ตอนที่44
ผมพูดไม่ออกขณะฟังเขาแกล้งผม ใช้เวลาเพียงสี่วันในการยกระดับทักษะระดับต่ำเป็นระดับกลาง … ? ไม่อย่าภูมิใจ ผมเตือนตัวเอง คุณไม่ควรหยิ่งผยอง อาจเป็นไปได้เพราะทางเดินมืดเกินไปและรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรอยู่นอกจากผม แม้จะไม่มีพรสวรรค์ แต่ความมืดก็เอื้อต่อการเติบโตของทักษะเซอร์ไพร์ส ในความเป็นจริงทักษะศิลปะการต่อสู้ของผมไม่ได้พัฒนาไปถึงระดับกลางภายในสี่วัน คุณไม่สามารถพอใจกับตัวเองสำหรับทักษะที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากสถานการณ์พิเศษเท่านั้น คุณควรพยายามให้มากขึ้น … มากขึ้น … ผมออกมาจากความคิดและมองไปที่เรน เขาถือแก้ว ผมเริ่มอธิบายให้เขาฟังเกี่ยวกับภารกิจที่ผมได้รับและหอคอยจินม่า เรนพยักหน้าหลังจากฟังผม
“ ความคิดของเฟทถูกต้องทั้งหมด แมงมุมและหมาป่าอาศัยอยู่ที่ชั้น 2 ของเขตวังดำ พวกเขาต่อสู้กันฆ่ากัน – ไม่ต้องสงสัยหรือกังวล เอาเลย อย่างที่คุณเป็นมาตลอด เฟทจะสามารถลงลึกและไปได้ไกลกว่านี้”
“ แล้วหอคอยจินม่าล่ะ? โอ้ คุณต้องการค่าบริการข้อมูลหรือไม่?”
“ ไม่จำเป็นต้องมีค่าบริการสำหรับข้อมูล เฟทอาจไม่รู้ แต่คุณเคยไปที่นั่นแล้ว”
“ ผมเคยอยู่ที่นั่น…?”
“ แน่นอน หอคอยจินม่า”
รอยยิ้มของเขาเข้มขึ้น
“ เป็นศูนย์ฝึกอบรมที่ปลอดภัย”
“ ศูนย์ฝึกอบรมที่ปลอดภัย?”
“ถูกตัอง ที่นี่คือสถานที่ที่เฟทใช้ฝึกอบรมและเป็นเหมือนร้านค้าเฉพาะ เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย”
ผมพยักหน้า หอคอยจินม่าเป็นสนามรบ แต่ไม่มีอันตรายใด ๆ ผมรับวันนี้โชคดีก่อนที่จะออกจากร้านค้าพิเศษ เรนรินไวน์แดงและมันก็ไหลเหมือนเลือดลงในแก้ว มันทำให้เพิ่มความแข็งแกร่งของผมขึ้น 30 เป็นเวลา 3 ชั่วโมง สมรรถภาพทางกายแบ่งออกเป็นสองบทบาท บทบาทแรกคือความแข็งแกร่งคือการป้องกันในขณะที่ความแข็งแกร่งมีไว้สำหรับการรุก ความแข็งแกร่งที่สูงขึ้นทำให้ร่างกายของคุณรับความเสียหายได้มากขึ้นและอยู่ได้นานขึ้นในสถานการณ์อันตราย มันเป็นสถิติที่สำคัญ ปัญหาคือ เครื่องดื่มวันนี้โชคดีเพิ่มจำนวนความแข็งแกร่ง – ความแข็งแกร่งที่ผมสามารถได้รับจากการล่าเพียงเล็กน้อย มันแตกต่างกับเวทมนตร์ เมื่อวันนี้โชคดีเพิ่มพลังให้ผมความสามารถเวทย์มนตร์ของผมก็ทรงพลังมากขึ้นพร้อมกับการเพิ่มมานาให้ผมแม้ว่ามันจะเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูมานาผ่านการล่า แต่ก็ไม่สามารถเพิ่มพลังเวทย์มนตร์ได้ดังนั้นมันจึงช่วยผมได้มาก เรนมองหน้าผมและสังเกตเห็นความผิดหวังของผม เขากล่าวด้วยเสียงหัวเราะที่ขมขื่น
“ โอ้ดูเหมือนว่าคุณจะโชคร้ายนะ”
ขณะนั้น ผมตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างผ่านคำพูดของเขา วันนี้โชคดีเป็นบัฟแบบสุ่มที่มีให้ทุกๆ 24 ชั่วโมง ผมผิดหวังกับความแข็งแกร่งของผมที่เพิ่มขึ้นและหวังว่าจะได้อย่างอื่น ผมกำลังคิดอะไรอยู่? ผมฝึกฝนมามากแล้ว! ไม่มีแต้มขึ้นอยู่กับบัฟแบบสุ่ม!ผมตบแก้มด้วยมือทั้งสองข้าง ความเจ็บปวดที่หยาบกร้านทำให้จิตใจผมปลอดโปร่ง แก้มของผมรู้สึกเสียวซ่า
“ ชะตากรรม?”
“ไม่ ผมสบายดี ผมแค่ต้องตื่น”
ร้านค้าพิเศษที่มีเรนเป็นพื้นที่ที่อ่อนโยนสำหรับผม ผมรู้สึกขอบคุณสำหรับมัน แต่ผมไม่ควรชินกับมัน ขึ้นอยู่กับร้านค้าเฉพาะเป็นสิ่งที่อันตราย ผมต้องปรับปรุงและทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นด้วยความพยายามและฝึกฝน
“ ชั้น 2 เป็นสถานที่ที่ผมต้องท้าทายทักษะของตัวเอง”
“ ผมไม่มีข้อตำหนิใด ๆ กับวันนี้โชคดียิ่งไปกว่านั้น…”
“ ยิ่งไปกว่านั้น?”
หัวเราะมองไปที่เครื่องดื่มร้อน
“ ไวน์อร่อยมาก มันคุ้มค่ากับความผิดหวัง”
เรนหัวเราะอย่างเต็มที่ก่อนที่เขาจะส่งผมไป
ไม่เหมือนในร้านค้าเฉพาะที่มีแต่เรนหรือในทางเดินมืดๆ ที่มันว่างเปล่า มีสิ่งเร้ามากมายที่รบกวนจิตใจผมในตอนที่ผมเข้าสู่ชั้น 2F มีสัญญาณแห่งสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน ผมใช้สัญญาณเหล่านี้ทั้งหมดในขณะที่ผมเข้าไปและรู้สึกเวียนหัวทันที ผมต้องสงบสติอารมณ์ จะต้องปรับทิศทางตัวเองและละลายไปกับสภาพแวดล้อม การตรวจจับของผมเพิ่มขึ้นถึงระดับ 7 แล้วดังนั้นผมจึงไม่รู้สึกหวั่นไหวกับสถานการณ์นี้ ผมเดินไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ลบรอยเท้าและการปรากฏตัวของตัวเองรวมถึงมานาของผมด้วย ผมไม่เพียงแต่มีทักษะเซอร์ไพรส์ระดับกลางเท่านั้น แต่ผมยังมีทักษะใหม่ที่เรียกว่าแฟรี่เทล ตอนนี้แฟรี่เทลอยู่ในระดับเบื้องต้นLv.1 เท่านั้น แต่ยังถือว่าเป็นทักษะขั้นสูงตามที่เขียนไว้ในคำอธิบายของหน้าต่างการแจ้งเตือน สัญญาณชีวิตที่ใกล้เคียงที่สุดภายในระยะการตรวจจับ 30 เมตรของผมนั้นขนาดใหญ่และตรวจจับได้ยากกว่าก็อบลินนักรบเสียอีก
มันดูไม่ดี
หมาป่าตัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นในมุมมองของผม มันเดินอยู่ข้างหน้าผมสูงประมาณ 2 เมตร ผมแปลกใจเล็กน้อย นี่คือมนุษย์หมาป่า? มันอยู่ในมิติที่แตกต่างไปจากก็อบลินนักรบหรือก็อบลินอัศวินอย่างสิ้นเชิง
ความแตกต่างระดับมากเกินไป!
ผมเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะบ่น แต่การเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ตัวนี้ยืนยันว่าระดับความแตกต่างระหว่างมอนสเตอร์เพิ่มขึ้นตามระดับชั้นอาศัย ยิ่งไปกว่านั้นผมมั่นใจว่าผมสามารถสู้กับมนุษย์หมาป่าได้ อย่างไรก็ตามหากผมไม่ได้ฝึกฝนทักษะเซอร์ไพรส์ของตัวเอง ผมคงต้องดิ้นรนทันทีหลังจากที่เข้าสู่ 2F ชีวิตก็อบลินของผมดูเหมือนจะอยู่ในโหมดยากถาวร ผมซ่อนตัวและเดินไปหาเขา ผมเดินเข้าไปในแนวสายตาของเขาอย่างช้าๆ เขามองไปที่ทิศทางของผมชั่วขณะ แต่ก็ไม่พบอะไรและหันไปทางเดิมอีกครั้ง ผมยิ้มอยู่ในใจ ทักษะเซอร์ไพรส์ระดับต่ำของผมรวมกับทักษะแฟรี่เทลทำให้มองไม่เห็นผม ผมเร่งฝีเท้าด้วยเป้าหมายเดียวนั่นคือลำคอของเขา!
