ตอนที่34
“เรนผมจะไปแล้ว เจอกันใหม่!”
“ เฟท สักครู่…”
มันคืออะไร? ตอนนี้ผมไม่มีเงินและเรนจะเสนออะไร ผมจะต้องปฏิเสธมัน ผมหันไปรอบ ๆ ด้วยความเร่งรีบ เรนเอื้อมมือออกโดยเปิดฝ่ามือ ด้านบนของเขามีวัตถุมืดส่องแสง มันคือนาฬิกาพกซึ่งเป็นสินค้าทรงกลมที่ทำจากโลหะหนาโดยมีสายโซ่สีดำเชื่อมต่ออยู่ มีบางอย่างสลักอยู่ แต่ผมจำสัญลักษณ์ไม่ได้
“ มันเป็นของขวัญ”
“ มันดูแพง…ฟรีไหม”
เรนพยักหน้า “ นาฬิกามีไว้เพื่อเฟท”
“ขอบคุณ…”
ทำไม? ผมรู้สึกถึงความรู้สึกลึกลับที่ไม่สามารถแสดงออกเป็นคำพูดได้และยอมรับนาฬิกาพกจากมือของเขา เรนยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ผมเปิดนาฬิกาพก นาฬิกาชี้ไปที่ 8:42 น.
“เป็นเวลาเย็น 20:42 น.” เขาอธิบาย
“ผมเห็น. ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าวันที่เท่าไหร่”
เรนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ 21 พฤษภาคม 20XX”
สิบวันผ่านไปนับตั้งแต่วันที่ผมตาย
(นับจากนี้เป็นต้นไปจะมีการใช้ ‘เพิ่มพลังเวทย์ 50’)
[3:00:00]
ทันทีที่ผมออกจากร้านค้าพิเศษ ผมรู้สึกว่าเวทมนตร์ในตัวผมได้รับการขยายอย่างมาก ผมดิ้นรนว่าจะวางนาฬิกาไว้ที่ไหน ผมเริ่มวางมันลงในคลังสินค้า แต่ตัดสินใจติดไว้ในจุดที่ว่างภายในชุดเกราะของผมเพราะผมกังวลว่าเวลา 3 ชั่วโมงจะหมดไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว หลังจากนั้นผมก็เปิดใช้งานการตรวจจับของตัวเองและยืนยันว่าไม่มีศัตรูอยู่รอบๆ ผมหายใจเข้าลึกๆ และสวมหมวกกันน็อค มันเข้ากันได้ดีกับชุดเกราะ
“ดี.”
ผมตรงไปที่ห้องราชาก็อบลิน ระหว่างทางผมเจอก็อบลินนักรบสองสามตัว แต่พวกเขาไม่เหมาะกับผมอีกต่อไป ในกรณีฉุกเฉินผมเอาศพสองศพไปไว้ในคลังและทิ้งส่วนที่เหลือไว้ตามลำพัง อัตราการเต้นของหัวใจของผมเพิ่มขึ้นเมื่อผมเข้าใกล้ห้องบอส ผมนึกถึงมอนสเตอร์ที่ไม่รู้จักหลังประตูซึ่งน่ากลัวกว่าราชาก็อบลิน ใจเย็นๆ คุณสามารถทำมันได้ ห้ามตาย เข้มแข็งไว้ ผมใส่กุญแจเข้าไปในรูกุญแจพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ประตูค่อยๆเปิดออกและผมก็ก้าวเข้าไป ข้างในนั้นมืดมาก แม้ว่าผมจะคุ้นเคยกับความมืด แต่ที่นี่ก็มืดกว่าสถานที่ที่ผมเคยไปด้วยซ้ำ นอกจากนี้โดยไม่คาดคิดว่ามันจะสงบและเงียบ ราชาก็อบลินนั่งอยู่บนเก้าอี้ขนาดเล็กที่ไร้รสนิยมกลางห้อง เห็นได้ชัดทันทีว่าชุดเกราะและหมวกนิรภัยของเขามีคุณภาพดีกว่าอัศวินที่อยู่รอบตัวเขา ผมกระพริบตา ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นผมเลย มีก็อบลินอัศวินห้าตัวอยู่ในห้องและพวกเขาทั้งหมดหยุดนิ่งเหมือนรูปปั้น ผมบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาหายใจอยู่ พวกเขากำลังล่อผมเข้ามา? ไม่ว่าในกรณีใดก็ตามไม่มีเหตุให้ล่าช้า ผมรีบวิ่งไปหาก็อบลินอัศวินที่อยู่ใกล้ที่สุดและฟาดดาบลงบนคอของเขา มันเป็นการโจมตีด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่เพิ่มขึ้น ทันใดนั้นห้องราชาก็อบลินก็สว่างขึ้นราวกับว่าอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ยามเที่ยง มอนสเตอร์ทั้งหมดในห้องเริ่มเคลื่อนไหวและคำรามอย่างดุร้ายเมื่อเห็นผม
“ คิยี่ยี่!”
“กีย์!”
“ กี๊!”
“ คิฮะ!”
มันเป็นจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ของราชาก็อบลิน ก็อบลินอัศวิน A ยกดาบที่คมกริบ แต่ผมขวางมันไว้และเหวี่ยงดาบเข้าที่คอของเขา มันไม่ได้ถูกตัดออกทั้งหมด แต่บาดแผลนั้นรุนแรง ในขณะเดียวกันก็อบลินอัศวิน B ซึ่งอยู่ใกล้เรามากที่สุดรีบมาที่เราพร้อมกับกรีดร้อง
“ คิโยะอิอิ!”
ผมกระโดดอย่างรวดเร็วเพื่อหลบการโจมตีของก็อบลินอัศวิน B ก็อบลินอัศวิน A กรีดร้องและพยายามจะยกดาบขึ้นอีกครั้ง แต่เขาก็สูญเสียพลังไปแล้ว เขาล้มลงกับพื้นและกลิ้งไป ก็อบลินอัศวิน B มีโล่ที่โหดเหี้ยมและคม ในขณะที่เขาพุ่งเข้ามาที่ผม ผมดึงดาบออกมาและหลบ ในขณะที่อยู่ในระยะที่โดดเด่นจากก็อบลินอัศวิน B ผมยิงสายฟ้าสีดำอีกครั้งที่ก็อบลินอัศวิน A คราวนี้ A ชักพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว
(คุณได้รับ 1,700 ค่าประสบการณ์)
(คุณได้รับ 1 เหรียญเงิน 75 เหรียญทองแดง)
(สายฟ้าสีดำเริ่มต้นกลายเป็น Lv.9 แล้ว)
“ คีย์คีย์!”
“ คิโยะอิอิ!”
ก็อบลินอัศวินมีปฏิกิริยาอย่างรุนแรงต่อการตายของเพื่อนร่วมงาน อย่างไรก็ตามราชาก็อบลินยังคงไม่ได้เคลื่อนไหว เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบจ้องมองมาที่ผม ดีสำหรับผมแล้ว! ฆ่าก็อบลินอัศวินให้ได้มากกว่านี้ก่อนที่เขาจะเข้าร่วม! ผมหยิบร่างของ A ขึ้นมาแล้ววางดาบและชุดเกราะของเขาลงในคลังของผมอย่างรวดเร็ว ผมเริ่มเคี้ยวเขาจากหัว
“ กี๊ยยยยยยยยยยย!”
ก็อบลินอัศวิน B, C, D และ E ทั้งหมดกระโดดมาที่ผมจากทิศทางที่แตกต่างกันกรีดร้อง ไม่ว่าผมจะใส่ชุดเกราะมากแค่ไหนมันก็จะต้องถูกทำลายในการโจมตีจากกลุ่มของพวกเขา พวกเขาแข็งแกร่งกว่าก็อบลินนักรบอย่างเห็นได้ชัด ผมกระโดดหลบพวกมันไปเรื่อยๆ แต่พวกมันก็วิ่งมาหาผม ในไม่ช้าระยะห่างระหว่างเราก็แคบลงและก็อบลินอัศวินทั้งสี่ก็ยืนเคียงข้างกันตรงหน้าผม นี่คือช่วงเวลาที่ผมรอคอย ผมยิงสายฟ้าสีดำด้วยพลังทั้งหมดของผม
“ กี๊!”
C และ E หล่นลงไปกองกับพื้น หลังจากถูกกระแทก B ตัวแข็งเข้า แต่ D ยังคงยืนอยู่ดูเหมือนไม่เสียหาย ผมโยนศพของ A ใส่ D เพื่อปิดกั้นการเคลื่อนไหวขอ
