แน่นอนว่า กู่เสี่ยวเล่อในตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาถูกเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าบริษัทเก่าของตัวเองเริ่มคิดถึงอีกแล้ว
ในขณะนี้ เขาตื่นตัวอย่างเต็มที่สำหรับงูหลากสีตัวเล็กบนกิ่งไม้ที่ห่างจากเขาไม่ถึงครึ่งเมตร แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะไม่รู้ว่าเป็นงูชนิดใด แต่เขาสามารถบอกได้จากลายที่มีสีสันและหัวสามเหลี่ยมคว่ำ สามารถบอกได้ว่านี่ต้องเป็นงูที่มีพิษ ร้ายแรงแค่ไหนกู่เสี่ยวเล่อไม่รู้และไม่อยากรู้ เพียงแค่ว่าเขาต้องรีบเข้าป่าโดยเร็ว ใช้เพียงมีดที่อยู่ในมือของเขาตัดเถาวัลย์ที่ขวางทางเพื่อเปิดเส้นทาง ได้ยินมีเสียงเรียก “ฟ่อ … ” ดังขึ้นและทันใดนั้นเขาก็รู้ว่าเจ้านั้นอยู่ใกล้เขาแล้ว
โชคดีที่หูของเขายังคงไว ไม่เช่นนั้นถ้าเขาเร่งรีบและขยับตัว เจ้าตัวนี้จะกัดเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้! อย่างไรก็ตาม ร่างที่เผชิญอยู่ในตอนนี้ก็ค่อนข้างไม่พอใจ สัตว์มักจะมีช่วงการเตือน โดยทั่วไปสัตว์เช่นงูพิษขนาดเล็กชนิดนี้หรือแมงมุมมีพิษมักจะหลบหนีจากผู้บุกรุกในระยะหนึ่งเมตร แต่เมื่อผู้บุกรุกเข้ามาในระยะหนึ่งเมตร การตอบสนองของพวกมันอาจเป็นการโจมตีหรือหลบหนี เมื่อผู้บุกรุกเข้ามาในระยะเตือนน้อยกว่า 20 เซนติเมตร ถ้าอย่างนั้นพวกมันก็มุ่งมั่นที่จะโจมตี!
ระยะห่างระหว่างกู่เสี่ยวเล่อกับงูตัวนี้อยู่ในระยะ 1 เมตรและน้อยกว่า 20 เซนติเมตรซึ่งอยู่ในระยะที่มันสามารถโจมตีและหลบหนีได้ เสียงขู่ฟ่อจากงูพิษในตอนนี้เตือนกู่เสี่ยวเล่อผู้บุกรุก จะกัดแกเมื่อแกมาที่นี่อีกครั้ง!
แต่ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายได้เผชิญหน้ากัน กู่เสี่ยวเล่อไม่กล้าที่จะหันหลังกลับและวิ่ง เพราะกลัวว่าจู่ๆ งูพิษที่ดุร้ายจะโจมตีบนยอดไม้อย่างรุนแรงและกัดด้านหลังเขา จึงต้องค่อยๆ ยกมีดพร้าในมือขึ้น จ้องมองงูพิษที่อยู่ตรงหน้า ใจของเขาบอกว่าถ้าแกรีบมากัดเหลาจื้อ เหลาจื้อจะให้มีดกับแก
ในระยะนี้ กู่เสี่ยวเล่อมั่นใจว่าเขาสามารถฆ่างูตัวน้อยที่มีความยาวน้อยกว่าครึ่งเมตรตัวนี้ แต่การทดสอบที่ใหญ่ที่สุดคือ เขาไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้ในขณะที่แกว่งมีดและฟันงู หากเจ้าตัวนี้มันตายยาก และสามารถเอาชีวิตของเขาได้ หากตัวเขาใช้มีดเล่มนี้ มันจะจบลงด้วยชีวิตอันน้อยนิดของมัน แต่ถ้าเจ้าตัวนี้กัดเขาในเวลาเดียวกัน หนึ่งต่อหนึ่งจะมาเป็นหนึ่งอยู่ในสถานะที่รุนแรง? นี้ นี้จะถือเป็นธุรกิจเสียเลือดได้อย่างไร?
ดังนั้นในตอนนี้ กู่เสี่ยวเล่อจึงทำได้เพียงสวดอ้อนวอนต่อเทพเจ้าและพุทธะทั่วท้องฟ้าได้เท่านั้น อธิษฐานขอให้งูพิษตัวน้อยนี้หนีไปโดยเร็ว จะดีมากถ้าน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง! แต่หัวรูปสามเหลี่ยมของเจ้าตัวเล็กยังคงสั่นอยู่ ลิ้นสองแฉกสีแดงเล็ก ๆ ยังคงยื่นออกมาจากปาก ดวงตาสีเหลืองอ่อนคู่หนึ่งยังคงจ้องมองไปที่การเคลื่อนไหวของกู่เสี่ยวเล่อทุกครั้ง เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการจากไปในทันที
กู่เสี่ยวเล่อสาปแช่งในใจ! ในใจกล่าวว่า : ‘ฉันเพิ่งออกมาเพื่อเก็บเห็ด และเราไม่เคยมีความข้องใจในอดีต แกจะทำบ้าอะไรกับฉัน?’
เดิมทีป่าหลังฝนตกอบอ้าวและร้อนจัด เพิ่มแสงแดดแผดจ้าที่ส่องเข้ามาหลังจากตอนเช้า ในเวลาไม่ถึง 5 นาที กู่เสี่ยวเล่อเริ่มมีเหงื่อออกตามคอของเขาและเขาไม่กล้าที่จะเอื้อมมือไปเช็ด เพราะกลัวว่างูพิษที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจะเข้าใจผิดคิดว่าเขากำลังจะโจมตี
ในช่วงเวลาที่น่าอายนี้ ทันใดนั้นเสียงร้องที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น หัวใจของกู่เสี่ยวเล่ออาจถือได้ว่าเป็นก้อนหินที่ตกลงสู่พื้น เขาไม่จำเป็นต้องมองไปที่มันด้วยซ้ำ เพื่อให้รู้ว่าเจ้าของเสียงนี้ต้องเป็นลูกลิงตัวน้อย จินที่พวกเขารับมาเมื่อวานนี้! เจ้าตัวน้อยนี้หายไปในป่าหลังจากที่ได้พบกับพี่สาวทั้งสามเมื่อเช้านี้ อาจจะมองหาผลไม้ป่าหรือกิ่งไม้อ่อน ๆ และใบไม้มากิน
แม้ว่าลิงจะเป็นสัตว์กินไม่เลือก แต่ก็ยังคงเป็นมังสวิรัติ หากมันกินเนื้อกับกู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ เป็นเวลานาน กลัวว่ากระเพาะอาหารของมันจะไม่สามารถทนได้
ดังนั้นกู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ จึงไม่หยุดลิงน้อยไม่ให้ออกไปเพราะป่านี้เป็นบ้านของมันจริงๆ
อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของเจ้าลิงน้อยตัวนี้ในเวลานี้ถือได้ว่าเป็นการช่วยชีวิตกู่เสี่ยวเล่อ แน่นอนว่าด้วยเสียงที่ร้องเจื้อยแจ้ว ความสนใจของงูพิษที่อยู่บนกิ่งไม้ก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เริ่มเอียงศีรษะเพื่อดูที่มาของเสียง
ลิงตัวน้อยที่เรียกว่าจินยืนอยู่บนกิ่งไม้ห่างจากงูพิษไม่ถึง 3 เมตร คอยส่งเสียงร้องและทำหน้าตาบูดบึ้งทุกท่าทางนั้นเป็นการล้อเลียนงูพิษอย่างชัดเจน
ในปากของงูพิษลิ้นสองแฉกพรุบเข้าๆ ออกๆ อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็เอียงศีรษะของมันและก็เริ่มเบนเป้าหมายไปที่ลิงตัวน้อย แต่ในขณะที่มันหันหัว แสงเย็นก็กวาดไปทั่วและทันใดนั้น หัวสามเหลี่ยมของงูพิษก็ตกลงมาจากคอของมัน
กู่เสี่ยวเล่อวาดมีดออกไปอย่างสวยงาม มองไปที่เลือดสีแดงสดบนใบมีดและพูดกับลิงตัวน้อยบนกิ่งไม้ : “เจ้าจิน การลงมือกับศัตรูของแกใช้ได้ดีทีเดียว!” ลิงตัวน้อยดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เขาพูด กระโดดขึ้นไปบนกิ่งก้านของต้นไม้และส่งเสียงดัง ดูเหมือนจะเพลิดเพลินไปกับคำชมเชยของกู่เสี่ยวเล่อ
“จินไปกัน ถ้าแกไปกับฉันในป่า ฉันจะรู้สึกสบายใจมากขึ้น!” กู่เสี่ยวเล่อโบกมือของเขาและพาลิงน้อยเดินไปข้างหน้าในป่า
ด้วยการเพิ่มลิงตัวน้อย กู่เสี่ยวเล่อสามารถสำรวจถนนหรือสังเกตสถานการณ์บนพื้นได้อย่างปลอดภัย ท้ายที่สุด ลิงน้อยคุ้นเคยกับป่านี้และความไวของประสาทสัมผัสนั้นเหนือกว่าเขามาก
มีหนึ่งคนและหนึ่งลิงเดินอยู่ในป่าเป็นเวลานาน เช่นเดียวกับที่กู่เสี่ยวเล่อคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าเห็ดจำนวนมากงอกออกมาจากป่าหลังจากฝนตกในชั่วข้ามคืน เห็ดเหล่านี้มีขนาดใหญ่และขนาดเล็ก บางชนิดมีสีสันและบางชนิดก็เป็นเพียงสีเทาหรือสีขาว
กู่เสี่ยวเล่อระลึกถึงประสบการณ์การเก็บเห็ดบนภูเขาในบ้านเกิดของเขา เขาไม่ได้สัมผัสเห็ดสี แม้แต่เห็ดที่ไม่มีสีก็ไม่รับประกันว่าจะปลอดสารพิษ
ดังนั้นกู่เสี่ยวเล่อจึงกล้าเลือกเห็ดที่เขารู้จักเท่านั้น โชคดีที่บนพื้นป่า ไม่รู้ว่ามันสะสมมากี่ปี ชั้นซากพืชประกอบด้วยใบไม้ที่เน่าเปื่อยเป็นชั้น ๆ มันเหมาะมากสำหรับการเจริญเติบโตของเห็ด เช่นนั้น กู่เสี่ยวเล่อจึงสามารถเลือกได้มากที่สุดเท่าที่เขารู้ มีหลายสิ่งหลายอย่างเช่นเห็ดมอเรล,เห็ดมัตสึทาเกะ,เห็ดพอร์ชินี,เห็ดแชนเทอเรลและอื่น ๆเห็ดเหล่านี้เป็นของขายดีมากในบ้านเกิดของเขา
หลังจากที่ฝนตกหนักแต่ละครั้ง เพื่อนบ้านในบ้านเกิดของเขาจะลากครอบครัวขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บเห็ด เห็ดเหล่านี้จะต้องมีพื้นที่ที่เข้ากันได้กับรากของต้นไม้สูงตระหง่านที่จะเติบโต นั่นคือไม่สามารถปลูกเทียมได้ ดังนั้น ผลผลิตต่ำมาก ราคาสูงขึ้นมาโดยตลอด
ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนในเมืองชอบกินขุมทรัพย์แห่งขุนเขานี้ ค่าเล่าเรียนสำหรับเรียนในมหาวิทยาลัยของเขาได้มาจากเท้าของแม่ที่แบกตะกร้าขนาดใหญ่ด้วยเส้นทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อในการเก็บเห็ดและขุดผักป่าในภูเขาเพื่อเป็นวัสดุยาจีน
ใช้เวลาไม่นานในการเก็บเห็ดที่กินได้ในป่าจำนวนมาก กู่เสี่ยวเลก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความหลังของพ่อและแม่ของเขาที่อายุยังน้อยแต่กลับถูกแรงงานทางกายภาพบดขยี้ไปตั้งแต่แรกแล้ว เฮ้อ เขาถอนหายใจ ในใจบอกเขาว่าข่าวเรืออัปปางน่าจะไปถึงพ่อแม่ที่บ้านเกิดใช่มั้ย? ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเสียใจแค่ไหน? เอ่อ! แม้ว่าจะเป็นของผู้เฒ่าสองคนก็ตาม ฉันต้องออกไปอย่างมีชีวิตด้วย! พ่อกับแม่กำลังรอฉันอยู่! ลูกชายอย่างฉันจะไม่ปล่อยให้ท่านเลี้ยงดูฉันโดยเปล่าประโยชน์อย่างแน่นอน!
หลังจากเทซุปไก่จิตวิญญาณให้ตัวเองหลายคำ กู่เสี่ยวเล่อก็เริ่มขุดเห็ดทุกชนิดอย่างมั่นใจ … โดยไม่รู้ตัว เขาค่อยๆ เข้าไปใกล้ลำห้วยที่เขาตักน้ำครั้งสุดท้าย ในความเป็นจริง จากก้นบึ้งของหัวใจ เขายังคงมีปัญหามากมายเกี่ยวกับแม่น้ำสายนี้
เขาฆ่าลูกหมูป่าตัวใหญ่ที่นี่ ครั้งที่สองเขาทำร้ายหมูป่าตัวใหญ่ด้วยหอก ไม่รู้ว่าหมูป่าตายหรือยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้? และเขายังจำฝูงไฮยีน่าที่เขาพบเมื่อไปถึงเกาะเป็นครั้งแรก
และหัวหน้าของมันก็ตาบอดเพราะเขาเช่นกัน พวกมันมักจะย้ายไปรอบ ๆ แม่น้ำสายเล็ก ๆ แห่งนี้
ดังนั้นแม่น้ำสายนี้จึงอันตรายมากสำหรับเขา แต่เมื่อมาถึงกู่เสี่ยวเล่อก็ยังคงวางแผนที่จะเก็บน้ำจืดกลับไป หนึ่งคนและหนึ่งลิงเดินเข้ามาในลำธารช้าๆ แม่น้ำสายเล็กในช่วงบ่ายเงียบมาก ยกเว้นเสียงน้ำไหลไม่มีการเคลื่อนไหว
กู่เสี่ยวเล่อและจินแอบซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้ และลิงตัวน้อยสามารถเข้าใจท่าทางของกู่เสี่ยวเล่อได้ เอนตัวลงข้างๆ เขาโดยไม่ส่งเสียง
กู่เสี่ยวเล่อสังเกตอยู่ระยะหนึ่งในตำแหน่งที่ห่างจากแม่น้ำประมาณ 20 เมตรและคิดกับตัวเองว่า : ‘ไม่นะ! มีปัญหาที่นี่หรือ? ว่ากันว่าสถานที่ที่มีน้ำจะไม่เงียบอย่างนี้ ถ้าไม่มีสัตว์กินเนื้ออยู่ที่นี่ มันเป็นสวรรค์ของสัตว์กินพืชทุกชนิดที่จะมาดื่มน้ำ ไม่มีการเคลื่อนไหวเช่นนี้ และต้องมีเหตุผลพิเศษสำหรับสถานการณ์ที่ผิดปกติเช่นนี้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องมีสัตว์ประหลาด อะไรคือสาเหตุที่ทำให้ไม่มีสัตว์เข้าใกล้สถานที่ที่สวยงามที่มีทั้งแหล่งน้ำและหญ้า?
กู่เสี่ยวเล่อตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง และไม่พบสิ่งผิดปกติ แต่เขามักจะระมัดระวังและยังไม่กล้าที่จะปรากฏตัวใกล้แม่น้ำสายเล็ก ๆ
ทันใดนั้น จินลิงน้อยผู้เชื่อฟังก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ ร้องเจี๊ยก ๆ และวิ่งไปที่ก้อนหินริมห้วย
“จิน อย่าไปที่นั่นอันตราย!” กู่เสี่ยวเล่อไม่สนใจที่จะซ่อนตัว เขาจึงตะโกนดัง ๆ จากด้านหลัง …
