อั่งเปาทะลุโลกตอนที่ 285

CF-บทที่ 285 อเมริกาผู้รับเคราะห์

“ใครจมเรือดําน้ำญี่ปุน?”

เรื่องนี้กลายมาเป็นพาดหัวข่าวใหญ่ของสื่อใหญ่ๆมากมาย และในโลกออนไลน์เองก็ได้เริ่มมีการถกเถียงกัน ซึ่งหัวข้อในการถกเถียงนั้นก็คือเรือดําน้ำนั้นถูกจมโดยฝีมือของสหรัญอเมริกาใช่ หรือไม่?

“เมื่อกี้นี้ ฉันเพิ่งได้เห็นข่าวมาว่า ทางอเมริกาและญี่ปุ่นตกลงจะทำการสํารวจเรือดำน้ำ พร้อมกันเพื่อหาข้อสรุปว่าเรือดําน้ำนั้นได้จมลงโดยอุบัติเหตุหรือว่าโดนตอร์ปิโดโจมตีกันแน่ ทั้งสองประเทศนี้ตลกเป็นบ้าเลย คราวก่อนก็เรื่องของเครื่องบินสอดแนม คราวนั้นอเมริกาได้ถือโอกาสเอาเปรียบไป มาคราวนี้ ไม่รู้ว่าทางญี่ปุ่นจะตอบโต้ยังไง?”

“จะตอบโต้ยังไง? ก็ไม่ต่างอะไรจากพ่อทําร้ายลูกเลยไม่ใช่เรอะ ยังไงญี่ปุ่นก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้อยู่แล้ว! ไม่ว่าผลสรุปจะออกมาอย่างไร ทางญี่ปุนก็พ่ายแพ้เห็นๆอยู่แล้ว”

“มันดูเหมือนละครยังไงก็ไม่รู้ ผมรู้สึกว่าทางอเมริกาเนี่ยทําเพื่อเอาคืนญี่ปุ่นขัดๆ ครั้งก่อนเครื่องบินสอดแนมของพวกเขาถูกยิงตกโดยเครื่องบินของญี่ปุ่น พวกนั้นคงจะต้องเป็นเดือดเป็นแค้นอยู่ในใจแน่ๆ”

“ครั้งก่อนคราวที่เครื่องบินสอดแนมตกนั้น รู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่นา ถึงจะบอกว่าเพราะทางอเมริกาได้เทคโนโลยีมาจากญี่ปุ่น ถึงได้ปล่อยญี่ปุ่นไปก็เถอะนะ แต่จากบางรายงานก็บอกว่า มันเป็นการเล่นแง่และการจัดฉากโดยสหรัฐอเมริกาต่างหาก”

“ฮ่าฮ่า ไม่ว่าใครจะเป็นคนทํา ข้าก็ขอตบมือแสดงความยินดีให้ก็แล้วกัน และมันจะดียิ่งขึ้นไปอีกถ้าเกิดมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ยิ่งเยอะยิ่งดี”

สําหรับจีนแล้ว ทั้งสองประเทศนี้เป็นตัวปัญหาอย่างมาก แน่นอนว่า ต่างก็อยากให้ทั้งสองประเทศนี้ทะเลาะกัน เพื่อที่จะได้ไม่มาสร้างปัญหาอะไรในจีน

ในทะเล ณ บริเวณที่เรือดําน้ำจมนั้น ในเวลานี้มีสายตาจํานวนนับไม่ถ้วนกําลังจับจ้องดูอยู่ เพื่อที่จะรู้เรื่องของสอบสวน

บนเรือรบของญี่ปุ่น คุยตั้งกําลังจ้องมองมายังเหล่าSDFที่หลบหนีออกมาจากเรือดําน้ำและถามขึ้น “ก่อนที่พวกคุณจะหนีออกมานั้น พวกคุณมั่นใจนะว่าเรือดําน้ำนั้นถูกโจมตีจากภายนอกด้วยตอร์ปิโดจริงๆ ?”

“ใช่ครับ พวกเรามั่นใจ แต่กว่าที่เราตรวจพบการโจมตีได้ มันก็สายไปเสียแล้วครับ พวกกัปตันและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆถูกขังเอาไว้อีกฝั่งหนึ่ง ไม่สามารถหลบหนีออกมาได้ ในท้ายที่สุดจึงมีแต่พวกเราที่หนีออกมาจากเรือดําน้ำด้วยแคปซูลกู้ชีพครับ แล้วจากนั้นพวกเราก็พบเรือดําน้ำอเมริกาปรากฏขึ้นมา”

“บากะโล ไอ้พวกสารเลวอเมริกา พวกเขาบอกว่าพวกเขามาที่นี้เพราะได้รับสัญญาณความช่วยเหลือ ทั้งที่พวกนายก็ไม่ได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปหาพวกเขา ถ้างั้นพวกเขาแอบดังฟังสัญญาณของพวกเรางั้นเหรอ ไอ้พวกสารเลวนั้น”

คุยตังมีสีหน้าเกรี้ยวกราดขึ้นมา เพราะพวกเขานั้นรู้ดีว่าถึงแม้ผลการสอบสวนจะปรากฏขึ้น มาอย่างไร ซึ่งมันก็คงไม่เกิดอะไรขึ้นอยู่ดีถึงแม้จะปรากฏว่าอเมริกาเป็นฝ่ายทําจริงๆ ขึ้นมาอยู่ดี

ส่วนทางฝั่งบนเรือของของอเมริกา ผู้บัญชาการได้เข้ามาถามในเรื่องเดียวกัน

“พวกคุณมั่นใจนะว่าพวกคุณไม่ได้โจมตีเรือดําน้ำของญี่ปุ่น?”

“ผู้การครับ พวกเราไม่ได้ทําผิดพลาดแน่นอนครับ ถึงแม้พวกเราจะพบสัญญาณของเรือดําน้ำของพวกเขาก็เถอะครับ”

“ถ้างั้น พวกคุณพบเรือดําน้ำลําอื่นหรือเรือรบใกล้ๆบ้างไหม?”

“ไม่ครับ พวกเราพบแต่เรือดําน้ำของพวกเขาที่จมเท่านั้น พวกเราได้ทําการสํารวจบริเวณรอบๆแล้ว และไม่พบเรือรบหรือเรือดําน้ำลําอื่นเลยครับ”

“น่าแปลก แต่ดูเหมือนว่าเรือดําน้ำของพวกเขานั้นจะถูกโจมตีจริงๆเนี่ยสิ หรือว่าจะเป็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติกันนะ?”

ในตอนที่พวกเขาได้ยินว่าเรือดําน้ำญี่ปุ่นโดนจมจริงๆนั้น กลุ่มของทางอเมริกาก็รู้สึกหน้าเสียขึ้นมาทันที เพราะพวกเขาคิดว่าเรือดําน้ำลํานั้นเกิดอุบัติเหตุแล้วจมลงไปเอง

“ผู้การครับ พวกเขาไม่คิดจริงๆใช่มั้ยครับว่าพวกเป็นคนจมพวกเขาจริงๆ”

“ดูเหมือนข้อสรุปมันจะออกมาแล้วว่าพวกเราเป็นฝ่ายจมเขาจริงๆ และตอนนี้พวกเราคงได้แค่รอการอธิบายเท่านั้น บ้าเอ๊ย เรื่องของเครื่องบินสอดแนมครั้งนั้นก็ว่าแปลกแล้ว เรื่องแบบนี้ก็ดันเกิดขึ้นอีกครั้งได้ยังไงเนี่ย?”

แน่นอนว่า จุดที่เกิดการระเบิดขึ้นบนเรือดําน้ำที่จมลงไปใต้น้ำนั้น รอยแยกนั้นเกิดขึ้นจากการระเบิดจริงๆ และจากรอยนั้นแสดงให้เห็นว่าเป็นการโจมตีจากภายนอก และสิ่งที่สร้างปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นคือชิ้นส่วนที่หลงเหลือเอาไว้เป็นเทคโนโลยีของอเมริกาที่ใช้ในการผลิตตอร์ปิโด

พวกเขานั้นต้องการที่จะกลบเกลื่อนหลักฐานนี้ แต่ปัญหาคือผู้เชี่ยวชาญของทางญี่ปุ่นเองก็ได้ถูกส่งมาสอบสวนเช่นกันเดียวกัน

ตราบเท่าที่คนพวกนั้นอยู่ พวกเขาไม่สามารถกลบเกลื่อนหลักฐานได้

เมื่อรูปถ่ายใต้น้ำ และชิ้นส่วนต่างๆถูกเก็บกู้กลับไปใช้เป็นหลักฐานได้ถูกส่งกลับไป ทางรัฐบาลญี่ปุ่นก็เดือดดาลขึ้นมาทันที

จากเหตุการณ์เครื่องบินสอดแนมในครั้งก่อน พวกเขานั้นสงสัยว่าจะเกิดจากการระเบิดตัวเองและเป็นการจัดฉากของอเมริกา แต่ตอนนี้เพราะเรื่องครั้งนั้น ทางอเมริกาก็ได้มาจมเรือดําน้ำของพวกเขา

ในห้องประชุมของญี่ปุ่น บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด นายกเปยจินซัง มองดูเจ้าหน้าที่ทั้งกําลังนั่งอยู่ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

“ครั้งนี้จะเหมือนครั้งที่แล้วงั้นเหรอ ที่พวกเราได้แต่กลืนน้ำลายตัวเองโดยที่ไม่สามารถทําอะไรได้เลย?”

“แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกับคราวนั้นนะ คราวนี้พวกเขาจมเรือดําน้ำของพวกเรา พวกเขาจะต้องขอโทษพวกเรามาสิ”

เจ้าหน้าที่บางคนผงกหัว เรื่องในคราวนี้เป็นความผิดของทางสหรัฐอเมริกา พวกเขานั้นไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเฉยๆได้ พวกเขาจะต้องออกมาขอโทษ

“ใช่ ให้พวกเขาอธิบายออกมา จะไม่ยอมให้บอกว่าเป็นแค่การโจมตีผิดพลาดหรอกนะ ลืมไปได้เลย” นายกเปยจินขันคํารามออกมา

“แน่นอนว่าจะต้องให้พวกเขาชดใช้กับการสูญเสียของพวกเรา”

มองดูคนพวกนี้ นายกเป่ยจินซัง ก็ทําได้แค่ถอนหายใจออกมา เขานั้นคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพูดแบบนั้นออกไป

ทางสหรัฐอเมริกาเองก็ได้จัดการประชุมขึ้น พวกเรานั้นสับสนอย่างมาก พวกเขาตรวจสอบอุปกรณ์ของเรือดําน้ำแล้วก็ไม่พบว่ามีการปล่อยตอร์ปิโดออกไปแต่อย่างไร

หรือจะเรียกได้ว่า เรือดําน้ำของญี่ปุ่นนั้นไม่ได้จมโดยฝีมื่อพวกเขา ถึงแม้หลักฐานจะบ่งบอกว่าเป็นฝีมื่อพวกเขาก็ตามที่

“ตอนนี้จากหลักฐานทั้งหมดบ่งบอกว่าเป็นพวกเราที่จมเรือดําน้ำ พวกคุณคิดว่าอย่างไร?”

“มันแปลกนะ มั่นใจนะว่าญี่ปุ่นไม่ได้ระเบิดตัวเองและจัดฉากหรอกเหรอ? ก็ในเมื่อเรือดําน้ำ ของพวกเราไม่ได้ปล่อยตอร์ปิโดออกไปเลย และก็ไม่พบเรือดําน้ำลําอื่นอยู่ในบริเวณนั้นด้วย แล้วตอร์ปิโดที่จมเรือดําน้ำญี่ปุ่นนั้นจะมาจากไหน?”

“ผมคิดว่าพวกเราจะต้องคิดหาทางแก้สถานการณ์ในตอนนี้กันก่อน จากสถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่ว่าพวกเราจะแก้ต่างยังไงญี่ปุนคงจะปักใจเชื่อว่าเป็นพวกเราที่จมเรือดําน้ำลํานั้นอย่างแน่นอน”

ราวกับเป็นแพะรับบาป พวกเขานั้นไม่สามารถแก้ต่างให้ตัวเองได้เลย

พวกเขานั้นคงจะต้องยอมเป็นแพะ เพราะทางสื่อในญี่ปุ่นได้รายงานออกไปแล้วว่าเรือดําน้ำนั้นถูกจมลงโดยฝีมือของสหรัฐอเมริกา ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้ออกไป

กลุ่มผู้ต่อต้านอเมริกาในญี่ปุ่นต่างก็ลุกฮือขึ้นมา และเรียกร้องให้รัฐบาลทวงความยุติธรรมจากการกระทําของสหรัฐอเมริกาในครั้งนี้ ซึ่งถือเป็นการกระทําปราศจากการประกาศสงคราม

ส่วนประเทศอื่นๆที่กําลังจับตาดูเรื่องนี้ เมื่อพวกเขาได้รับทราบข่าว ต่างก็พากันอึ้งไป เพราะพวกเขาไม่คิดเรือดําน้ำของอเมริกานั้นจะจมเรือดําน้ำของญี่ปุ่นเข้าจริงๆเช่นกัน

บางประเทศจึงได้คิดที่จะใช้เหตุการณ์นี้เล่นงานสหรัฐอเมริกา

เมื่อข่าวนี้ได้ถูกรายงานออกไป แผนการนี้ก็ถือได้ว่าสําเร็จ ถ้าอู๋ฮ่าวเหรินที่เป็นคนทําไม่ได้ เปิดเผยออกไปด้วยตัวเขาเองแล้วทางสหรัฐอเมริกาก็คงไม่สามารถที่จะแก้ต่างอะไรได้

เมื่อจื่อหยงได้โทรศัพท์มาหาอู๋ฮ่าวเหรินเพื่อคุยเรื่องนี้ อู๋ฮ่าวเหรินนั้นกําลังอยู่ในห้องแล็บ เพราะรอรับเครื่องบินโดรนจิ๋วที่กําลังบินกลับมา

“ฮ่าๆๆ เรื่องนี้ช่างน่าขันเสียจริง เรื่องที่สหรัฐอเมริกาจมเรือดํานญี่ปุ่น ผมได้ยินมาว่า มันเป็นการเอาคืนเรื่องที่เครื่องบินสอดแนมถูกยิงตกในครั้งนั้น และตอนนี้บาดแผลทั้งสองประเทศนี้ก็ได้ลงลึกมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนทั้งสองประเทศนี้คงได้แยกจากกันในไม่ช้านี้แล้ว

“แต่ด้วยศีลธรรมของญี่ปุ่น ถึงแม้อเมริกาจะจมเรื่อพวกเขาไปซักลํานึ่ง พวกเขาก็คงจะกัดฟันรับไว้อยู่ดีแหละน่า” อู๋อ่าวเหรินพูดตอบกลับไป ขณะที่เขากําลังเก็บเครื่องบินโดรนจิ๋วเข้าไปในช่องเก็บของ

“ฮ่า ฮ่า อย่าดูถูกญี่ปุนเชียวนา ถ้าปล่อยให้พวกเขามีโอกาส พวกเขาจะต้องเอาคืนอเมริกาอย่างแน่นอน ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น ก็จะถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ของประเทศของเรา”

“ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องดี”

อู๋อ่าวเหรินคิด ไม่ว่าใครก็ตามที่ส่งคนเข้ามาโจมตีหมู่บ้านซุยฉุยมันจะต้องกลายเป็นศพ ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกล่ะก็มันจะไม่จบลงแค่เรือดําน้ำแน่ๆ

เพราะยังมีนักฆ่าที่ยิ่งใหญ่กว่านี้อยู่ในช่องเก็บของ ซึ่งเขานั้นได้มาจากการฉกซองแดงในเลเวล3มาในช่วงนี้ ซึ่งมันสามารถใช้สู้กับเรือรบได้หลายลําเลยที่เดียว

อู๋อ่าวเหรินสงสัยอยู่ว่าถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นกับเรือบรรทุกเครื่องบินของอเมริกาที่ประจําอยู่ที่ญี่ปุ่นในช่วงเวลานี้ และถ้าเป็นแบบนั้น ทั้งสองฝ่ายคงได้เผชิญหน้ากันแน่