70 – ทักษะแปลกประหลาดของเอี้ยนลี่เฉียง
การที่ได้รับความช่วยเหลือในช่วงเวลาที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งมันมีค่าเปรียบเสมือนการส่งฟืนไฟให้ในช่วงพายุ
ในช่วงเวลานี้เอี้ยนลี่เฉียงยินดีแม้กระทั่งยอมเป็นทาสของตระกูลลู่ หากว่าพวกเขายินยอมช่วยเหลือเอี้ยนเต๋อชาง
ลู่เปียนเฝ้าดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเอี้ยนลี่เฉียง
“นายน้อยเอี้ยนเคยช่วยเหลือสมาชิกของตระกูลลู่ไว้ในครั้งนั้น ตอนนี้เมื่อนายน้อยอี้ยนต้องการความช่วยเหลือมีหรือที่พวกเราจะนิ่งเฉยได้?”
“ลี่เฉียงหยุดทำตัวสุภาพได้แล้ว เจ้าสามารถขอบคุณเขาในภายหลังได้พ่อของเจ้าต้องกินยานี้ให้เร็วที่สุด!” เฉียนซูที่ยืนอยู่ด้านข้างพูดขึ้น
“คำพูดของลุงเฉียนถูกต้องแน่นอน!” เอี้ยนลี่เฉียงเช็ดน้ำตาและถามลู่เปียน “ยาฟื้นฟูนี้ควรกินอย่างไรข้าควรไปเอาน้ำมาใช้ไหม”
“ ไม่ต้องกินน้ำ เพียงแค่ประคองศีรษะพ่อของเจ้าขึ้นพร้อมกับทำให้เขาอ้าปาก!”
เมื่อได้ยินคำแนะนำของลู่เปียน เอี้ยนลี่เฉียงก็ค่อยๆประคองเอี้ยนเต๋อชางขึ้นในท่านั่งและให้พิงหน้าอกของเขา จากนั้นเขาก็ค่อยๆบีบปากของเอี้ยนเต๋อชางให้เปิดออก
ลู่เปียนหยิบยาฟื้นฟูจากกล่องหยกและวางไว้ที่ปากของเอี้ยนเต๋อชางจากนั้นเขาก็หยิบเข็มหยกเล็กๆออกมาจากกล่องและแทงยาฟื้นฟูเบาๆ
ในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีของเหลวสีเขียวแวววาวหยดหนึ่งซึ่งหนาพอๆกับเส้นผมก็ไหลออกมาจากยาฟื้นฟูและหยดลงในปากของเอี้ยนเต๋อชางในขณะที่ของเหลวไหลออกมากลิ่นหอมในห้องทั้งห้องก็ถูกขยายเพิ่มขึ้นหลายเท่าในทันที
หลังจากทุกอย่างจบลงด้วยดี เอี้ยนลี่เฉียงจึงวางเอี้ยนเต๋อชางกลับไปที่เตียงอีกครั้งโดยสังเกตสภาพของเขาโดยไม่กระพริบตา
นี่มันน่าอัศจรรย์เกินไปจริงๆ สีแดงๆเริ่มกลับมาที่ใบหน้าของเอี้ยนเต๋อชางอีกครั้ง ภายในเวลาไม่ถึงสองนาทีหลังจากที่เขากินของเหลวจากยาคืนชีวิต การหายใจของเขาราบรื่นขึ้นและมีความสม่ำเสมอคล้ายคนนอนหลับ
“ พ่อของเจ้าจะตื่นขึ้นในหนึ่งชั่วยามหรือสองชั่วยามนี้ ร่างกายของเขาจะฟื้นตัวอย่างช้าๆตราบเท่าที่เขาพักผ่อนอย่างเหมาะสม
ผิวของเม็ดยาในกล่องหยกนี้ไม่ใช่ของธรรมดา เจ้าสามารถละลายผิวชั้นนี้ในน้ำร้อนและให้พ่อของเจ้าดื่มหลังจากที่เขาตื่นมันจะช่วยเร่งการฟื้นตัวของเขาให้สมบูรณ์! ” ลู่เปียนส่งกล่องหยกในมือของเขาให้เอี้ยนลี่เฉียง ตามที่เขาอธิบาย
เอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงประสานมือเข้าด้วยกันและโค้งคำนับให้ลู่เปียน
…
ทั้งสามคนออกจากห้องไป เมื่อคนที่อยู่นอกห้องได้ยินว่าเอี้ยนเต๋อชางปลอดภัยหลังจากกินยาครอบจักรวาลพวกเขาทุกคนก็ส่งเสียงโห่ร้องออกมาเบาๆ
บรรยากาศตึงเครียดในบ้านตระกูลเอี้ยนมลายหายไปทันที
“ อาจารย์เป็นคนดีข้ารู้ว่าเขาจะปลอดภัยแน่นอน…” โจวเถี่ยจูยิ้มขณะที่เขาเช็ดน้ำตาออกด้วยความปลื้มปิติ
“พี่เถี่ยจู ไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนเรามีอะไรอยากจะสนทนากับเจ้า!”
เอี้ยนลี่เฉียงมอบหมายให้คนสองคนเฝ้าทางเข้าห้องนอนของ เอี้ยนเต๋อชางและตรวจตราภายในห้องสักพัก
จากนั้นเขาเรียกโจวเถี่ยจูไปที่ห้องนั่งเล่นด้านข้างและสอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อวานโดยละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับลักษณะใบหน้าของบุคคลที่ทำร้ายทั้งเอี้ยนเต๋อชางและโจวเถี่ยจู
โจวเถี่ยจูสามารถเล่าเหตุการณ์ได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและชัดเจนโดยไม่ละเลยรายละเอียดใดๆ
สำหรับรูปลักษณ์ของบุคคลนั้นเป็นเรื่องยากมากที่จะให้คำอธิบายที่ชัดเจนผ่านคำพูด โจวเถี่ยจูจำได้เพียงลักษณะใบหน้าที่โดดเด่นที่สุดของคนๆนั้น
ซึ่งก็คือดวงตาที่เอียงของเขาและไฝสีดำที่แก้มซ้ายของเขา ส่วนใบหน้าที่เหลือของเขาแม้ว่าเขาจะบรรยายเป็นคำพูดได้ แต่คนอื่นก็ไม่อาจนึกภาพออก
เขาไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนถึงการปรากฏตัวของคนๆ นั้นทำให้โจวเถี่ยจูผิดหวังมากจนเหงื่อท่วมตัว
‘ดวงตาที่เอียงและไฝดำบนใบหน้า’ ในการค้นหาบุคคลที่มีข้อมูลเพียงเล็กน้อยนั้นก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร
เมื่อเห็นโจวเถี่ยจูมีปัญหาในการอธิบายรูปลักษณ์ของบุคคลนั้น เอี้ยนลี่เฉียงก็ให้พวกเขารอเขาในห้องนั่งเล่นขณะที่เขาออกไปที่ห้องครัว
ไม่กี่นาทีต่อมาเขากลับมาพร้อมกับกระดานไม้ขนาดที่กว้างประมาณหนึ่งจ้างและแกนถ่านอยู่ในมือพร้อมกับผ้าชุบน้ำผืนนึง
ในขณะที่โจวเถี่ยจูอธิบายลักษณะใบหน้าของบุคคลนั้นเอี้ยนลี่เฉียงก็วาดถ่านไม้ลงไปในกระดานอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งได้ลักษณะใบหน้าของคนผู้นั้นออกมา
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงวาดเสร็จสิ้นดวงตาของโจวเถี่ยจูก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
เขาชี้ไปที่ภาพเหมือนที่เอี้ยนลี่เฉียงวาดและคำรามผ่านฟันที่ขบแน่นของเขา
“ นั่นเขานั่นเขาคนที่ฟันอาจารย์เมื่อวานนี้…!”
ข้างพวกเขาเฉียนซูและลู่เปียนถูกทิ้งให้ตกตะลึงมาระยะหนึ่งเมื่อเห็นใบหน้าที่สดใสถูกวาดลงบนกระดานไม้ พวกเขามองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยความหวาดกลัวราวกับว่าเขาเป็นเซียนเดินดิน
ไม่ต้องกล่าวถึงลู่เปียน ในสายตาของเฉียนซูทักษะการวาดภาพของเอี้ยนลี่เฉียงยังล้ำเลิศเหนือกว่าตอนที่เขาแสดงรูปแบบมงคลเมื่อผ่านขั้นตอนท่าม้าเสียอีก
แน่นอนว่าทุกคนตกตะลึงเพราะในโลกใบนี้ยังไม่เคยมีการวาดภาพเหมือนของบุคคล ภาพวาดที่โด่งดังมักจะเป็นภาพทิวทัศน์ของภูเขาหรือแม่น้ำรวมไปถึงสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
