ตอนที่88 มันน่าอายเกินไปที่จะเรียกว่าการแปรธาตุ
“ดาวอังคารไม่มีดาวบริวารเหรอ?” เฟร็ดกำลังทำการบ้านของเขา ไม่นานมานี้ เขาค้นพบว่าเขาลืมการบ้านวิชาดาราศาสตร์ไปแล้ว และตอนนี้เขาทำได้เพียงเร่งมือเท่านั้น
“ดาวอังคารมีดาวบริวาร 2 ดวง แต่ดาวบริวารมีขนาดค่อนข้างเล็ก” ขณะพลิกอ่านหนังสือ อัลเบิร์ตตอบคำถามของเฟร็ดว่า “ยิ่งเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสเกิดดาวบริวารน้อยลงเท่านั้น ดาวพุธและดาวศุกร์ไม่มีดาวบริวาร”
“นั่น… ดาวพุธกับดาวศุกร์ใครอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า” เฟร็ดยังคงถามต่อไป
“ดาวพุธอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า”
“ในที่สุดก็ตามเสร็จ ช่วยฉันเช็คหน่อยว่ามีอะไรผิดไหม” ไม่กี่นาทีต่อมา เฟร็ดยืดอกและส่งกระดาษข้ามโต๊ะไปให้อัลเบิร์ตที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
การบ้านวิชาดาราศาสตร์คือการวาดแผนที่โหราศาสตร์ระบบสุริยะ บนแผนที่ คุณต้องวาดดาวเคราะห์ขนาดใหญ่สองสามดวงอย่างละเอียด และคุณต้องทำเครื่องหมายชื่อดาวเคราะห์และจำนวนดาวบริวาร
อัลเบิร์ตเหลือบดูแผนภูมิโหราศาสตร์บนกระดาษและเห็นปัญหากับการบ้านของเฟร็ด เขาเตือนเขาว่า “ตำแหน่งของดาวเสาร์และดาวพฤหัสบไม่ถูกต้อง”
เฟร็ดหยิบกระดาษและเปลี่ยนตำแหน่งของดาวเสาร์และดาวพฤหัสบดีทันที
หลังจากทำการบ้านเสร็จ เฟร็ดยืดตัว หันไปมองจอร์จที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วถามว่า “นายทำเสร็จแล้วเหรอ?”
จอร์จพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา: “ฉันทำเสร็จไปนานแล้ว”
เฟร็ดแสร้งทำเป็นโกรธและพูดว่า: “คนทรยศ นายแอบทำการบ้านโดยไม่บอกฉัน”
“ตอนนั้นฉันขอให้นายมาทำด้วยกัน แต่นายไม่มาทำเอง นายจะโทษใครได้” จอร์จอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เฟร็ด “ฉันยังจำสิ่งที่นายพูดตอนนั้นได้นะ…”
“เสร็จแล้วก็เอามาลอกด้วย” ลี จอร์แดนยิ้ม
“ใช่ เมื่อกี้นายพูดแบบนั้น”
“นายไม่ได้ให้ฉันลอก”
“ก็นายไม่พูด!”
ฝาแฝดเริ่มทะเลาะกันอย่างทุกวันอีกครั้ง อันที่จริงทั้งสองคนยุ่งเกินไป หากพวกเขายุ่งมาก พวกเขาจะไม่มีเวลาทำสิ่งเหล่านี้
“อ่านหนังสืออะไรอีกล่ะ” ลี จอร์แดนถามด้วยความสงสัย เขากำลังเขียนการบ้านวันนี้ พวกเขาจะคุ้นเคยกับการทำการบ้านกับอัลเบิร์ตเสมอ ข้อดีคือถ้ามีคำถามอะไรถามได้ทันที ซึ่งมันทำให้เสร็จเร็วกว่าทำการบ้านด้วยตัวเองมาก
“การเล่นแร่แปรธาตุแบบคนโง่” อัลเบิร์ตพลิกหนังสือกลับด้านและแสดงปกหนังสือให้เขาดู หนังสือเล่มนี้คือ “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” นำเสนอโดยศาสตราจารย์บรอด
“ดูเหมือนว่าจะไม่มีวิชาการเล่นแร่แปรธาตุในโรงเรียน” แองเจลิน่าเดินมาทางด้านนี้ และถือกล้องโทรทรรศน์ตัวเดียวที่จะใช้ในวิชาดาราศาสตร์ในมือของเธอ ยืนอยู่ข้างหลังอัลเบิร์ตและถามว่า: “ว่าแต่ นายจะไปเมื่อไร ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว”
“รออีกสิบนาที” อัลเบิร์ตหยิบนาฬิกาพกออกมา “ฉันไม่อยากอยู่บนหอคอยเพื่อตากลม”
เขาวางนาฬิกาพกไว้ข้าง ๆ และมองดูหนังสือในมือต่อไป น่าเสียดายที่หนังสือเล่มนี้ค่อนข้างบาง และอ่านแล้วก็ยังไม่สามารถนับเป็น1ใน100ของภารกิจได้
ผู้เขียน “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” คือ ซองโก้
ใช่แล้ว มันคือ ซองโก้ จากร้านของเล่นตลกซอกโก้ ในฮอกมี้ดส์
พูดตามตรง เมื่ออัลเบิร์ตเห็นชื่อผู้แต่งหนังสือเล่มนี้เป็นครั้งแรก เขาแปลกใจมาก
แน่นอน เดาได้ไม่ยากว่าเจ้าของร้านของเล่นตลกจะเขียนหนังสืออะไร
หนังสือเล่มนี้กำลังบอกทุกคนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคาถาและการเล่นแร่แปรธาตุ
เสื้อคลุมล่องหนที่เดิมฟังดูสูง กลายเป็นเสื้อคลุมที่มีคำสาปที่ทำให้มองไม่เห็นในหนังสือเล่มนี้
ใช่ สิ่งนี้กลายเป็นอุปกรณ์การเล่นแร่แปรธาตุที่เรียกว่า
คาถาตาบอดสามารถอำพรางวัตถุ ทำให้วัตถุนั้นกลายเป็นหินที่ไม่เด่นตามข้างถนนหรืออย่างอื่น
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของพ่อมดบางคน การใช้ คาถานี้บนเสื้อคลุมนั้นไม่ได้ซ้ำซ้อนอย่างไม่ต้องสงสัย และพวกเขาก็สามารถใช้มันได้ด้วยตัวเอง
อัลเบิร์ตพลิกดูมัน และเขาพบวิธีสร้างเครื่องรางจริงๆ
แต่ตามคำแนะนำในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ใช้ต้นไม้เพื่อสร้างเครื่องรางไว้คุ้มครอง แต่ใช้คาถาขับไล่สร้างขึ้นแทน
เครื่องรางที่สร้างโดยคาถาประเภทนี้สามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตที่มืดบางตัวได้ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เกิดปัญหาในการสวมใส่
เมื่อคุณพกเครื่องรางชนิดนี้ติดตัวไปด้วย เป็นเรื่องยากที่จะได้รับจดหมายของนกฮูก คาถาขับไล่บนเครื่องรางจะขับไล่นกฮูกด้วย
พ่อมดที่มักจะใช้วิธีนี้ในการทำเครื่องราง ระดับการใช้เวทมนตร์มักจะอยู่ในระดับปานกลาง และพวกเขาไม่สามารถใช้คาถาขับไล่อีกต่อไป
“การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” ยังบันทึกวิธีการผลิตของการเล่นตลกและเรื่องตลกด้วย อย่างไรก็ตาม นักเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่ไม่ต้อนรับสิ่งแปลกประหลาดเหล่านี้
หลังจากอ่านหนังสือทั้งเล่ม อัลเบิร์ตรู้สึกเพียงคำเดียว: พูดไม่ออก
สิ่งที่น่าละอายที่สุดคือในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ ยังมีของเล่นแร่แปรธาตุที่อ้างว่าสามารถขับไล่แวมไพร์ออกไปได้ นั่นคือกระเทียมกางเขน
อัลเบิร์ตแทบหัวเราะเมื่อเห็นชื่อนั้น
เกือบจะเหมือนกับชื่อ ใช้หลักการที่แวมไพร์เกลียดกระเทียมเพื่อสร้างกากบาทที่มีกลิ่นกระเทียม
วิธีทำกระเทียมกางเขนแบบง่ายๆ มีดังนี้
ในการทำไม้กางเขน ให้ใช้แอลกอฮอล์สกัดกระเทียม ให้ความร้อนและผสมของเหลวที่สกัดแล้วกับขี้ผึ้งหรือน้ำมันหอมระเหยในอ่างน้ำ แล้วทาส่วนผสมลงบนกากบาทเพื่อทำให้กากบาทเต็มไปด้วยกระเทียม…
ถือไม้กางเขนกลิ่นกระเทียมติดตัวไปด้วย คงสัมผัสได้ถึงความสุขที่อธิบายไม่ถูก
หนังสือเล่มนึ้คือความอับอายของการเล่นแร่แปรธาตุจริงๆ!
“การเล่นแร่แปรธาตุน่าสนใจไหม?” เฟร็ดถามด้วยความสงสัยน่าสนใจ? ไม่ การเล่นแร่แปรธาตุไม่น่าสนใจ แต่หนังสือเล่มนี้น่าสนใจมาก อัลเบิร์ตปิดหนังสือแล้วยื่นให้เฟร็ด “หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ ความเข้าใจในการเล่นแร่แปรธาตุของฉันเปลี่ยนไปอย่างมาก”
“ขอฉันดูหน่อย…” เฟร็ดพลิกหน้าไปสองสามหน้าแล้วพูดอย่างเสียใจ “หนังสือเล่มนี้ยังค่อนข้างสูงเกินไปที่เราจะเข้าใจ”
“ถ้ามีการเล่นแร่แปรธาตุ มันควรจะเป็นหลักสูตรเสริมในชั้นปีที่ 3 แต่ฮอกวอตส์ไม่มี” เฟร็ดพูดด้วยความเสียใจ
“ให้ฉันดู.” จอร์จหยิบหนังสือขึ้นมา และทันใดนั้นเขาก็ตะโกน ทำเอาคนข้างๆ ตกตะลึง
“นายเป็นบ้าอะไร” ลี จ้องที่จอร์จ ด้วยอารมณ์ไม่ดี
“ฟังนะ นายคงไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้”
“ใครเขียน?”
“ซองโก้” จอร์จสนใจอย่างมากจากวิธีการด้านบนนี้ในการทำอุปกรณ์ประกอบฉากตลก
“ซองโก้จากร้านของเล่นตลกซองโก้?” หลายคนถามด้วยความสงสัย
“ใช่ เขาเอง” แม้ว่าจอร์จจะทำหน้าบูดบึ้ง อัลเบิร์ตก็เก็บหนังสือไว้ในกระเป๋าของเขา “ไปเถอะ เวลาใกล้จะหมดลงแล้ว หากนายสนใจ ก็ยังมีเวลาอีกนาน ยังไงซะ หนังสือก็อยู่ที่นี่”
“ว่าแต่ ทำไมนายถึงสนใจเรื่องนี้ล่ะ” จอร์จถามด้วยความสงสัยขณะเดินขึ้นบันไดเวียน
“ฉันบังเอิญพูดเกี่ยวกับการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเมื่อฉันคุยกับศาสตราจารย์บรอด เขาแนะนำให้ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงยืมมันมา” อัลเบิร์ตมองอย่างหมดหนทาง: “เปล่า ฉันไม่ได้คาดหวัง เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้เกินความคาดหมายของฉันจริงๆ”
หลังจากอ่าน “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” แล้ว ความเข้าใจในการเล่นแร่แปรธาตุของอัลเบิร์ตรู้สึกผิดพลาด ของในหนังสือเป็นการเล่นแร่แปรธาตุจริงหรือ?
ในเรื่องนี้ อัลเบิร์ตขอเก็บข้อสงสัยของเขาเอาไว้
