เจสันไม่เคยต่อสู้กับใครในระยะประชิดยกเว้นเกร็ก แต่นั้นก้ไม่ได้ใช่การต่อสู้จริงๆ
ลีโอตะโกนอย่างหยิ่งผยอง
“ฮ่าๆ มาเป็นเด้กของฉันดีกว่า สาวน้อย”
เจสันประหลาดใจที่ถูกเรียกว่าสาวน้อย เจสันรู้ว่าตัวเองนั้นมีหน้าที่หล่อ แต่..ฉันเป็นผู้ชาย ..เอ๋หรือว่าฉันสวยด้วย …อ่าช่างมันเถอะ
แต่ถ้าพูดตามตรงเจสันนั้นก็หลงตัวเองอยู่มากตั้งแต่ที่สามารถมองเห็นได้ อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้ เจสันไม่มั่นใจว่าร่างกายของตัวเองนั้นแตกต่างไปจากเดิมไหม แต่ที่แน่ๆ เจสันคิดว่าตัวเองนั้นหน้าตาดีมาก แต่มันสวยหรอ?
การต่อสู้เริ่มขึ้นและเจสันก็ถูกล็อกตัวในขณะที่มัวแต่นึกถึงความหล่อเหลาของตัวเอง พื้นดินได้กลางเป็นหนามแหลมและเสียบเข้าไปที่ขาของเจสัน โดยที่เจสันยังไม่ทันตอบสนองใดๆ
เจสันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และไม่สามารถหลุดออกจากพิ้นดินที่แหลมคนนี้ได้ และลีโอก็ปรากฏตัวอยู่หน้าเจสันพร้อมกับรอยยิ้มที่ชั่วร้าย และกำลังจะทำให้การต่อสู้นั้นจบลง
กรีลกำลังจะยุติการต่อสู้ แต่เมื่อเขาเห็นบางสิ่งบางอย่างในดวงตาของเจสัน มันก็ทำให้เขาลังเลไปชั่วขณะ
“แย่แล้ว อย่าตายนะเด็กน้อย !”
แต่มันสายเกินไปที่จะช่วยเจสัน แต่กรีลกลับเห็นบางสิ่งบางอย่างในดวงตาเจสัน มันเข้าครอบงำและเจาะทำลายเข้าไปในดวงตาของลีโอที่ดุร้าย และเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่ภายในตาของลีโอจะเกิดความว่างเปล่า
ลีโอทรุดตัวลงนอนกับพื้น ร้าวกับว่าเขาถูกเจสันจัดการโดยที่เจสันยังไม่ได้ทำอะไรและเวทีการต่อสู้ก็เงียบลง
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเพียงคนเดียวที่เห็นว่าเจสันกำลังดิ้นรนในการต่อสู้ ในขณะที่เลือดไหลออกจากตาของเจสันเหมือนสายน้ำ
* วินาทีก่อนหน้า *
ลีโอไม่ได้ต้องการฆ่าเจสันและเขาก็สงสัยว่ากรีลนั้นจะสามารถปกป้องเจสันได้หรือไม่ ลีโอจึงโจมตีเจสันด้วยพลังทั้งหมดที่มีในตัวและด้วยความโกรธแค้น แม้ว่าความโกรธแค้นนั้นมันจะไม่ได้มาจากเจสัน แต่เจสันที่อยุ่ต่อหน้าเขาก็เป็นเหมือนเหยื่อที่ไม่สามารถต่อต้านเขาได้
เจสันสังเหตุเห้นว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น กรีลไม่ได้หยุดการโจมตี แต่ด้วยการใช้มานาที่เก็บสะสมไว้อย่างเต้มที่และปริมารที่สะสมภายในดวงตาของเจสัน เจสันได้ปลดปล่อยมันออกมาเป็นจำนวนมหาศาลผ่านดวงตาในขณะที่จ้องมองไปที่ลีโอ
ลีโอที่จ้องเข้าไปในดวงตาของเจสัน ที่บอกว่าเจสันเหมือนเหยื่อที่ทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่เมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตาเจสันเจสันกลับกลายเป็นสิ่งที่มีแรงกดดันมหาศาลและการดจมตีทั้งหมดของลีโอก็ไม่อาจจะทำอะไรได้
ในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของเจสัน ประสาทสัมผัสทั้งหมดของลีโอก็ถูกผนึกลงอย่างสมบูรณ์ ลีโอรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในความมืดมิดที่น่าหวาดกลัวและมันดุไร้ขอบเขตภายในดวงตาสีทองของเจสัน ดูเหมือนว่าจะถูกกักขังอยุ่ในขุมนรกที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง
แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันทำให้ลีโอรู้สึกเหมือนอยู่ในภวังค์นั้นไปชั่วนิรันด์ ลีโอค่อยๆ ลุกขึ้นและเริ่มเหงื่ออกมาอย่างหนัก ขณะที่เหมือนถูกแรงกดดันมหาศาลบังคับให้ลีโอถอยหลังออกไป ลีโอก้าวถอยออกไปด้วยความรู้สึกหนักหน่วงก่อนที่ดวงตาจะเปียกชื่อไปด้วยน้ำตา และความกลัวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
จากนั้นความลึกล้ำก็จางหายไปจากใจของลีโอ ปล่อยให้เขาได้จดจำความหวาดกลัวอันชั่วนิรันด์เอาไว้ในจิตใจ และลีโอก็ได้ทรุดลงต่อหน้าเจสันและยอมแพ้
เจสันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลีโอ แต่เจสันรู้ว่าดวงตาของเขานั้นมีความสามารถบางอย่าง เป็นนี้เป็นสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นกับเกร็กขณะที่ทั้งคู่กำลังฝึกซ้อมการต่อสู้กัน
ครั้งหนึ่งเจสันรู้สึกรำคาญเกร็กมา จนในมานาเพียงเล็กน้อยในสายตายในขณะที่ต่อสู้กับเกร็ก ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของเกร็กก็ช้าลงและถูกบางอย่างจำกัดเอาไว้ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเกร็กก็กลับมาเป็นปกติ แต่เมื่อเป็นเช่นนั้นเกร็กก็มองเจสันด้วยความตกใจ เมื่อเกร็กได้บอกว่าเขารู้สึกเหมือนโดนเวงตาของเจสันโอบล้อมเข้าและต้อมรับเกร็กสู้โลกแห่งความมืดมิดราวกับนรกที่มีแต่ความหวาดกลัวไปชั่วนิรันด์
และเกร็กก็ได้บอกกับเจสันว่า เขาไม่ต้องการโดนทำแบบนั้นอีก เพราะว่าแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เกร็กก็รู้สึกว่ามันยาวมากจนเกินไป จนเกร็กบอกว่าจะเรียกว่าดวงตาแห่งขุมนรกก็ยังไม่พอกับความน่าหวาดกลัวของมัน
แต่เจสันต้องการคนที่จะมาทดสอบความสามารถนี้ด้วยการใช้มานาที่ถึงขีดจำกัด แต่ก็ไม่มีใครที่เจสันจะสามารถทดสอบได้
เจสันต้องการทดสอบความสามารถนี้ด้วยมานาทั้งหมดของเขา แต่ไม่มีใครทดสอบได้
ตอนนี้ในขณะที่ต่อสู้กับลีโอ เจสันไม่รู้วิธีที่จะเอาชนะแล้ว และเหตุการณ์แต่ละอย่างมันก็กระทันหันเกินไป เจสันจึงตัดสินใจที่จะใช้มัน
[เอฟเฟกต์ดวงตานรก] เจสันตั้งชื่อให้กับความสามารถนี้
เจสันยังคงยืนอยุ่เพราะแรงหนุนจากพื้นดืนที่กำลังแทงขาของเขา ไม่เช่นนั้นเจสันก็คงล้มลงไปกับพื้นเพราะความเฉื่อยชา กรีลทำลายพื้นที่ลีโอสร้างขึ้นมาและเคลื่อนย้ายทั้ง 2 คน ไปใกล้กับหมาป่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษา ไม่เพียงแต่กรีลเท่านั้นที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทั้งชั้นเรียนก็ได้เงียบสนิทเช่นกัน
แต่ไม่นานนักทุกคนก็เริ่มซุกซิบกัน โดยถามเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘เกิดอะไรขึ้น’
เมื่อมองไปที่กรีล นักเรียนทุกคนก็เห็นการแสดงออกที่สับสนเหมือนกัน ดังนั้นทุกคนจึงนิ่งเงียบและรอให้กรีลทำอะไรบางอย่าง เมื่อกรีลตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเจสันและจิตใจของลีโอ กรีลก็ประกาศผลการแข็งขัน
“ศึกครั้งนี้เสมอกัน”
โดยปกติเจสันจะต้องเป็นฝ่ายชนะ แต่การต่อสู้ครั้งนี้เจสันได้หยุดนิ่งไปขณะที่ลีโอหมดสติไป นั้นหมายความว่าหมายเลขของเจสันจะเปลี่ยนเป็นหมายเลข 4 และลีโอจะเปลี่ยนเป็นหมายเลข 224 ซึ่งหากเป็นแบบนั้นเจสันอาจจะถูกรังแกและกรีลเองก็คงไม่สามารถปกป้องเขาได้ กรีลจคงประกาศผลให้เสมอกัน
เจสันยังอ่อนแอเกินไปแม้ความสามารถในการต่อสู้จะดุแข็งแกร่งมากสำหรับมือใหม่ระดับ 6 และการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปจนเสร็จสิ้นเด็กคนอื่นๆ บาดเจ็บเล็กน้อยในขณะที่เจสันหมดสติ ลีโอก็หมดสติเช่นกันและจิตใจของลีโอดูเหมือนจะกลับมาคงสภาพและต้องการการพักผ่อนเพื่อเยี่ยวยาจิตใจ และในกรณีเจสันก็เช่นกัน กรีลจึงนำตัวทั้งคู่ส่งโรงพยาบาล
*
เป็นช่วงเวลาบ่ายเจสันตื่นขึ้นมาโดยไม่พบใคร เจสันพยายามจะยืนขึ้นและพบว่่าขาของตัวเองนั้นหายแล้วแม้ว่าจะมีอาการชานิดหน่อย ถัดจากเตียงของเจสันก้เป็นเตียงขอลีโอที่กำลังนอนหลับอยู่ด้วยสีหน้าโง่ๆ
เจสันคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
‘เขาอยากจะฆ่าฉันจริงๆ หรอ หรือมันเป็นแค่อุบัติเหตุ แล้วทำไมครูกรีลถึงไม่ช่วยฉัน’
ความคิดหลากหลายแล่นเข้ามาในหัวของเจสัน และเปิดประห้องก็เปิดออกโดยกรีลเดินเข้ามาและมีพยาบาลตามหลัง กรีลสังเกตุเห้นว่าเจสันฟื้นแล้ว แล้วยังยืนได้อย่างมั่นคงเมื่อกรีลเดินเข้ามาใกล้ๆ
“เจสัน ฉันขอโทษที่ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเข้าไปช่วยคุณ ฉันเห็นภายในดวงตาของคุณมันทำให้หัวของฉันยุ่งเหยิง ดชคดีที่ไม่ได้มีใครบาดเจ็บมากนัก และหวังว่าคุณคงไม่เสียใจและโกรธฉันใช่ไหม”
กรีลก่าวด้วยความจริงใจ
เจสันสังเกตุเห็นความจริงใจของกรีล และยอมรับคำขอโทษ เจัสนรู้สึกดีที่ทุกอย่างจบลงด้วยการที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก แม้ว่าจะเสียใจเขาจะไปบ่นกับใครได้ละ และครูของเขาก็แข็งแกร่งมากและมีอำนาจมากในแอสทริกซ์
หลังจากที่นั้นเจสันก็ได้กลับบ้านเพราะโรงเรียนได้เลิกแล้ว เจสันลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนเรียกรถรับส่ง เพราะตอนนี้เขากำลังใส่กางเกงที่ขาดตรงบริเวณที่โดนโจมตี มันดูตลกและมีคราบเลือดที่เห็นได้ชัด เมื่อรถมาถึงเจสันก็เข้าไปและก็เข้าไปในดลวิญญาณเพื่อฝึกเทคนิคนรกสวรรค์
รถรีบส่งก็มาถึง และเจสันก็เดินเข้ามาในบ้านที่อาศัยอยู่กับพวกเฟลเลอร์ และกาเบรียลลาก้เห็นเจสันเป็นคนแรก เธอก็ได้กล่าวทักทายกับเจสันด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีจ้ะเจสัน ทำไมเธอกลับมาช้าจัง เรียนวันแรกเป็นอย่างไรบ้า…” ก่อนจะพูดจบกาเบรียลลาก็แทบจะร้องเสียงหลงเหมือนเห็นว่าสภาพเจสันตอนนี้เป็นอย่างไร
เจสันไม่ได้สวมเครื่องแบบนักเรียนและเต้มไปด้วยคราบสิ่งสกปรกและกางเกงก้มีคราบเลือด เหมือนกับว่าเขาเพิ่งรอดจากการสังหารหมู่มา กาเบรียลลาสังเกตุเห็นช่องขาดโหว่ตรงกางเกงและมีนก้มีคลายเลือดตรงนั้น เธอจึงรีบไปตรวจดูร่างกายของเจสัน และเจสันก็ได้บอกไปว่ามีการจัดการต่อสู้เล็กๆ ขึ้นในโรงเรียน
“เล็กเหรอออ??? ดูเหมือนเธอเพิ่งกลับมาจากสงคราม”
กาเบรียลลาอุทานออกมา แต่เจสันก็ขอบคุณที่เธอรู้สึกเป็นห่วงและวังวล แต่เสียงที่เธอร้องตกใจออกมาดังจนสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้านหันมามองและอยากรุ้เกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อพวกกเขาเห็นสภาพของเจสัน เกร็กและมาเลียก็รีบมาตรวจดูร่างกายของเจสันอย่างละเอียด และสังเกตุว่าเจสันนั้นสบายดี เจสันรู้สึกอายที่มีหลายมือมาจับเนื้อจับตัว จากนั้นเจสันก็เดินไปนั่งและอธบายทุกอย่างให้พวกเขาฟัง
แต่ก่อนที่จะเริ่มพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันนี้ เกร็กก็ได้ตะโกนออกมา
“อะไรนะ !!! เธอเข้าสู่มือใหม่ระดับ 6 แล้วงั้นหรอ”
เกร็กร้องเสียงดัง และมาเลียก็ตกตะลึง ก่อนที่เจสันจะอธิบายถึงการดูดซับมานาจนพัฒนาเป็นมือใหม่ระดับ 6
“อะไร?!?!!”
ตอนนี้มาเลียร้องเสียงดังและเธอก็ดูตกใจเหมือนคนอื่น ๆ
แม้ว่ามือใหม่ระดับ 6 จะไม่ได้มีไรเป็นพิเศา แต่การรวบรวมมานาเข้าสุ่แกนแล้วพันฒนาภายใน 2 ชั่วโมงมันเร็วมาก และเมื่อเจสันได้เล่าอะไรหลายๆ อย่างให้ฟัง มาเลียและกาเบรียลลาก็ฟูมฟายด้วยความโกรธ
“ครูคนนั้นเป็นครูแบบไหนกัน ที่ละเลยการดูแลเด้กนักเรียน !!! ฉันจะโทรหาครูใหญ่และบ่นเรื่องของเขา คอยดู!!! “
กาเบรียลล่าพูดและเธอก็เปิดสร้อยข้อมือควอนตัมของเธอ เมื่อเจสันสงบ
เกร็กเงียบและความรู้สึกหวาดกลัวก็กลับมาเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าเจสันปล่อยมานาทั้งหมดจากดวงตาเพื่อเปิดใช้งาน ดวงตานรก ทำให้เกร็กได้รับความทรงจำเก่าๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ และพยายามเลี่ยงที่จะไม่คิดถึงมัน
เจสันต้องการขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าจัดการซักชุดของเขาแต่ก่ออนที่จะขึ้นไปเจสันหันไปหาพวกเฟลเลอร์ร้าวกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน
“ฉันสามารถยืมเครดิตใครได้บางไหม ฉันต้องการทำสัญญากับสัตว์พันธะอีกตัว”
เจสันพูดอย่างสงบเงียบ ขณะที่ทุกคนดูสับสนเล็กน้อย
“หาาาาาา ???”
