CF:บทที่ 79 ไม่เชื่อ
หลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินกลับไป, จื่อหยงก็รีบกลับเช่นกันโดยถือกล่องกลับไปด้วย แล้วเขารีบออกเดินทางอย่างเร่งรีบ เพราะยังมีเรื่องวัตถุดิบทดลอง ที่รอให้เขากลับไปจัดการ
ส่วนเรื่องที่อู๋ฮ่าวเหรินขอให้เขาช่วยทดสอบระบบการทำงานของเครื่องไฟฟ้าชีวภาพนั้น เขาไม่ได้สนใจมากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะอู๋ฮ่าวเหรินนั้นเป็นผู้ที่คิดค้นวัสดุเส้นใยพืชและนำเสนอความคิดเรื่องวัสดุมายาแล้ว เขาคงจะไม่สนเลยแม้แต่น้อย
เช้าวันต่อ จื่อหยงได้ติดต่อไปยังสหายร่วมรบของเขา
“ครูหลี่ เรื่องของที่ผมเคยบอกคุณไปเมื่อวันก่อน, ช่วงนี้คุณไม่มีการฝึกอะไรใช่มั๊ย ตอนนี้ผมได้ของมาแล้ว คุณจะให้ใครมารับหรือจะให้ผมเอาไปให้?”
ครูหลี่ที่กำลังศึกษาเรื่องการฝึกอยู่นั้น เมื่อเขาได้รับการติดต่อมาจากจื่อหลง เขารู้สึกแย่เล็กน้อย เพราะเขาไม่ต้องการที่จะให้ทหารในสังกัดของตัวเองมาถูกทดสอบ
อย่างไรก็ตาม เมื่อสหายเก่าร่วมรบที่เคยร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันขอมา เขาก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ เขาจึงทำได้แค่ตกลง
“คุณส่งมันมาให้ผมละกัน มันจะยุ่งยากถ้าผมจะไปรับที่นั่น ผมไม่อยากโดนตรวจโน่นตรวจนี่”
“ได้ งั้นอีกเดี๋ยวผมจะเอาไปให้ ไม่ต้องกังวลอะไรหรอกน่า ผมได้ยินมาว่ามันเยี่ยมมาก บางที่เจ้านี่มันอาจจะช่วยคุณได้”
“อย่ามาทำเป็นพูดดีเลย ถ้ามันดีขนาดนั้นจริง, มีหรือที่คุณจะคิดถึงผม คุณแค่ต้องการให้กองทัพของผมเป็นคนทดสอบให้คุณเท่านั้น แต่ไม่ต้องกังวลหรอก ด้วยความสัมพันธ์อันดีของเรา ผมจะไม่ปฏิเสธ แต่ว่านะ ผมได้ยินมาว่าสถาบันวิจัยของคุณกำลังวิจัยเรื่องอาวุธใหม่กันอยู่ คุณคิดว่าเมื่อไรที่พวกเร…..”
“หยุด”
จื่อหยงหยุดพูด คนๆนี้ไม่ได้คิดช่วยเหลือเขาจริงๆ เขาน่าจะคิดเรื่องผลประโยชน์อยู่แน่ๆ
“อย่าไปสนเรื่องอาวุธใหม่นั้นเลย มันเป็นของกองทัพอากาศ คุณเอาไปก็เปล่าประโยชน์ เอาล่ะ, เดี๋ยวผมจะขับรถออกไปและจะติดต่อคุณไปอีกทีเมื่อไปถึง”
เมื่อจื่อหยงมาถึงที่ค่ายฝึกทหาร ครูหลี่ก็ออกมารับ ดูเหมือนว่าสำหรับคนๆนี้แล้วนี่จะไม่ใช่ครั้งแรก เขาคำนวนเวลาได้อย่างแม่นยำ
“ดูเหมือนว่ารถจะไม่ติดสินะครับวันนี้, ไม่งั้นน่าจะมาช้ากว่านี้ซัก 10 นาที
“โชคดีน่ะ วันนี้รถไม่ค่อยเยอะ ของอยู่ในกระโปรงหลัง และมีคู่มืออยู่ในนั้น ดังนั้นผมคงไม่ต้องเข้าไปเพื่อสอนวิธีใช้ให้คุณนะ”
ครูหลี่เปิดกระโปรงหลังและยกมันออกมา
“มันคืออะไรเนี่ย แล้วไว้ใจได้มั๊ย? ว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไรขึ้นมา?”
“มันน่าจะไว้ใจได้และปลอดภัย ต่อให้มีปัญหาขึ้นมาก็เถอะ, มันจะไม่ทำอันตรายกับทหารหรอก ขนาดมันก็ไม่ใหญ่, คิดซะว่าเป็นนาฬิกาของทหารก็ได้”
เมื่อได้ยินแบบนี้ อารมณ์ของครูหลี่แย่ยิงกว่าเดิม เขารู้สึกมาตลอดว่า เวลาที่พูดแบบนี้นี่แหละที่เชื่อไม่ได้
“ก็นั่นแหละ ผมจะกลับก่อน มีการทดลองอื่นที่สถาบันวิจัยที่ผมต้องทำให้เสร็จวันนี้”
หลังจากที่ได้ยินที่จื่อหยงพูด ครูหลี่ก็โบกมือและดูจื่อหยงกลับไป แล้วเขาจึงเอาเจ้าสิ่งนี้ไปที่ยานเกราะทหาร เขาต้องการที่จะเอาเจ้าสิ่งนี้ไปที่สนามฝึกด้วย
ที่สนามฝึกทหาร การมาถึงครูหลี่ ดึงดูดความสนใจของพวกครูฝึกที่นี่กันหมด นั่นเป็นเพราะว่าครูหลี่คือหัวหน้าของพวกเขา
“หัวหน้าครับ วันนี้่คุณจะมาดูการฝึกอย่างงั้นหรือครับ? หรือว่าจะเข้าตรวจเยี่ยมทหารครับ?”
ครูหลี่หยิบกล่องออกมาจากรถ แล้วพูดขึ้น “จื่อหยงได้ให้อุปกรณ์บางอย่างมาก ช่วยผมทดสอบมันหน่อย คุณช่วยไปตามทุกคนมารวมกันทีนะ”
เมื่อมีการบอกว่าเป็นการทดลองอุปกรณ์ใหม่ ซึ่งเป็นอะไรครูฝึกเหล่านี้ต่างเคยชินกันดี เพราะว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก
พวกเขารู้กันดีว่า พี่ใหญ่สุดของที่นี่ครั้งหนึ่งเคยสร้างความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนักวิจัยไว้ และด้วยเหตุนั้น กองทัพของพวกเขา มักจะได้อาวุธรุ่นล่าสุดมาลองใช้ก่อนเสมอ
แน่นอนว่า ส่วนหนึ่งมันเป็นเพราะความสามารถในการรบของกองทัพของพวกเขาด้วย ถ้าปราศจากความสามารถในการรบที่แข็งแกร่ง อาวุธใหม่ก็จะไม่สามารถใช้เต็มประสิทธิภาพ
“หัวหน้าครับ มันเป็นเรื่องดีนี่ครับ แต่ทำไมสีหน้าคุณดูไม่ดี?”
“เป็นเรื่องดีอะไรล่ะ? เจ้าอุปกรณ์ทดสอบชิ้นนี้ไม่ได้เสนอมาโดยศูนย์วิจัยของกองทัพ แต่มาจากใครซักคนที่ร่วมมือกับศูนย์วิจัยแค่นั้น ผมไม่รู้หรอกนะว่าว่าจื่อหยงคิดอะไรอยู่ แต่เขาขอให้ผมช่วยเขาช่วยทดสอบเจ้าสิ่งนี้ให้เขา”
เมื่อได้ยินที่ครูหลี่พูด สีหน้าของเหล่าครูฝึกก็แย่ขึ้นมาทันที
เพราะพวกเขาคิดว่ามันจะเป็นอาวุธใหม่ของศูนย์วิจัยทางการทหาร
“มีอุปกรณ์ทดสอบอยู่ 100 เครื่อง, ก็ลองหาคนมาอาสาทดสอบดู มีคู่มืออยู่ในนั้น แล้วพวกคุณก็ลองดูว่าการทำงานของเจ้าสิ่งนี้ มันสามารถใช้ได้ตามคำอธิบายมั๊ย ถ้ามันเป็นของดีจริง มันจะเป็นประโยชน์กับการฝึกของพวกทหาร”
กลุ่มผู้ฝึกสอนอ่านคู่มือ ตอนแรกก็ตกใจ ก่อนที่จะส่ายหัว เพราะพวกเขาคิดว่าการทำงานของเจ้าเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดนั้นไม่น่าจะสามารถใช้ได้จริง
“รายงานครูฝึกครับ กองร้อยได้มารวมพลกันแล้วครับ”
“ไปกันเถอะ”
เมื่อมองไปที่เหล่าทหาร ครูหลี่ก็รู้สึกดีขึ้นมาและคิดอยู่ในใจ เขาหวังว่าการทดสอบเจ้าสิ่งนี้ จะไม่ออกมาแย่เกินไป
“ผมให้ทุกคนมารวมตัวกันในวันนี้ เพราะมีเรื่องอย่างหนึ่งจะให้พวกคุณทำ หัวหน้ากองร้อยของพวกเรา เพิ่งได้ผลิตภัณฑ์ไฮเทคมาชุดหนึ่ง พวกเราต้องการคน 100 คนมาช่วยเราทดสอบของพวกมัน แน่นอนว่านี่เป็นงานอาสาสมัคร ส่วนนี่คือคู่มือของผลิตภัณฑ์ ใครที่สนใจจะเข้าร่วมการทดสอบนี้ ก็ออกมาที่เวทีแล้วมาขอรับไปโดยตรง”
เพราะว่าเขารู้สภาพของผลิตภัณฑ์ดี ถึงแม้จะได้การพูดกระตุ้นจากครูฝึก แต่ก็ไม่ได้ทำดีขึ้นอย่างไร
ยิ่งตอนที่ส่งคู่มือไปให้ คนที่ได้อ่านต่างก็ถกเถียงเกี่ยวกับมัน หลายคนต่างคิดว่าคำอธิบายของผลิตภัณฑ์นี้มันเกินจริงมากเกินไป
ถ้าเจ้าสิ่งนี้มันใช้ได้จริง สำหรับการฝึกแล้ว มันย่อมเป็นของที่เป็นประโยชน์มาก เพราะพวกเราจะได้รู้สภาพร่างกายของพวกเราทุกขณะ ทำให้รู้ได้ว่าพวกเราอ่อนแอตรงไหน
ในตอนแรก, ไม่มีใครออกมาที่เวทีเลย แต่พอมีครูฝึกหยิบไปหนึ่งเครื่อง ก็มีทหารเดินขึ้นมาขอรับการทดสอบบ้าง
จนกระทั่งถึงตอนเย็น มีครูฝึกที่มารับอุปกรณ์ไปตอนแรก ก็เดินมาหยิบ 6 อันที่เหลือใส่กล่องแล้วเดินถือไปให้ทหารที่อยู่ข้างหน้าสุดของหน่วยของเขา
เมื่อเห็นสถานการณ์แล้ว ครูหลี่ส่ายหัวแล้วคิดถึงอนาคตที่ไม่มีสามารถตอบได้
เขาเรียกเหล่าครูฝึกมาหาแล้วพูดขึ้น “จับตาดูคนที่รับอุปกรณ์ไปให้ดี อย่าให้พวกเขาเป็นอะไร ถ้ามีปัญหาอะไรขึ้นมา รีบแจ้งมาที่ผมทันที”
“รับทราบครับ หัวหน้า”
“ครูหลี่ขับรถออกไป, และเหล่าคนที่ได้รับอุปกรณ์ไปก็กำลังศึกษาคู่มือ ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่มีอะไรให้พวกเขาศึกษา ก็แค่วิธีเปิดใช้งานครั้งแรก ตามที่เขียนในคู่มือ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อดูที่ในส่วนของคำเตือน “อย่าทำมันพัง”
ครูฝึกที่รับอุปกรณ์มา ตอนนี้เขากำลังเริ่มการทำงานเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดตามที่เขียนในคู่มือ
“ได้แล้ว มันโชว์ข้อมูลขึ้นมาจริงด้วย ไหนดูสิ มีอาการเคล็ดเล็กน้อยที่ขาซ้าย ต้องรักษามันเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บที่รุนแรง มันเป็นอาการเคล็ดที่เกิดจากการฝึกของเมื่อวาน”
มีรายการวินิจฉัยร่างกายอีกมากมายที่ยาวเป็นหางว่าว ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นอาการบาดเจ็บภายในร่างกายของเขา และจุดที่ต้องการการรักษา, และอื่นๆ
อาการบาดเจ็บเหล่านี้ แน่นอนว่าเกิดจากการบาดเจ็บภายในการฝึกที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะรักษาแล้ว แต่ก็ยังมีอาการบาดเจ็บซ่อนอยู่
จริงอยู่ว่าอาการบาดเจ็บภายในพวกนี้จะไม่แสดงอาการอะไรออกมา แต่มันจะสร้างปัญหาให้แน่ในการรบในอนาคต จริงอยู่ว่าที่คู่มือก็อธิบายเอาไว้ชัดเจนแล้ว แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่ามันจะทำได้ถึงขนาดนี้
ตอนที่ครูฝึกกำลังทดลองใช้เครื่องอยู่นั้น คนอื่นๆก็เริ่มทดลองใช้ตามอย่างสนใจ
คนจำนวนมากต่างตกใจเมื่อพวกเขาเห็นรายงานวินิจฉัย จากนั้นพวกเขาก็ตกใจ และท้ายที่สุดพวกเขาก็มีอาการช็อค
ยิ่งไปกว่านั้น มีบางคนส่งเสียงโห่ร้องออกมาเป็นครั้งคราวในกลุ่มคน ซึ่งชัดเจนว่าน่าจะมาจากผลรายงานของใครซักคน
คนที่ได้อุปกรณ์ไปทดลองนั้น ต่างถูกรุมล้อมโดยคนที่ไม่ได้ พวกเขาต่างก็อยากรู้สถานการณ์การทดลองใช้อุปกรณ์ ทำไมคนพวกนั้นถึงเพิ่งมาตื่นเต้นกันตอนนี้นะ?
———————-
