“เจ้าชายใหญ่ ผมไม่ได้พูดผิด จากความโหดเหี้ยมของคารู จากอิทธิพลขององค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว คนของพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลยสักนิด”ขุนนางคนนั้นเป็นคนที่อยู่ข้างกายกษัตริย์ อยู่ด้านหน้ากษัตริย์น่าจะมีสถานะบ้าง และดันตอบเจ้าชายใหญ่ไปโดยตรงอีก
สีหน้าของเจ้าชายใหญ่ดูไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัด！！！
“ขุนนางท่านนี้หมายความว่าไง？”มุมปากของถังหลินยกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มเล็กน้อย
“ดังนั้น พวกคุณต้องการความช่วยเหลือของพวกเรา ครั้งนี้กษัตริย์พวกเราก็อยากที่จะช่วยพวกคุณ ดูว่าพวกคุณมีความจริงใจหรือไม่”ตอนขุนนางคนนั้นมองไปที่ถังหลินก็มีความภูมิใจอย่างมาก
ในใจเจ้าชายใหญ่นั้นโมโหเล็กน้อย แต่นี่คือคนที่กษัตริย์ส่งมา เขาก็ไม่อยากจะพูดอะไรอยู่แป๊บหนึ่ง
ยังไงเรื่องครั้งนี้ ที่จริงเขาอยากจะปิดบังกษัตริย์คุยเงื่อนไขบางอย่างกับถังหลินเป็นการส่วนตัว
เจ้าชายใหญ่เข้าใจกษัตริย์อย่างมาก กษัตริย์อยากจะใช้เรื่องนี้มารับผลประโยชน์จากถังหลิน
แต่เจ้าชายใหญ่รู้ว่าถังหลินกับเย่ซือเฉินต่างไม่ใช่คนที่ใครจะรังแกได้ อยากเอาเปรียบพวกเขา ไม่ง่ายเลย
ยิ่งไปกว่านั้นกษัตริย์ก็ยังอยากจะได้เอาเปรียบแล้วก็ไม่รับผิดชอบ！！
“งั้นท่านว่าพวกเราต้องเอาความจริงใจออกมาอย่างไร？”ในใจถังหลินคิดว่าตลกอย่างมาก ความจริงใจ กษัตริย์อยากให้เขาเอาความจริงใจออกมา？
ก่อนที่เขามา เย่ซือเฉินเคยบอกเขาบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ของกษัตริย์นี้ ดังนั้นถังหลินจึงเข้าใจหมดแล้ว ดังนั้นถังหลินก็พอจะเดาได้ว่าความจริงใจยางอย่างที่กษัตริย์ท่านนี้พูดถึงนั้นคืออะไร
“คุณถัง พวกเรากินข้าวก่อน เรื่องอื่นพวกเราค่อยหาเวลาอื่นค่อยๆคุยกัน”เจ้าชายใหญ่รู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้นแน่ เขาไม่อยากให้ขุนนางคนนั้นทำลายแผนการของเขา
“ทำไมต้องหาเวลาอื่นมาคุยล่ะ คุยตอนนี้ไม่ใช่ว่าพอดีเหรอไง？ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกันแล้วว่าสามารถแก้ปัญหาของคุณถังได้ ตอนนี้คุณถังไปแหย็มองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว ไปแหย็มคารูแล้ว ไม่แน่ว่าคารูอาจจะมาหาเรื่องคุณถังได้ตลอดเวลา คุณถังสุภาพเรียบร้อยขนาดนี้ ไม่แน่ออกไปอาจถูกคนของคารูฆ่าได้”ขุนนางคนนั้นไม่เคารพเจ้าชายใหญ่อย่างเห็นได้ชัด เถียงเจ้าชายใหญ่ไปโดยตรงอีกครั้ง
สีหน้าของเจ้าชายใหญ่หม่นลงอย่างชัดเจน
สายตาของหลินเป้ยนั้นหรี่ลง ใบหน้านั้นมีความเย็นชา
ขุนนางท่านนี้ตัวเองกลัวคารู ก็คิดว่าทุกคนจะกลัวคารูเหมือนเขาหมด ใช่ ในประเทศRน่าจะไม่มีใครที่กล้ามีเรื่องกับคารูจริงๆ น่าจะเป็นเพราะว่าทุกคนต่างกลัวคารูจริงๆ แต่นี่ไม่รวมถึงถังหลินแน่นอน
ถ้าถังหลินกลัวคารูก็คงไม่เป็นฝ่ายรุกไปเจอกับคารู ส่วนถังหลินกับคารูพอเจอกันแล้วยังสามารถนั่งอยู่อย่างปลอดภัยตรงนี้ได้อย่างนี้ ก็หมายความว่าเป็นไปได้อย่างมากว่าถังหลินจะแก้ปัญหาได้เรียบร้อยแล้ว
ถึงแม้หลินเป้ยไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรกันแน่ แต่หลินเป้ยคิดว่าถึงถังหลินไม่ได้แก้ปัญหาได้อย่างสิ้นเชิง อย่างน้อยการเจรจาต่อรองกับคารูก็น่าจะประสบความสำเร็จ
สามารถเจรจาต่อรองกับคารูได้อย่างสำเร็จ ในประเทศR ก็ไม่มีใครอีกแล้วจริงๆ
และหลินเป้ยยังรู้ว่า ถังหลินไม่เคยให้ตัวเองขาดทุนมาเสมอ！！
ดังนั้นสุดท้ายการเจรจาต่อรองครั้งสุดท้ายก็น่าจะมีประโยชน์ต่อถังหลิน！！
ก็คือไม่รู้ว่าถังหลินคุยอย่างไรกับคารูกันแน่？
หลินเป้ยคิดว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ถังหลินน่าจะพูดเรื่องที่ออกไปเจอคารู
แต่ว่าถังหลินกลับยิ้มไปบางๆ ไม่ได้พูดอะไรมาก
“คุณถัง เขาพูดจาเหลวไหล คุณอย่าถือสาเลย”เจ้าชายใหญ่เห็นรอยยิ้มที่ใบหน้าถังหลิน ในใจกลับรู้สึกแย่อย่างมาก ถึงแม้ถังหลินกำลังยิ้ม ดูเหมือนไม่ได้โกรธ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ใครบ้างได้ยินคำพูดแบบนี้แล้วจะไม่โกรธ？
“ไม่ถือสา”ถังหลินตอบกลับเบาๆ เขาไม่ถือสาจริงๆ คารูถ้าอยากฆ่าเขา นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่าคารูถูกเขาฆ่าไปแล้ว
“คุณถังเป็นคนฉลาดจริงๆ เมื่อกี๊ผมพูดอย่างจริงใจ เลยเตือนคุณถังไป ให้คุณถังดูสถานการณ์ตอนนี้ให้ชัดเจน องค์กรโกสต์ซิตี้นั้นคุณถังไปแตะต้องไม่ได้ คารูนั่นก็ยิ่งเป็นคนที่คุณถังไปยุ่งด้วยไม่ได้ ดังนั้นคุณถังต้องคิดเพื่อตัวเองบ้าง”ขุนนางคนนั้นได้ยินคำพูดของถังหลินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขาคิดว่าถังหลินไม่ควรจะถือสาจริงๆ เขาคิดว่าถังหลินไม่ใช่แค่ไม่ควรจะถือว่า แต่ควรต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำ
ครั้งนี้ถังหลินไม่พูด ได้แต่เหลือบมองเขาด้วยสายตาแผ่วเบาคู่นั้น
“คุณถัง ครั้งนี้กษัตริย์พวกเราอยากจะขอบคุณพวกคุณ แค่คุณถังเอาความจริงใจออกมาให้เพียงพอ กษัตริย์พวกเราก็สามารถยืนอยู่ข้างพวกคุณได้”ขุนนางคนนี้คิดว่าเกริ่นไปพอประมาณแล้ว จึงพูดความหมายของกษัตริย์ออกไปโดยตรง
“อ้อ？ฟังความหมายของคุณแล้ว กษัตริย์ของพวกคุณอยากจะช่วยผมเหรอ？”คิ้วของถังหลินยกขึ้นเล็กน้อย ครั้งนี้ตอนมองไปที่ขุนนางคนนี้ ในที่สุดสายตาเขาก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
“กษัตริย์พวกเราคิดจะยืนอยู่ข้างพวกคุณ”ขุนนางคนนั้นงง กษัตริย์ยังไม่บอกแน่ชัดว่าจะช่วยพวกถังหลิน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพูดไปตรงๆ
“คุณบอกว่ากษัตริย์พวกคุณจะยืนข้างผม？งั้นกษัตริย์พวกคุณจะช่วยผมทำอะไร？ช่วยผมฆ่าคารู？”ถังหลินไม่ใช่คนที่อารมณ์ดีเท่าไหร่นัก และก็ยิ่งไม่ใช่คนที่ใครก็ตามมาปั่นหัวได้ อยากจะหลอกเขา？กลัวว่านี่คงยังไม่ตื่นสินะ？！
“ฆ่า……ฆ่าคารู？”ขุนนางคนนั้นได้ยินคำพูดของถังหลินสีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยตรง ตกใจแป๊บหนึ่งแล้วจึงเริ่มพูดติดอ่าง：“คุณถังอย่า อย่าล้มเล่น คารูเป็นถึงหัวหน้าของประเทศR โหดเหี้ยมต่อผู้คน และก็เป็นคนเจ้าเล่ห์มาก อิทธิพลขององค์กรโกสต์ซิตี้แข็งแกร่งมาก อยากจะฆ่าคารู เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย”
ถ้าฆ่าคารูได้ กษัตริย์ก็ฆ่าไปนานแล้ว！！
“งั้นกษัตริย์บอกว่าจะยืนอยู่ข้างพวกเรานี่หมายความว่าอย่างไร？แค่พูดไปงั้นๆเหรอ？”ถังหลินยิ้มอย่างเยือกเย็น คำพูดคำจาและการกระทำของเขานั้นตรงมาตลอด ไม่เคยไว้หน้าคนที่คิดไม่ซื่อกับเขา
ชัดเจนมาก กษัตริย์มีความคิดนี้ ดังนั้นถังหลินจึงพูดไปตรงๆ
“คุณ……”ขุนนางคนนั้นตะลึงงง สีหน้านั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด：“นี่เป็นประเทศR คุณถังพูดอะไรก็ระวังหน่อยดีกว่า ตอนนี้คุณไปขัดใจองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว ตอนนี้คงไม่ใช่ว่าอยากจะขัดใจราชวงศ์ไปด้วยหรอกนะ？”
“ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้จะขัดใจราชวงศ์”ถังหลินเงยมองเขา ตอบกลับอย่างจริงจัง
“หึ คาดว่าคุณก็ไม่กล้าหรอก”ขุนนางคนนั้นส่งเสียงฮึดฮัด ท่าทางนั้นดูภูมิใจขึ้นมาหน่อย ขัดใจคารูไปแล้ว แล้วยังจะมาขัดใจราชวงศ์อีก ซึ่งนี่นอกจากเสียว่าถังหลินจะไม่อยากมีชีวิตอีก’“อือ ผมแค่พูดความจริง”ร่างของถังหลินพิงไปที่เก้าอี้เล็กน้อย มือข้างหนึ่งแตะผิวโต๊ะเบาๆอย่างช้าๆ
“พูดความจริงอะไร？”ขุนนางท่านนั้นงง ไม่รู้เรื่องแป๊บหนึ่ง ยังไม่เข้าใจความหมายของถังหลิน
“ผมเป็นคนพูดตรงๆมาโดยตลอด แต่ไหนแต่ไรมาก็ชอบพูดความจริง ราชวงศ์ของพวกคุณอยากเอาผลประโยชน์จากผม จากนั้นก็แค่พูดคำไม่กี่คำที่เรียกว่าช่วยเหลือผมเข้าใจดี”แต่ไหนแต่ไรมาถังหลินไม่เคยกลัวอะไร เขามาประเทศRก็กล้าไปเจอคารู และยังฆ่าคารูอีก เลยเป็นไปไม่ได้ที่จะกลัวขุนนางท่านนี้ และก็ไม่มีทางที่จะกลัวราชวงศ์
ราชวงศ์เทียบกับคารูแล้ว ขี้ขลาดอย่างมากจริงๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเจ้าชายใหญ่เชิญอยู่หลายครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าอยากเจอหลินเป้ย เขาก็ไม่มาร่วมงานเลี้ยงนี้หรอก
“คุณ……” ในที่สุดขุนนางคนนั้นก็เข้าใจคำพูดของถังหลิน สีหน้าเปลี่ยนไปแป๊บหนึ่ง：“คุณถัง ตอนนี้คุณอยู่ในประเทศR ตอนนี้คุณไปขัดใจคารูแล้ว จากนิสัยของคารูคร่าชีวิตของคุณได้ตลอดเวลา ตอนนี้ทางเลือกเพียงอย่างเดียวของคุณก็คือร่วมมือกับราชวงศ์ ดังนั้น ผมแนะนำคุณถังทางที่ดียอมรับสถานการณ์ดีกว่า”
ขุนนางคนนั้นน่าจะโกรธ และอาจจะอยากเอาอำนาจมากดขี่ถังหลินไว้ ดังนั้นเสียงจึงขึ้นสูง
“คุณหุบปากได้แล้ว อย่าคิดว่าคุณเป็นคนของกษัตริย์แล้วผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณ ถ้าคุณไม่หุบปากอีก คุณเชื่อไหมว่าผมจะให้คนไล่คุณออกไป”เจ้าชายใหญ่ไม่รู้ว่าถังหลินโกรธหรือไม่ แต่เขาโกรธแล้วจริงๆ เดิมทีแผนดีๆของเขา ตอนนี้ดันถูกคนนี้ทำลายได้
ความร่วมมือคุยกันเช่นนี้เหรอ？ถ้าอยากร่วมมือกับใครก็ต้องหยิบความจริงใจออกมา พวกเขาคิดว่าถังหลินรังแกง่ายเหมือนกับพ่อค้าคนอื่นเหรอ？
อีกอย่าง ในประเทศR ถึงแม้พวกเขาเป็นราชวงศ์ แต่ยังอยู่ห่างไกลความแข็งแกร่ง กษัตริย์ของพวกเขามักจะได้รับการข่มขู่ของคารู ซึ่งพวกเขายังไม่เอาความจริงใจออกมาเลย แล้วทำไมต้องให้ถังหลินตกลงพวกเขาล่ะ？！
“เจ้าชายใหญ่ ที่ผมพูดล้วนแต่เป็นความต้องการของกษัตริย์”คนๆนั้นไม่กลัวแม้แต่เจ้าชายใหญ่ และก็ไม่ยอมหุบปาก และยังหยิบยกถึงกษัตริย์ออกมาอีก！！
