ตอนที่65 คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลง
หืม..เหมือนเจอคนรู้จักแฮะ
เมื่ออัลเบิร์ตหันหัวไปมอง เขาก็พบฟิลด์ซึ่งนั่งอยู่อยู่ไม่ไกล
อีกฝ่ายสังเกตเห็นสายตาของเขาและมองมาที่นี่ เขาบังเอิญเห็นอัลเบิร์ตแกะกระดาษขนมออกและกระพริบตาใส่เขา ดูเหมือนพวกเขาจะอยากหัวเราะ แต่ก็ยังอยู่ในห้องสมุดเลยพูดไม่ได้
อัลเบิร์ตใส่ลูกอมเข้าปาก เดินไปพร้อมกับกระดาษของเขา นั่งลงข้างๆ ฟิลด์ และทักทายเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“ระวังจะโดนคุณนายพินส์ไล่ออกไปนะ” ฟิลด์พูดพร้อมกับอ้าปากค้าง
“ถ้าไม่เห็นก็ไม่เป็นไรหรอก!” อัลเบิร์ตยื่นลูกอมให้อีกฝ่ายหนึ่งและพูดอย่างเฉยเมยว่า “นอกจากนี้ ลูกอมอยู่ในปากของเธอเองนะ จะมีใครรู้ได้ไง เอาสักอันไม?”
“เอาสิ อยากได้อะไรล่ะ” ฟิลด์มองเห็นจุดประสงค์ของอัลเบิร์ตได้ง่ายๆ ถ้าเขาโอเค เขาคงไม่มาตามหาตัวเองหรอก
“อืมคืองี้นะ…”
อัลเบิร์ตชี้ไปที่ส่วนการปฏิรูปที่ดินบนกระดาษแล้วพูดถึงแนวคิดในการคัดลอกและวางข้อความ
หลังจากพูดเสร็จ อัลเบิร์ตก็พบว่าฟิลด์ซึ่งกำลังปอกเปลือกลูกอม มองดูตัวเองด้วยใบหน้าแปลก ๆ
เธอพึมพำเบา ๆ : “คนที่ต้องการสร้างเวทมนตร์แบบนี้ต้องขี้เกียจแค่ไหนกัน?”
“ความเกียจคร้านทำให้คนมีความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นใช่ไหม” อัลเบิร์ตกระพริบตาที่สนาม และพูดต่อ: “คาถาไม่ได้สร้างมาเพื่อแก้ปัญหารึไง”
“โอ้ พูดได้เยี่ยมมาก!” ฟิลด์จ้องอัลเบิร์ตอยู่ครู่หนึ่ง สงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงพูดอย่างไร้ยางอายเพื่อโต้เถียงเพื่อตัวเอง?
“อย่างไรก็ตาม ความคิดของนายฉันคงช่วยนายไม่ได้ แต่เพื่อประโยชน์ของสิ่งนี้…” ฟิลด์เขย่ากระดาษลูกอมและพูดว่า “ฉันบอกวิธีแก้ไขข้อความได้ จริงๆ แล้ววิธีการคือ ง่ายมาก คำถาเปลี่ยนแปลง รู้จักไหม”
“คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลง?” อัลเบิร์ตหวนนึกถึงความรู้เกี่ยวกับคาถาแห่งการเปลี่ยนแปลงในสมองอย่างรอบคอบ ทันใดนั้นเขาก็พบว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาแสร้งทำเป็นว่ามีอำนาจมากกว่าตัวเขาเอง
คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลงเป็นความรู้เกี่ยวกับแปลงร่างขั้นสูง มันมีความยากของสพบส. แม้ว่าจะไม่ยากเท่ากับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายมนุษย์ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลง และในคำพูดของผู้อาวุโสคนนี้ มันกลายเป็นเรื่องง่ายมาก?
**สพบส = สอบวัดระดับพ่อมดแม่มดเบ็ดเสร็จสมบูรณ์
ง่ายก็บ้าแล้ว!
อย่างน้อย ที่ระดับปัจจุบันของอัลเบิร์ต หากเขาไม่ใช้ระบบเพื่ออัปเกรดโดยตรง เขาจะไม่สามารถเรียนรู้มันได้
แม้ว่าเขาจะเก็บประสบการณ์ของเขาไว้ แต่จริงๆ เพื่อใช้งานมัน แต่ในบางแง่มุม อัลเบิร์ตก็ยังอยากที่จะพยายามเรียนรู้ด้วยตัวเองแทนที่จะพึ่งพาระบบโดยตรง
หากการพัฒนาทั้งหมดขึ้นนอยู่กับระบบ และฉันควรทำอย่างไรหากค่าประสบการณ์หมดลงในอนาคต แม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่ฉันเป็นปลาเค็ม แต่ฉันยังเป็นปลาเค็มในอุดมคติ แม้ว่าอุดมคตินั้นจะไร้สาระไปหน่อยก็ตาม
ถ้าอยากอยู่อย่างสบายในอนาคต คุณต้องรู้จักจัดระเบียบชีวิต
“แบบนี้…” ฟิลด์ใช้ปลายไม้กายสิทธิ์ของเขาแตะตำแหน่งที่ไม่ถูกต้องบนกระดาษเปลี่ยนเป็นคำอื่น “นี่เป็นการใช้คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างง่าย ศาสตราจารย์มักกอนนากัลสอนเคล็ดลับนี้ในเทอมที่แล้ว .”
“เมื่อฉันเรียนรู้เทคนิคการอัญเชิญ ฉันจะฝึกฝนมัน”
“เธอควรสอนในภาคเรียนนี้ด้วย และนายจะมีโอกาสได้เรียนรู้มัน” ฟิลด์สแกนกระดาษสาปของอัลเบิร์ตชั่วครู่ และเธอก็พบว่าเด็กนักเรียนคนนี้มีความสามารถมากกว่าที่เธอคิด นี่เป็นระดับของน้องใหม่จริงๆหรอ?
เมื่อนึกถึงฉากที่เธอเขียนกระดาษเป็นครั้งแรก มันช่างตรงกันข้าม จู่ๆ เธอก็มีความปรารถนาที่จะฉีกกระดาษนั้นทิ้งไป
แต่สิ่งสุดท้ายที่เขียนนี่มันคืออะไร?
“นายอยากเข้าร่วมชมรมเวทมนตร์คาถาด้วยไหม” ฟิลด์เงยหน้าขึ้นและถามด้วยท่าทางแปลก ๆ
“มีชมรมคาถาด้วยหรอ” อัลเบิร์ตถาม
“แน่นอนว่ามี” ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฟิลด์ยิ้มอย่างไม่ปรานี “อย่างไรก็ตาม ระวังทับซ้อนกับสโมสรการแปลงร่างล่ะ”
“การแสดงออกของเธอคืออะไร”
“ไม่มีอะไร”
“ยังไงก็ตาม ศาสตราจารย์ฟลิตวิคจะต้องผิดหวังอย่างแน่นอน ทำไมนายถึงไม่ได้ไปเรเวนคลอกันนะ” ฟิลด์พูดอย่างกะทันหัน
“ไม่ว่าจะอยู่บ้านหลังไหน พวกเขาก็เรียนเหมือนกันไม่ใช่หรอ?” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล
“ถูกตัอง” ฟิลด์ชี้ไปที่แผ่นหนังและพูดว่า “สักวันหนึ่ง ถ้านายประดิษฐ์สิ่งนี้จริงๆ อย่าลืมให้ฉันชิ้นหนึ่ง ถ้ามันแพงเกินไป ฉันคงไม่สามารถจ่ายได้”
“อย่ากังวล ฉันจะให้เธอวันละชิ้นเลยถ้ามันถูกประดิษฐ์ขึ้น!” อัลเบิร์ตขมวดคิ้วและกระซิบ “ฉันจะประดิษฐ์มันในอนาคตแน่ๆ!”
“ฉันแนะนำให้นายอ่านหนังสือเล่นแร่แปรธาตุ บางทีนายอาจจะประสบความสำเร็จจริงๆ!” ฟิลด์ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันรออยู่นะตะเกียงวิเศษ!”
“การเล่นแร่แปรธาตุ?” อัลเบิร์ตพึมพำ เมื่อพูดถึงการเล่นแร่แปรธาตุ เขานึกถึงนิโคลัส เฟลมเมล
การเล่นแร่แปรธาตุโบราณควรหมายถึงการใช้หลักการเคมี การเล่นแร่แปรธาตุของพ่อมดคืออะไร? มันเป็นเคมีด้วยเหรอ?
หรือด้านอื่นๆ?
เหมือนการปรุงยา มันเป็นเวทย์มนตร์ชนิดหนึ่งหรือเปล่า?
หลังจากสนทนากับฟิลด์ อีกสองสามคำ อัลเบิร์ตก็เก็บของและจากไป เขากำลังจะไปพักผ่อนในหอพัก แล้วก็จัดการส่งของให้กับครอบครัวของเขา
ส่วนเรื่องการเล่นแร่แปรธาตุเอาไว้มาอ่านหลังจากอ่าน “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบเก้า” จบก่อนแล้วกัน
เราควรค่อยๆกินทีละนิดเดี๋ยวมันจะติดคอตายเอา
“เมื่อกี้ใครเหรอ?” แชนน่าถามด้วยความสงสัยตามอัลเบิร์ต เธอยังได้ยินการสนทนาบางอย่างระหว่างทั้งสอง
“ฟิลด์ เราอยู่สโมสรเดียวกัน เธอเก่งเรื่องการแปลงร่าง” อัลเบิร์ตจัดระเบียบคำพูดของเขาสั้น ๆ และพูดต่อ: “ฉันแค่ถามเธอว่าจะแก้ไขคำผิดบนกระดาษได้อย่างไร”
“นายหมายถึงคำสาปแห่งการเปลี่ยนแปลง?” แชนน่าเลิกคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้: “แต่นั่นเป็นความยากของสพบส.!”
“เธอรู้ไหมว่าสพบส.คืออะไร”
แชนน่าก็ตกตะลึง ใช่ ความยากของ สพบส. คืออะไร?
เธอไม่รู้จริงๆ
“การเป็นผู้ชายต้องมีความฝันเพียงเล็กน้อย ถ้าไม่คิดว่าทำได้ก็ไม่มีวันทำสำเร็จ!”
“ฉันแค่อยากรู้ความยากของ สพบส.คืออะไร”
อัลเบิร์ตถอนหายใจเบา ๆ “สุดยอดการทดสอบพ่อมดในเกรดเจ็ด”
ท่าทางของแชนน่าค่อนข้างดื้อรั้นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ และพูดว่า “ไม่ว่าจะเป็นการทดสอบพ่อมดระดับสูง หรือ คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลง มันอยู่ไกลจากฉันเกินไป ใช่ ไกลเกินไป!”
ฉันยังไม่ได้เรียนคาถาแปลงร่างขั้นต้นเลย และยังหวังว่าจะได้เรียนรู้คาถาแห่งการเปลี่ยนแปลงอีกเหรอ?
ฉันควรตื่นจากฝันมาเรียนรู้การแปลงร่างกันก่อน นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้
อัลเบิร์ตตระหนักถึงปัญหาของแชนน่าด้วยความเขินอายเล็กน้อย หันหลังให้กับเรื่องนั้นและถามว่า: “ฉันจะกลับไปที่ห้องนั่งเล่นไปด้วยกันไหม”
“เมื่อไหร่ที่นายว่าง ช่วยสอนแปลงร่างให้หน่อยได้ไหม” แชนน่าพบปัญหา แม้ว่าหลักสูตรที่โรงเรียนฮอกวอตส์จะง่าย แต่ถ้าคุณต้องการทำการบ้านหรือเรียนรู้เวทมนตร์ คุณยังคงต้องพึ่งพาตัวเองในการทบทวน ถ้าคุณเรียนจบด้วยความไม่ตั้งใจ คุณอาจจะไม่ได้เรียนรู้ทักษะที่เป็นประโยชน์อะไรเลย
