Chapter 138 : แม็กซ์ คุณเอายาที่คุณก็ที่รู้ว่าอะไรใส่ลงไปในโร่วเจียหมัวใช่มั้ย ?
ความคิดนี้เข้าครอบงำเธออย่างรวดเร็ว เธอจำรสชาติแสนอร่อยของมันได้เป็นอย่างดี น้ำลายของเธอไหลออกมาทันที แต่เธอกินได้แค่ก๋วยเตี๋ยวกับผักเท่านั้น !
แซลลี่สั่นหัวของเธอเพื่อสลัดความคิดนี้ออกไป ไม่ ! มันแพงมาก ฉันจำเป็นต้องใช้เงินเพื่อหนี
แต่ความคิดนี้ยังคงอยู่และเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แฮมที่เต็มไปด้วยรสชาติ ไข่นุ่มๆและข้าวแสนอร่อยที่เธอสัมผัสได้ถึงรสชาติของน้ำพุแห่งชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่เธออยากจะกลับบ้าน
เธอเกลียดพ่อของเธอและผู้อาวุโสที่ต้องการให้เธอแต่งงาน แต่แม่ของเธอใจดีกับเธอมาก แม่ของเธอคงพบว่าเธอหายไปในช่วงบ่ายเมื่อเข้ามาปลอบเธอ
แซลลี่เคยเป็นคุณหนูที่มีเกียรติ แต่ตอนนี้เธอต้องมาพับผ้าห่มและได้รับเงินมาแค่ 12 เหรียญทองแดงเท่านั้นหลังจากที่ทำความสะอาดห้องพักหลายๆห้องที่นี่ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการได้รับเหรียญทองมาสักเหรียญมันจะเป็นเรื่องที่ยากมากขนาดนี้
แซลลี่ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วเหม่อมองไปที่เพดาน ทั้งหมดที่เธอคิดอยู่ตอนนี้คือข้าวผัดสายรุ้ง
“บางทีตอนนี้พวกเขาอาจจะมีเมนูใหม่แล้ว เด็กสาวตัวน้อยคนนั้นน่ารักจริงๆ…” แซลลี่พึมพำ
…
“ขอโทษด้วยนะครับ ตอนนี้เราขายโร่วเจียหมัวในส่วนของตอนเช้าหมดแล้วครับ” แม็กซ์พูดด้วยรอยยิ้มกับลูกค้าที่รออยู่ข้างนอก “นอกจากนี้เวลาเปิดทำการของเราก็หมดลงแล้ว กลับมาใหม่ครั้งหน้านะครับ”
“แม็กซ์ ฉันแค่ต้องการข้าวผัดหยางโจวสักจาน” ชายร่างผอมสูงผอมพูดพร้อมกับยิ้ม “ฉันนอนไม่หลับเลย ได้โปรด…ฉันเสพติดอาหารของนายมากขึ้นเรื่อยๆ”
“ฉันใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะนั่งรถม้ามาถึงที่นี่” ชายอ้วนพูดขึ้นมาอย่างไม่มีความสุข “นายคงไม่ให้ฉันกลับไปทั้งที่ท้องยังว่างใช่มั้ย ? ให้ข้าวผัดกับเราสักหน่อยเถอะนะ”
“เขาพูดถูก…”
อีกหลายเสียงพยายามพูดขึ้นมาเพื่อออกความคิดเห็นของพวกเขา พวกเขาคิดว่าแม็กซ์อาจจะยอมประนีประนอมถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาสายก็ตาม
แม็กซ์ส่ายหัวอย่างไม่ลังเล “ขอโทษด้วย ที่นี่เราเปิดปิดร้านตามเวลาเปิดทำการอย่างเคร่งครัด ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้” เขาหันหลังเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาจะไม่ยอมและยักไหล่ “ถ้าฉันทำข้าวผัดให้พวกคุณตอนนี้ฉันจะไม่มีเวลาเตรียมวัตถุดิบสำหรับมื้อกลางวัน มันไม่ยุติธรรมสำหรับลูกค้าที่จะมาในตอนเที่ยง ดังนั้นกรุณากลับมาให้เร็วขึ้นในครั้งหน้า”
“เอาล่ะ ฉันคิดว่าฉันคงต้องกลับมาใหม่ทีหลัง” ชายร่างผอมสูงพูดอย่างผิดหวัง เขาหันหลังกลับและเดินออกไป
ชายอ้วนพูด “แม็กซ์ นายนี่เป็นคนที่” ทันใดนั้นเอมี่ก็เดินมาหาแม็กซ์พร้อมกับลูกแมว “สมเหตุสมผล” เขายิ้มแห้งและกลับขึ้นไปบนรถม้า
เมื่อลูกค้าคนอื่นๆเห็นการแสดงออกของแม็กซ์ พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากจากไป
แม็กซ์เป็นคนที่ดีจริงๆ ยาเบะมิยะคิด เธอยืนอยู่ข้างประตูพร้อมกับมองไปที่เขาที่หล่อเหลาและอบอุ่นราวกับแสงอาทิตย์ หนวดของเขาทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ ฉันโชคดีที่มีเจ้านายที่ดี
แม็กซ์บิดขี้เกียจ เขาขายโร่วเจียหมัวไปได้มากกว่า 200 อันในตอนเช้าและมีลูกค้าใหม่ 95 คน ธุรกิจตอนนี้ดีกว่าเมื่อก่อน เขามั่นใจว่าจะมีลูกค้ามากินอาหารกลางวันและอาหารเย็นมากขึ้นและร้านอาหารของเขาจะเต็มในทุกๆวัน
“วันนี้พ่อทำให้นางฟ้าเห็ดร้องเพลงใหม่ได้มั้ยคะ ?” เอมี่ถามด้วยความคาดหวังพร้อมกับอุ้มลูกเป็ดขี้เหร่เอาไว้ในอ้อมแขนของเธอ
ทันใดนั้นเสียงตะโกนอย่างเร่งรีบและแผ่วเบาก็ดังขึ้น “รอก่อนแม็กซ์ !” ดึงดูดความสนใจให้พ่อของเธอหันไปมองก่อนที่เขาจะได้ตอบ
ชายร่างผอมวิ่งเข้าหาเขา เกี๊ยะของเขากระจัดกระจายอยู่ที่พื้น เสื้อผ้าหลวมๆของเขาลู่ไปข้างหลัง เขาคือวิเซนนิโอ้
แม็กซ์มองไปที่วิเซนนิโอ้ด้วยสายตาแปลกๆเมื่ออีกฝ่ายหยุดวิ่งก่อนที่จะคุกเข่าลงและใช้ฝ่ามือยันกับพื้นไว้ “ขอโทษด้วยครับแต่ร้านเราปิดแล้ว” แม็กซ์พูดพร้อมกับส่ายหัว
เขาดูซีดเซียวกว่าเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ขาของเขาอ่อนแรง ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่ไม่ได้ดีไปกว่าแม็กซ์
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าแม็กซ์จะผอมและไม่ค่อยมีความแข็งแกร่งแต่เขาก็ดูดี ตาของเขามีชีวิตชีวา
แต่วิเซนนิโอ้ดูราวกับว่าเขาจะแตกสลายไปได้ตลอดเวลา มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาในชั่วโมงที่ผ่านมานี้
เขาพยายามเปล่งเสียงของเขาออกมา “ปิด ?” ดูเหมือนว่าเขาจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเขาก็สดใสขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว “โอ้ ฉันชอบที่มันปิด” เขาพูดพร้อมกับพยักหน้า
แม็กซ์สับสน เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ?
“ได้โปรดช่วย…ช่วยฉันด้วย” วิเซนนิโอ้ใช้มือดันตัวขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่ขาของเขาจะรับไหวและคุกเข่าอยู่ตรงหน้าแม็กซ์
แม็กซ์แข็งค้างไปในทันที เขามองไปที่ชายคนนี้และดึงมือกลับมา “คุณ คุณสามารถกลับมากินอาหารตอนกลางวันได้ คุณไม่ต้องคุกเข่าให้ฉันหรอก”
วิเซนนิโอ้มองลงไปที่หัวเข่าของเขาและตระหนักได้ถึงสิ่งที่เขาทำ อย่างไรก็ตามเขาอ่อนแรงเกินไปที่จะลุกขึ้นยืน เขารู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีนี้ “แม็กซ์ คุณเอายาที่คุณก็รู้ว่าอะไรใส่ลงไปในโร่วเจียหมัวของคุณใช่มั้ย ? เมื่อเช้านี้แม่เสือสาวภรรยาของฉันตื่นขึ้นมาด้วยความขี้เกียจและเหนื่อยล้า แต่หลังจากที่เธอกินโร่วเจียหมัวของคุณเธอก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมามากและคุณก็น่าจะรู้ว่าหลังจากนั้นมันเป็นยังไง”
