เจสันตกใจมากที่เห็บก็อบบลินจำนวนมาก และดูเหมือนว่าจะมีทหารก็อบบลินมากกว่า 2-3 ล้าน ตัว ทำให้เจสันหวาดกลัว
ผ่านไปไม่ถึงนาที เจสันไม่สามารถนับจำนวนก็อบบลินจอมเวทย์ได้ว่ามันเดินผ่านไปกี่ตัว แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือก็อบบลินและออร์คระดับผู้พิทักษ์และระดับวิเศษ พวกมันกำลังเดินทัพเข้าไปยังเมืองไซโรอย่างเป็นระเบียบ โดยแบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มต่างๆ
ในขณะก็อบบลินตัวอื่นที่อยู่ระดับที่ต่ำกว่าระดับวิเศษเดินอย่างไม่เป็นระเบียบและกระจัดกระจายอย่างพวกป่าเถื่อน อย่างไรก็ตามที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ ก็อบบลินที่มีระดับและตำแหน่งภายในสังคมของเผ่าที่สูงกว่านั้นดูเป็นระเบียบ
เชนมองเจสันและยิ้มเบาๆ
‘ดวงตาของเจ้าหนูนี้ สวยงามจริงๆ ‘
“ระวัง”
เชนพูดเบาๆ และในขณะนั้น เจสันก็สามารถมองเห็นขีปนาวุธตกลงมาจากท้องฟ้า ทำให้เจสันเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ และมีอักษรรูนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาเป็นเกาะป้องกันเหนือพวกก็อบบลิน ก่อนที่พื้นที่นั้นจะมีแสงสว่างวาป
เมื่อสัมผัสได้ว่า พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงบางอย่าง มิสไซล์ก็ระเบิดกลางอากาศ และเผาไหม้อากาศ โดยไม่มีก็อบบลินตายสักตัว
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นคืออักษรรูนยังคงอยู่ในอากาศไม่สลายหายไป และเจสันเพ่งความสนใจไปที่มานาภายในจี้ที่ใช้ป้องกัน
พวกมันยังความแข็งแกร่งพอที่จะป้องกันมิสไซล์อีก 2 – 3 ลุก ซึ่งมิสไซล์นี้สามารถฆ่าสัตว์ระดับวิเศษได้ 2-3ตัว แม้แต่ตัวของเชนเองก็เบิกตากว้าง และประหลาดใจเล็กน้อย และยกย่องรูนของพวกก็อบบลินในใจ
“ไม่คิดว่ารูนของพวกมันจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ไม่เลวเลย”
เรื่องนี้ทำให้เจสันขวมดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ขณะที่มองท่าทางของเชนด้วยความสับสน
เชนสังเกตเห็นเจสันมองเขาจึงยิ้มให้
“ไม่ใช่ว่าฉันต้องการให้พวกก็อบบลินเข้ายึดเมืองเรา แต่สติปัญญาของพวกมันไม่ดีมากนัก แต่ว่าอักษรรูนที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ฉันไม่คิดว่าจะมีใครในแอสทริกซ์สามารถสร้างได้
นอกจากนี้ สำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าวัสดุที่พวกมันใช้ทำจี้เหล่านี้ น่าจะหายาก และก็อบบลินหลายหมื่นตัวก็มีจี้เหล่านี้
แต่สิ่งที่ยากน่าจะเป็นการเติมมานาลงไปในจี้ห้อยคอ บอกตามตรงว่าฉันนั้นได้ตรวจสอบราชาก็อบบลินและเหล่าก็อบบลินที่ใกล้ชิด
พวกมันนั้นสามารถสร้างกลุ่มสังคมได้อย่างดีเยี่ยมในระยะเวลาที่สั้นแค่นี้ แต่การที่พวกมันจะรวมตัวกันได้มากขนาดนี้ ราชาก็อบบลินคงต้องอยู่ในดินแดนต้องห้ามมาเป็นเวลา และนั้นถือว่ามันมีความอดทนที่ดีเยี่ยม “
รูนนับร้อยปรากฏในอากาศ และส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ในขณะที่มิสไซล์ระเบิดขณะที่กระทบกับรูนป้องกัน รูนป้องกันนั้นสามารถป้งองกันมิสไซล์ได้ถึง 2-3 ลูก ในขณะที่ฝ่ายมุนษย์นั้นพยายามโจมตีอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเหล่าก็อบบลินที่ถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง ทำให้รูนป้องกันที่สร้างขึ้นค่อยๆ พังทหลายลงๆ เมื่อรูนป้องกันของพวกก็อบบลินได้พังทหลายลง ก็อบบลิน 2 – 3 พันตัวที่อยู่ใกล้กับเขตเมืองก็ตายจากการโดนระเบิดของมิสไซล์
ผู้พิทักษ์ของเมืองต่างสัเกตว่า การยิงมิสไซล์ไม่ค่อยได้ผลนัก เนื่องจากยังมีรูนป้องกันบางส่วนที่สามารถป้องกันได้ ทำให้การระเบิดของมิสไซล์นั้นไม่ได้ผล 100%
แต่สักพักต่อมา เจสันก็แทบอยากจะตะโกนออกมาด้วยความดีใจ เมื่อมีบุคคลที่แข็งแกร่งมากๆ 2-3 คนปรากฏตัวขึ้นที่ทางด้านหน้าของเมือง ผู้แข็งแกร่งทั้ง 3 กำลังหมุนเวียนมานาที่เป็นสีน้ำตาลและสีน้ำเงิน
ภายในไม่กี่วินาที มานาก็ได้แพร่กระจายออกไปและครอบคลุมพื้นที่บริเวณนั้นทั้งหมด และภูมิทัศน์ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป ท้องฟ้าเริ่มที่จะครึ้มขึ้น และพื้นดินเริ่มแยกออกทำให้พวกก็อบบลินร่วงลงไปในรอยแยก
จากนั้นก็มีเหล่าผู้วิเศษออกมาอีก 3-4 คน พวกเขาได้สร้างเมฆพายุขึ้น
ท้องฟ้าเริ่มแปรปรวนและก็เกิดพายุขนาดใหญ่ เริ่มมีเม็ดฝนร่วงลงมา มันมีสีเขียว ใช่ และนั้นคือ พิษ เหล่าผู้แข็งแกร่งที่ออกมาป้องกัน พวกเขาได้แปรสภาพอากาศให้กลายเป็นพายุฝนพิษ ซึ่งมันทำให้พวกก็อบบลินที่โดนฝนเหล่านี้ เกิดความเสียหาย
เม็ดฝนค่อยๆ กัดกินเนื้อของก็อบบลิน ทุกสิ่งที่สัมผัสกับเม็ดฝนจะถูกกัดกร่อน
“อ่า ยังโหดร้ายเหมือนเดิม แต่ก็คงไม่มีวิธีอื่น “
เมื่อเชนหันไปหาเจสัน เขาเริ่มอธบายเมื่อเห็นท่าทีที่สับสนของหนุ่มผมดำ
“เจ้าเห็นผู้วิเศษเหล่านั้นหรือเปล่า พวกเขาได้สร้างเมฆพายุด้วย ธาตุน้ำลม ไฟ และเมื่อเมฆพายุก่อตัวขึ้น พวกเขาได้ใส่มานาลงเมฆเหล่านั้น ทำให้มันเกิดเป็นพิษที่มีลักษณะกัดกร่อน”
เมื่อมันหยดลงกระทบกับสิ่งต่างๆ สิ่งที่กระทบกับหยาดฝนจะถูกกัดกร่อนและลายไป ซึ่งรวมถึงมนุษย์ด้วย
เมื่อไซโรนั้นมีมาตรการในการป้องกันฝูงสัตว์ร้ายได้ดีกว่าที่คาดไว้ ถึงแม้พวกเขาจะสามารถจัดการกับก็อบบลินได้หลายล้านตัวได้ง่ายๆ แต่ภัยคุกคามใหญ่ยังคงมีชีวิตอยู่
เจสันสนใจกับกลยุทธ์ของมนุษย์ที่ใช้ แต่ดูเหมือนเชนจะชื่นชมวพกก็อบบลินมากกว่าฝั่งมนุษย์ ซึ่งทำให้เจสันแปลกใจ
เชนเคลื่อนที่เข้าใกล้กำแพงเมื่องไซโรมากขึ้น และห่อหุ้มร่างกายของเขาและเจสันด้วยมานาอย่างมิดชิด ตอนนี้เขาอยู้เหนือกำแพงเมือง และเจสันสามารถพวกก็อบบลิจอมเวทย์ระดับสูง
พวกมันสามารถปล่อยลูกไฟที่มีขนาดเท่ารถยนต์ออกมา หินที่มีลักษณะแหลมคม ใบมีดลม และพลังอื่นๆ อีกมากมาย และโจมตีเข้าไปยังเมือง
ในขณะที่ทหารก็อบบลินกำลังดิ้นรนจากการโดนพิษ และทหารแนวหน้าที่ไม่สามารถทนไหวได้ ทำให้พวกมันไม่สามารถบุกเข้าไปยันเมืองได้
เมื่อเจสันมองมันด้วยดวงตามานา เขาก็ตกตะลึง
“รูน !”
“มีอักษรรูนอยู่บนตัวของมัน ?!”
ทันใดนั้นอักษรรูนที่อยู่บ้นตัวของมันก็เริ่มทำงาน มันขยายตัวไฮออร์คขึ้นมาเล็กน้อย เจสันเห็นว่าตอนนี้ไฮออร์คนั้นมีระดับที่สูงขึ้น มันสามารถควบคุมพื้นดิน และใช้พื้นดินโจมตีเมือง โดยการควบคุมให้พื้นดินมีลักษณะแหลมคมพุ่งเข้าโจมตี
“รูนเพิ่มพลัง ?”
“พวกแกจงรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของสิ่งที่ฉันได้สร้างขึ้น พวกแกจงสูญพันธุ์ไป”
ออร์คพูดภาษามนุษย์อย่างหยาบๆ และดาบสีดำของมันปลดปล่อยออร่าออกมา ตอนนี้อักษรูนทั้งหมดบนดาบมันกำลังทำงาน !
ไฮออร์คฟาดฟันดาบลงไป ด้วยพลังทำลายที่รุนแรง มันสร้างความเสียดายเป็นเส้นตรงยาวไปถึงกลางเมือง มันรุนมาก แม้แต่ผู้วิเศษทั้งหลายยังต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัว กับพลังทำลายที่รุนแรงนี้ พวกเขาถอยหลังกลับ 2-3 ก้าวเพื่อตั้งหลัก
ก่อนที่ลำแสงดาบจะพุ่งเข้าใส่ใจกลางเมือง มันจะต้องสร้างความเสียหายให้กับทุกเขตที่ขวางทาง
เจสันเองก็ตกตะลึงการพลังโจมตีอันรุนแรงนั้น แต่จู่ๆ รอบตัวของเจสันก็เริ่มบิดเบียว และเจัสนก็ถูกห้อหุ้มด้วยกุญแจมือที่ทำจากมานา
`เชนอยู่ที่ไหน`
