แปะ
เสียงปรบมือดัง ทุกคนหันไปมองฉู่ชิงเฉิง
นางยิ้มและมองราชาเม็ดยาอสูร”ในโอกาสนี้ เจ็ดตระกูลใหญ๋ได้มารวมกันที่นี่หมด ข้าอยากให้ทุกคนเป็นพยานเรื่องหนึ่งของข้า!”
นางจ้องราชาเม็ดยาอสูรด้วยสายตาเย็นชา”หยานซ่ง มันได้เวลาที่เรื่องของเราจะยุติลงวันนี้แล้ว”
“ฮ่าๆๆ..เจ้าพูดเรื่องอะไร?ข้าไม่เข้าใจ บางทีข้าคงไม่ได้รับเชิญกระมั้ง?”ราชาเม็ดยาอสูรลูบเครา
ฉู่ชิงเฉิงหรี่ตา”หยานซ่ง หยุดเสแสร้งได้แล้ว ผู้อาวุโสของเจ็ดตระกูลมาอยู่นี่กันหมด และยังมีนายน้อยสองแห่งประตูจักรพรรดิ เจ้าไม่มีวันออกที่นี่ไปได้จนกว่าเจ้าจะยอมมอบยาแก้พิษของฝ่ามือเมฆสายรุ้งให้ข้า!”
เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวกับมู่ตานยืนขึ้น เตรียมพร้อมโจมตี
คนอื่นเงียบไป
พวกเขารู้ปัญหาระหว่างพวกเขานานแล้ว แต่ครั้งนี้ หมู่ตึกฮัวอวี่ได้เชิญประตูจักพรรรดิมาเป็นคนกลางและกดดันโถงราชาเม็ดยา ราชาเม็ดยาอสูรไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอม
แต่ตอนนายน้อยสองต้องพูด เขากลับเงียบ
คนเมินฉู่ชิงเฉิงกับราชาเม็ดยาอสูร หันไปมองหวงปู้ชิงหยุน
เพราะทั้งหมดรู้ว่าเขาคือคนตัดสิน
ใครจะพูดใครจะผิด ใครจะแพ้ ใครจะชนะ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเขา
หวงปู้ชิงหยุนยิ้มให้ราชาเม็ดยาอสูร”ฮ่าๆๆ ผู้อาวุโสหยาน ถ้าท่านปล่อยพิษใส่ศิษย์หมู่ตึกจริง ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายที่จะมอบยาแก้พิษและแสดงความจริงใจ”
“ฮี่ๆๆ นายน้อยสองพูดถูก!”
ราชาเม็ดยาประสานมือให้หวงปู้ชิงหยุน แต่ดวงตาชั่วร้ายกลับจ้องฉู่ชิงเฉิง”ข้าทำร้ายเจ้าหมู่ตึกของเจ้าจริง แต่ข้าไม่สามารถมอบยาแก้พิษให้ได้”
“หยานซ่ง!เจ้าไม่ได้ยินประตูจักรพรรดิพูดหรือไง?หรือข้าต้องไปรบกวนฝ่าบาทให้ลงมาจัดการ”ฉู่ชิงเฉิงตะโกน
แต่หวงปู้ชิงหยุนกลับโบกมือ”ฝ่าบาทสุขภาพไม่ดีและไม่มีเวลามาสนใจเราหรอก แม้กระทั่งหลังสิ่งีท่เกิดในเมืองเนตรสายลมระหว่างศาลาเฉียนหลงกับโหยวหมิงกู่ ฝ่าบาทก็ทรงตำหนิทั้งสอง ไม่ใช่แค่พวกเขา แม้แต่เจ็ดตระกูลอื่นยังได้รับการเตือน เมืองเนตรสายลมจึงกลายเป็นที่หวงห้ามสำหรับเราแล้ว”
ตอนหวงปู้ชิงหยุนพูด หลงจิ่วกับผู้อาวุโสห้าของโหยวหมิงกู่ก็จ้องหน้ากัน
จั่วฝานแค่นเสียงข้างใน รู้อยู่แล้วว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้
เพื่อประตูจักรพรรดิจะได้รวมเจ็ดตระกูล พวกเขาต้องรวมเรื่องของทุกตระกูลไว้ใต้การควบคุม ไม่งั้นมันคงไม่ดีถ้าตระกูลอื่นหันหัวไปพึ่งจักรพรรดิให้ไกล่เกลี่ยแทนพวกเขา
[ฮึ่ม พวกมันลงมือเร็วมากตอนเป็นเรื่องคว้าอำนาจ นี่คือความทะเยอทะยานแท้จริงของประตูจักรพรรดิ!]ดวงตาของจั๋วฝานฉายแววเย็นชา
ฉู่ชิงเฉิงสูดหายใจลึกเพื่อสงบความโกรธ”ชิงหยุน เจ้าพูดถูก แต่สุนัขเฒ่านี่…”
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้า!”
หวงปู้ชิงหยุนยกมือขัดและพูดกับราชาเม็ดยาอสูร”ผู้อาวุโสหยาน จุดยืนปัจจุบันของท่านเท่ากับดูถูกประตูจักรพรรดิ ท่านไม่เห็นหัวข้าเลยหรือ?”
“ฮ่าๆๆ นายน้อยสองเข้าใจผิด ความจริงคือ ข้าไม่สามารถให้ยาแก้พิษได้!”
ราชาเม็ดยาอสูรประสานมือและยิ้ม”แต่สิ่งที่ขโมยไปควรถูกส่งกลับก่อนไม่ใช่หรือ?”
“เอ๊ะ ท่านหมายความว่าไง?”หวงปู้ชิงหยุนเลิกคิ้ว
ราชาเม็ดยาอสูรมองฉู่ชิงเฉิงเป็นการถาม”เจ้าหมู่ตึกฉู่ ข้ามั่นใจว่าเจ้าคงยังไม่ลืมปีศาจฉู่ชิงเทียนคนนั้น”
ฉู่ชิงเฉิงตัวสั่น น้ำตาเอ่อล้นในดวงตานางขณะที่นางกำหมัด ความโกรธไร้ก้นบึ้งกับจิตสังหารพวยพุ่งออกมา
ผู้คนตกใจที่เห็นฉู่ชิงเฉิงหลุดการควบคุมเป็นครั้งแรก
ราชาเม็ดยาอสูรพูดเสริม”หมู่ตึกฮัวอวี่ส่งปีศาจนั่นมาเป็นศิษย์ข้า ข้าพบว่าเขาฉลาดและถ่ายทอดความรู้ให้ สุดท้าย เขาขโมยสูตรยาแก้พิษฝ่ามือเมฆสายรุ้งไป พลังของเขาขาดตอนเขาหลอมมันและตาย ขณะที่ยังทำให้เจ้าหมู่ตึกหลายคนติดพิษไปด้วยระหว่างนั้น นี่จะเป็นความผิดของข้าได้ไง?”
“ใช่ เขาคือศิษย์พี่ของข้าที่กำลังจะได้รับสืบทอดมรดกของอาจารย์ แต่เขาโดนผลักดันด้วยความทะเยอทะยานและทรยศเราทั้งที่ความสัมพันธ์ระหว่างเราเป็นไปด้วยดี เขาคิดถึงตัวเองมากเกินไป หลับหูหลับตาเชื่อว่าเขาจะหลอมยาแก้พิษได้ สุดท้ายก็ล้มเหลว!”
หยานฟู่เยาะเย้ย”สิ่งเดียวที่ข้าชื่นชมเกี่ยวกับศิษย์พี่คือพรสวรรค์ด้านการหลอมโอสถของเขา สำหรับศีลธรรม เขาหยิ่งเกินไป ตอบแทนบุญคุณด้วยความเป็นศัตรูและยังทำร้ายหมู่ตึกฮัวอวี่ เขามันหน้าด้าน!”
“หุบปาก!’
ความโกรธของฉู่ชิงเฉิงพุ่งทะยานและดวงตาของนางก็แดงก่ำขณะจ้องคู่ศิษย์อาจารย์ชั่ว
ราชาเม็ดยาอสูรมองนางอย่างดูถูก”นายน้องสอง ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับประตูจักรพรรดิ ท่านจะยังมอบยาแก้พิษให้หรือ?”
“ท่านพูดถูก!”หวงปู้ชิงหยุนพยักหน้า
สายตาของทุกคนหันไปจับจ้องเขา มันคือหมู่ตึกฮัวอวี่ที่ถามเขา แต่เขากลับไปเล่นตามโถงราชาเม็ดยา
มีแค่จั๋วฝานถึงรู้ว่าจะเป็นแบบนี้
‘นายน้อยสอง มีเหตุผลเบื้องหลังเรื่องนี้ ตอนนั้น โถงราชาเม็ดยาโจมตีเจ้าหมู่ตึกใหญ่เรา”เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวรีบอธิบาย แต่ราชาเม็ดยาอสูรตัดบทนาง
“ฮึ่ม มีความขัดแย้งมากมายท่ามกลางเจ็ดตระกูลใหญ่ แต่เคยมีการส่งสายไปตระกูลอื่นหรือ?ถ้าเอาตามคำพูดเจ้า นั่นจะไม่ทำให้โหยวหมิงกู่เต็มไปด้วยคนของศาลาเฉียนหลงหรือ?และศาลาเฉียนหลงก็เต็มไปด้วยสายของโหยวหมิงกู่ด้วยสินะ?”
เหล่าผู้อาวุโสเริ่มพยักหน้า
ในกรณีของความขัดแย้งเล็กน้อย พวกเขาจะแก้ไขแบบเปิดเผย การส่งสายไปถือเป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเจ็ดตระกูลใหญ่!
เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวโกรธขณะที่ฉู่ชิงเฉิงแทบขาดสติ ดวงตาของนางแสดงความเกลียดชังต่อหยานซ่ง อยากกลืนกินเขาทั้งเป็น
“พอแล้ว ในเมื่อข้ากับผู้อาวุโสของตระกูลอื่นอยู่นี่ ข้าก็จะเป็นผู้พิพากษาและเจ้าก็คือพยานในการแก้ไขความขุ่นเคืองนี้”
เสียงตะโกนของหวงปู้ชิงหยุนทำให้ทั้งสองฝ่ายเงียบและทุกคนก็พยักหน้า
หวงปู้ชิงหยุนหันไปมองราชาเม็ดยาอสูร ซึ่งหยานซ่งก็ประสานมือขณะพูด”ข้าจะทำตามที่นายน้องสองว่า!”
ฉู่ชิงเฉิงถอนหายใจและพยักหน้า หวงปู้ชิงหยุนมาตามคำขอนางและนางก็เชื่อว่าเขาอยู่ข้างนาง
ดวงตาของหวงปู้ชิงหยุนเป็นประกายด้วยความพึงพอใจ”ในเมื่อทั้งสองฝ่ายเห็นพ้อง ข้าก็จะระบุคำตัดสินของข้า จงอย่าค้านมิฉะนั้นข้าจะถือว่ามันเป็นการท้าทายประตูจักรพรรดิ”
“รับทราบ!’ฉู่ชิงเฉิงกับราชาเม็ดยาอสูรพยักหน้า
“ดี ผู้อาวุโสหยาน ท่านต้องมอบยาแก้พิษฝ่ามือเมฆสายรุ้งให้หมู่ตึกฮัวอวี่!”หวงปู้ชิงหยุนตะโกนและฉู่ชิงเฉิงก็ดีใจ
แต่หวงปู้ชิงหยุนก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาต่อ”แต่ทว่า หมู่ตึกฮัวอวี่เป็นฝ่ายผิดก่อน เพื่อความเป็นธรรม ผู้อาวุโสหยานอาจเลือกของสิ่งใดสิ่งหนึ่งจากหมู่ตึกฮัวอวี่เป็นค่าชดเชยได้!’
นี่ทำให้เกิดความตกใจเป็นวงกว้าง ทุกคนรู้ว่าหยานซ่งอยากได้อะไรมากสุด
หมู่ตึกฮัวอวี่ปฏิเสธที่จะต่อรองสมบัตินี้มาตลอด
คำตัดสินของหวงปู้ชิงหยุนฟังดูยุติธรรม แต่มันเอนเอียงไปทางหยานซ่ง
ในชั่วพริบตา พวกเขาก็เข้าใจกันหมด ฉู่ชิงเฉิงเป็นคนตกใจมากสุด นางสังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหยานซ่งและตระหนักว่ามันเป็นกับดักมาตลอด
[พวกเขาวางแผนกันไว้ตั้งแต่ต้น!]
“คำตัดสินของนายน้อยสองยุติธรรมที่สุด ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง!”ราชาเม็ดยาอสูรหัวเราะ”งั้นข้าก็จะไม่อายและขอเลือกรากโพธิ์”
“เป็นไปไม่ได้!”ฉู่ชิงเฉิงคำราม”สมบัติศักดิ์สิทธิ์ของหมู่ตึกฮัวอวี่จะไม่มีวันเป็นของเจ้า!”
“ชิงเฉิง เจ้าคือคนที่ขอให้ข้าเป็นคนกลาง ข้าได้ให้คำตัดสินแล้วและตอนนี้เจ้าก็ปฏิเสธ?เจ้ากำลังเยาะเย้ยข้าหรือ?”หวงปู้ชิงหยุนพูดขึ้น
ทุกคนรู้ว่าหวงปู้ชิงหยุนไม่ได้มาเพื่อช่วยฉู่ชิงเฉิง แต่เป็นโถงราชาเม็ดยา
ด้วยข้อแก้ตัวนี้ ประตูจักรพรรดิได้วิ่งไปมาระหว่างโถงราชาเม็ดยากับหมู่ตึกฮัวอวี่ ถ้าหมู่ตึกไม่ส่งมอบรากโพธิ์ พวกนางไม่เพียงต้องเผชิญหน้ากับโถงราชาเม็ดยา แต่ยังต้องพบกับประตูจักรพรรดิ ตระกูลี่แข็งแกร่งสุดอีกด้วย
ถ้าประตูจักรพรรดิเคลื่อนไหว ตระกูลอื่นคงไม่กล้าช่วยเหลือหมู่ตึก
ก่อนหมู่ตึกจะได้ขับไล่หมาป่าดุร้ายออกไป พวกนางกลับนำเสือเข้ามา มันไม่มีทางกลับแล้ว
ฉู่ชิงเฉิงจ้องหวงปู้ชิงหยุนทั้งน้ำตา นางไม่เคยคิดเลยว่าคนที่นางฝากความหวังไว้ คู่รักวัยเด็กของนางจะทรยศนาง!
เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวกับมู่ตานโกรธ นางจ้องเขาอย่างชิงชัง
คนที่พวกนางเกลียดสุดตอนนี้คือหวงปู้ชิงหยุน คนทรยศ
ราวกับไม่สามารถมองอดีตคนรักได้ หวงปู้ชิงหยุนเบือนหน้าหนีและถอนหายใจ”ชิงเฉิง อย่าดื้อรั้นไปเลย นี่ก็เพื่อหมู่ตึกฮัวอวี่”
“ไร้สาระ!หมู่ตึกฮัวอวี่จะยังเหลืออะไรอีกถ้ารากโพธิ์ไม่อยู่?”เจ้าหมู่ตึกมู่ตานคำราม
“แล้วเจ้าจะยังเรียกตัวเองว่าหมู่ตึกฮัวอวี่ได้ไงถ้าทุกคนตายกันหมด?”หวงปู้ชิงหยุนแค่นเสียง”เราตกลงกันไปก่อนหน้านี้ว่าจะไม่โต้แย้งคำตัดสินของข้า จงยอมรับหรือทนรับความพิโรธของประตูจักรพรรดิ!”
เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวเป็นใบ้ ฉู่ชิงเฉิงกับเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวยิ่งสิ้นหวัง
แต่ทว่า เสียงหัวเราะกลับดังขึ้น”นายน้อยหวงปู้ ถ้าหูของข้าได้ยินไม่ผิด ท่านบอกว่าท่านมาเพื่อไกล่เกลี่ยและให้ผู้อาวุโสเป็นพยาน!ตอนนี้ที่ท่านตัดสินแล้ว มันก็ถึงเวลาที่เหล่าผู้อาวุโสจะตัดสินว่ามันเป็นธรรมหรือไม่นี่?”
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ หันไปมองชายที่กล้าต่อปากต่อคำกับประตูจักรพรรดิ…
