Chapter 54 : ทำไมมันดูไม่เหมือนห่านย่าง ?
เรื่องราวที่ฮาเป็งเล่านั้นสั้นและเรียบง่าย แต่ก็ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเห็นอกเห็นใจ
“มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า” แม็กพูดเบาๆ
ฮาเป็งพยักหน้า “ใช่ ฉันไม่เคยเห็นมาร์คัสในเผ่าสโตนมาหลายปีแล้ว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาโจมตีเหมืองทองของเรา คราวนี้พี่ชายของฉันและเขาคงจะมีเรื่องที่ต้องเคลียกัน” เขาพูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน เขาติดตามพี่ชายของเขาและมาร์คัสมาตั้งแต่เขายังเด็ก มาร์คัสเป็นเหมือนกับพี่ชายอีกคนของเขา แต่ตอนนี้เพราะความขัดแย้งและการเสียชีวิตของเกรซพวกเขาจึงกลายเป็นศัตรู
“ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็จะต้องสู้กันไม่ช้าก็เร็ว ฉันรู้ว่าหนึ่งในพวกเขาจะต้องตายเมื่อเกรซถูกฆ่า” ฮาเป็งหยิบช้อนขึ้นมากินข้าวผัด จากนั้นเขาก็เงียบไป
“แม็กซ์ คิดเงินให้ฉันหน่อยได้มั้ย ?” คอนติถามในขณะที่เขายิ้มให้กับแม็ก
แม็กพยักหน้ายิ้ม “ได้เลย นายกินโร่วเจียหมัวไปสามอัน ราคาทั้งหมดคือ 9 เหรียญทอง ฉันจะหักมันออกจากใบเสร็จของนาย”
“ขอบคุณ” คอนติลุกขึ้นจากโต๊ะ หยิบดาบยาวและตบไหล่ฮาเป็งเบาๆ “ไม่ต้องกังวล เขาจะชนะ”
“ขอบคุณ” ฮาเป็งตอบ จากนั้นเขาก็กินข้าวผัดต่อ
คอนติมองไปทางเคาน์เตอร์ แต่เมื่อเห็นว่าเอมี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะออกมาและพูดคำว่า “ลาก่อน” เขาก็หันหลังและเดินออกไปด้วยความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อฮาเป็งกินข้าวผัดเสร็จและเดินออกไปจากร้านแม็กซ์ก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าของเขา
ไม่นานก็มีลูกค้าเข้ามาใหม่ บางคนต้องการลองอาหารจานใหม่เมื่อได้ยินคนอื่นพูดถึง ราคาของมันถูกกว่าข้าวผัดหยางโจว แต่ก็ยังถือว่ามีราคาแพงมาก
แม็กซ์เริ่มคุ้นเคยกับเสียงแปลกๆและความเขินอายของลูกค้าเมื่อพวกเขากินอาหารเข้าไปคำแรก แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็จะกินต่อไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่าพวกเขาจะไม่ได้กินมันอีก
เวลาเปิดร้านหนึ่งชั่วโมงครึ่งตอนเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม็กซ์เดินไปที่ประตูและพลิกป้าย จากนั้นเขาก็เอาจานใส่เครื่องล้างจานแล้วไปเช็ดโต๊ะ
“พ่อ มาดูนี่สิ ! ลูกเป็ดขี้เหร่กำลังจะฟักออกมาแล้ว !” เอมี่ร้องตะโกนอออกมา เสียงของเธอตื่นเต้นและประหลาดใจมาก
“จริงเหรอ ?” แม็กรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เขาเดินไปที่ด้านหลังเคาน์เตอร์และนั่งลงข้างๆเอมี่ เขาได้ยินเสียงกรอกแกรกดังออกมาจากไข่ที่ถูกคลุมเอาไว้ด้วยผ้าห่ม เสียงนั้นชัดเจนและเร็วขึ้นเรื่อยๆเหมือนกับว่าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆข้างในกำลังพยายามที่จะออกมา
“เอมี่ หนูพูดอะไรกับมันบ้างเหรอ ?” แม็กซ์ถามเธอด้วยความอยากรู้ ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารนี้จะหวาดกลัวมากและพยายามที่จะออกมา
เอมี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “หนูพูดให้กำลังใจมัน”
ใบหน้าของแม็กซ์แปลกไปเล็กน้อย “แล้วหนูให้กำลังใจมันยังไง”
“เป็นเด็กดีและรีบออกมานะลูกเป็ดขี้เหร่ ไม่งั้นฉันจะจดไฟเผาแก ฉันเอาจริงนะ !” เอมี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและชูกำปั้นน้อยๆของเธอขึ้นมา
แม็กซ์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา นี่มันไม่ใช่การให้กำลังใจแล้ว มันเป็นการข่มขู่ต่างหาก ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าตัวน้อยข้างในถึงมีอาการแบบนี้ มันจะต้องหวาดกลัวมากแน่ๆ
“พ่อคิดว่าหนูโกหกเหรอ ? บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลก็ได้ว่าทำไมมันยังไม่ยอมออกมาซะทีหลังจากที่หนูพูดไปหลายครั้ง หนูเอาไปเผามันได้มั้ย ?” เอมี่ถามขึ้นและมองมาที่แม็กซ์อย่างไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
มันจะสุกแทนที่จะได้ออกมาน่ะสิถ้าหนูเผามัน แม็กซ์คิด ในขณะที่แม็กซ์กำลังจะบอกให้เอมี่อดทน ทันใดนั้นไข่ก็เริ่มร้าว
พวกเขานิ่งไปทันทีและเบิกตากว้างเพื่อมองดูไข่ที่เริ่มมีรอยแตกเล็กๆ
“ออกมาเร็วๆลูกเป็ดขี้เหร่ ฉันรู้ว่าแกน่าเกลียดแต่ฉันน่ารัก” เธอจ้องไปที่ไข่ใบใหญ่ด้วยความคาดหวัง
เธอเป็นเหมือนกับฉันคนเก่า บางทีเธออาจจะได้รับสิ่งนี้มาจากฉัน แม็กซ์มองสาวน้อยของเขา เธอมีลิ้นที่ชั่วร้ายและเธอก็รู้วิธีที่จะใช้มันออกมา เธอมีความสามารถจริงๆ
เธอเป็นเหมือนกับหยกเจียระไนคุณภาพสูง เขาต้องสอนเธออีกแต่เล็กน้อยเท่านั้น ด้วยรูปร่างหน้าตาที่น่ารักของเธอ เสียงอันนุ่มนวลและลิ้นที่ชั่วร้ายของเธอเวลาพูดจะทำให้คนอื่นสั่นสะท้าน แต่พวกเขาก็จะไม่โกรธและจะรู้สึกเอ็นดูเธอแทน
แม็กซ์ถูกพามาที่นี่เพราะลิ้นที่ชั่วร้ายของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องควบคุมตัวเองอยู่ในตอนนี้ เขาพยายามวิจารณ์ระบบด้วยคำพูดที่ดีและมองโลกใบนี้ด้วยการให้อภัยและความรัก
ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะถูกย้ายไปยังอีกโลกหนึ่งในไม่ช้า เขาไม่ต้องการแยกจากเอมี่ไป
ส่วนเอมี่นั้นแตกต่างจากเขา เธออาจจะมีลิ้นที่ชั่วร้ายแต่ผู้คนก็ไม่ได้เกลียดเธอ พวกเขาจะให้อภัยเธอในเวลาไม่นาน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
แม็กซ์พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเขามองเอมี่ ดูเหมือนว่ามันจะถึงเวลาที่ฉันจะสอนต้องสอนเธอต่อแล้ว เธอจำตารางสูตรคุณได้จนหมดแล้วและเรียนรู้การบวก ลบและคูณเลขสองหลักได้อย่างง่ายดาย เธอน่าจะชำนาญการคำนวณทั่วไปในชีวิตประจำวันในอีกไม่นานนี้ เอมี่เป็นคนที่เรียนรู้อะไรได้รวดเร็วมาก
รอยร้าวบนเปลือกไข่ค่อยๆใหญ่มากขึ้นเรื่อยและมีรอยร้าวเพิ่มมากขึ้น มันเริ่มร้าวลงมาจากด้านบนและปกคลุมไปทั่วเปลือกไข่ในเวลาอันสั้น
แม็กซ์เองก็มองด้วยความตื่นเต้น ตัวอะไรจะออกมา มันเป็นไข่ที่อยู่ในรังบนหน้าผา ดังนั้นมันก็น่าจะเป็นนก แต่ไข่มันใหญ่มาก ดังนั้นมันจะต้องไม่ใช่นกธรรมดาแน่ๆ มันอาจจะเป็นนกยักษ์
“ลูกเป็ดขี้เหร่ฉันจะนับถึงสาม ถ้าแกยังไม่ออกมาฉันจะจุดไฟเผาแก” เอมี่พูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องไปที่ไข่ด้วยดวงตาสีฟ้าของเธอ ความอดทนของเธอเริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ เธอยื่นมือของเธอออกมา
“แกรก…”
เสียงแตกเบาๆดังขึ้น จากนั้นก็มีหัวเล็กที่มีขนฟูยื่นออกมาจากเปลือกไข่พร้อมกับเปลือกไข่แผ่นใหญ่บนหัว มันมองไปรอบๆด้วยดวงดวงตาที่สับสนและตื่นตระหนก และสุดท้ายมันก็มองมาที่เอมี่ “เมี๊ยวว” มันร้องเบาๆ
“ส้ม…แมวสีส้ม !!!” ตาของแม็กซ์เบิกกว้าง สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่มีเปลือกไข่อยู่บนหัวนั้นเป็นแมวสีส้มขาว ตาของมันยังเปิดไม่เต็มที่และมีของเหลวอยู่บนขนของมัน มันมองสำรวจเอมี่ด้วยตาที่เปิดขึ้นมาแค่ครึ่งเดียว เป็นสัตว์ตัวน้อยที่น่ารักจริงๆ !
“ว้าวว มันน่ารักมาก !” เอมี่กระพริบตาด้วยความแปลกใจ เธอยื่นมือออกมาเพื่อแตะมันแต่ก็ดึงมือกลับ “พ่อ พ่อบอกว่าลูกเป็ดขี้เหร่จะกลายเป็นหงส์เมื่อมันโตขึ้น แต่ทำไมมันดูไม่เหมือนห่านย่าง ?”
……….
ในที่สุดน้องก็ออกมาจากไข่แล้วว มีใครเดาได้บ้างมั้ยว่าน้องจะออกมาเป็นแมว555 ส่วนเอมี่ทำไมหนูห่วงแต่เรื่องกินล่ะลูก
