หลังจากนำเอี้ยนลี่เฉียงไปที่ห้องโถงด้านในและให้เขารออยู่ที่นั่นพ่อบ้านลู่ก็เดินออกไปอย่างเร่งรีบ เขาลืมแม้กระทั่งสั่งให้เด็กรับใช้นำชามาต้อนรับเอี้ยนลี่เฉียง
เอี้ยนลี่เฉียงรู้ว่าพ่อบ้านลู่กำลังรายงานต่อหัวหน้าของเขา เขาเดาว่าพ่อบ้านลู่ไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องนี้ได้ เขามีหน้าที่แค่พาคนกลับมาเท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างยังขึ้นอยู่กับคนที่มีอำนาจสูงกว่า อย่างไรก็ตาม เอี้ยนลี่เฉียงเชื่อว่าตระกูลลู่หมดสิ้นหนทางแล้วตอนนี้
มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่ยอมให้พ่อบ้านประจำตระกูล ‘ลองเสี่ยงโชค’ ข้างนอกด้วยซ้ำ สิ่งนี้คล้ายกับคนที่สิ้นหวังในชีวิตที่ผ่านมาของเขาที่จะขอความช่วยเหลือในฟอรัมออนไลน์
เอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่กังวลเช่นกัน เขานั่งเงียบๆในห้องโถงด้านข้างแสร้งทำเป็นชื่นชมภาพวาดการประดิษฐ์ตัวอักษรสองสามชิ้นที่แขวนอยู่ในห้องโถงด้านข้าง
เอี้ยนลี่เฉียงกำลังเปรียบเทียบทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเห็นในตระกูลลู่ตั้งแต่เข้ามากับสกุลหงที่อยู่ในเมืองหลิวเหอ
ตระกูลหงและตระกูลลู่อยู่ในระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตระกูลหงเป็นเพียงกลุ่มที่มีอำนาจเล็กๆในเมืองหลิวเหอในขณะที่ตระกูลลุ่เป็นผู้ทรงอิทธิพลในเขตเมืองหลวง
เอี้ยนลี่เฉียงไม่จำเป็นต้องรอนาน เวลาผ่านไปแค่เกือบสองนาทีก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าของบุคคลสองคนดังมาจากด้านนอกห้องโถง
และในเวลาเดียวกันเสียงอันแผ่วเบาของพ่อบ้านลู่ทำให้เอี้ยนลี่เฉียงสามารถแยกแยะคำสองสามคำเช่น ‘ปรมาจารย์เฉียน’ และ ‘การขี่ม้าที่ยอดเยี่ยม’
ก่อนที่จะฝึกคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นเอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้มีความสามารถในการได้ยินที่คมชัดเช่นนี้
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น เอี้ยนลี่เฉียงก็ได้ตระหนักว่าประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาดีขึ้นอย่างมาก
ด้วยเหตุนี้เอี้ยนลี่เฉียงจึงสามารถตรวจจับเสียงฝีเท้าที่อยู่ด้านนอกห้องโถงและฟังการสนทนาของบุคคลทั้งสองจากระยะไกล
เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่นานหลังจากนั้นพ่อบ้านลู่ก็เข้ามาในห้อง
คนที่เข้ามาพร้อมกับพ่อบ้านลู่ดูเหมือนจะอายุประมาณหกสิบปี ศีรษะของเขาปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีขาวและเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ก็เป็นผ้าไหมที่งดงามมาก
เขาดูสูงวัยเล็กน้อยแต่สายตาของเขายังคงชัดร่างกายของเขาปล่อยรัศมีของผู้ทรงอำนาจรวมไปถึงความฉลาดเฉลียวที่อยู่ในประกายดวงตา
ตอนนี้พ่อบ้านลู่เต็มไปด้วยความระมัดระวังตัวพร้อมกับกล่าวออกมา
“ น้องเอี้ยนนี่คือพ่อบ้านใหญ่แห่งตระกูลลู่ของเรา เขามีหน้าที่รับผิดชอบในทุกเรื่องภายในคฤหาสน์ข้าได้บอกพ่อบ้านใหญ่เกี่ยวกับสถานการณ์ของเจ้าแล้วและข้าก็เพิ่งส่งคนไปที่ย่านโรงตีเหล็กเพื่อแจ้งให้ปรมาจารย์เฉียนของเจ้าทราบ สบายใจได้…”
“ ยินดีที่ได้พบพ่อบ้านใหญ่!” เอี้ยนลี่เฉียงประสานมือทักทายอย่างสุภาพ
อย่างไรก็ตามเอี้ยนลี่เฉียงก็สังเกตเห็นว่าเข้าบ้านใหญ่ตระกูลลู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเขา ท้ายที่สุดอายุของเขาและลักษณะการแต่งกายของเขานั้นแตกต่างอย่างมากกับแพทย์ที่มีทักษะสูงคนอื่นๆ
สายตาที่แหลมคมของพ่อบ้านใหญ่แทงทะลุเข้าไปในดวงตาของเอี้ยนลี่เฉียงเหมือนกระบี่สองเล่ม
เขาจ้องมองเอี้ยนลี่เฉียงไปทุกการเคลื่อนไหวมากกว่า 1 นาทีโดยไม่พูดอะไรออกมาเลย
หลังจากนั้นใบหน้าที่เคร่งเครียดของพ่อบ้านใหญ่ก็อ่อนลงเมื่อเห็นว่าเอี้ยนลี่เฉียงดูไม่มีความตระหนกภายใต้การจ้องมองของเขาเลย
“ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าท่านอาจารย์เฉียนมีทักษะทางการแพทย์ใดๆ นอกจากนี้ยังไม่มีผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ในย่านโรงตีเหล็กอีกด้วย ข้าสงสัยว่าเจ้าเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์มาจากไหน?” พ่อบ้านใหญ่ตระกูลลู่อ้าปากและถามช้าๆ
เอี้ยนลี่เฉียงหัวเราะ “ข้าไม่เคยเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์มาก่อนเลย!”
บ้านใหญ่ตระกูลลู่ขมวดคิ้วอีกครั้งก่อนจะเหลือบมองไปที่พ่อบ้านลู่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง“ แล้วเจ้าจะช่วยใครสักคนได้อย่างไร?”
เอี้ยนลี่เฉียงกางแขนออกและเริ่มพูดเรื่องไร้สาระด้วยใบหน้าเฉยเมย“ ข้าฝันแปลกๆเมื่อสองสามวันก่อนในความฝัน ข้าบังเอิญเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาที่เต็มไปด้วยหมอกและได้พบกับชายชราที่มีผมสีขาวไปทั้งศีรษะ
หนวดเคราของเขาก็เป็นสีขาวทั้งหมดเช่นกัน ชายชราสนทนากับข้าในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่จะบอกวิธีช่วยชีวิตคนที่จมน้ำอย่างกะทันหันแม้ว่าข้าจะตื่นขึ้นมาข้าก็ยังจำมันได้ วันนี้ข้าบังเอิญพบกับพ่อบ้านลู่พอดีจึงติดตามเขามาที่นี่! “
“แล้วเจ้ามั่นใจในการช่วยชีวิตคนหรือไม่” พ่อบ้านใหญ่ตระกูลลู่ขมวดคิ้วลึกขึ้นก่อนที่เขาจะถามต่อ
“ ไม่มั่นใจ!”
“ ไม่แม้แต่น้อย?”
“ ไม่แม้แต่นิดเดียว!”
บ้านใหญ่ลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงอย่างลึกซึ้ง เขาพยักหน้าก่อนพูดว่า “มากับข้าสิ!”
พ่อบ้านลู่ – คนที่พาเอี้ยนลี่เฉียงมาที่นี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นท่าทางที่เอี้ยนลี่เฉียงตอบคําถาม
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม เขารู้ว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกพ่อบ้านใหญ่ตระกูลลู่ไล่ออกไป หากเขาตอบคำถามโดยบอกว่าเขามีความมั่นใจ!
เขายอมรับว่าเขาไม่มีความมั่นใจเขาจึงได้รับความไว้วางใจจากพ่อบ้านใหญ่แทน สิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเขาในชีวิตก่อนหน้า
การซื่อสัตย์ต่อหน้าผู้ที่มีประสบการณ์ชีวิตสูงมักจะดีกว่าการทำตัวอวดฉลาด เพราะว่าในชีวิตของพวกเขาพบเจอกับคนแบบนี้มามากพอแล้ว
ภายใต้การดูแลของพ่อบ้านใหญ่ เอี้ยนลี่เฉียงออกจากห้องโถงด้านข้างและเดินผ่านทางเดินยาวก่อนที่จะมาถึงเรือนชั้นในสุด
ผู้คุ้มกันส่วนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเข้าเรียนชั้นใน ภายใต้สายตาของพวกเขา เอี้ยนลี่เฉียงเดินตามพ่อบ้านใหญ่เข้าไปในเรือนพักอย่างรวดเร็ว
มีคนจำนวนหนึ่งรออยู่ในเรือนแล้ว ในหมู่พวกเขามีชายชราใบหน้าซีดเผือดแต่อวบอ้วนมีเครายาวสวยงามสามเส้น เขานั่งตัวตรงบนที่นั่งของเจ้าบ้านภายในเรือนชั้นใน
ถัดจากชายชราคนนั้นคือชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมผ้าไหมเขาเป็นชายวัยกลางคนที่อายุน่าจะประมาณ 30 ปี ชายชราดูโศกเศร้าในขณะที่ชายวัยกลางคนน้ำตาไหลพราก
บนเก้าอี้ทางด้านซ้ายของทางเข้าห้องมีกลุ่มคนที่มีอายุตั้งแต่สี่สิบถึงหกสิบปี เมื่อเปรียบเทียบกับชายชราและชายวัยกลางคนทุกคนมีสีหน้าอึดอัดใจและทำอะไรไม่ถูก
หีบยาวางอยู่ต่อหน้ากลุ่มคนพวกนั้น ด้วยเหตุนี้เอี้ยนลี่เฉียงจึงรู้ว่าพวกเขาเป็นแพทย์ที่ได้รับเชิญจากตระกูลลู่
เขาได้ยินมาว่าตระกูลลู่ได้เชิญแพทย์ที่ดีที่สุดจากเมืองหวงหลงและมณฑลผิงซีมาจนเกือบหมดทุกคนแล้ว ดูจากท่าทางก็น่าจะเป็นคนพวกนี้
นอกจากนี้ยังสามารถได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาวที่ใจสลายเช่นเดียวกับเสียงคร่ำครวญของหญิงสาวหลายคนที่อยู่ประตูด้านใน
