บทที่ 228 เมืองของพระเจ้า
เมอร์รินขมวดคิ้วและพูดว่า “แล้วนี่จะไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม? นอกเหนือจากนักเวทย์แห่งความมืดแล้วนักเวทย์อื่นๆ เกือบทั้งหมดไม่ใส่หมวกเวทย์ ถ้านายน้อยไม่สวมหมวกเวทย์ พวกเขาก็จะไม่สามารถหาตัวนายน้อยได้ แม้ว่าตอนนี้เราจะกำลังพูดถึงจักรวรรดิโรเซ่นและไม่จำเป็นต้องกลัวขุนนางของจักรวรรดิอาร์ซู ข้อเท็จจริงนี้เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไป ถ้าพวกเขารู้จักนายน้อย เราจะเผชิญกับปัญหาที่ยิ่งใหญ่กว่า อย่างไรก็ตามน้ำแห่งความว่างเปล่าไม่มีทางรักษา ถ้าเราทำให้เป็นที่รู้จักว่าเราสามารถรักษาพิษของน้ำแห่งความความว่างเปล่าได้แล้วมันจะทำให้เกิดปัญหา แม้ว่านายน้อยจะปฏิเสธมัน แต่พวกเขาอาจจะรู้เรื่องของไม้เท้า หากความลับนี้หลุดออกไปมันจะทำให้เกิดปัญหาขณะที่ผู้คนพยายามคว้ามันไว้”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะฉันจะไม่แสร้งทำเป็นนักเวทย์ตามปกติ ฉันจะยึดติดกับพลังที่แตกต่างไว้ อย่างไรก็ตามไม่จำเป็นต้องใช้เทคนิคที่แตกต่างกัน”
กรีนขมวดคิ้วและพูดว่า “จริงๆแล้วสิ่งที่นายน้อย พูดเกี่ยวกับเขาเป็นนักเวทย์ที่แตกต่าง ไม่ได้ไม่ถูกต้องก็เพียงว่าเทคนิคแตกต่างของเขาเป็นน่ากลัวเกินไป ดังนั้นเราจึงไม่ควรแจ้งให้ผู้อื่นทราบ ถ้านายน้อยเปิดเผยตัวตนของเขาแล้วเราจะได้รับปัญหามากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามไม่ควรแสดงตัวตนของนายน้อยออกมา เราไม่สามารถแจ้งให้ทราบถึงลักษณะของนายน้อยได้”
ควินน์จอห์นพยักหน้าและพูดว่า “ถูกต้อง ถ้าเราปล่อยให้พวกเขารู้ถึงว่าเจ่าไห่เป็นใคร จะทำให้เราลำบากมาก ทำไมเราไม่ปล่อยให้เจ่าไห่สวมหน้ากาก?
มีพลังที่แตกต่างกันมากในทวีปนี้ ที่มีลักษณะที่ไม่ซ้ำกันดังนั้นหากเจ่าไห่สวมหน้ากากแล้วไม่มีใครจะสามารถรู้จักเขาได้”
เจ่าไห่ขมวดคิ้วและพูดว่า “แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันจะไม่สามารถสวมเสื้อคลุมเวทย์นี้ได้ ชุดเวทย์นี้มอบให้ฉันโดยลอร่าดังนั้นฉันจึงชอบมันมาก”
เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเจ่าไห่ใบหน้าของลอร่าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่คนอื่นๆ หัวเราะลอร่าเขาก็อายมากขึ้น ถึงแม้ว่าหัวใจเธอรู้สึกหวาน ลอร่ายังคงเหยียดมือออกเพื่อจับไหล่ของเจ่าไห่
ความพยายามของลอร่าที่จะซ่อนมันไว้อย่างเป็นธรรมชาติไม่ได้ถูกซ่อนไว้กับกรีนและคนอื่นๆ และสิ่งนี้ทำให้พวกเขาหัวเราะดังขึ้น การแสดงออกทางสีหน้าของเม็กเพียงน้อยนิด ขณะที่เธอให้ความสนใจกับลอร่าและเห็นทุกอย่างชัดเจน
เมอร์รินยิ้มและพูดว่า “นายน้อยไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเสื้อคลุมของคุณ เราสามารถเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของคุณได้ สิ่งที่ พลังเวทย์แตกต่างใช้ตราบเท่าที่รูปแบบของเสื้อคลุมมีการเปลี่ยนแปลงแล้วไม่มีใครจะสามารถมองเห็นผ่านมันได้”
เจ่าไห่พยักหน้า “หน้ากากเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ฉันไม่ต้องการให้เป็นประเภทที่ปิดทั้งหมดของใบหน้าของฉัน มันน่าขยะแขยงเกินไป”
ทุกคนหัวเราะ ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างถูกตั้งไว้ อาจกล่าวได้ว่า เรื่องภายในเพอร์เซลล์ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
เมื่อเสียงหัวเราะหยุดลงลอร่ายังคงเขินอยู่ “ตั้งแต่เรากำลังจะไปที่ทุ่งหญ้าของสัตว์เราจะต้องหาที่อยู่ ฉันมีธุรกิจบางอย่างที่นั่น
แต่การค้าไม่ดีนะ มีเพียงกลุ่มชนเผ่าที่ทำธุรกิจร่วมกับฉันและไม่มีพวกเผ่าสงครามใดๆ เลย ดังนั้นรายได้จึงไม่ดีนัก ฉันมีนักรบอยู่ที่นั่นด้วย เขาชื่ออาเทน เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเป็นคนที่เราวางใจได้ เขาเป็นอย่างไรที่จะทำงาน หนึ่งต้องรู้ว่าสิ่งที่แตกต่างกันมากภายในทุ่งหญ้า โดยทั่วไปถ้าเราทำข้อตกลงกับผู้ซื้อสินค้าของเราแล้วเราจะขนส่งสินค้า ถ้าเราเพียงแค่วางไว้ที่ใดก็ตามเราก็อาจถูกปล้นได้”
เจ่าไห่ไม่ได้ทำวิจัยเกี่ยวกับธุรกิจใดๆ และไม่ได้มีการติดต่อกับ ใคร เช่นนี้เขาไม่เข้าใจมากนักและไม่ได้พูดอะไรในเรื่องนี้
ควินน์จอห์นพยักหน้า “ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำก็คือการสร้างความสัมพันธ์กับชนเผ่าสงครามก่อน ตราบเท่าที่เราสร้างธุรกิจรอบเผ่าสงครามไม่มีใครกล้าที่จะสัมผัสเราในภายหลังในทุ่งหญ้า เมื่อเราดำเนินการภายใน เราสามารถพึ่งพาเผ่าสงครามได้ ไม่มีใครกล้าที่จะเคลื่อนไหว กลุ่มชาติพันธุ์ในถิ่นทุรกันดาร”
เจ่าไห่ไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้ แต่กรีนรู้ว่าชนเผ่าสงครามเป็นกษัตริย์ของทุ่งหญ้าของสัตว์ ในความเป็นจริงอาจกล่าวได้ว่า ทุ่งหญ้าของสัตว์เป็นกลุ่มโจรกลุ่มใหญ่และกลุ่มเล็กๆ ชนเผ่าขนาดใหญ่จะเป็นกลุ่มโจรที่ใหญ่กว่าในขณะที่กลุ่มชนเผ่าเล็กๆ กลุ่มโจรสลัดมีขนาดเล็ก โจรที่ใหญ่กว่าปล้นโจรที่มีขนาดเล็ก นี่คือกฎแห่งการมีชีวิตอยู่รอดในทุ่งหญ้าของสัตว์
ด้วยเหตุนี้ถ้าสัตว์ป่ามีเวลาที่หนักกว่าในการหาเลี้ยงชีพพวกเขาจะปล้นคนอื่น การดำเนินชีวิตต่อไปเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่นักรบและการต่อสู้กับอีกฝ่ายหนึ่ง
เผ่าสงครามเหล่านี้เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีอำนาจในทุ่งหญ้าของสัตว์ ชนเผ่าเหล่านี้เป็นเผ่าที่ใหญ่ที่สุดกลุ่มโจร
ถ้าคุณทำธุรกิจกับเผ่าชนเผ่าธรรมดาหรือชนเผ่าสงครามสามัญเท่านั้นคุณก็จะไม่ปลอดภัย เฉพาะเมื่อคุณทำธุรกิจกับเผ่าสงครามที่น่าเกรงขามคุณจะปลอดภัยจากอันตราย นี่เป็นวิธีการทำธุรกิจภายในทุ่งหญ้าของสัตว์
แต่ละเผ่าสงครามมีธงของตัวเองและธงสงครามนี้แสดงถึงศักดิ์ศรีของชนเผ่าสงคราม ทุกคนที่กล้าที่จะรุกรานผู้ที่มีธงสงครามเหล่านี้จะถูกตามล่าโดยไม่รู้จบโดยเผ่าสงครามและถูกสังหาร
ชนเผ่าสงครามได้รับความเคารพอย่างสูงต่อพ่อค้าที่ทำงานด้วย เพื่อให้แน่ใจถึงความปลอดภัยของพ่อค้าเหล่านั้นพวกเขาจะให้ธงสงครามของพวกเขาและปล่อยให้พวกมันลอยขึ้นไปบนคาราวาน วิธีนี้พวกเขาสามารถรับประกันความปลอดภัยของร้านค้าเหล่านั้น มิฉะนั้นคาราวานจะพบกับชนเผ่าโจรที่มีขนาดเล็กภายในทุ่งหญ้าของสัตว์ซึ่งไม่ปลอดภัย
เจ่าไห่พยักหน้า “สินค้าอะไรที่ขายดีที่สุดภายในทุ่งหญ้าของสัตว์?”
ควินน์ยิ้มเบาๆ “อาหาร ถูกจัดอันดับเป็นอันดับแรก ประการที่สองเกลือและอาวุธใช้อันดับที่สาม นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในทุ่งหญ้าของสัตว์”
เจ่าไห่ยิ้มจางๆและพูดว่า “เกลือและเหล็กรายการเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถรับได้ อย่างไรก็ตามอาหารไม่ใช่ปัญหา ไม่ว่าในกรณีใดเมื่อเรามาถึงทุ่งหญ้าของสัตว์ พวกเขาจะไม่สามารถควบคุมการจัดหาอาหารของเราได้ นี่เป็นเรื่องที่เหมือนกันสำหรับเหล่าสัตว์ทุ่งหญ้าของสัตว์ ถ้าพวกเขาพยายามปล้นและขโมยมาจากเรา เราสามารถปลูกผลิตภัณฑ์ธัญพืชต่างๆในมิติได้จากนั้นจึงจัดหาให้แก่ทุ่งหญ้าของสัตว์”
ควินน์จอห์นพยักหน้า “นี่คือสิ่งที่เราต้องการ เนื่องจากราคาอาหารในทุ่งหญ้าของสัตว์สูงถ้าเราลดราคาของเราเราจะกลายเป็นพ่อค้าที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเมืองนี้ นอกจากนี้ผักยังเป็นหนึ่งในผลผลิตที่หายากมากที่สุดสำหรับเมืองแห่งนี้ เนื่องจากเรามีมิติเราจะไม่มีปัญหากับการขนส่งผัก ถ้าเราสามารถขนส่งผักได้แล้ว ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะขายได้ดี”
เจ่าไห่พยักหน้า “ในขณะที่ฉันบอกว่าเราไม่สามารถจัดหาความต้องการอื่นๆ ของพวกเขาได้หากเป็นเพียงผักและธัญพืชแล้วเราก็สามารถเปิดเผยและจัดหามันได้อย่างกว้างขวาง เรายังสามารถค้าสัตว์เวทย์จำนวนมากกับพวกเขาซึ่งเป็นสิ่งที่ดี”
ลอร่ายิ้ม “กับสิ่งที่คุณมีที่นี่ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ฉันคิดว่า,
อย่างไรก็ตามเราควรตั้งจุดเข้าออกที่ทุ่งหญ้าของสัตว์ก่อน เราจะต้องตั้งขึ้นภายในจักรวรรดิโรเซ่น เราไม่สามารถเอาสัตว์เวทย์จากทุ่งหญ้าของสัตว์ ติดตัวไปได้ตลอดเวลาและเก็บไว้ เราจะต้องกำจัดมันออกไปและเราสามารถทำได้โดยการขายให้จักรวรรดิโรเซ่น ดังนั้นเราจะสามารถเปลี่ยนธัญพืชและสัตว์เวทย์เป็นเงินได้”
เจ่าไห่พยักหน้า “นี่เป็นสิ่งที่ดี ใช่ลอร่าที่ซึ่งคนของเธออยู่ในเมืองนี้นั้นอยู่ที่ไหนหรอ?”
ลอร่ารีบตอบว่า “ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ทางโค้งสามเส้นทาง ใกล้ แม่น้ำโยจาที่ใหญ่ที่สุดของแม่น้ำสองสายในเมืองและทางโค้งสามเส้นทางคือเหตุผลที่รีวายก้มลงและเป็นพื้นฐานสำหรับชื่อเสียง ลักษณะของน้ำอ่อนโยนและไม่ไกลจากชายแดนใกล้ป้อมปราการภายในเพอร์เซลล์ เราจะใช้เวลาห้าวันในการไปถึงที่นั่น “
แม้ว่าเจ่าไห่ไม่เคยไปที่นั่นและไม่ทราบสถานการณ์ที่นั่นเขาก็มีความเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับแม่น้ำโยจา เขารู้ว่ามันเกิดขึ้นจากต้นกำเนิดน้ำแข็งเหนือมาก ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าของทวีปพื้นที่ จำกัด แบ่งปันความรู้สึกนี้กับบึงซากศพ แม่น้ำสายนี้ไหลผ่าน เมืองนี้และเข้าสู่เพอร์เซลล์ทันทีที่ไปถึงเพอร์เซลล์ มันใช้ชื่อของแม่น้ำหยก
ที่ถูกต้องแม่น้ำโยจา เป็นส่วนบนของแม่น้ำหยกเช่นนี้เพอร์เซลล์จึงมีบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับแม่น้ำโยจา แม่น้ำโยจา เป็นแม่น้ำที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองนี้ และถูกเรียกว่าเป็นแม่แม่น้ำของสัตว์
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลี้ยงชีพที่นี่และน้ำก็แยกออกไม่ได้ แม่น้ำโยจา ไม่ใช่เพียงแค่ลำน้ำที่ไหลมากที่สุดเท่านั้น แต่ก็ยังอ่อนโยนอีกด้วย เมืองนี้ไม่เพียงแต่ได้รับน้ำเท่านั้น แต่ยังมีปลาที่พวกเขาจะได้รับอีกด้วย สำหรับสัตว์ในแม่น้ำโยจาเป็นแม่ของพวกเขา มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากมาย
เจ่าไห่พยักหน้าและพูดว่า “ไม่ไกลจากเพอร์เซลล์มากนัก เราจะปลอดภัยหรือไม่”
ลอร่ายิ้มและพูดว่า “มันปลอดภัย ธุรกิจของฉันได้ติดต่อกับชนเผ่าสองเผ่า หนึ่งคือโค – คนเผ่า อีกเผ่าคือหมูหอมหมูทั้งสองกลุ่มนี้เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ ปศุสัตว์ชาวเผ่าเลี้ยงปศุสัตว์ในขณะที่หมูหอมหมูยังมีชื่อเสียงมากในทวีป ชนเผ่าทั้งสองเผ่าพันธุ์เหล่านี้อ่อนแอมาก นอกจากนี้พวกเขาอยู่ใกล้เพอร์เซลล์ สัตว์เวทย์ที่พวกเขาผลิตเป็นสัตว์เวทย์และรายได้จากสิ่งนี้ค่อนข้างดี “
เจ่าไห่พยักหน้า ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับสัตว์ร้ายนั้นไม่มากนัก หนึ่งต้องรู้ว่ามีการแข่งขันสัตวืที่แปลกด้วย ใช้ตัวอย่างเช่นโค – คนเผ่า พวกเขาถูกแบ่งออกเป็นแรด,วัว,ควายและอื่นๆ อีกหลายสิบของการแข่งขัน ต้องการจดจำเผ่าพันธุ์ทั้งหมดนี้เป็นเหมือนการพยายามจดจำหนังสือทั้งเล่มเจ่าไห่ไม่ได้มีความสามารถแบบนั้น
เจ่าไห่พยักหน้าและพูดว่า “ขั้นแรกเราจะไปดูทางโค้งสามเส้นทางและดู จากนั้นเราจะดำเนินการต่อไปสู่ทุ่งหญ้าเนื่องจาก เมืองมีขนาดใหญ่เราจึงต้องหาสถานที่ที่เหมาะสมในการตั้งจุดเข้าออก มันจะต้องอยู่ใกล้กับดินแดนที่อาศัยอยู่โดยชนเผ่าขนาดใหญ่”
ลอร่าคิดถึงมันสักครู่แล้วดวงตาของเธอก็ส่องสว่าง “ฉันคิดถึงสถานที่ แม้ว่าสถานที่นั้นจะอยู่ลึกเข้าไปในเมือง แต่ก็เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในใจกลางของเมือง”
หลังจากที่ลอร่าพูดแบบนี้คนในห้องก็รู้ว่าลอร่ากำลังพูดอะไร แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ไปที่นั่น พวกเขาได้ยินเรื่องนี้ทั้งหมด เป็นเมืองเดียวในเมืองของสัตว์ เมืองของพระเจ้า
เมืองของพระเจ้ามีชื่อเสียงในกลุ่มทุ่งหญ้าภายในเมืองมีเพียงทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีภูเขาไม่มีหินสำหรับการผลิต เช่นนี้การสร้างเมืองก็ยากเกินไป
การจัดตั้งเมืองเป็นเรื่องเวทย์จริงๆ ปาฏิหาริย์ที่สร้างขึ้นโดยสัตว์ร้าย
