที่คุณย่าเย่ดึงไว้ทิ้ง จากนั้นก็ปล่อยให้เสื้อร่วงหล่นลงพื้น

ทว่าเพราะคุณย่าเย่ดึงเสื้อสูทไว้แน่น ดังนั้นเสื้อสูทจึงไม่ได้หล่นใส่พื้นทั้งตัว

“ซือเฉิน” คุณย่าเย่อึ้ง ท่านคาดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะถอดเสื้อทิ้ง เย่ซือเฉินรู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่ด้วยเหรอ?

ในใจคุณย่าเย่รู้สึกหวาดกลัวและอดวิตกกังวลไม่ได้

“ซือเฉิน พวกเราทำไปเพราะอยากให้หลานได้ดี เฉิงโหรวโหรวรักหลานมาก ทำทุกอย่างเพื่อหลานได้ มีคนมากมายอิจฉาที่หลานจะได้แต่งงานกับเธอ ทำไมถึงไม่เข้าใจความหวังดีของพวกเราบ้าง?” คุณย่าเย่ไม่มีทางให้เย่ซือเฉินไปเด็ดขาด หากเย่ซือเฉินไปแล้ว เรื่องนี้ก็คงไม่มีโอกาสอีก

ประโยคนี้ของคุณย่าเย่นั้นถูกต้อง ทุกคนก็เห็นด้วย นั่นมันองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้เชียวนะ หน้าตาก็ไม่เลว ย่อมมีคนใฝ่ฝันจะได้แต่งงานกับเธออยู่แล้ว

ทว่าองค์หญิงกลับรักฝังใจเย่ซือเฉินคนเดียว แล้วจะไม่ให้อิจฉาได้ยังไง？

“โหรวโหรวเป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้นะ ฐานะเหมาะสมกับพวกเรามาก และที่สำคัญโหรวโหรวจริงใจกับหลานอย่างหาได้ยาก อนาคตต้องมีความสุขแน่ ย่ากับปู่ก็จะได้วางใจด้วย” คุณย่าเย่ยังคงพูดเกลี้ยกล่อมเย่ซือเฉินไม่ยอมหยุด

“ซือเฉิน ย่ากับปู่ไม่ทำร้ายหลานหรอก หลานต้องเชื่อพวกเรานะ หลานกับโหรวโหรวเหมาะสมกันมากที่สุด”

“เหมาะสม？เหมาะสมยังไง？ไม่สู้บอกว่าละโมบอย่างได้ทรัพย์สินขององค์กรโกสต์ซิตี้จะเหมาะสมกว่ามั้ง” ตอนแรกเย่ซือเฉินอยากไว้หน้าพวกท่าน ถึงแม้จะตัดขาดกับตระกูลเย่แล้ว ทว่าก็ไม่อยากให้เรื่องยุ่งเหยิงไม่เป็นท่า

ทว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่กลับไม่ปล่อยเขา วางแผนร้ายกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

“ซือเฉิน ทำไมว่าย่าอย่างนี้ พวกเราหวังดีกับหลานนะ” ใบหน้าคุณย่าเย่เปลี่ยนไป ท่านไม่คิดว่าเย่ซือเฉินจะพูดไม่น่าฟังอย่างนี้

“ไม่ต้อง ผมตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว ผมกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่เกี่ยวข้องกัน ดังนั้นเรื่องของผมก็ไม่รบกวนคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ปวดหัวแล้ว” เย่ซือเฉินพูดอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด

เย่ซือเฉินกล่าวจบก็ก้าวเท้าเดินไปอย่างเร็วไว เวลานี้เขาไม่มองพวกเขาทั้งสองคนแม้แต่แวบเดียว

“เย่ซือเฉิน นายมีสิทธิ์อะไรไม่แต่งกับฉัน?” ทันใดนั้นเฉิงโหรวโหรวก็ตะโกนดังลั่น เธอตามคุณย่าเย่ลงมาด้วยกัน จึงได้ยินในสิ่งที่เย่ซือเฉินพูด ทว่าตอนนั้นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่กำลังพูดอยู่

ซึ่งเธอคิดว่าเย่ซือเฉินจะเชื่อฟังคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ ดังนั้นไม่ได้รีบพูดอะไร แต่เฉิงโหรวโหรวกลับคาดไม่ถึงว่า คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่พูดขนาดนั้นแล้ว เย่ซือเฉินกลับไม่ฟังสักคำ ยังคงยืนกรานจะไม่แต่งงานกับเธอ

เดิมทีเฉิงโหรวโหรวก็เป็นคนไม่มีความอดทนอยู่แล้ว ตอนนี้จึงไม่อาจข่มกลั้นอารมณ์ไว้ได้

ระหว่างที่พูด เฉิงโหรวโหรววิ่งไปอยู่ด้านหน้าเย่ซือเฉินอย่างรวดเร็ว พลางจ้องมองเย่ซือเฉินอย่างโกรธเคือง แต่กลับเจือความโอ้อวดที่ฝืนกลั้นไว้ในทีอีกด้วย “เย่ซือเฉิน ฉันเป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้นะ คุณรู้ไหมว่าอำนาจองค์กรโกสต์ซิตี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน？ฉันขอบอกคุณนะ อำนาจและความั่งคั่งขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นคุณไม่อาจจินตนาการได้หรอก และฉันยังเป็นลูกสาวคนเดียวของหัวหน้าอีกด้วย”

สำหรับอำนาจและความั่งคั่งขององค์กรโกสต์ซิตี้ อันที่จริงเฉิงโหรวโหรวไม่รู้อะไรเลยสักนิด เธอแค่ได้ยินไป๋หยิงพูดถึงเท่านั้น

ที่เธอพูดกับเย่ซือเฉินอย่างนี้ เพราะอยากใช้อันนี้ล่อตาล่อใจเย่ซือเฉิน เธอไม่เชื่อว่าอำนาจที่แกร่งกล้าและความมั่งคั่งมหาศาลเช่นนี้ เย่ซือเฉินจะไม่หวั่นไหวเลยสักนิด

เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด ไม่ได้หยุดเดินแม้แต่ครู่เดียว

ทว่าเลขาหลิวที่เดินเข้ามาอดมองเฉิงโหรวโหรวแวบหนึ่งไม่ได้ ซึ่งเป็นแววตาที่มองคนปัญญาอ่อน

สมองผู้หญิงคนนี้มีปัญหาหรือเปล่า？

ความหมายของเธอก็คือประธานอยากได้อำนาจและความมั่งคั่งขององค์กรโกสต์ซิตี้？

อำนาจและความั่งคั่งของประธานตนอาจจะเทียบองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้ ทว่าประธานของเขาก็ไม่ได้ขาดสนเงินทอง เงินที่ประธานมีจะใช้จ่ายยังไงก็ใช้ไม่หมดแน่

เฉิงโหรวโหรวคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะไม่สนใจเธอ ทั้งยังไม่เหลียวมองเธอเลยสักนิด ท่ามกลางคนประหลาดใจของเฉิงโหรวก็อดโมโหไม่ได้ เย่ซือเฉินหมายความว่ายังไง？

ไม่เชื่อเธออย่างนั้นหรือ？

เย่ซือเฉินคิดว่าองค์หญิงอย่างเธอไม่เป็นที่โปรดปรานหรือ ดังนั้นเลยช่วยให้เธอไม่อาจครอบครองความมั่งคั่งพวกนั้นหรอกหรือ？

“เย่ซือเฉิน ฉันไม่ได้หรอกคุณนะ ฉันคือองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ หัวหน้าเอ็นดูฉันมากนะ หลายวันก่อน องค์กรโกสต์ซิตี้โจมตีคุณที่ประเทศ Rเพราะหัวหน้าอยากแก้เผ็ดให้ฉัน ต่อมาฉันขอร้องหัวหน้า หัวหน้าเลยปล่อยพวกคุณ คุณควรขอบคุณฉันนะ” เฉิงโหรวโหรวมีสิ่งเดียวที่สามารถอวดได้ จึงอดใจอวดกับคนอื่นและเย่ซือเฉินไม่ได้

เธอจะทำให้เย่ซือเฉินเข้าใจ องค์หญิงอย่างเธอมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เธอจะให้เย่ซือเฉินเข้าใจว่า เมื่อแต่งงานกับเธอแล้วจะมีผลดีมหาศาล

ครั้งนี้เย่ซือเฉินหยุดเดิน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้เรื่องประเทศ Rดี แต่ก่อนหน้านี้ไม่ทราบสาเหตุเฉยๆ

ทว่าถังหลินไปถึงก็สืบจนกระจ่างแล้ว เกิดขึ้นเพราะการแย่งชิงภายในองค์กรโกสต์ซิตี้เอง ไม่เกี่ยวกับเฉิงโหรวโหรวแม้แต่ครึ่งส่วน

ซึ่งถังหลินเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ถังหลินได้ฆ่าคารูทิ้ง ทำให้คนองค์กรโกสต์ซิตี้ในประเทศRต้องสั่นสะท้าน ตอนนี้องค์กรโกสต์ซิตี้ในประเทศRยำเกรงถังหลินมาก