Chapter 347 : พ่อบ้านตัวอย่าง
เคยมีคนถามแม็กซ์ว่าเขาทําอาหารอร่อย ๆ มากมายออกมาได้ยังไง เขาก็ค้นพบว่าตอนนี้เขารู้คําตอบของคําถามนั้นแล้ว
ฉันตามหาอาหารอร่อยมาทั้งชีวิตจนกระทั่งฉันพบว่าไม่มีใครทําอาหารได้ตามมาตรฐานของฉันเลย ดังนั้นฉันจึงฝึกฝนและทําอาหารให้ได้ตามมาตรฐานของตัวเอง
มันเป็นคําตอบที่หยิ่งผยองมาก
อย่างไรก็ตามแม็กซ์รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงเลือกทําอาหารและฝึกฝนอย่างไม่ลดละในพื้นที่ทดสอบเพื่อทําอาหารแต่ละอย่างให้ออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด
เขาต้องการทําอาหารที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงและเขาอยากให้เอมี่ได้กินอาหารพวกนั้นเช่นกัน เขาต้องการบอกกับพ่อครัวทุกคนที่ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของโลกแห่งการทําอาหารว่ามาตรฐานของพวกเขานั้นยังไม่สูงพอ และเขาคิดว่ามันจะเป็นการสร้างแรงจูงใจให้กับพวกเขาโดยไม่ถูกมองว่าคําพูดของเขาเป็นเพียงคําพูดที่ไม่มีเหตุมีผล
เมื่อคิดเสร็จ แม็กซ์ก็รู้สึกประทับใจในตัวเองมากทีเดียว
“พ่อคะ ทําไมพ่อถึงร้องไห้ล่ะคะ? เป็นเพราะว่าปลาเผ็ดเกินไปรึเปล่า?” เอมี่เงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ด้วยความกังวล
“โอ๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้น พ่อแค่นึกบางอย่างขึ้นมาได้เพราะปลาย่างนี้น่ะ” แม็กซ์กระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาออกไปด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย
“มากินปลานี้ให้อร่อยกันเถอะ หลังจากกินเสร็จเราจะต้องเริ่มงานกันอีกครั้ง” แม็กซ์มองดูนาฬิกาบนผนังก่อนที่จะหันไปหาแซลลี่และยาเบะมิยะ ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นจะน่าอึดอัดใจเล็กน้อยแต่เขาก็เคยผ่านเหตุการณ์วุ่นวายมามาก ดังนั้นเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ จึงไม่สลักสําคัญอะไร
นอกจากนี้แซลลี่และยาเบะมิยะก็เป็นเหมือนกับน้องสาวของเขา เขาไม่มีความคิดที่จะนําหนึ่งในพวกเธอมาเป็นแม่เลี้ยงของเอมี่เลย
แม็กซ์ไม่ใช่นักบุญแต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนที่มั่วไปเรื่อย ในชีวิตก่อนเขาเคยเจอกับสาวสวยมากนับไม่ถ้วนแต่เขาก็ไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกับพวกเธอ ยิ่งในชีวิตนี้เขามีเอมี่มาอยู่ด้วยดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังให้มากยิ่งขึ้น
เป้าหมายตลอดชีวิตของเขาคือการเป็นพ่อบ้านตัวอย่าง
แม็กซ์ไม่รีบร้อนที่จะมีความสัมพันธ์ โชคชะตาจะตัดสินใจทุกอย่างให้กับเขาเอง
นอกจากนี้ลูกสาวของเขามีแม่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีความทรงจําหรือความรู้สึกใด ๆ ที่มีต่ออิริน่าแต่ยังไงเธอก็ยังเป็นแม่แท้ ๆ ของเอมี่
บางทีอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง แต่ก่อนที่จะได้พบเธออีกครั้งแม็กซ์ก็ต้องทําให้ตัวเองดูเหมือนคนที่มีความรับผิดชอบและควบคุมตัวเองได้ดี นั่นจะเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นพ่อที่ดีของเอมี่ การจัดเตรียมสภาพความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายและสภาพแวดล้อมที่ดีสําหรับเธอคือความรับผิดชอบของเขาในฐานะผู้ชายและพ่อ
บางครั้งแม้แต่ตัวเขาเองก็ต้องยอมรับว่าเขาซื้อวดและไม่ซื่อสัตย์แต่เขาก็ชอบที่จะมีชีวิตอยู่แบบนี้
เช้านี้ฉันติดกระดุมเสื้อแล้วรู้สึกว่ามันแน่นไปหน่อยและมันทําให้กระดุมเสื้อหลุดออกมาหลังจากที่ได้ชิมปลาย่างแสนอร่อย ดังนั้นแม็กซ์จึงไม่สามารถตําหนิฉันได้ แต่นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น แม่บอกฉันว่าถ้าผู้ชายคนไหนได้เห็นร่างกายของฉันฉันก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องแต่งงานกับเขา ดังนั้น…ฉันจะต้องแต่งงานกับแม็กซ์มั้ย? แต่แม็กซ์มีเอมี่อยู่แล้วดังนั้นเขาจะต้องมีภรรยาด้วย ในกรณีนั้นเขาจะยังต้องการฉันมั้ย? ยาเบะมิยะคิดกับตัวเองด้วยสีหน้าสับสน สายตาของเธอไปตกลงที่ปลาย่างบนโต๊ะแล้วเธอก็กลืนน้ำลาย ปลาย่างตัวนี้อร่อยจริง ๆ ถ้าฉันแต่งงานกับแม็กซ์ฉันจะได้กินอาหารอร่อย ๆ ทุกวันใช่มั้ย? คิดแบบนี้แล้วฉันว่าการแต่งงานกับเขาก็ดูจะเป็นตัวเลือกที่ดีนะ
เขาไม่เห็นอะไรเลยใช่มั้ย? ยายของฉันบอกฉันว่าถ้าคนที่ไม่ใช่สามีของฉันได้เห็นร่างกายของฉัน ฉันควรจะฆ่าเขาหรือไม่ก็ควักลูกตาของเขาออกมา แซลลี่เหลือบมองแม็กซ์ด้วยหางตาและรู้สึกขัดแย้งภายในใจ แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเป็นปลาย่างนี้ต่างหากที่ผิด! มันอร่อยจนเกินไป
ช่างมันเถอะ! มากินกันก่อนดีกว่า!
ความคิดเดียวกันนี้ดังขึ้นในหัวของแซลลี่และยาเบะมิยะในเวลาเดียวกัน พวกเธอมองหน้ากันก่อนที่จะหยิบตะเกียบขึ้นมาและแยกปลาออกเป็นชิ้น ๆ คราวนี้พวกเธอได้เรียนรู้แล้วและนํามาอีกข้างขึ้นมาบังหน้าอกไว้ก่อนที่จะกินปลา
รสชาติเผ็ดร้อนกระจายอยู่ภายในปากของพวกเธอและทําให้พวกเธอรู้สึกประทับใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันแตกต่างจากอาหารรสเผ็ดที่พวกเธอเคยกินมา ถึงแม้ว่ารสเผ็ดนี้จะทําให้พวกเธอรู้สึกชาแต่ในขณะเดียวกันมันก็อร่อยมาก เมื่อมันผสมเข้ากับเนื้อปลา ๆ มันก็ทําให้พวกเธอไม่สามารถต้านทานได้
ปลาในปากถูกกลืนลงไป วิธีที่ง่ายและมีประสิทธิภาพที่สุดในการระงับความรู้สึกแสบร้อนภายในปากนั่นก็คือการกินต่อ เหงื่อปกคลุมไปทั่วทั้งหน้าผากของพวกเธอ แต่เมื่อเผชิญกับอาหารอร่อย ๆ มันก็ไม่สําคัญอะไร!
อาหารอร่อย ๆ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับการบรรเทาสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ แม็กซ์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นแบบนั้น เขามองดูลูกเป็ดขี้เหร่ที่พยายามจะปีนขึ้นมาบนขาของเขา และยิ้มเขาหยิบจานเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้ววางเนื้อปลาชิ้นเล็ก ๆ สองชิ้นลงไปและสีหน้าจริงจัง ในขณะที่เขาพูด “ลูกเป็ดขี้เหร่ ปลานี่เผ็ดมาก แกต้องทําให้แน่ใจว่าแกจะไม่เป็นไรก่อนที่แกจะตัดสินใจว่าจะกินมัน”
“ลูกเป็ดขี้เหร่ ถ้าแกกินปลาเผ็ดนี่ตัวแกอาจจะระเบิดนะ” เอมี่แสดงท่าทีที่จริงจังเช่นกัน เมื่อเธอพูดและแลบลิ้นเล็ก ๆ ของเธอออกมา มันเผ็ดจริง ๆ แต่ก็อร่อยสุด ๆ
“เหมียว” ลูกเป็ดขี้เหร่ผงกหัวเล็กน้อยแล้วพุ่งเข้าหาเนื้อปลาในทันที มันสุดจมูกก่อนที่จะก้มลงไปกินอย่างกระวนกระวาย
“เหมียว!!!”
เสียงร้องดังออกมาจากปากในขณะที่มันเด้งตัวขึ้นมาประมาณครึ่งเมตร ขนที่อ่อนนุ่มของมันชี้ฟูขึ้นทําให้มันดูเหมือนลูกบอลขนาดเล็กที่มีขนปุกปุยสีส้ม มันกระโดดไปรอบ ๆ เหมือนกับว่ามันกลายเป็นลูกบอลยาง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ลูกเป็ดขี้เหร่แกโง่มาก” เอมี่หัวเราะ
แม็กซ์เองก็หัวเราะเสียงดังพร้อมกับส่ายหัว มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาเคยไปกินปลาย่างที่เสฉวน แมวในร้านนั้นมานั่งอยู่ข้างเท้าของเขาและกินปลาย่างรสเผ็ดไปได้ประมาณหนึ่งในสี่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจให้ลูกเป็ดขี้เหร่ลองกินบ้างแต่ดูเหมือนว่ามันไม่สามารถสู้กับแมวเสฉวนตัวนั้นได้
ลูกเป็ดขี้เหร่จ้องเนื้อปลาที่อยู่ในจานด้วยความตกใจและหวาดกลัว มันหยุดกระโดดไปรอบ ๆ หลังจากที่ผ่านไปนานพอสมควร
“ลูกเป็ดขี้เหร่ แกยังอยากกินอีกมั้ย?” เอมี่ถาม
“เหมียว” ลูกเป็ดขี้เหร่รีบส่ายหัวแล้วเลียปาก มันมองไปที่เนื้อปลาเป็นเวลานานด้วยสีหน้าขัดแย้งก่อนที่มันจะเดินไปที่จานอีกครั้ง มันดมเนื้อปลาอีกชิ้นและกัดลงไปอีกครั้งและนั่นทําให้มันกลายเป็นลูกบอลขนสีส้มที่กระโดดไปมาอีกครั้ง
“ปากของแกปฏิเสธแต่ร่างกายแกค่อนข้างซื่อสัตย์” แม็กซ์หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับส่ายหัว เขาละความสนใจจากลูกเป็ดขี้เหร่ที่กําลังเจ็บปวดและพึงพอใจมาคีบวุ้นเส้นให้ตัวเอง
วุ้นเส้นที่เดิมกึ่งโปร่งใสได้ดูดซึมน้ำซอสสีแดงเข้าไปทําให้มันมีสีแดงโปร่งแสงและมีความระยิบระยับ
