ตอนที่ 30 คาถาล่องหน
ในห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์นั้นเต็มไปด้วยนักเรียนจำนวนมากในตอนบ่าย และทุกคนก็นั่งคุยกันบนโซฟา
ที่นั่งโซฟาในห้องมีจำกัดเมื่อมีคนเยอะมากและแออัด มันทำให้มีเสียงดัง อัลเบิร์ตไม่มีความคิดที่จะอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาแปะตารางเรียนปีแรกบนกระดานข่าว และวางกล้องและรูปถ่ายไว้ในห้องพัก หลังจากนั้นเขาก็ตรงไปที่ห้องสมุดบนชั้นห้าของปราสาท
ไม่มีนักเรียนคนอื่นในห้องสมุด และแม้แต่นักเรียนเรเวนคลอก็มีแค่ไม่กี่คนที่จะเข้าห้องสมุดก่อนเริ่มเรียนอย่างเป็นทางการ
มีเพียงเออร์มา พินซ์บรรณารักษ์ของห้องสมุด เธอนั่งอยู่คนเดียวหลังเคาน์เตอร์และอ่านบางอย่างเงียบ ๆ
ขณะที่อัลเบิร์ตเดินไปที่เคาน์เตอร์พินซ์ก็เงยหน้าขึ้น ดูเหมือนเธอจะแปลกใจเล็กน้อยที่มีคนมาที่ห้องสมุดในเวลานี้
“ขอโทษครับ ผมกำลังมองหาหนังสือเกี่ยวกับเวทมนตร์อยู่ คุณรู้ไหมว่ามันอยู่บนชั้นไหน” อัลเบิร์ตถามเบาๆ
อันที่จริง อัลเบิร์ตสามารถหามันเองได้ แต่มีหนังสือมากมายที่นี่ ซึ่งมันใช้เวลานาน ลำบาก และเหนื่อยเกินไป วิธีที่เร็วที่สุดคือการถามบรรณารักษ์โดยตรง
พินส์เหลือบมองอัลเบิร์ต ยกนิ้วชี้ไปที่ชั้นหนังสือไม้หนึ่งแถวแล้วพูดว่า “พื้นที่C ชั้นหนังสือที่ห้า”
อัลเบิร์ตมองไปทางนิ้วของคู่ต่อสู้ และหลังจากขอบคุณเธอแล้ว เขาเดินไปที่ชั้นหนังสือในพื้นที่ C สายตาของเขาหยุดลง เขาหยุดครู่หนึ่งบนเชือกที่ทอดไปสู่เขตหวงห้าม และเดินเข้าไปต่อไป ใน ชั้นที่ห้า มีหนังสือเกี่ยวกับคาถามากมาย
เมื่ออัลเบิร์ตเอื้อมมือไปตามกระดูกสันหลังของหนังสือ นิ้วมือของเขาหยุดไม่ได้เพราะภารกิจของเขาโผล่ขึ้นมาโดยไม่คาดคิดด้วยภารกิจสองอย่าง
[อ่านอย่างบ้าคลั่ง]
ถ้าคุณชอบอ่านหนังสือ คุณจะพลาดห้องสมุดเวทมนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในสหราชอาณาจักรได้อย่างไร
จงอ่านหนังสือหนา 1 นิ้ว จำนวน 100 เล่ม
รางวัล ฝึกฝนเวทมนตร์ 3 ชนิดแบบสุ่ม และเพิ่มเป็นระดับ 3
ปัจจุบัน: 0/100
[พื้นที่จำกัดเวทย์มนตร์]
มีความลับมากมายซ่อนอยู่ในพื้นที่ต้องห้ามของฮอกวอตส์ ในฐานะคนรักเวทมนตร์ คุณจะพลาดได้ยังไง? หากคุณสามารถยืมหนังสือสักสองสามเล่มเพื่อศึกษาอย่างระมัดระวัง มันจะช่วยพัฒนาระดับเวทย์มนตร์ของคุณ
ประสบความสำเร็จในการชักชวนให้อาจารย์ห้าคนให้คุณยืมหนังสือห้าเล่มจากพื้นที่หวงห้าม
ระดับโบนัสทักษะบวก 1 ระดับ
ปัจจุบัน: 0/5
กล่าวอีกนัยหนึ่งภารกิจทั้งสองเป็นหลุมพลาง!
การอ่านหนังสือเป็นร้อยเล่มไม่ง่าย และหนา 1 นิ้วด้วย นี่กำลังขอให้เขาอ่านหนังสือหน้าเท่าอิฐร้อยเล่มจบงั้นหรือ?
มันสามารถทุบคนจนตายได้
ภารกิจนี้ไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น และถ้าสามารถอ่านได้ภายในสามปี ฉันคงต้องขอบคุณพระเจ้าเลยล่ะ
ภารกิจที่สองยิ่งแย่ลงไปอีก มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาหนังสือต้องห้ามจากอาจารย์มา
ยิ่งไปกว่านั้น การขอลายเซ็นจากอาจารย์ห้าคนไม่ใช่เรื่องง่าย
ในความคิดของอัลเบิร์ต ลายเซ็นต์ที่ง่ายที่สุดน่าจะเป็นของกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต
อย่างไรก็ตามยิ่งระดับความยากก็สูง รางวัลก็มากมาย ระดับทักษะเพิ่มขึ้น 1 ซึ่งมันดีกว่าคะแนนทักษะมาก
เมื่อไม่ได้พิจารณาภารกิจเหล่านี้เสร็จ อัลเบิร์ตก็ขจัดสิ่งรบกวนสมาธิและดึงหนังสือคาถาออกมา ชื่อของหนังสือเล่มนี้คือ “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบแปด”
เขาเปิดสารบัญ มันมีคาถาสามสิบสามชนิด แต่ละคนบันทึกรายละเอียดผู้สร้างคาถา วิธีการใช้คาถาอย่างถูกต้อง และความหมายของการสร้างที่นำมา…
หลังจากอ่านสารบัญแล้ว อัลเบิร์ตก็หมดความสนใจในหนังสือเล่มนี้ เขาไม่พบ คาถาล่องหนในสารบัญ
แม้ว่าคาถาอื่นจะดี แต่ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับอัลเบิร์ตในปัจจุบัน มันต้องใช้เวลาและพลังงานมากในการเรียนรู้คาถาเหล่านี้ หรือใช้แหล่งประสบการณ์ที่เก็บไว้
แม้ว่าจะยังมีประสบการณ์มากมายที่สะสมเอาไว้ แต่อัลเบิร์ตไม่ต้องการใช้มัน
ดัน “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบแปด” กลับเข้าไปในชั้นวางหนังสือ อัลเบิร์ตดึง “ความสำเร็จของคำสาป” ออกมาอีกเล่ม ซึ่งเป็นหนังสือแนะนำคาถา และอัลเบิร์ตพบเครื่องรางคาถาในนั้น
น่าเสียดายที่หนังสือเล่มนี้ไม่ได้แนะนำวิธีการร่ายเวทย์มนตร์ แต่แนะนำเฉพาะความพยายามบางอย่างเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลที่ให้ไว้ข้างต้น อัลเบิร์ตพบบันทึกที่เกี่ยวข้องของคาถาล่องหนใน “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบเก้า”
นี่เป็นข่าวดีอย่างไม่ต้องสงสัย
อัลเบิร์ตหยิบ “คำสาปที่เลือกไว้แห่งศตวรรษที่สิบเก้า” และนั่งที่โต๊ะในห้องสมุด พลิกหนังสือและอ่านอย่างระมัดระวัง
การสร้าง คาถาล่องหน ได้รับแรงบันดาลใจจากกิ้งก่า มนต์สามารถทำให้ผู้คนผสมผสานเข้ากับสภาพแวดล้อมโดยรอบเพื่อให้ได้ผลการล่องหน
พ่อมดที่ฉลาดใช้เวทมนตร์คาถาและไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถูกมองเห็น แต่เป็นการยากที่จะซ่อนมันจากผู้อื่นเพราะร่างกายไม่สามารถกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมได้และจะทำให้ผู้คนรู้สึกได้อย่างลึกลับ
ขณะที่อัลเบิร์ตจดจ่ออยู่กับการอ่านความรู้ที่เกี่ยวข้องกับคาถาล่องหน เขาได้ยินเสียงดึงเก้าอี้ เขาเงยหน้าขึ้นและพบว่ามีคนมาคือเด็กหญิงเรเวนคลอที่เขาพบในห้องโถงเมื่อเช้านี้
ดูเหมือนเธอจะรับรู้การจ้องมองของอัลเบิร์ต และอีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมอง พยักหน้าเล็กน้อยให้อัลเบิร์ต และหันกลับมาสนใจหนังสือของตัวเอง
“เธอคือเรเวนคลอ อย่างที่คาดไว้” อัลเบิร์ตพึมพำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และยังคงอ่านข้อควรระวังสำหรับคาถาล่องหนต่อไป และเตรียมหาที่สำหรับฝึกฝน
ต่อไป สิ่งที่ต้องทำคือค้นหาวิธีรักษาเวทมนตร์คาถา
แม้ว่าระยะเวลาของการสะกดของคาถาล่องหนจะไม่นานนัก แต่ถ้าคุณไม่ทราบวิธีการแก้คาถา คุณอาจต้องรอให้เอฟเฟกต์ของคาถาหายไปก่อนที่จะปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่นอน
ไม่มีบันทึกที่เกี่ยวข้องในตอนท้ายของคาถา แต่อัลเบิร์ตพบคาถาใน “ความสำเร็จของคำสาป”
อัลเบิร์ตหยิบ “คำสาปที่เลือกไว้แห่งศตวรรษที่สิบเก้า” และไปหาคุณพินส์เพื่อทำตามขั้นตอนการยืมหนังสือ เขาหยิบหินนอกปราสาทขึ้นมาเพื่อเป็นเป้าหมายในการฝึกฝน โดยธรรมชาติแล้ว เขาไม่โง่พอที่จะใช้เวทมนตร์ที่เขาไม่ได้เชี่ยวชาญกับตัวเอง
ขณะที่อัลเบิร์ตกำลังพิจารณาว่าจะฝึกคาถาที่ไหน ฝาแฝดวีสลีย์และลี จอร์แดนก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องโถงด้วยอาการหอบ
“พวกนายไปไหนมาตอนเที่ยง” อัลเบิร์ตมองดูทั้งสามคนแล้วถาม
”หลังกระจกที่ชั้นห้า” จอร์จแทบหมดลมหายใจและพูดไม่ได้
“ทางนั้นมันพาไปที่ไหน” อัลเบิร์ตถาม
”นอกปราสาท ไปที่หมู่บ้านฮอกมี้ด” เฟร็ดยิ้มอย่างตื่นเต้น วันแรกที่พวกเขามาที่ฮอกวอตส์ พวกเขาพบทางลับที่นำไปสู่นอกโรงเรียน
อัลเบิร์ตเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “งั้น…พวกนายไปเดินเล่นที่ฮอกส์มี้ดสองสามชั่วโมงก่อนจะกลับมาเหรอ”
“เปล่าหรอก ทางลับนั้นยาวมาก เราต้องเดินอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง”
“เอ่อ…น่าทึ่งมาก!” อัลเบิร์ตพยายามบีบประโยคนี้ออกมา มันคงเป็นการทรมานสำหรับเขาที่จะเดินเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง
เพราะถ้าสามารถเป็นปลาเค็ม(อยู่เฉยๆ)บนโซฟาและอ่านหนังสือได้ ทำไมต้องเข้าไปในเส้นทางลับ และต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมงในการไปและกลับล่ะ
ทำไมพวกนายชอบทำอะไรเหนื่อยๆกันล่ะ?
”นี่คือที่ฉันได้มา” อัลเบิร์ตยกหนังสือในมือขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันยืมมาในห้องสมุด”
“นายพบคาถานั้นแล้วเหรอ” เฟร็ดตระหนักว่าอัลเบิร์ตกำลังหมายถึงอะไร
“ใช่ ฉันเจอแล้ว” อัลเบิร์ตชมเชยปัญญาของเฟร็ดเล็กน้อย “อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างยากที่จะเชี่ยวชาญคาถานี้ ถ้าพวกนายอยากเรียนรู้มัน คงต้องพยายามกันสักหน่อย”
******
ฝากติชมสกิลการแปลหรือเสริมข้อมูลอย่างพวกชื่อคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ในเรื่องได้เลยครับ
ปล.กลุ่มลับเริ่มเปิดให้เข้าแล้วนะครับ ผมจะลงทุกวันวันละ1ตอนอย่างต่ำ(ปกติน่าจะ2) ขอพักถึงวันที่10แล้วจะเริ่มลงในกลุ่มลับกันรัวๆ ส่วนในเด็กดีจะปรับเป็นอาทิตย์ละ1-2ตอนนะครับตอนเย็นวันเสาร์อาทิตย์ ไปดูรายละเอียดกลุ่มลับได้ที่เพจนะครับ
