ทั้งสามกำลังรอที่ประตู พี่น้องตระกูลตงกระวนกระวาย แต่จั๋วฝานดูแตกต่าง
ไม่ช้า เด็กสาวที่ไปรายงานก็มา หลังมองจั๋วฝาน นางก็พูดอย่างอาย ๆ”เชิญเข้ามาเลยค่ะ”
“โอ้ เยี่ยม ขอบคุณแม่นางที่บอกข้า!’
ตงเทียนปาก้มหัวให้สองสาว จากนั้นก็พาน้องสาวเขาเดินเข้าไปอย่างประหม่า จั๋วฝานกลับอวดดี สะบัดก้น แต่ตอนเดินผ่านสองสาว เขากลับแสยะยิ้มและยกนิ้วกลางให้ทั้งคู่
สองสาวผงะ แต่ก็ไม่กล้าพูดดูถูก หลังเขาหายไป พวกนางถึงถอนหายใจโล่งอก
“นี่ เจ้าได้รายงานภาษาหยาบคายของเด็กนี้ให้ท่านเจ้าหมู่ตึกฟังไหม?”เด็กสาวที่เฝ้าประตูต่อว่าอีกคน
เด็กสาวร้องออกมาอย่างขุ่นเคือง”พี่ ข้าบอก และยังเติมเชื้อไฟไปเต็มเลย!’
“เจ้าหมู่ตึกเชิญพวกมันเข้าไปปได้ไง?พวกมันควรโดนจับกุมและลงโทษอย่างสาสม!”
พอได้ยิน เด็กสาวก็แทบหลั่งน้ำตา”พี่หยุดพูด มันเปล่าประโยชน์ ท่านรู้ไหมว่าเจ้าหมู่ตึกพูดอะไรหลังข้าเล่าเรื่องแย่เกี่ยวกับเจ้าหนูนี่ต่อหน้าท่าน?”
“ท่านเจ้าหมู่ตึกว่าไง?”
“ท่านเจ้าหมู่ตึกบอกว่าเขาเป็นคนบ้า และห้ามไปยุ่งกับเขา!”
“ว่าไงนะ?”
ตอนนี้ เด็กสาวที่เฝ้าประตูอดตัวสั่นไม่ได้ ดวงตาของนางแทบถลน นางไม่รู้ว่าจั๋วฝานมาจากไหน และก็ไม่คิดอยากไปยั่วยุเขาอีก!
หรือว่าเขาจะเป็นสมาชิกของเจ็ดตระกูลใหญ่เช่นกัน?
แต่นั่นไม่ถูก ตระกูลตงกับตระกูลซ่งถูกเขียนไว้ชัดในเทียบเชิญ ตระกูลตงยังเป็นตระกูลระดับสอง ส่วนตระกูลซ่งแค่ตระกูลระดับสาม ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเจ้าหมู่ตึกถึงระวังเขามากขนาดนี้!
แต่ทว่า เหตุผลว่าทำไมพวกนางถึงคิดมากขนาดนี้เพราะพวกนางไม่เคยเห็นฝีมือจั๋วฝาน
คนบ้าไม่ได้น่ากลัว แต่คนบ้าที่มีฝีมือต่างหากถึงน่ากลัว
อย่างที่รู้ จั๋วฝานมาเมืองฮัวอวี่ภายใต้ชื่อซ่งอวี่ ถ้าเกิดเขาไปสร้างปัญหาอะไร ทุกคนที่แค้นก็จะไปลงที่บ้านตระกูลซ่ง
มาถึง เขาทำให้ศิษย์ของป่าไขว่ฮัวบาดเจ็บสาหัสก่อน จากนั้นก็ทำให้ศิษย์ของหมู่ตึกมู่ตานอับอาย และสุดท้ายก็ทำให้ศิษย์ของวังราชาเม็ดยาบาดเจ็บ ทั้งสามเป็นเจ็ดตระกูลใหญ่
ราวกับเขาไม่กังวลถึงความปลอดภัยของตระกูลเขาเลย คนบ้าเช่นนี้ แม้กระทั่งเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวก็ยังไม่เต็มใจยั่วยุเขา
เขาเป็นคนที่ไม่คำนึงถึงชะตากรรมตัวเอง และแม้แต่ชะตากรรมของครอบครัว
นี่สามารถเห็นได้จากความบ้าของเขาตอนกระทืบหยานฟู่ นั่นทำให้ฉินไช่ชิงเตือนศิษย์ของนางว่าห้ามไปยั่วโมโหเขาง่าย ๆ
แต่ทว่า ศิษย์ทั้งสองไม่รู้เรื่องทั้งหมด พวกนางรู้สึกแค่ว่าจั๋วฝานยากจะหยั่งถึงและไม่รู้ตื้นลึกบางหนา
ทั้งหมดนี้ จั๋วฝานได้คาดไว้แล้ว สิ่งที่ไม่น่าพึงใจนั้นรุนแรง คนที่ไม่มีความปรารถนาจะเอาชีวิตรอดนั้นน่ากลัว
ดังนั้นหลังศึกกับหยานฟู่ ในสายตาคนนอก เขาถือได้ว่าตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้น เขาจึงยิ่งอวดดี เพื่อลดปัญหาที่ไม่จำเป็น
การรังแกคนอ่อนแอ และไม่เกรงกลัวผู้แข็งแกร่งถือเป็นกฏจำเป็นสำหรับการเอาตัวรอด ตราบเท่าที่เขายืนหยัดแข็งกร้าว ต่อให้เจ็ดตระกูลใหญ่ก็ยังไม่เข้าใจเขา อีกฝ่ายยังต้องชั่งน้ำหนักว่าจะทนต่อผลที่ตามมาจากการแก้แค้นของคนบ้าได้ไหม
มุมปากของเขาขดขึ้น จั๋วฝานหัวเราะในใจ และตามสองพี่น้องงตระกูลตงไปโถงรับรองของหมู่ตึกชิงฮัว ที่นั่น ฉินไช่ชิงได้นั่งบนที่นั่งหลักแล้ว พอเห็นทั้งสามมา โดยเฉพาะตอนเห็นจั๋วฝาน ความแปลกใจก็ฉายชัดในดวงตานางและนางก็ยิ้ม”ทั้งสาม เชิญนั่ง”
“มิกล้า มิกล้า!”
ตงเทียนปารีบพาน้องสาวของเขาก้มหัวลง แต่จั๋วฝานกลับแสยะยิ้มแล้วนั่งลง”ขอบคุณ!”
ตงเทียนปากลัวจนแทบร้องไห้ออกมา
บัดซบ นี่คือหมู่ตึกชิงฮัวนะ เจ้าทำเหมือนกับเจ้าอยู่บ้าน ถ้าเจ้าทำให้เจ้าหมู่ตึกโกรธ ไม่เพียงตระกูลซ่งของเจ้าจะพินาศ แต่ตระกูลตงของเราก็ด้วย
ข้าใจดี เลยพาเจ้ามาอ้อนวอนกับท่าน ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าจะไร้มารยาท ข้าจะไม่พาเจ้ามา
ตงเทียนปาเสียใจและรีบขอโทษ”โปรดอภัยให้ข้าด้วย น้องชายข้าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง อย่าตำหนิเขาเลย”
“ฮ่าๆๆ….ซ่งกงจื่อ(คุณชายซ่ง)คือชายแท้ ข้าจะไปตำหนิเขาได้ไง?พวกเจ้าเองก็ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น เชิญนั่ง”ฉินไช่ชิงโบกมือ ยิ้มอ่อน
ตงเทียนปาปาดเหงื่อเย็นจากหน้าผาก ตัวสั่นและดึงน้องสาวให้นั่ง จากนั้นก็มองจั๋วฝานดุ ๆ
จั๋วฝานไม่สนใจ
ตงเทียนปาถอนหายใจ แก้มของเขากระตุกอย่างแรง!
พุฟ!
ฉินไช่ชิงหัวเราะเบา ๆ และดวงตาคู่งามก็มองทั้งสาม”ตงกงจื่อ(คุณชายตง) ข้าไม่ใช่เจ้านรก ท่านไม่ต้องประหม่าขนาดนั้น!เหมือนกับซ่งกงจื่อข้างท่าน”
ตงเทียนปาหันไปมองจั๋วฝาน เห็นว่าเขาคว้าผลไม้บนโต๊ะกินอย่างสบายใจ
ตงเทียนปาหนังตากระตุก นี่คือหมู่ตึกชิงฮัวนะ ไม่ใช่บ้านเจ้าที่จะทำอะไรก็ได้
แต่พอเห็นว่าฉินไช่ชิงไม่ว่าอะไร ตงเทียนปาก็ได้แค่ยิ้มแห้ง
ตำนานว่ากันว่าเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวเข้าหาได้ง่าย แต่ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้!แบบนี้ เรื่องราวจะง่ายขึ้นมาก
พอคิดได้ ตงเทียนปาก็ลุกและก้มตัวอีกครั้ง ใบหน้าของเขาแสดงความจริงจัง”ท่านเจ้าหมู่ตึก ที่เราสามมาในวันนี้ก็เพื่อขอบางสิ่ง”
“พูดมาเถอะ”ฉินไช่ชิงยิ้ม
หลังครุ่นคิดสักพัก ใบหน้าของตงเทียนปาก็เปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง “รายงานท่านเจ้าหมู่ตึก จริง ๆ แล้ว ท่านเองก็รู้ เราตอแยคุณหนูเสี่ยวตานตานแห่งหมู่ตึกมู่ตานหลายวันก่อน เราจึงใช้ชีวิตด้วยความตื่นตระหนกและกลัวมาตลอด ข้าบังอาจมาขอท่านเจ้าหมู่ตึกให้ยุติความขุ่นเคืองนี้ ข้าตงเทียนปากับซ่งอวี่จะไม่มีวันลืมบุญคุณนี้ไปตลอดชีวิต”
“โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว มันเป็นตานตานที่ทำมากไปเอง ข้าจะจัดการ”ฉินไช่ชิงพยักหน้า จากนั้นก็หันไปมองจั๋วฝานแล้วยิ้ม”ข้าแค่อยากรู้ ข้าได้ยินว่าเพราะตานตาน บุตรชายตระกูลซ่งจึงโดนฝ่ามือเมฆสายรุ้งของหยานฟู่แห่งวังราชาเม็ดยาเขา แล้วเขาสามารถหายดีได้ไง?เมื่อใดกันที่พิษของวังราชาเม็ดยาสามารถรักษาได้ง่ายขนาดนี้?”
โดยไม่รู้ตัว ตงเทียนปามองจั๋วฝาน แม่นางฉู่คือเพื่อนของจั๋วฝาน ไม่ว่าจะเผยตัวตนของนางไหมขึ้นอยู่กับจั๋วฝาน ถ้าเขาพูดออกไป ไม่ใช่ว่าเขาจะโดนน้องชายเขาตำหนิไปตลอดชีวิตหรือ?
จั๋วฝานพยักหน้าพอใจ แม้ตงเทียนปาคนนี้จะเป็นบุตรชายเสเพล เขาก็ยังภักดีและคุ้มค่าแก่การสร้างมิตรภาพ
สำหรับเรื่องของฉู่ฉู่ จั๋วฝานอยากหาโอกาสสอบถามมัน ในฐานะเจ้าหมู่ตึกหนึ่งแห่ง 15 หมู่ตึก ฉินไช่ชิง นางย่อมต้องรู้เรื่องแม่นางฉู่ ยอดฝีมือระดับนภาที่ครอบครองยาหยกโพธิ์
เขาพูด”มันเป็นความจริงที่ข้าโดนหญิงสวมผ้าปิดหน้าช่วยไว้”
“หญิงสวมผ้าปิดหน้า?”ฉินไช่ชิงแปลกใจ
“ใช่ ข้าเจอในสลัม นางชื่อฉู่ฉู่ คนที่นั่นเรียกนางว่า..หญิงวิบัติ!”จั๋วฝานจ้องสีหน้าของฉินไช่ชอง เห็นว่านางเริ่มตกใจ แต่ไม่ช้า ก็เห็นแสงในดวงตา ราวกับนางรู้บางอย่าง
“ฮ่าๆๆ..คุณชายซ่งถือว่าโชคดีจริง ๆ!”
จั๋วฝานหรี่ตาแล้วยิ้ม”ท่านพูดได้ดี!’
พอเห็นทั้งสอง มันก็ดูเหมือนว่าเรื่องของฉู่ฉู่จะไม่ใชเรื่องใหญ่ และตงเทียนปาก็อดถอนหายใจโล่งอกไม่ได้ เขากลัวว่าฉู่ฉู่จะมีปัญหากับหมู่ตึกฮัวอวี่อยู่ซะอีก
จากนั้นแสงก็สว่างในฝ่ามือเขา ปรากฏเป็นแถวปะการังสูงที่แผ่แสงสีแดง
ประการังขนาดใหญ่เช่นนี้หายากในโลก และแม้กระทั่งจั๋วฝานก็ยังสั่นสะท้าน แม้สิ่งนี้จะไม่มีผลกับการบ่มเพาะ มันก็แพงมาก เกรงว่าจะมีราคาเป็นแสนหินลมปราณ
ตงเทียนปาก้มหัวให้ฉินไช่ชองอีกครั้งและพูดด้วยรอยยิ้มประจบ”งั้นเจ้าหมู่ตึกคงต้องลำบากหน่อย ของชิ้นนี้เพื่อเป็นค่าเหนื่อยของท่าน โปรดรับมัน”
“ข้าจะยอมรับความคิดเจ้า แต่โปรดนำของกลับไป ข้าจะจัดการเรื่องของตานตานเอง พวกเจ้าไม่ต้องกังวล”ฉินไช่ชิงไม่เหลือบมองของเลย และส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม
ตงเทียนปาผงะและรีบเคารพอีกครั้ง”ของชิ้นนี้เป็นของเล็กน้อย ท่านต้องรับมัน ไม่งั้นข้าคงไม่สบายใจ”
ไร้สาระ นี่เรียกว่าการติดสินบนชัด ๆ ถ้าเจ้าไม่ยอมรับของข้า ข้าจะสบายใจได้ไง?ถ้าเจ้าหันหัวและลืมมันตอนนี้ แม่มดน้อยนั่นจะไปทำลายบ้านของพวกข้าสองแน่โดยที่เจ้าอาจไม่รู้ด้วยซ้ำ
ไม่ เจ้าอาจลืมเราไปแล้วก็ได้ตอนนั้น อย่างน้อยถ้ายอมรับของขวัญ ทุกครั้งที่เห็นปะการังนี่ เจ้าก็คงจำเราได้ไม่ใช่หรือ?
ตงเทียนปาคิดในใจและฉินไช่ชิงเองก็เข้าใจเจตนาเขา และส่ายหัว พร้อมใช้พลังยกปะการังขึ้น
ตอนนี้ ตงเทียนปาแสดงรอยยิ้ม ปล่อยลมหายใจโล่งอก
แปะ แปะ แปะ
ฉินไช่ชิงปรบมือสามครั้ง และสาวกบางคนก็เดินนำไหเหล้าสามไหมา
“แขกทั้งสามมาจากแดนไกลเพื่อมอบของขวัญชิ้นโตให้ข้า สุราสามไหนี้คือดอกร้อยหยกขาว มันเป็นสุราดั้งเดิมของหมู่ตึกเรา ซึ่งช่วยในการบ่มเพาะ”
“ในเมื่อเป็นความเมตตาของท่านเจ้าหมู่ตึก เราสามก็จะขอรับไว้!”ตงเทียนปาหัวเราะ ประสานหมัดและรู้สึกสบายใจมาก เขาเทเหล้าใส่แก้วและดื่ม จั๋วฝานกับตงเสี่ยววานเองก็ดื่มเช่นกัน
“ของดี!”
ตงเทียนปาชมยกใหญ่ แต่ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็ล้มหมดสติไป ตงเสี่ยววานเองก็เช่นกัน มีแค่จั๋วฝานที่ยังนั่งหัวโด่
จั๋วฝานเลิกคิ้วเล็กน้อย มองฉินไช่ชิงแล้วยิ้ม”มีเรื่องที่ท่านเจ้าหมู่ตึกอยากคุยกับข้าลำพังหรือ?”
ฉินไช่ชิงยิ้มแล้วพยักหน้า”ฉลาด เจ้าหมู่ตึกผู้นี้มีเรื่องอยากให้เจ้าทำเรื่องหนึ่ง ถ้าสำเร็จ พวกเจ้าสองตระกูลจะออกจากเมืองฮัวอวี่ไปได้อย่างปลอดถัย ถ้าทำได้ไม่ดี พวกเจ้าจะไม่ได้ออกไปแบบเป็นๆ แม้กระทั่งตระกูลเจ้าก็จะโดนฝังไปด้วย!”
“ท่านกำลังขู่ข้า?”มุมปากของจั๋วฝานยกยิ้มขึ้น
ฉินไช่ชิงส่ายหัว”มันไม่ใช่การขู่ แค่เงื่อนไข ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนหนุ่มที่โดดเด่น ไม่กลัวสวรรค์ แต่ไม่ใช่ว่าเจ้ามาที่นี่เพื่อให้ข้าจัดการกับตานตานหรือ?ถ้าไม่ทำเพื่อข้า ข้าก็จะไม่สนใจเกี่ยวกับตานตาน ด้วยอารมณ์ของเด็กนั่น พวกเจ้าสองตระกูลคงพินาศแน่!”
เขาหรี่ตาและหัวเราะ”แล้วมันเรื่องอะไรละ ข้าขอฟังหน่อย?ถ้าข้าทำไม่ได้ ท่านก็ฆ่าเราเลยดีกว่า”
สิ่งที่จั๋วฝานพูดนั้นสงบมาก ราวกับมันไม่เกี่ยวกับเขา แต่ฉินไช่ชิงกลับยิ่งอยากรู้ ว่าทำไมคนแบบเขาถึงทำท่าไม่แยแสตอนตระกูลตกอยู่ในอันตราย?
คนบ้า เขาคือคนบ้า!คนแบบนี้ยากจะควบคุม!
ฉินไช่ชิงลอบถอนหายใจ แต่ใบหน้ายังสงบ”ข้าไม่อยากให้เจ้าตาย ข้าแค่ขอให้เจ้าเป็นโจรและขโมยของบางอย่างให้ข้า!”
“มันคืออะไร?”จั๋วฝานหาวแบบเบื่อ ๆ
ฉินไช่ชิงพูด”สมบัติของหมู่ตึกฮัวอวี่เรา รากโพธิ์!”
“ว่าไงนะ พูดใหม่สิ?”
“รากโพธิ์!”ฉินไช่ชิงย้ำอีกครั้ง
รูม่านตาของจั๋วฝานหดลงและก็ลอบยินดี
รากโพธิ์นั้นเกิดจากแก่นแท้แห่งพื้นดิน แก่นแท้แห่งชีวิต และยาหยกโพธิ์ก็ได้รับจากรากโพธิ์ จั๋วฝานไม่เคยคิดว่าเขาจะเสียยาหยกโพธิ์ แต่ได้เบาะแสของรากโพธิ์แทน!
พระเจ้ากำลังช่วยข้าจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
จั๋วฝานหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจ และดวงตาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
