65 – ข่าวร้าย
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงมาพบเฉียนซูที่เกาะเล็กๆใจกลางทะเลสาบการ การเดิมพันของเฉียนซูและลู่เปียนก็สิ้นสุดลงแล้ว ทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ในศาลากลางเกาะ
พวกเขาเริ่มจุดไฟบนเตาและวางหม้อทองแดงไว้บนเตา กลิ่นหอมของซุปปลาในหม้อทองแดงลอยฟุ้งไปในอากาศทุกทิศทางโดยมีจานปลานึ่งวางอยู่รอบๆพวกเขา
สองคนกำลังสนทนากันอย่างเป็นกันเองในขณะที่พวกเขารอการกลับมาของเอี้ยนลี่เฉียง
ขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงมาถึงคนทั้งสองสบตากันลู่เปียนฉีกยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์
“ นายน้อยเอี้ยนคิดอย่างไรกับทิวทัศน์ทะเลสาบดอกบัว”
“ ดอกบัวจำนวนนับไม่ถ้วนในทะเลสาบดอกบัวสวยงามเกินกว่าจะวัดได้ มันก่อให้เกิดความรู้สึกที่ไม่เหมือนใครในโลกขณะที่เรือแล่นไปท่ามกลางพวกมัน…”
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้มขณะที่เขาเดินผ่านไปทักทายทั้งสองคน จากนั้นเขาก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่เหลือไว้สำหรับเขาและพูดอย่างใจเย็นว่า
“ บังเอิญจริงๆข้าได้พบกับคุณหนูลู่ที่ทะเลสาบนางกำลังเก็บดอกบัวที่นั่น เรือของข้ารั่วดังนั้นขี้จึงขึ้นเรือของคุณหนูลู่ขณะที่เราท่องเที่ยวรอบทะเลสาบ .. ”
ก่อนหน้านี้เอี้ยนลี่เฉียงยังคงลังเลว่าเขาควรจะเปิดเผยการคาดเดาของเขาหรือไม่ว่ามีความเป็นไปได้ที่ลู่เป่ยซินจะรักลูกชายของตระกูลหวัง
แต่ในเวลานี้เอี้ยนลี่เฉียงปัดความคิดนั้นออกไป เมื่อพูดไปเลือดก็ข้นกว่าน้ำและสำหรับตระกูลลู่เขายังคงเป็นคนนอก
ถ้าเขาพูดอย่างไม่ใส่ใจกับตระกูลลู่เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็มีโอกาสที่จะทำให้เขาถูกมองข้ามอย่างไม่ไยดี นอกจากนี้นี่เป็นเพียงการคาดเดาดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่เขาจะคิดผิด ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่เขาจะอดทนและแสร้งทำเป็นไม่รู้แทน
อย่างไรก็ตามนายท่านหกเป็นคนฉลาด บางทีเอี้ยนลี่เฉียงอาจพยายามบอกใบ้เขาอย่างสุขุมเพื่อให้ผู้คนจากตระกูลลู่ให้ความใส่ใจต่อการเคลื่อนไหวของคุณหนูเก้า
นี่ไม่ใช่ความพยายามที่จะทำลายพวกเขา แต่เป็นการแสดงความเป็นมิตรต่อตระกูลลู่ในฐานะที่พวกเขาเคยรู้จักกันมาก่อน
ลู่เป่ยซินฉลาดมาก แต่ไม่ว่าผู้หญิงจะฉลาดแค่ไหนก็มีหลายครั้งที่พวกนางจะถูกเรื่องรักๆใคร่ๆบดบังสายตา
จากมุมมองของเอี้ยนลี่เฉียงลู่เป่ยซินในปัจจุบันไม่แตกต่างไปจากผู้หญิงที่พบเพื่อนทางอินเทอร์เน็ตอย่างโง่เขลาก่อนที่จะถูกพวกเขาวางยาและลากไปข่มขืน
“ ฮ่าฮ่าฮ่ามา! มา! มา! นายน้อยเอี้ยนไปกินข้าว! ไปกินข้าวกัน! นายน้อยเอี้ยนลองชิมรสชาติของซุปปลาจากทะเลสาบดอกบัว…”
ลู่เปียนก็เจ้าเล่ห์เช่นกัน เมื่อเขาได้ยินเอี้ยนลี่เฉียงและลู่เป่ยซินพบกันเขาก็แค่หัวเราะและไม่ได้ถามเกี่ยวกับรายละเอียด
แต่เขากลับเรียกเอี้ยนลี่เฉียงเพื่อเริ่มรับประทานอาหาร เอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่รีบร้อนที่จะพูดอะไรเพราะเขารู้ว่าเฉียนซูและลู่เปียนจะถามเขาทางอ้อมเกี่ยวกับความประทับใจของเขาที่มีต่อลู่เป่ยซินในระหว่างมื้ออาหาร
แน่นอนว่าเมื่อทานอาหารเสร็จเฉียนซูลุงของเอี้ยนลี่เฉียงก็ขายเขาหมดแล้ว เขาให้ความเห็นว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะเติบโตขึ้นและเป็น ‘ผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง’
ตอนนี้ไปไกลถึงระดับกระตุ้นให้เขาดื่มสุราสองถ้วย เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกมึนงงและร่าเริงเฉียนซูได้นำเอี้ยนลี่เฉียงไปเที่ยวรอบๆ ทะเลสาบอีกครั้งโดยต้องการฟังความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับลู่เป่ยซิน
เอี้ยนลี่เฉียงมีความคิดเห็นแบบไหน? โดยธรรมชาติแล้วเขาเลือกลักษณะที่ดีทั้งหมดของนางและกล่าวถึงมากมายเช่นนางเป็นหญิงงามที่มีจิตใจกว้างขวางเป็นปัญญาชนหญิงที่ยากจะหาผู้ใดเทียบ
ลู่เปียนนั่งอยู่ด้านข้างยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความยินดีขณะที่เขาฟัง บางครั้งเขาจะแลกเปลี่ยนบทสนทนาอย่างรวดเร็วกับเฉียนซูดูเหมือนจะพอใจมาก
หลังจากที่เขากล่าวชมลู่เป่ยซินในช่วงสั้นๆ เอี้ยนลี่เฉียงก็ใช้ความจริงที่ว่าเขาเป็นคนขี้เหนียวเป็นข้ออ้างในการพูดในสิ่งที่เขาต้องการในตอนแรก
“ ข้าได้ยินคุณหนูลู่บอกว่านางยังเรียนอยู่ในสถาบันศิลปะการต่อสู้ของแคว้นผิงซี เป็นที่อิจฉาของทุกคนอย่างแท้จริง ผู้ที่สามารถเข้าเรียนในสถาบันศิลปะการต่อสู้ในผิงซีล้วนเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์จากภูมิภาคต่างๆที่มีอายุไล่เลี่ยกับคุณหนูลู่
การคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้การสามารถเรียนรู้ฝึกฝนและเป็นเพื่อนกับเด็กที่มีความสามารถอื่นๆอีกมากมายก็ต้องน่าตื่นเต้นมากเช่นกัน
ในระหว่างการสอบศิลปะการต่อสู้ปีนี้ข้าต้องทุ่มเทอย่างหนักเพื่อโอกาสที่จะได้เข้าเรียนในสถาบันศิลปะการต่อสู้ของแคว้นผิงซี ในตอนนั้นบางทีข้าอาจจะได้พบกับคุณหนูลู่อีกครั้งและทำความคุ้นเคยกับเพื่อนของคุณหนูลู่…”
ลู่เปียนยิ้มไม่หยุดขณะที่เขาฟังเอี้ยนลี่เฉียงหลังจากที่เอี้ยนลี่เฉียงพูดจบแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยขณะที่มองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงอย่างรอบคอบ
…
เหตุผลที่พวกเขามาที่คฤหาสน์ตระกูลลู่ในตอนเช้าก็เพื่อสร้างโอกาสให้เอี้ยนลี่เฉียง และลู่เป่ยซินได้พบกัน
เมื่อทานอาหารกลางวันเสร็จก็เป็นเวลาเที่ยงแล้วเอี้ยนลี่เฉียงตระหนักว่าเป็นช่วงเวลาที่ตระกูลลู่เต็มไปด้วยความคึกคักจากบรรยากาศในเทศกาลเฉลิมฉลอง
แขกจำนวนมากที่ตระกูลลู่เชิญพวกเขามาถึงในช่วงบ่ายโดยเฉพาะตลาดขนาดใหญ่ที่คึกคักเป็นอย่างมากทุกสิ่งทุกอย่างตามรวมอยู่ที่นั่น
ตระกูลลู่ตั้งเวทีอยู่ที่กลางตลาด รอบๆมันมีเครื่องดื่มของว่างและร้านขายของหลายประเภท บรรยากาศที่สนุกสนานปกคลุมทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลลู่
โดยเฉพาะบริเวณรอบๆเวทีของนั้นเต็มไปด้วยผู้คน เมื่อเสียงฆ้องดังขึ้นก็เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาของมหรสพกำลังจะแสดง
ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนดีเยี่ยมโดยเฉพาะอากาศที่สดชื่นจนน่าเหลือเชื่อ และการแสดงงิ้วก็เป็นเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้นที่ถือเป็นธุรกิจความบันเทิงของโลกนี้ นั่นเป็นสาเหตุหลักที่ทุกคนมารวมกันที่นี่ด้วยความตื่นเต้น
ตระกูลลู่ได้ทำศาลาเล็กๆสองหลังไว้ในตำแหน่งที่ดีที่สุดหน้าเวทีโรงละครและที่ศาลาเหล่านั้นมีเก้าอี้จำนวนมากถูกวางไว้สำหรับแขกที่ตระกูลลู่เชิญมา
แม้แต่นายผู้เฒ่าลู่ก็ยังนั่งอยู่ที่ด้านหน้าอย่างสนุกสนาน เฉียนซูมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในการแสดงบนเวทีขณะที่จิตวิญญาณของเขาสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น
ลู่เป่ยซินก็อยู่ด้วยเช่นกันยกเว้นว่านางนั่งอยู่กับหญิงสาวคนอื่นๆ ของตระกูลลู่และแขกคนอื่นที่เป็นผู้หญิง ซึ่งอยู่ห่างจากเอี้ยนลี่เฉียงมากพอสมควร หลังจากที่นางพยักหน้าทักทายเอี้ยนลี่เฉียงแล้วนางก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนอากาศ
คนอื่นๆกำลังดูการแสดงบนเวทีด้วยความสนุกสนาน ในทางกลับกันหลังจากที่เอี้ยนลี่เฉียงเติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นและดูนักแสดงบนเวทีร้องเพลงไปได้สักพักเอี้ยนลี่เฉียงก็เอาชนะความเบื่อหน่ายจนเกือบจะหลับไป
ในช่วงเวลาอาหารนายผู้เฒ่าลู่ได้แนะนำเอี้ยนลี่เฉียงกับแขกที่ได้รับเชิญ เมื่อแขกได้ยินคำแนะนำของนายผู้เฒ่าลู่พวกเขาก็รู้แล้วว่าข่าวล่าสุดเกี่ยวกับวิธีการช่วยชีวิตผู้จมน้ำซึ่งแพร่กระจายไปทั่วในมณฑลหวงหลงนั้นมาจากเอี้ยนลี่เฉียง
ท่ามกลางเสียงสรรเสริญในคฤหาสน์ตระกูลลู่ชื่อเสียงของเอี้ยนลี่เฉียงก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วมณฑลของหลง
หลังจากงานเลี้ยงเอี้ยนลี่เฉียงก็มุ่งหน้ากลับไปที่ย่านโรงตีเหล็กพร้อมกับเฉียนซู หลังจากที่เขาฝึกคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นทุกคืนแล้วหยานลี่เฉียงก็เข้านอนเงียบๆ
อย่างไรก็ตามในขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงกำลังดื่มด่ำกับอาหารเช้าที่ห้องอาหารในวันรุ่งขึ้นชายคนหนึ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็นก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา
…
ดวงตาของโจวเถี่ยจูเป็นสีแดงดูเหนื่อยล้ามากใบหน้าของเขายังคงช้ำและมีบาดแผล สิ่งแรกที่เขาพูดเมื่อเห็นเอี้ยนลี่เฉียงคือ“ ลี่เฉียง, อาจารย์เกิดเรื่องแล้ว!”
