“เพียงลงชื่อที่นี่บ้านก็จะเป็นของนาย”
“…อะไรนะ”
แวนส์มองกระดาษในมือของซาร่าห์ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วขณะที่จ้องซาร่าห์
“คุณต้องการอะไรเป็นการแลกเปลี่ยน”
“แค่ดูแลบ้านให้ดีก็พอ” ซาร่าห์ตอบทันทีด้วยคำพูดที่ห้วนๆขณะที่เธอจ้องตาแวนส์
“เอ่อ…เราเข้าไปก่อนได้ไหม” แอนเดรียที่เฝ้ามองทั้งสองจ้องกันอย่างดุเดือดอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆขณะที่เธอดึงแวนส์ไปด้านข้าง
เมื่อทั้งสามเข้ามาในบ้านในที่สุด ซาร่าห์มองไปรอบๆบ้านอย่างรวดเร็ว และหายใจออกอย่างพอใจ
“บ้านสะอาดกว่าที่ฉันคิดไว้” เธอพูดขณะที่ลากนิ้วไปบนกำแพง
“ฉันคิดว่านายจะทิ้งเสื้อผ้าเกลื่อนกลาดเต็มพื้นไปหมดซะอีก”
“อะไรนะ” แวนส์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาดูเหมือนคนแบบนั้นงั้นหรอ?
จากนั้นซาร่าห์ก็นั่งลงบนโซฟา และวางกระดาษลงบนโต๊ะพร้อมกับปากกา
“แค่ลงชื่อที่นี่ บ้านก็เป็นของนายแล้ว”
“นี่…” แวนส์มองกระดาษด้วยสีหน้าซับซ้อน จากนั้นเขาก็อ่านเนื้อหา และแม้ว่าจะมีบางคำที่เขาพบว่าเข้าใจยาก แต่ดูเหมือนว่าเนื้อหาในกระดาษนั้นก็เป็นเพียงเอกสารยอมรับเท่านั้นเอง
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ซับซ้อนของแวนส์ ซาร่าห์ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
“ฉันลืมไปว่านายอ่านไม่ออก”
“…ไม่” แวนส์ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“ฉันเพิ่งเรียนรู้มันเมื่อเร็วๆนี้”
“จริงเหรอ” ตาของซาร่าห์เบิกกว้างด้วยความตกใจ
“นั่น…เร็วมากเลยนะ”
“อื้ม” แวนส์เพียงแต่พยักหน้าตอบรับ ในขณะที่เขายังคงไตร่ตรองเกี่ยวกับซาร่าห์ ซาร่าห์ไม่ได้อะไรเลยจากการช่วยเขา และเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยเธอ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดี
“ทำไม…คุณถึงให้บ้านหลังนี้กับฉันจริงๆล่ะ” แวนส์มองไปที่ซาร่าห์อีกครั้ง
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่น่าหวาดหวั่นของแวนส์ ซาร่าห์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“ฉันบอกนายแล้ว…” เธอหายใจ
“ประเทศอาจต้องการความช่วยเหลือจากนายในสักวันหนึ่ง…นายมีระบบที่ค่อนข้างพิเศษ แล้วนายจะได้เห็นเอง”
“พิเศษงั้นเหรอ” แวนส์อดไม่ได้ที่จะสงสัย
“คุณรู้อะไรงั้นหรอ”
“อาจจะ” ซาร่าห์หัวเราะเบาๆ
“ฉันไม่แน่ใจเท่าไร ฉันจึงไม่สามารถบอกอะไรได้มากกว่านี้”
“นี่…” แวนส์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว เขารู้ตัวเองดีว่าระบบของเขาแตกต่างจากระบบอื่นๆ แม้ว่าเขาจะได้พบกับสมาชิกของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัว พวกเขาก็ไม่ได้แสดงอะไรที่ใกล้เคียงกับสิ่งที่ระบบของเขาสามารถทำได้
ซาร่าห์ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับระบบของเขา ดังนั้นการอยู่ใกล้ๆเธอก็จะเป็นประโยชน์ต่อเขาเช่นกัน จนถึงตอนนี้สิ่งที่เธอทำคือช่วยเขา แวนส์ก็ตัดสินใจด้วยการถอนหายใจ
เขาคว้าปากกาและเซ็นชื่อในกระดาษทันที
“ขอบคุณนะ ฉันจะตอบแทนคุณในสักวัน” เขาพูดขณะยื่นกระดาษให้ซาร่าห์
“นั่นเป็นของนาย” ซาราห์โบกมือขณะที่เธอหัวเราะเบาๆ
“นายไม่จำเป็นต้องเซ็นชื่อตอนนี้ก็ได้”
“…อะไรนะ” แวนส์กระพริบตาด้วยความสับสน
“หืม” ซาร่าห์พยักหน้า
“การมีกระดาษเป็นหลักฐานเพียงพอว่านายเป็นเจ้าของบ้าน ฉันเพิ่งให้คุณเซ็นชื่อตอนนี้ เลยมั่นใจได้ว่านายจะไม่ขายมันให้คนอื่น” จากนั้นเธอก็หัวเราะ และเสียงหัวเราะนั้นก็ดังลั่น
“หืม” แอนเดรียซึ่งเฝ้าดูอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆก็อดไม่ได้ที่จะตะโกน
“นั่นฟังดูเป็นอีแวนส์ใช่ไหม” จากนั้นเธอก็หัวเราะคิกคัก
“…อะไรนะ!?” แวนส์ขมวดคิ้วอีกครั้ง นั่นคือสิ่งที่ผู้คนคิดกับเขาจริงๆหรือ?
“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน” จากนั้นซาร่าห์ก็ตบขาเธอขณะที่เธอยืนขึ้น
“ฉันยังมีเรื่องที่ต้องดูแล”
“เดี๋ยวก่อน” แวนส์ยืนขึ้นขณะที่เขาจำอะไรบางอย่างได้
“มี … เสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในตู้ของฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นของคุณหรือเปล่า” แวนส์พูด
“คุณต้องการเอาไปตอนนี้มั้ย?”
เมื่อได้ยินคำพูดของแวนส์ซาร่าห์ก็หยุดก้าวของเธอ
“…ไม่” เธอพูดติดอ่าง
“ได้โปรด…เก็บมันไว้ก่อน หรือถ้านายต้องการทิ้ง นายก็สามารถทิ้งมันไปได้เลย”
“นายควรมีฉนวนกันความร้อน เพื่อถนอมอาหารเนื่องจากแอนเดรียจะอาศัยอยู่ที่นี่กับนายตั้งแต่ตอนนี้” จากนั้นเธอก็พูดอย่างรวดเร็วขณะที่เธอมองไปรอบๆ
“…ฉนวนงั้นหรอ?” แวนส์อดไม่ได้ที่จะเอียงศีรษะ
“เพื่อเก็บอาหารแช่แข็งของนายไว้ไม่ให้มันเสีย” ซาร่าห์กล่าวขณะที่เธอเดินไปที่มุมหนึ่งของบ้าน
“บ้านหลังนี้เคยมี แต่…เราทิ้งมันไปแล้ว นายรวยนี่ดังนั้นนายสามารถซื้อมันใหม่ได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของซาร่าห์ดวงตาของแอนเดรียก็สว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เราควรซื้อมันให้เร็วที่สุด!”
“นี่…”
“ใช่แล้ว ฉันไปประชุมก่อนนะ” ก่อนที่แวนส์จะพูดอะไรสักคำซาร่าห์ปรบมือแล้วพูดอีกว่า
“แอนเดรียช่วยดูแลบ้านด้วยนะ”
“อื้ม” แอนเดรียรีบพยักหน้าตอบ
“เดี๋ยวฉันออกไปส่งคุณเอง” เธอพูดขณะเปิดประตู
จากนั้นแอนเดรียก็เดินไปกับซาร่าห์และไปที่รถ ในขณะที่ซาร่าห์กำลังจะเข้าไปในรถแอนเดรียพูดกับเธอขึ้นมาทันที
“เสื้อผ้าที่แวนส์พูดถึงก่อนหน้านี้…” เธอพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“มันเป็นของสมาชิกในครอบครัวของคุณหรือเปล่า?”
ลมหายใจของซาร่าห์สะดุดเล็กน้อยทันทีที่เธอได้ยิน ดวงตาของเธอมองลงไปข้างล่าง ในขณะที่เธอไม่สามารถตอบกลับแอนเดรียได้แม้แต่คำเดียว
“คุณไม่ต้องกังวล” จากนั้นแอนเดรียกล่าวเสริมว่า
“ฉันจะดูแล…”
“…มันเป็นของพี่สาวของฉัน” ซาร่าห์พูดขณะที่เธอมองแอนเดรียตรงๆ
“เธอคิ…” เธอกำลังจะพูดมากกว่านี้ แต่กลับส่ายหัวแทน
“…ฉันเข้าใจ” แอนเดรียไม่ได้สังเกตเห็นความเศร้าโศกในดวงตาของซาร่าห์ จากนั้นแอนเดรียค่อยๆเดินไปหาซาร่าห์และจับมือเธอเบาๆ
“ฉันสัญญาว่าจะดูแลมัน…และบ้านให้ดีที่สุด”
ซาร่าห์ทำได้เพียงเลิกคิ้วและถอนหายใจขณะที่เธอรู้สึกถึงสัมผัสที่สงบเงียบของแอนเดรีย
“ขอบคุณ” เธอพูด
“เราควรจะเป็นคนขอบคุณคุณมากกว่า” แอนเดรียตอบอย่างรวดเร็ว ขณะปล่อยมือของซาร่าห์
“ดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้งนะคุณซาร่าห์…ขอบคุณมากๆ” แอนเดรียยิ้ม
“ดีใจที่ได้พบเธออีกครั้งเหมือนกันแอนเดรีย” ซาร่าห์ยิ้มขณะที่เธอเข้าไปในรถ
“…” แวนส์ที่แอบฟังพวกเขาสองคนจากประตู ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา
ทันทีที่แอนเดรียนกลับเข้าไปในบ้าน แวนส์ก็พาเธอไปดูห้องของเธออย่างรวดเร็ว และโดยไม่ได้มีโอกาสพูดราตรีสวัสดิ์เธอก็ล้มลงบนเตียงและหลับไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองคนมีวันที่ยาวนาน อย่างไรก็ตามแวนส์ยังไม่จบกับวันนี้ของเขาเพราะเขารู้สึกระคายเคืองที่หลังของเขานับตั้งแต่ที่เขาออกจากประตูมิติ
และทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง เขาก็รีบยกเสื้อขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะถอดมันเขาจำอะไรบางอย่างได้…
เขาถอดเสื้อระหว่างสู้กับแมงมุมปีศาจไม่ใช่เหรอ? นิ้วเขาหักสองนิ้วด้วย
ตอนนี้เขาจำได้แค่ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก และสิ่งต่อไปที่เขารู้ก็คือเขาออกจากประตูมิติ แต่คริสตัลหายไป เสื้อของเขากลับมา นิ้วของเขาฟื้นตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และที่สำคัญที่สุดคือมอนสเตอร์ที่พูดได้
เขาได้พบกับบอสของประตูมิติหรือเปล่า…
…ทั้งหมดเป็นเพียงความฝันงั้นหรอ?
