Chapter 242 : ฉันคือแม็ก อเล็กซ์
เสียงของเอมี่อาจจะฟังดูไร้เดียงสาแต่น้ำเสียงของเธอกลับฟังดูจริงจัง
เปลวไฟสีม่วงอมฟ้าสองดวงปรากฏขึ้นในมือของเธอและกลายเป็นลูกไฟสองลูกในทันที
“มีคนอยู่ข้างในใช่มั้ย?” กู๊ดเนียถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“ใช่” ดีโว่พูดด้วยความตื่นเต้น “กาเบรียลจะทำให้พวกมันคุกเข่าเพื่อขอโทษนาย” ทุกครั้งที่ผู้คุ้มกันของเขาทำให้คนอื่นยอมจำนนเขาจะรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก
กาเบรียลมองดูลูกไฟลูกเล็ก ๆ ของเอมี่ด้วยความไม่แยแส “ฉันเคยเป็นอัศวินมาก่อนแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันไม่ทำร้ายเด็กหรอกนะ ทำตัวดี ๆ ไม่งั้นฉันจะจัดการแก” จากนั้นเขาก็มองไปที่แม็กซ์ที่ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะ “แกคงจะเป็นเจ้าของร้านสินะ แกหาเรื่องผิดคนแล้ว ตอนนี้คุกเข่าแล้วคลานเข้ามาขอโทษซะ! “
จอห์นนี่ก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติเมื่อเขามองไปที่ลูกไฟ
แม็กซ์ยังคงนิ่งอยู่เมื่อเขาสบตากับดวงตาที่กระหายเลือดของกาเบรียล เขากำลังถือตะเกียบไว้ในมือ
“มันเป็นนายต่างหากที่หาเรื่องผิดคน” เอมี่พูดขึ้น “ถูกเผาไปซะ!” เธอโยนลูกไฟออกไป
พวกมันมาถึงตรงหน้าเป้าหมายในระยะเวลาอันสั้น
กาเบรียลหัวเราะหึ “ก็แค่ของเด็กเล่น” เขายกดาบขึ้น “แกเรียกร้องมันเองนะ”
สีหน้าของจอห์นนี่เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก “ไม่ อย่าแตะต้องมัน!” เขาสร้างเกราะเวทมนตร์ล้อมรอบตัวเขาในขณะที่เขาวิ่งไปที่ประตูและโบกไม้เท้าของเขาไปมาราวกับว่าเขากำลังพยายามใช้เวทย์มนตร์
แต่มันก็สายเกินไป
ลูกไฟระเบิดออก
ดาบของกาเบรียลแตกหัก แรงระเบิดทำให้เขากระเด็นออกไปจากร้าน จากนั้นเขาก็กระแทกลงกับพื้นอย่างหนัก ร่างกายของเขานอนหมอบอยู่กับและถูกเผาจนเป็นแผลไฟไหม้อย่างรุนแรง เขากระอักเลือดออกมาในขณะที่เขามองไปที่ประตูด้วยความกลัวและความโกรธ
โล่เวทมนตร์ของจอห์นนี่ซื้อเวลาให้เขาได้ไม่มากพอที่เขาจะใช้เวทมนตร์อื่น ไม้เท้าของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ และแรงระเบิดก็ส่งเขากลิ้งไปกับพื้น เขาพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก็ล้มเหลว
โต๊ะและเก้าอี้บางส่วนเองก็ล้มลงเช่นกัน แต่พวกมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร
ยาเบะมิยะรู้สึกงุนงง
เธอยังเด็กมากแต่พลังโจมตีของเธอเกือบจะมากพอ ๆ กับนักเวทระดับ 4! แซลลี่คิดอย่างทึ่ง ๆ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมชายชราทั้งสองคนนั้นจึงอยากรับเธอเป็นลูกศิษย์ ความสามารถของเธอไม่มีที่เปรียบจริง ๆ
ดีโว่หน้าซีด เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในร้านอาหารแต่เขารู้ว่าเขามีปัญหาแล้ว
กู๊ดเนียหายจากอาการตกใจและตบไหล่เพื่อน “เราต้องรีบหนี เดี๋ยวนี้!” เขาวิ่งไปที่รถม้า
หลังจากนั้นเอมี่ก็เดินออกมาจากร้าน “นายกล้ากลับมาที่นี่ได้ยังไง!” เธอพูดกับกู๊ดเนียในขณะที่เขาพยายามปีนขึ้นไปบนรถม้า เธอขว้างลูกไฟใส่มัน
“ออกไปจากรถม้านั่น!” จอห์นนี่รีบตะโกนบอก คนขับรถม้ากระโดดลงแล้ววิ่งหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ แต่ดูเหมือนว่าดีโว่และกู๊ดเนียจะตัวแข็งไปเพราะความกลัว พวกเขามองดูลูกไฟที่กำลังเข้ามาใกล้รถม้ามากขึ้นเรื่อย ๆ
ลูกไฟระเบิดออกเมื่อมันมาถึงรถม้า กู๊ดเนียและดีโว่กระเด็นออกไปแล้วตกลงมากระแทกกับพื้น ร่างกายของพวกเขาบาดเจ็บสาหัส พวกเขามองมาที่เอมี่ด้วยความกลัวและหมดสติไป
“พวกนายทำให้ฉันโกรธ! อย่ากลับมาอีกนะ!” เอมี่พูดเสียงดัง
กาเบรียลเงยหน้าขึ้นมองเอมี่แล้วยื่นมือไปจับดาบหักของเขา “ยัยเด็กเวร” เขาพึมพำ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด
แม็กซ์เหยียบดาบของเขาเอาไว้
“กลับเข้าไปข้างในแล้วกินอาหารให้เสร็จเถอะเอมี่” แม็กซ์พูดพร้อมกับยิ้ม
เอมี่พยักหน้า “ค่ะพ่อ” เธอเดินกลับเข้าไปในร้านอาหาร
กาเบรียลเงยหน้าขึ้น “เอาแต่หลับอยู่ข้างหลัง…เด็ก แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
แม็กซ์ยิ้มอย่างแดกดัน “และแกก็ไม่ใช่อัศวิน แกไม่มีเกียรติ ถ้าแกอยากจะฆ่าเธอแกต้องข้ามศพฉันไปก่อน และแกก็ควรจะกลัวฉัน…เพราะว่าฉันคือแม็ก อเล็กซ์”
ดวงตาของกาเบรียลเบิกกว้าง เขาอ้าปากแต่ตะเกียบก็แทงเข้าไปในคอของเขา เขามองแม็กซ์ที่กำลังเดินกลับเข้าไปในร้านอาหารด้วยยความสิ้นหวัง
