เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก – ตอนที่ 82

“คนของนายเผาเสื้อผ้าพี่สาวของฉัน…ฉันหวังว่านายคงไม่รังเกียจที่ฉันจะทําแบบเดียวกัน”

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอยห่างออกไปเล็กน้อย เมื่อเห็นชุดเกราะที่ดูน่ากลัวของซาร่าห์ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นอะไรแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงตกตะลึงเล็กน้อย

“แกคิดว่าแกทําให้ฉันกลัวได้งั้นเหรอ!” เจอรัลด์พูดขณะที่เอียงศีรษะและหักคอเล็กน้อย

“ไม่น่าจะใช่” ซาร่าห์พึมพําขณะที่ดาบเลือดที่เธอถืออยู่บิดตัวไปมาเล็กน้อย

“ดูเหมือนนายจะอ่อนแอเกินกว่าจะมองเห็นความแตกต่างระหว่างเรา”

เมื่อได้ยินคําพูดของซาร่า ดวงตาของเจอรัลด์ก็กระตุกอย่างช่วยไม่ได้

“แกพูดอะไร!” จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปหาซาร่าห์ เขาก้าวเท้าอย่างแรง

“ออกไปจากบ้านของเราก่อนที่ฉันจะฆ่าแก ไอ้เจ้าผู้บุกรุก!”

ซาร่าห์ยกมือขวาขึ้นอีกครั้งอย่างไม่ใส่ใจ สร้างกําแพงเลือดเพื่อป้องกันการรุกของเจอรัลด์

แต่เจอรัลด์เพียงยิ้มเยาะ ขณะที่เขาก้าวไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว และผ่านไปข้างๆอย่างมีประสิทธิภาพ และทันทีที่เขาผ่านไป เขาก็กระโจนเข้าหาซาร่าห์ หมัดของเขาตรงเข้าไปที่ใบหน้าของเธอ

“เข้าใจแล้ว!” รอยยิ้มของเจอรัลด์ขยายขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่เขารู้สึกว่าหมัดของเขาสัมผัสใบหน้าของซาร่าห์

หลังจากที่หมัดของเจอรัลด์โดยที่ตาของซาร่าห์ ตาของซาร่าห์ก็มีเลือดไหลออกมาและปากของเธอก็คายเลือดปริมาณมหาศาลออกมาในทันที เจอรัลด์กําลังจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่าหมัดของเขากําลังพุ่งทะลุใบหน้าของซาร่าห์ไป

“อะ…อะไรน่ะ?” เจอรัลด์ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เขามองดูใบหน้าของซาร่าห์อีกครั้ง ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนกําลังจะละลาย

นี่คือเลือดเหรอ” ทันทีที่เจอรัลด์คิดอย่างนั้น ร่างของซาร่าห์ก็ทรุดตัวลงกับพื้น และทันทีที่มันตกลงบนพื้น มันก็กลายเป็นแอ่งเลือด และเริ่มเกลื่อนไปทั่วทุกหนทุกแห่ง จนกลายเป็นแอ่งเลือดเล็กๆใต้เท้าของเจอรัลด์

“นายค่อนข้างแข็งแกร่งเมื่อดูจากอายุของนายแล้ว”

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะมองไปข้างหลังในขณะที่เขาได้ยินเสียงกระซิบในหูของเขา

“แต่ก็ยังไม่มีอะไรพิเศษอยู่ดี”

“แก” เจอรัลด์ถอนหายใจเล็กน้อยขณะที่เขาเห็นซาร่าห์เดินเข้ามาหาเขาช้าๆใบหน้าของเธอไม่ได้บุบสลาย และเธอไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย สิ่งที่เขาโจมตีเมื่อกี้เป็นหุ่นเชิดหรือเปล่า?

ไม่ นั่นไม่สําคัญในตอนนี้ เจอรัลด์คิด

“พอแล้วกับกลอุบายของแก!” เขาคํารามก่อนจะพุ่งไปหาซาร่าห์อีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะก้าวแม้แต่ก้าวเดียว เขาก็สะดุดล้มลงกับพื้น

“อ๊ะ!” เจอรัลด์รีบหันไปมองเท้าซ้ายของเขา เขาเห็นว่ามันถูกพันไปด้วยแอ่งเลือดบนพื้น

“ปล่อยฉัน แล้วสู้กับฉันอย่างยุติธรรม!” เจอรัลด์คําราม

อย่างไรก็ตาม ซาร่าห์เพียงจ้องมาที่เขา เธอมองลงมาที่เขาขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อปลดปล่อยตัวเอง

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากของเขาเมื่อเห็นการจ้องมองที่เย่อหยิ่งของซาร่าห์

“ทําไม… ทําไมทุกคนถึงดูถูกฉัน!” เขาคิดก่อนที่จะส่งเสียงคํารามและกระแทกหมัดลงกับพื้นอย่างสุดกําลัง

“ไอ้บ้า!”

หมัดของเจอรัลด์เขย่าพื้นที่ทั้งหมดเล็กน้อยขณะที่นกบนต้นไม้บินออกจากรังด้วยความตื่นตระหนก อย่างไรก็ตาม ซาร่าห์ลอยอยู่ในอากาศโดยไม่ได้รับผลกระทบจากหลุมอุกกาบาตขนาดเล็กที่เจอรัลด์สร้างขึ้น

จากนั้นเธอก็ค่อยๆลอยไปทางเจอรัลด์ และชี้ดาบไปที่คอของเขาโดยตรง

เจอรัลด์ต้องการหลบ แต่เขาทําไม่ได้ เนื่องจากเลือดที่พันรอบเท้าเริ่มคลานไปทั่วเอวของเขา และปกคลุมขาของเขาจนหมด

ดวงตาของเขาอดไม่ได้ที่จะเบิกกว้าง ในขณะที่ซาร่าห์ค่อยๆยกดาบของเธอขึ้น บดบังแสงของดวงจันทร์

“ไม่…ไม่” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านเมื่อภาพเงาของดาบของซาราห์ทําให้เขานึกถึงไม้เท้าของพ่อ วิธีที่พ่อของเขาทุบตีเขาจนเขาไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไป วิธีที่พ่อของเขาบังคับให้เขาดูดซับคริสตัลจํานวนนับไม่ถ้วนแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป

เขาทําได้เพียงหลับตา และสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดขณะที่รอดาบฟันเขา

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

แต่ในตอนนั้นเองที่เจอรัลด์ได้ยินเสียงของพ่อซึ่งทําให้ตัวของเขาสั่นยิ่งขึ้นไปอีกแทนที่จะทําให้เขารู้สึกโล่งใจ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นและหันศีรษะไปทางเสียงของพ่อของเขา

เขากําลังเดินออกจากคฤหาสน์ เขาเดินกะเผลกขณะที่เขาพยุงตัวเองด้วยไม้เท้า

“คุณกําลังทําอะไร” เขากล่าว

“พ่อ” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ําลายขณะที่เขาพยายามจะถอยออกไปเล็กน้อย แต่ก็ทําไม่ได้

“พ่อ…ผู้หญิงคนนี้…ผมพยายามปกป้อง…”

“เงียบ!” พ่อของเขาคําราม

“ฉันไม่ได้คุยกับแก!”

“…” เจอรัลด์ทําได้เพียงกัดฟันในขณะที่เขามองออกไป

“นี่หมายความว่ายังไง ซาร่าห์” พ่อของเจอรัลด์หรี่ตามองซาราห์

ซาร่าห์สุดหายใจเข้าลึกๆและเมื่อเธอทําเช่นนั้น เลือดที่กักบริเวณขาของเจอรัลด์ก็สลายไปในทันทีและไหลลงสู่พื้นกลับสู่สถานะของเหลว

เมื่อรู้สึกว่าน้ําหนักที่ขาของเขาคลายขึ้น เจอรัลด์จึงรีบวิ่งไปหาซาร่าห์ แต่ก่อนที่เขาจะทําได้ พ่อของเขาก็ตะโกนบอกให้เขาหยุด

“แต่พ่อ…”

เจอรัลด์พูดไม่จบเมื่อเสียงเคาะไม้เท้าของพ่อของเขาดังขึ้น นั่นทําให้เขาสะดุ้งเมื่อเขาเห็นว่าพ่อของเขากําลังจ้องมาที่เขา เจอรัลด์ได้แต่กัดฟันด้วยความหงุดหงิดอีกครั้ง

“ทําไมคุณถึงทําเช่นนี้ซาร่าห์” พ่อของเจอรัลด์ถามอีกครั้ง

“คนของคุณทําลายบางสิ่งของฉัน คุณไลโอเนล” ในที่สุดซาราห์ก็พูดขณะที่ดาบบนมือของเธออ่อนลงและพุ่งลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว

“อะไรนะ?” ไลโอเนลขมวดคิ้ว

“ทําไมฉันถึงต้องทําอย่างนั้นด้วยล่ะ ฉันเป็นเพื่อนสนิทกับคุณปู่ของคุณ”

จากนั้น ซาร่าห์ก็เหลือบมองไปทางเจอรัลด์เล็กน้อย

“เจอรัลด์?” ไลโอเนลอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“อะไรนะ!?” เจอรัลด์โบกมือ

“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเธอ…”

“หยุด!”

อีกครั้งที่เจอรัลด์ถูกพ่อขัดจังหวะก่อนที่เขาจะพูดจบ การหายใจของเจอรัลด์เริ่มผิดปกติ เมื่อมือของเขาสั่นด้วยความโกรธ เท่าที่เขารู้ ซาร่าห์เป็นผู้บุกรุกและเขาแค่พยายามปกป้องบ้านของเขา

เพราะอะไรเขาจึงเป็นคนถูกบอกให้หุบปาก?

ซาร่าห์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทางที่บ้าคลั่งของเจอรัลด์

“บอกฉันทีว่าลูกชายของฉันไปทําอะไรให้”

“คนของเขาทําให้ทรัพย์สินที่ฉันเคยเป็นเจ้าของเลอะเทอะและพังทลาย” ซาร่าห์จ้องไลโอเนลอย่างตรงไปตรงมา

“และทําลายบางสิ่งที่ฉันคิดว่าประเมินค่าไม่ได้ไป”

“…” เจอรัลด์ขมวดคิ้ว สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือคนที่เขาส่งไปที่บ้านของแวนส์ นี่หมายความว่า…

“ขอทานน้อยคนนั้นมีคนแบบนี้อยู่ข้างหลังเขาเหรอ” เจอรัลด์กัดริมฝีปากของเขาอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นวิธีที่พ่อของเขามีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่มีสถานะสูงส่ง ไม่อย่างนั้นพ่อของเขาจะไม่แม้แต่จะคุยกับเธอตั้งแต่แรก

คุณสามารถปล่อยเรื่องนั้นไปได้ไหม ฉันจะชดใช้ทุกอย่างที่เสียหายคืนให้” ไลโอเนลถอนหายใจลึก น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“คุณทําให้บ้านของฉันรกไปด้วยเหมือนกัน ดังนั้นจบลงแค่นี้เถอะนะ”

“แค่นี้?” ซาร่าห์เย้ยหยันและตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ลูกของฉันยังเด็ก และยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก” ไลโอเนลถอนหายใจอีกครั้งขณะที่มองเจอรัลด์

“ฉันจะลงโทษเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นได้โปรด เพื่อครอบครัวและมิตรภาพของเรา?”

ซาร่าห์มองกลับไปกลับมาระหว่างเจอรัลด์กับพ่อของเขา ก่อนจะหลับตาลงและสูดหายใจ เฮือกใหญ่ เธอเงียบไปหนึ่งนาทีก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง

“คุณควรใส่สายจูงสุนัขของคุณให้ดี” จากนั้นเธอก็พูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่เกราะและปีกของเธอจะตกลงไปที่พื้น

“ดูแลตัวเองด้วย คุณไลโอเนล” เธอพึมพําก่อนจะเดินไปที่ประตู

“แก!”

เมื่อถูกเรียกว่าสุนัข เจอรัลด์ก็จะไล่ตามซาร่าห์ไป

“หยุดนะ!!”

“ทําไม!?” เจอรัลด์คํารามเมื่อมองดูซาร่าห์เดินออกไป และเดินออกจากประตูไปอย่างสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ ผมสามารถเอาชนะเธอได้!”

“จะสู้กับเธองั้นเหรอ?” ไลโอเนลเย้ยหยันทันทีเมื่อได้ยินคําพูดของลูกชายของเขา

“รู้ตัวชะมั้งว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ตายจากน้ํามือของเธอ”

“เธอไม่ได้เก่งขนาดนั้นเลย!” เจอรัลด์โบกมือ

“แค่ต่อยเธอทีเดียวก็คงจะตายแล้ว! เธอเป็นแค่หญิงแก่ที่อ่อนแอ…”

เป็นอีกครั้งที่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็รู้สึกไม่สบายเล็กน้อยบนใบหน้าขณะที่พ่อของเขาใช้ไม้เท้าตีเขา

“แค่แกสามารถเคลื่อนไหวได้ในระหว่างที่แกต่อสู้กับเธอนั่นหมายความว่าเธออ่อนแอยังงั้นหรอ เด็กน้อย” ไลโอเนลแสดงความไม่พอใจอย่างโจ่งแจ้งขณะที่เขาส่ายหัวช้าๆ ก่อนเดินกลับไปที่คฤหาสน์

“ไปจัดการเรื่องยุ่งๆนี้ด้วยตัวเอง” จากนั้นเขาก็ชี้ไปทางทหารยามที่เหยียดตัวอยู่บนที่ดินของพวกเขา

ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่ ในขณะที่เสียงครางที่อ่อนแอของพวกเขากระซิบผ่านอากาศ

มือของเจอรัลด์สั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อความโกรธของเขาคืบคลานผ่านส่วนลึกที่สุดของร่างกาย เขาค่อยๆยื่นมือที่สั่นเทาไปทางด้านหลังคอของพ่อของเขา

“ฉันสามารถฆ่าเขาได้ในตอนนี้” เขาคิด

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หลับตาลง และถอนหายใจออกมาอย่างตะกุกตะกัก หัวของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขณะที่ริมฝีปากของเขามีเลือดออกจากการกัดมัน

ทําไม…มันง่ายจะตาย เขาคิด มันจะง่ายมากที่จะหักคอพ่อของเขาที่นี่และตอนนี้ แต่ทําไมเขาทําไม่ได้?

“เหี้ย”

“เหี้ย”

“เหี้ย!”

เสียงคํารามไม่รู้จบของเจอรัลด์ดังก้องไปตลอดทั้งคืน